Chapter 28
SAMANTHA
Hmm... A-anong nangyari?
Dinilat ko ang mga mata ko at ganoon nalang ang gulat ko nang makita kong.. Sobrang dilim.
Anong lugar ito? Na saan ako? B-bakit ako nandito?
"Venon?" I asked out loud ans my voice echoed in the whole room. Where is he? "Venon?"
Sudden, I feel sad and I want to cry. My chest is heavy and I'm feeling hurt.
"V-Venon.." I cried holding my chest. Why do I feel so scared?
Umiiyak kong nilobot ang paningin ko at kadiliman lang ang nakikita ko.
"Someone help me.." Sinubukan kong tumayo pero natumba lang ako. "A-anong.. " h-hindi ko maramdaman ang mga binti ko..
Napatitig ako sa mga binti ko at pinalo iyon ng malakas nang wala akong maramdaman. Bakit? "B-bakit d-di ako makatayo?"
Gusto ko na umalis d-dito. "VENON!" I screamed out crying because of pain. "VENON! PLEASE COME OUT!"
I want to see him right now.. Gusto kong magpakita siya sakin ngayon din at iligtas ako sa lugar na ito. Gusto ko siyang makita at yakapin ngayon. Gusto kong iligtas niya ako dito.
Natatakot ako..
Venon, natatakot ako..
Nilibot ko ang paningin ko at talagang wala akong ibang makita. Walang kahit ano dito.. Walang pinto.. Walang bintana.. Walang sahig at walang pader..
A-anong klaseng lugar ito--
"AHHH!"
Napatakip ako sa aking mata at napayuko nang biglang may lumabas na pulang liwanag kung saan. Saan n-naman nanggaling iyon?!
Napaiyak nalang ako sa takot at pilit na pinakiramdaman ang mga paa ko. Gusto ko nang umalis dito. Gusto kong tumakbo at mag tungo kung saan pero..
Hindi ko kaya..
Tinanggal ko ang pagkakatakip ng kamay ko sa aking mukha at muling napatingin sa paligid nang bumalik na sa kadiliman ang lahat.
"K-kailangan kong makaalis.."
Pilit kong itinayo ang sarili ko at inihakbang ang mga paa ko ngunit tuluyan lang akong natumba..
Bakit ba di ako makatayo? Sino ba nagdala sa akin dito?! Ayaw ko na dito!
"VENON!!!"
Ang bigat na ng paghinga ko at ganoon din ang pag iyak ko. Natatakot ako at hindi ko na alam gagawin ko.
Bakit ba ganito ang binti ko? Bakit wala siyang maramdaman?
Natigilan ako..
Hindi ko maalala kung kailan ba kami huling nag kasama ni Venon..
Paano ko malalaman kung paano ako napunta dito?
"B-bakit.."
V-Venon... Kailangan kita please.. Save me please. Natatakot ako. Bakit di ko maalala kung ano ang huling mga nangyari? Bakit ba ako nandito?
Tuluyan akong nanigas.. "A-asaan ba s-si Venon?"
Is he okay?
Oh God..
"VENON! PLEASE--" a-anong.. "NOO!!!" mahigpit kong hinawakan ang aking leeg at paulit ulit na umiling. B-bakit wala along boses?!! BAKIT?! W-WALA AKONG BOSES?! "HINDI! VENON!"
Ganito na ba iyon? Unti unting mag lalaho sa akin ang lahat? Bakit nagkakaganito ang katawan ko?
A-anong ginawa sa akin ng mga nag dala sakin dito?
Hindi ako m-makalakad.. Wala akong b-boses.. Bakit..
"W-who's there?"
I heard someone laughing..
Nilibot ko ang aking paningin ngunit wala naman akong naaninagang kung sino.
A-ano iyon?
"Who's there?" I cried out.. Someone is laughing again.. Why..
What's going on? Anong meron?
'HAHAHAHAHA!!'
Palakas siya ng palakas...
'P-PLEASE SPARE ME..'
Padami ng padami ang mga boses na naririnig ko..
'HAHAHAHA! FUCK IT MORONS!'
'I'M DONE HERE!'
'HAHAHAHAHA! THIS IS IT FUCKERS!'
"Where.." Bakit wala akong makitang ibang tao.. "Anong nangyayari?"
*Whispering*
'A-Ahh... M-move it bitch!'
*Crying*
"N-no.." I covered my ears. May nirerape ba? B-bakit? D-dito ba nila ginagawa? "STOP!"
