Το στόμα του πίεζε το δικό της σε σημείο που η Έιντζελ ένιωθε τα χείλη της πρησμένα.
Η γλώσσα του έπαιζε με την δική της σ' ένα παιχνίδι επικράτησης.
Το σώμα της είχε εγκλωβιστεί ανάμεσα στον τοίχο και στο σώμα του.
Ένιωθε να την πιέζει και ένα γλυκό μούδιασμα είχε απλωθεί σε όλο της το κορμί.
Την στιγμή που τα χείλη τους χωρίστηκαν,έμειναν και οι δύο να κοιτάζονται με κομμένη την ανάσα.
Η Έιντζελ ένιωθε τα πόδια της να τρέμουν, στήριξε το σώμα της στον τοίχο καθώς ο Μπαράκ έκανε ένα βήμα μακριά της, δίνοντας της χώρο ν' αναπνεύσει.
Ενώ και ο ίδιος προσπαθούσε ν' ανακτήσει τον ήρεμο ρυθμό της αναπνοής του.
Το στήθος του ανεβοκατέβαινε με ένταση, αλλά το βλέμμα του δεν έφυγε στιγμή απ' το πρόσωπο της.
"Με συγχωρείς" ψέλλισε με ξέπνοη φωνή.
Η Έιντζελ τον κοιτούσε αμίλητη, όμως η ένταση και ο πόνος που ένιωθε μέσα στην καρδιά της την πίεζαν κάνοντας την λογική της να σιωπήσει.
"Με συγχωρείς, μόνο αυτό έχεις να μου πεις,ενα συγνώμη;
Να σε συγχωρήσω για ποιό πράγμα; Γιατί δεν λες μια φορά στην ζωή σου την αλήθεια;
Τι ακριβώς νιώθεις για μένα Μπαράκ;" του φώναξε με οργισμένη φωνή.
Το στήθος της πονούσε απ' την ένταση των συναισθημάτων της.
Ο Μπαράκ την πλησίασε ενώ η γροθιά του κτύπησε τον τοίχο ακριβώς δίπλα απ' το κεφάλι της.
Το σώμα του έγυρε πάνω στο δικό της.
"Θες να μάθεις την αλήθεια;"την ρώτησε με βραχνή φωνή.
"Η αλήθεια είναι οτι σε θέλω, μου έχεις πάρει το μυαλό, η μορφή σου με βασανίζει νύχτα μέρα.
Δεν ήθελα κάτι τέτοιο, χρόνια ολόκληρα είχα χτίσει τείχη γύρω απ' την καρδιά μου και δεν άφηνα καμία να μπεί και ήρθες εσύ και τα γκρέμισες" της είπε με κοφτό, απότομο τόνο.
Η Έιντζελ έμεινε να τον κοιτά σαν χαμένη.
Η αλήθεια ήταν πως αυτή τον είχε ωθήσει σ' αυτήν την εξομολόγηση, αλλά τώρα που της είπε πως ένιωθε δεν υπήρχε πια γυρισμος κι αυτό την φόβιζε.
Μέσα της δινόταν μια μάχη,η καρδιά της της έλεγε να αφεθεί και να το ζήσει, η λογική της όμως την προειδοποιούσε για το τέλος, της υπενθύμιζε οτι θα είναι μια σχέση με ημερομηνία λήξης.
Αποφάσισε να αγνοήσει την λογική.
Τον ήθελε, λαχταρούσε για τα φιλία του,ποθούσε την θερμότητα του σώματος του.
"Κι εγώ σε θέλω"του είπε με φωνή που έμοιαζε περισσότερο σαν ψίθυρος.
Ο Μπαράκ ένιωσε μια φωτιά να καίει τα σωθικά του στο άκουσμα της φωνής της.
Τα χείλη του έψαξαν πάλι τα δικά της κι εκείνη δεν αντιστάθηκε.
" Είσαι δική μου"της ψιθύρισε, ενώ το στόμα του λεηλατούσε το δικό της.
Η Έιντζελ έκανε ν' απαντήσει αλλά απ' το στόμα της βγήκε μόνο μια άναρχη κραυγή καθώς τα δόντια του δάγκωναν απαλά τα σαρκώδη χείλη της.
Ξαφνικά είδαν ένα φως που έσβησε αμέσως ενώ ακούστηκε ο ήχος ενός φλας.
Ο Μπαράκ άφησε μια βρισιά να ξεφύγει απ' το στόμα του πρίν αφήσει την Έιντζελ και γυρίσει προς το μέρος του αδιάκριτου φωτογράφου.
Δεν πρόλαβε ούτε καν να τον δεί καθώς είχε χαθεί στα στενά, πέρνοντας μαζί του μια φωτογραφία που θα στοίχιζε χρυσάφι στα κουτσομπολίστικα περιοδικά.
"Γελοίοι παπαράτσι"αναφώνησε ο Μπαράκ γεμάτος οργή.
Έπρεπε να το περιμένει οτι θα υπήρχαν κρυμμένοι φωτογράφοι περιμένοντας κάποια ζουμερή είδηση.
Δεν έπρεπε να παρασυρθεί.
Τώρα μια προσωπική του στιγμή θα γινόταν πρωτοσέλιδο σε κάποιο περιοδικό αμφιβόλου ποιότητας κεντρίζαν την περιέργεια κάθε αδιάκριτου αναγνώστη.
Έπιασε το χέρι της Έιντζελ και κατευθύνθηκαν προς το αυτοκίνητο.
Μέσα του έβραζε από θυμό, αυτό δεν θα το άφηνε να περάσει έτσι.
Αν κάποιος έκανε το λάθος να δημοσιεύσει αυτή την φωτογραφία ήταν τελειωμένος.
Η Έιντζελ μόλις κατάλαβε τι είχε συμβεί την έπιασε πανικός.
Έτρεμε ολόκληρη,ο Μπαράκ την έσφιξε στην αγκαλιά του,μετριάζοντας το τρέμουλο της.
Το άγγιγμα του λειτουργούσε σαν ηρεμιστικό στην ταραγμένη της ψυχή.
"Μην φοβάσαι,έχεις εμένα δίπλα σου"άκουσε την φωνή του σίγουρη και αποφασιστική.