Third Person's POV
[ the day after Kean and his friends' outing..]
"As you can see, we have a lot of man-like robot here in our store that can satisfy your horny needs!" Maligayang pahayag ng doctor na si Mr. Dildo sa babaeng kaharap nya ngayon, si Madison, habang sila ay naglalakad lakad sa loob ng mismong laboratory ng MAC kung saan nakadisplay ang mga lalaki sa loob ng capsule.
"They have micro-chips socket in their right shoulder where you can put your desire attitude of her. We have provided different micro-chips containing different information and ability that can help them to move like a pro." Usal ng doctor na may halong pagmamalaki habang itinuturo ang parte ng katawan ng human robot na nasa kanilang harapan.
"They can do gently moves, mild, and most especially wild." Dugtong pa ng doctor.
"Nice." Madison chuckled out.
"Yes, we really do focus in making this special function. We did in-depth researchers in able to make those specifications perfect." Pagpapaliwanag ng doctor habang patuloy sa paglalakad. "I'll let you roam inside the lab para mapili ang gusto mong external design ng human robot na bibilhin mo. Just call me and I'll let you test him, okay?" usal nito bago iwan si Madison sa loob ng lab.
She roamed around the lab habang ang binubusog ang kanyang mga mata sa kanyang nakikita.
"They are real." Mahinang pagka-usap sa kanyang sarili. "They really produce and sell this kind of stuffs." She said while her eyes are still looking around.
Halos maikot niya na ang lahat ng capsule ngunit parang nagwindow shopping lamang ang babae at walang balak na bumili. Tila ba ay mayroon siyang hinahanap na hindi niya nakita.
Lumipas pa ang oras habang patuloy lamang ang pag-iikot ni Madison sa loob ng lab.
"Mukhang nahihirapan kang pumili?" mula sa kung saang tanong ng doctor na hindi niya napansing nasa kanya nang tabi.
"Walang isa sa mga external designs ang nagustuhan ko." Prangkang usal ng babae bago hinarap ang doctor. "If you don't mind, can I ask you a question?" pahayag nito habang lumalantik ang kanyang mga daliri.
"Yes, if will help you to decided." Kibit balikat na pagpayag ng huli. "Ask as you please." Nakangiting sabi nito.
"Are they real persons or they are just robots?" diretsyang tanong ng babae habang nakatingin ng diretsyo sa mata ng doctor na nasa kanyang harapan.
Hindi nagsalita ang doctor at sa halip ay tumawa lamang ito bago nagsimulang lumakad.
"Hey, don't turn your back at me!!" tila inis na pagtawag ng pansin ng babae.
"Then, start walking beside me." Walang lingon na sabi ng doctor kung kaya't kahit na labag sa loob ng babae ay napasunod ito.
Ngayon, magkatabing naglalakad ang dalawa paikot sa mga nakahilerang capsule na nadaraanan nila.
"All of the man that you can see inside the capsules are all robots. They are designed to fulfill the needs of their future owners. Pero, as we do researchers, we are now up to making real-robot like humans that can be your boyfriend or even your husband, whatever you want him to be that will suit your choice." Paliwanag ng doctor habang tumatango.
"What do you mean?" curious na tanong ni Madison.
"What I mean is we are now upgrading our services. We are now up to making human beings as robots instead of making robots as human beings." Mapaglarong pagpapaliwanag ng doctor sa huli. Tila nililito ang babae gamit ang kanyang mga salita.
"You mean, you can make humans into robots that will obey and follow me?" hindi siguradong pahayag ng babae.
"Yes, you got it right." Tumatawang sabi ng doctor bago siya hinarap. "Now, by just mere looking at your face, I can see that you already have someone in mind." The doctor said while smirking.
"How much will it cost?" interesadong tanong ng babae, hindi pinansin ang sinabi ng doctor.
The doctor smirk as he successfully made another deal.
"Five hundred million US dollar is the starting price." The doctor said ngunit parang wala lamang kay Madison ang narinig na halaga. "And, the price will increase as soon as we start the process."
"I'm willing to pay kahit na magkano pa iyan." Walang kagana-kaganang sabi ng babae na parang nag-aalukan lamang sila ng mga damit na galing sa ukay-ukay.
"May I know who's your subject?" tanong nito patungkol sa lalaking nasa isip ni Madison.
"Keither Andrew Montrose." Walang gatol na pagbibigay alam ng babae.