Pilit kong hinahanap ang kung sino sa dilim pero wala naman akong makitang kahit ano at kahit sino.
*Whispering*
'I'M CUMMING YOU BITCH! MOVE THAT ASS OUT!'
'FUCK! SUCK IT FASTER!'
"S-stop.. Stop.."
Am I crazy? Why is no one here?
Saan ba nanggagaling ang mga tunog na ito?
God please... Don't play with me.. It hurts..
'HAHAHAHAHA!'
'AH.. I'M CUMMING..'
'MAKE IT FAST--AHH..'
'HAHAHAHAHAHA!'
"Stop please.."
A lot of whispering..
Crying..
Laughing..
Suffering..
Make it all stop please..
"Make it all stop please.."
'HAHAHAHAHAHA!'
"PLEASE!!! TAMA NA!!"
Silence..
Tumahimik ang paligid..
Napayuko nalang ako at napayakap sa sarili ko. I'm hopeless..
"What's next.."
*BANG!!* "AHH!"
Napatakip ako sa aking bibig.
A-a gun..
*BANG!!* "Hmp!" Ipit tili ko at napaiyak nalamang..
Hanggang kailan ba ito tatagal?
Silence...
Tahimik na kadiliman ang bumalot sa akin..
Nang.. May kung sino ang lumitaw. Nabalot ako ng takot. Nakasuot siya ng itim at wala akong makitang mukha niya.
He has no face but the way stood in front of me, I think he's looking at me..
"W-who are you?" I asked.. "Where did you came from? Where are we?!"
May munti akong boses.. Unti unti akong nabubuhayan ng loob..
"Asaan tayo?!"
He didn't answer! Tumayo lang siya doon! Para akong nakikipag usap sa manikin!
Bakit hindi siya nag sasalita? "Bakit hindi ka nag sasalita?!"
"Please! Isama mo na ako sayo!" b-bakit a-ako sasama sa kanya? "Tulungan mo ko please! Let me outta here!"
Parang may sariling isip ang katawan ko. Pilit kong ginapang ang distansya namin para makalapit sa kanya. Hinugot ko ang lakas ko at pilit na gumalaw para lapitan siya..
"P-please.." bagsak ko dahil sa pagod.. Inangat ko ang tingin ko nang... Walang nagbago sa distansya namin. "A-anong.."
Ganoon nalang ang galit at kaba ko nang tuluyan na siyang gumalaw at talikudan ako...
HINDI PWEDE! "HUWAG KANG UMALIS! MAAWA KA SA AKIN!"
Kahit wala akong boses pinilit kong sumigaw..
Hindi siya tumigil sa kanyang pag lakad at nag tungo sa dilim. "NOO!! HINDI! SASAMA AKO SAYO PARANG AWA MO NA!"
Kahit hindi ko kaya pinilit kong habulin siya..
Tuluyan siyang nawala sa paningin ko at naiwan akong mag isa. "AHHH!!!!!!!"
Pero wala..
Ang hina ko..
Wala akong ibang nagawa kung di ang sumubsob at umiyak. Naiyak nalamang ako ng naiyak dahil iyon lang ang kaya kong gawin ngayon. Iyon lang ang kaya kong gawin ang umiyak pero ang makaalis dito? Mukhang imposible na..
Asaan kaya si Venon?
Asaan ang asawa ko?
God.. Please save us all. I'm begging..
Diyos ko..
Napatingin ako sa aking binti at ganoon ang paglagulat ko nang makita kong may kadena na iyon magkabila..
Saan i-ito nanggaling? W-wala naman ito kanina..
"Venon.."
I cried out..
I want to scape..
Unti unti, ang braso ko ay namamanhid na din. Ang bigat nalamang ng dibdib ko ang nararamdaman ko.
This place is hell..
Dinilat ko ang aking mga mata...
"What the.." nanigas ako sa aking pwesto.. "A-anong ginagawa ko dito?"
Bigla akong nakaramdam ng matinding kaba at lungkot.
Bakit ako nandito? Paano ako napunta dito eh nasa Pilipinas ako? Bakit ako nandito sa bahay nila mama at papa?
"K-kwarto nila ito.. " napayuko ako sa aking pwesto.. "Kama nila ito.." tinignan ko ang mag kabila kong kamay at nakakadena ako sa head board.. "Oh God.."
Hindi pwede.. Bakit nandito ako sa bahay nila mama at papa?
"A-ah.." I heard someone moaned in pain.
"Oh my God.. " parang dinukot at tinaga ang puso ko.. "Oh my God.. Mama.. Papa.. "
W-wala naman sila kanina diyan sa sahig.. B-bakit s-sila duguan?
"MAMA!! PAPA!!" tawag ko sa kanila pero.. pero.. bakit di nila ako tinitignan?
Ang sakit.. Bakit ganito ang nangyayari sa amin? Bakit sila duguan? H-hindi ko kaya.. H-hindi k-ko..
"M-mama! P-papa! S-sino may gawa niyan sa inyo?! Bakit?!! MAMA! PAPA! Nandito po ako! Ma! Pa!"
Bakit di nila ako tinitignan?!
Pilit ni papang inaabot ang mukha ni mama at ngumiti. He mouthed I love you to her.. "Papa.. "
I can see how weak he is.. Sa dami ng dugo na nandito sa kwarto.. Alam kong unti unti.. Mawawalan na sila ng malay. Si mama, wala na siyang malay..
Parang tinatadtad ang puso ko.. Bakit sila nagkaganito?
"Mama! Papa!"
Gusto ko silang puntahan at yakapin ng mahigpit. Gusto ko silang buhatin at dalin sa hospital pero Hindi ko magawa!
"I-I'm sorry my queen.. Sorry for this.." papa weakly said. Pinunasan ni papa ang dugo sa mukha ni mama at ngumiti.. "Such a b-beautiful q-queen of mine.." with his smile on his lips he cry.. "H-hindi k-kita naprotektahan.. Sorry.. Mahal na mahal kita.. sorry.."
"Papa.. Bakit po tayo humantong sa ganito? Mama.."
Namamanhid na ang pulsuhan ko kakapilit kong makaalis sa kadena na ito.. Namamanhid na ang buong katawan ko sa sobrang sakit ng nasasaksihan ko..
H-hindi nila alam na nandito ako..
"MAMA! PAPA! WAG PO KAYONG SUSUKO! TANGINA! AYAW KO! WAG NIYO KO IIWAN! AYAW KO!!"
"MAMA! PAPA!"
I'm so tired.. Pagod na ako kakaiyak at kakahiyaw..
Ayaw ko na sa larong ito.
"ANONG LARO ITO?! PATAYIN NIYO NALANG AKO!!"
Hindi ko alam kung paano pero parang nag flash sa akin kung gaano kami kasaya noon. Kung gaano kaayos ang pamilya namin at kasimple...
Bakit humatong sa ganito kadugo?
Anong impyerno ito?
"Mahal na mahal ko kayo ni Samantha.. Pasensya na hindi ko kayo naprotektahan.. Mahal na mahal ko k-kayo.. "
"Papa mahal na mahal din kita.."
Sana nadidinig ni papa ito.. "Mahal na mahal ko kayo ni mama.. Mahal na mahal ko kayo papa.. Mahal na mahal ko kayo mama.. "
Hindi ko alam kung ilang beses kong pinaulit ulit kung gaano ko sila kamahal...
Hindi ko alam kung bakit kailangang makita ko sila ng ganito sa huling sandali..
Is this really my faith?
Bakit ganito kadugo?
"Mama.. Papa.. "
Padabog na bumukas ang pintuan ng kwarto at may ilang kalalakihan na pumasok at tinungo nila sila mama at papa..
"Are you really sure about this?"
H-hindi.. S-sila may gawa n-nito?
"Yeah." hinubad niya ang kanyang pang itaas. "Boss said that we can do whatever we want to them so I'm doing my thing."
"HINDI!!" MGA PUTANGINA NIYO!! "WAG NIYO GAGALAWIN SILA MAMA AT PAPA!!! MGA HAYOP KAYO!"
Yumuko iyong isa kay papa at nginisian ito ng nakakaasar. "Watch me and your wife mr. Fortez."
No.. No.. NOO!! "MAMA!!!"
Diyos ko! Hindi po pwede ito! Maawa po kayo sa amin! Diyos ko wag po si mama! Maawa na po kayo! Wag po!
"MAMA! AYAW KO! MAMA!!! PAPA!! AYAW KO!! TAMA NA PO!! WAG NIYO PO GALAWIN SILA MAMA!!"
"Asawa ko.." tuluyan akong nanghina nang madinig ko si papa.. "Mahal ko.. Patawad mahal.."
"Tss. Just finish that fucker."
....I can't.
*Bang!*
"AHHHH!!!"
Sa pag kakataong ito gusto ko nalamang mamatay.