"Mr. Montrose?" naguguluhang tanong ng doctor, tila hindi inaasahang maririnig ang pangalan ng lalaking nakabili sa itinuturing nilang masterpiece.
"You know him?" Madison asked, surprised.
"Yes. He is one of our VIP customers." Kunot noong sabi ng doctor habang may pag-aalangan dahil mukhang magiging bato pa ang kanina'y kumikinang na transaction niya sa babae.
"Perfect! You can do it, easier." Excited na sabi ng babae.
"But..." tila hindi kumbinsidong usal ng doctor.
"What now?" tila inip na sabi ni Madison. "You can't do it, do you?" tanong nito, nanghahamon.
"We can do it. But..." hindi maituloy-tuloy na sabi ng doctor, nag-aalangan.
"But what?" tila nawawalan na ng pasensyang tanong ni Madison. Halos sumigaw na nga rin siya.
"But, he is one of our precious VIP costumers. And I can't take this act of betrayal towards him." Nakayuko at mukhang nagdadalawang isip sa kanyang sinabing usal ng doctor.
"Forget about me, then." Mataray at mababakas ang pinal na desisyon ni Madison bago magsimulang maglakad.
"I can lower the price." Pagse-sales talk pa ng doctor upang pigilan ang napipintong pag-alis ng kanyang kliente. "Just to choose another subject, madam." Nanghihikayat na alok ng lalaki habang nakasunod sa mga yabag ng babae.
"No. I don't want these men." Matigas na sabi ni Madison. "I want him. Only him." May diin na sabi nito.
"Okay, if you really want him, then, let's triple the starting price." Nakangisi at nanghahamon na pahayag ng lalake. "What do you think?" nakangiting tanong nito habang kita sa kanyang mata ang galak dahil alam niyang nakuha nya na ito.
"Kung gusto mo ay i-multiply mo pa sa two." Ngiting tagumpay at mayabang na usal ni Madison. Napatanga naman ang doctor dahil sa hindi inaasahang alok ng babae.
"Well, it's a deal then?" tanong ng doctor bago inilahad ang kanyang kamay.
"Yes." Madison said bago tapikin ang kamay ng doctor.
"Just make Keither Andrew Montrose mine." usal nito habang nakangiti at tila may biglang pumasok sa kanyang isip bago nagsimulang maglakad palabas ng lab.
---
Unknown's POV
"Kuya!" a cheerful voice filled the room, si D.
"What?!" I asked, pissed.
"Wala naman." He laughed, awkwardly.
"Anong sadya mo?" tanong ko sa kanya bago ko itinigil ang pagmonitor sa screen. "May progress na ba?" tanong ko bago pinagsiklop ang aking mga kamay.
"Nakapasok na sya at nakakuha na rin kami overview ng structural design. We are now decoding the combination para makakuha ng detailed analysis dito." Pahayag niya bago naupo sa upuan na nasa harapan ng desk ko. "Pero, nahihirapan kaming pasukin ang main system nila dahil narin sa firewall nila. Mas naging secured ito kaysa sa nauna." Bumuntong hininga siya. "Mukhang malaki ang naging epekto ng maliit na pagkakamali namin noong nakaraan." Iiling-iling na pahayag niya.
"Wag mo nang isipin yon. Just focus on what you are now working on." Sabi ko bago bumalik sa ginagawa ko kanina. "I don't want another mistake dahil kung mangyayari ulit iyon ay isa lang ang ibig sabihin non. Nagsayang lang ako ng pera para makapagtraining kayo sa Korea. Don't disappoint me this time, okay?"
"Yes, Kuya." He politely said.
"Nasaan nga pala si U?"
"Nasa surveillance room, nagbabantay." Sabi nya bago tumayo mula sa pagkaka-upo at nagsimulang maglakad. "Tawagin ko ba, Kuya?" usal nya ng lumingon siya.
"Hindi na. Tinanong ko lang." sagot ko.
"Osige, Kuya, balik na ako ron!" masayang usal nya bago lumabas sa pintuan.
"Kahit kailan talaga ang isang iyon," iiling iling na usal ko dahil sa kakulitan niya. Ilang beses ko nang sinabi na hindi nya ako pwedeng tawaging Kuya kapag nandito sa trabaho e. Tsk.
I'm currently looking at the monitor nang biglang magring ang telepono na nasa gilid na bahagi ng table ko. Umayos ako ng upo bago inabot at sagutin ang tawag dito.