Diyos ko.. Ang papa ko.
"AHHHHHH!!! ANG PAPA KO!!! PAPA!!! PAPA! PAPA!!"
Patayin niyo nalang ako!!! Bakit ganito?!!
"A-ang papa ko! Papa! Papa!! Gumising ka parang awa mo na! Ang papa ko.. Diyos ko.. Ang papa ko.. Ayaw ko papa!"
I just saw my dad killed..
Pinatay nila ang papa ko..
Tuluyan kong binagsak ang sarili ko at napayuko nalamang.. Hindi ko na kaya..
Wala akong magawa. Wala akong kwentang anak..
Ang nga magulang ko.. Napapanood ko silang mamatay ngayon pero wala akong magawa...
Wala akong ibang magawa kung di ang mangdiri sa mga ungol nila.
Tuluyang na blangko at namanhid ang buong katawa ko.
Walang emosyon nalamang ako napaiyak habang nakatitig sa mga binti ko habang pinapakinggan ang mga putangina nilang ungol..
Ang mga magulang ko...
-
THIRD PERSON
Ang tahimik ng buong kwarto at ang apat ay nakatingin lamang sa mag asawang walang malay at puno ng ibat ibang pasa at sugat. Pilay at sakit.
Humantong ang lahat sa ganito.
Puno ng galit at lungkot ang kanilang mga puso. Ang daming nangyayari at sobrang sakit nito. Bakit kailangang mangyari ang lahat ng ito?
Dahil sangkot sila sa underground organization? Dahil mafia si Venon at mga tauhan sila ng mafia? Kaibigan nila ay mafia at pumapatay sila?
Too much pain and too much shits..
Sa lahat ng ito, ang mag asawa ang pinaka nagdurusa.
May kataasan ang kanilang tinalon at nagpagulong gulong sila sa isang bangin. Gusto nilang matakot dahil 50/50 ang lagay ng mag asawa ngunit mas gusto nilang isipin at maniwala na magiging okay ang lahat.
"Ilang araw na din.." buntong hiningang wika ni Zae. "I miss them.. Miss ko na ang dati."
"8 days.. Still no signs." si Sage. "I miss them too."
Ganito ang routine nila lagi. Mag tatrabaho sa hospital, sabay sabay nilang titignan ang mag asawa para mabilis na mahuli ang mga signs na hinahanap nila. Ang pag galaw ng daliri o pag ungol ng mga ito.
"Samantha is c-crying.." The four look surprised. "She's crying." parang naluluha na si Zae.
"We found a sign." si Red. She smiled. "She's just so strong."
"Lalo na si Venon. Kaya nating lahat ito.." si Zae.
Si Eve ay tahimik lamang na napangiti.
"What is she dreaming? She look really sad and in pain.." si Zae. "Sana magising na siya."
"Hope its not that bad. Baka bangungutin siya." si Sage.
"Look at her, her hands.. Its shaking.." si Zae.
Tahimik na nawala ang ngiti ni Eve at napatitig sa mga kamay ni Samantha na nanginginig.
"She's fighting.." bulong ni Eve dahilan para mapatingin ang mga ito sa kanya. "She's fighting to someone."
She's trying to scape through the chains.
They froze when un expectedly.. "S-samantha?"
Sabay sabay nalamang nilang nabanggit ang pangalan niya nang dumilat ang mga mata niya.
Mukhang nagising sa katotohanan si Sage at kumaripas agad ng takbo para tumawag ng doctor.
"Samantha.." Si Zae at hinawakan ang kamay niya. "S-Samantha gising ka na.."
Tahimik na nagpunas ng luha si Red dahil sa sobrang saya.
"S-si Venon..." pilit na sinilip ni Samantha ang taong nasa kabilang kama. "V-Venon." she's still crying..
"Shh.. Calm down, everything will be fine." Si Red.
"He s-saved me.." medyo wala siyang boses dahil sa panunuyo ng kanyang lalamunan. "H-he saved me.."
Wasak na wasak ang puso ni Samantha at nararamdaman niya ang pamamanhid ng ilang parte ng katawan niya.
Ang sakit na makitang nasa ganitong sitwasyon sila ni Venon.. Bakit ganito?
"All he think about is my safety.." she whispered.
Dumating ang doctor kasama si Sage. Pinanood lamang nila si Samantha na tignan ng doctor at tahimik na nag katinginan.
Nasasaktan din sila tulad ni Samantha pero pare pareho sila dapat maging malakas..