"Z speaking." Panimula ko.
"Kuya! May problema!" tarantang usal ni D sa kabilang linya. Napatayo ako at walang ano-ano'y tumakbo sa surveillance room kung saan naroroon sila.
"Anong problema?" hiyaw ko ng mabuksan ko ang pinto.
"Nawalan kami ng connection kay M. Ini-off niya ang hikaw na suot nya at hinubad niya ang contact lens na suot-suot nya." Anunsyo sa akin ni D habang nakatingin sa monitor kung saan walang makikita kundi pawing kadiliman. Samantala, busy sa pagtitipa si U sa kanyang keyboard at halos masira na ito.
Fuck! Sinasabi ko na nga ba! Mali na sya ang pinapunta doon.
"Do everything para makakonekta kayo sa kanya! Tangna!" hiyaw ko hindi dahil sa pag-aalala kundi dahil sa inis. She has been a pain in the ass! That bitch! Punong-puno na ako sa kanya.
"Sinabi ko na kase sa inyong huwag yung babae na yon ang ipadala nyo! Kanina ko lang naranasan ang mabwiset sa pakikinig at panonood ng scoop na galing sa mga undercover natin dito! Tangna. Wag ko lang makasalubong dito yan baka makasapak ako ng babae ng wala sa oras!" asar na komento ni U. Katulad ko, isa rin sya sa mga naiinis kay M. Kung hindi lang talaga sa magaling syang agent ay hindi ko pagtitiisan ang ugali nya. She does what she likes. She's bossy and all! Fuck!
D did all his best to connect to her matapos nga ang isang oras ay nagkakonekta kaming muli sa kanya. She turned her earrings again and put her contact lens back.
"What the actual fuck happened, huh?!" hiyaw ni U sa screen. The video flashed on the monitor rolled, meaning she rolled her eyes na syang mas nakapagpa-init sa ulo ni U. "Don't you dare roll your eyes on me, bitch!" hiyaw muli ng kapatid ko.
"Hey, dude, calm down." Di malaman kung tatawa o magpapakahinahon na usal ni D.
"The word calm down is currently not available on my dictionary, fucker!" napakamot nalang ako sa sintido ko dahil mukhang mas matindi talaga ang pagka-asar ng kapatid ko sa babaeng to.
I decided to leave the room dahil mukhang ayos na ang problema nila. At, si U palang ay malamang na masasabi nya na ang sermon na lalabas sa bibig ko. Bago ko isarado ang pinto ay nakita ko pang binigyan ng babae ng middle finger salute ang kapatid ko which brought D into laughter and silenced U.
Magpapaparty ako kapag nakatuluyan ang dalawang to. Hahahaha!
---
Third Person's POV
Mabilis lamang na lumipas ang isang oras at katulad ng napag-usapan ay bumalik ang doctor sa kwarto kung saan naroroon si Kean at Madison. Napatawa ang doctor nang makita ang babae na nag-aayos.
"Satisfied?" tanong ng doctor habang may malaking ngiting nakapaskil sa kanyang labi.
"More than satisfied." She commented na sinundan ng pagpasada sa natutulog na si Kean.
"So, can we start the process now?" tanong ng doctor na tila kinukuha ang permiso sa huli. "Bumawi ka nalang once na responsive na sya sa lahat ng gusto mo." Pangungumbinsi ng doctor.
"Yes, yes!" she exclaimed. "By the way, I have an appointment today so I better get going now." Sabi nito bago kinuha ang kanyang telepono at may tinawagan. "Where's the way out here?" tanong ng babae habang nakapamewang.
"Let me help you out." Sabi ng doctor bago nagpatiuna sa paglabas. Sumunod lamang si Madison rito.
"Fetch me here." May awtoridad na sabi ng babae bago ibinaba ang tawag.
"Your driver?" the doctor asked.
"Yes, my freaking driver." Sabi ng babae.
Tumawa lamang ang doctor at hindi na nagbigay pa ng kanyang komento.
"May I know kung gaano katagal ang proseso?" tanong ni Madison makalipas ang ilang minuto nilang paglalakad sa mahabang pasilyo ng MAC.
"We still don't know dahil ang success ng pagkontrol sa kanya ay nakadepende sa kung paano tatanggapin ng kanyang katawan ang gagawing proseso." Paliwanag ng doctor.
"'You mean, maghihintay ako ng matagal?" tila nagsisimulang mainis ang babae.
"Maybe yes, maybe no." kibit balikat na sabi ng doctor.
The girl just rolled her eyes. "Just make it quick, you understand?"
"Yes, mam." Tugon ng huli.
---
Matapos ihatid ang babae sa elevator ay bumalik ang doctor papunta sa laboratory upang asikasuhin ang proyekto niya.
Naroroon sa loob ay ang kanilang Masterpiece na Aecy at tinutulungan si Jeca, ang co-owner ni Mr. D sa pagpapatakbo ng MAC. They are arranging the things they needed in able to perform the said process.
"Sigurado ka ba dito sa gagawin mo, Cley?" tanong ng babae, tila nag-aalangan sa kanilang gagawin samantalang tahimik na nakamasid si Aecy sa dalawa.
"Hindi." Tipid na usal ng doctor.
"Pero, itutuloy mo parin?" tanong muli ng babae.
"Oo, Jeca. Itutuloy ko ito." Sagot ng doctor. "Malaki ang kikitain natin kapag naging matagumpay ito. Kapag naging matagupay ito ay maaari na tayong magkaroon ng iba pang branch ng MAC sa ibang karatig na bansa. We can earn more." Pahayag nito habang hawak-hawak ang isang scalpel. "Just take this one as a stepping stone para mas umunlad tayo." Dagdag pa nito.
"Pero, paano kung pumalpak?" nag-aalalang pahayag ng babae. "Paano kung magkaroon ng problema habang isinasagawa mo ang proseso? Kaya mo bang harapin ang responsibilidad para sa buhay ng lalaking ito?" tanong muli nito, hindi panatag sa naging paliwanag ng huli.
"Kung nagawa natin ito kay E124AC, paniguradong magagawa rin natin ito sa kanya." Mahinanong sabi nito.
"Pero iba ang sitwasyon ngayon ditto, Cley!" sigaw ng babae. "Base sa mga ginawa kong eksaminasyon ay malusog ang pangangatawan ng lalaking ito, hindi katulad at malayong matulad sa kung ano ang naging sitwasyon ni Majen dati bago natin gawin sa kanya ang gagawin natin ngayon!" bulalas ng babae.
"I don't care. I need the money. I need to do this." Pinal na pahayag ng lalaki. "Kung hindi mo kaya, let me do this alone!" inis na sabi nito.
"Cley..." pagtawag ng babae at tila nauubusan na ng lakas ng loob upang makipagtalo pa rito.
"Kung kailangan na lagyan ko sya ng cancer cells sa katawan para lang maging katulad siya sa sinasabi mong sitwasyon dati ni... e124AC... para tanggapin ng sistema nya ang gagawin nating proseso, then, I will!" puno ng conviction na sabi nito. "I will surely will!" dagdag pa nito.
"E124AC? Yan na ang tawag mo kay Majen ngayon?" hindi makapaniwalang tanong ng babae.
"What's wrong about me calling her by that, huh?" inis na tugon ng doctor. "Isa lang naman siya sa mga bunga ng mga isinagawa nating mga experiment." Tila walang emosyong usal ng doctor kung kaya't hindi na nakapagpigil pa ang babae para sampalin ang lalaki.
"How dare you?" halos hindi na gumagalaw ang labi ng babae sa pagsasalita dahil sa galit na lumukob sa kanya dala ng sinabi ng huli. "Nagbago ka na talaga. Nagbago ka na dahil sa pera. Na kahit pamilya mo, tinalikuran mo na." nanginginig sa galit na usal ng babae habang unti-unti ay nag-uunahan sa pagbagsak ang kanyang mga luha.
"I don't have time for this, Jeca." Napahilamos pang usal ng doctor.
Saglit silang nagkatitigan ngunit una ring nag-iwas ng tingin ang lalaki.
"Ihanda mo na ang mga gagamitin para sa gagawin kong paglalagay ng cancer cells sa kanya. I'll be back later kapag kumalma na ako at nawala na ang inis ko." Utos nito sa kanya. "At gusto ko, by the time na bumalik ako, wala ka dito sa loob ng kwarto na ito kung labag sa loob mo ang gagawin kong proseso sa binatang iyan." Dagdag nito. "Stop crying and wipe your tears. I don't like seeing you crying." sabi nito bago nagwalk out at iwanan ang babae na nanghihina at hindi malaman ang gagawin.
---