Habang tinitignan ng doctor si Samantha ay nakatingin lamang siya kay Venon. Iyak siya ng iyak at gustong gusto niyang tumayo para yakapin ang asawa.
Parang sinuntok siya ng alaala kung paano sila parehong nawalan ng malay ni Venon sa lugar na iyon.
Parang nadidinig niyang muli ang sakit at ipit na sigaw ni Venon nang malaglag sila mula sa helicopter at nag pagulong gulong..
'Ang sakit..' Samantha.
Umalis na ang doctor at ang tatlo lamang ang kinausap nito dahil si Red ay dumeretso kay Samantha at hinakawan ang kamay nito.
"Mrs. Lee, you're awake.." she whispered stopping her tears. "He'll be fine mrs. Lee. Trust me."
Umalis na ang doctor at sumunod sa kanila ang tatlo.
"Yes mrs. Lee, hindi papayag yang si Venon na hindi ka makakasama. Kahit sa kabilang buhay payan. Kaya kung mabubuhay ka, mabubuhay din siya. " ngiti ni Sage sa kanya.
"Kaya nga mrs. Lee, baliw na baliw yang si Venon na iligtas ka kaya di yan papayag.." si Zae.
Umiiyak na napangiti si Samantha. Alam niyang pinapagaan ng apat ang kanyang loob at naniniwala din siya.. Kaya ni Venon iyon.
Napatingin siyang muli kay Venon at tumango.
'Kaya mo yan hubby.. Madami kaming nag hihintay sa paggising mo..' Samantha.
-
"Guys. I'm really worried about my parents."
It's been a while since Samantha woke up. Until now, her dream is bothering her about her parents. Paulit ulit na inaalala niya ang mga nangyari sa panaginip niya at paulit ulit na nag loading sa isip niya ang sitwasyon na meron siya ngayon.
Bakit di niya naisip na maari palang madamay ang mga magulang niya sa gulong ito?
Pero kasi nasa ibang bansa sila at wala silang kinalaman sa kahit sino dito. Ang tagal na din nilang walang koneksyon.. Kamusta kaya sila?
Nagkatinginan ang apat.
"Guys, napanaginipan ko sila mama at papa." nagsisimulang mamuo ang mga luha ni Samantha ngunit nakangiti niyang tinignan ang apat. "They were killed infront of me."
The four look shocked.
"What do y-you mean?" Red asked.
"I dreamed about them earlier.. Before I woke up. They were bathing on their own blood. Walang malay si mama tapos si papa.." her voice cracked. "He said he love me and mama between h-his pain.." she started to cry heavily. "I'm in chains so I can't do anything but to watch them. I can't do a-anything b-but to fucking cry and beg for t-them not to died. "
Hindi alam ng apat kung ano ba ang dapat nilang gawin.. Nalulungkot sila..
Isa sa pinakamasakit sa lahat ay ang mapanood mo ang mga magulang mong mamatay at wala kang ibang magawa..
Wala..
"They raped my mother. They raped my mother infront of me and I can still remember the pleasure they moaned like a fucking demons!" ramdam nila ang galit at sakit na nararamdaman nila. "My parents. They don't deserve that.."
Lumapit si Red kay Samantha at niyakap ito. "Breath mrs. Lee..." Red's voice cracked. Mukhang naiiyak na din ito..
Nagtama ang paningin ni Samantha at Eve at mukhang nagulat si Eve dahil doon.
"Parang totoo.. "
She breaths heavily.. "Parang totoo.. Parang totoo.. " her voice is cracking because of pain and anger.
"I'm sorry.. " Red started to whisper..
Lumapit na din ang tatlo at niyakap si Samantha.
"I'm sorry mrs. Lee.. " Zae is crying..
Eve and Sage whispered 'I'm sorry' too.. Wala silang ibang magawa kung hindi ang yakapin at samahan si Samantha. Sana makatulong..
"How cruel is life?" Samantha. "Do I really need to watch them dying? How cruel is life that it's making me suffer in pain.. Bakit ganito? Mas gugustuhin ko nalang mamatay non.. I'm watching my parents dying.. "
Samantha cried and cried until she got tired of it. Hindi naman humiwalay ang apat sa kanya at patuloy lang siyang hinele at pinakalma..
Inabutan siya ng tubig ni Eve at tinanggap iyon ni Samantha. Ininom niya ang kanyang tubig at namamaga ang mga mata na ngumiti.
"Salamat.." tinignan niya isa isa ang apat at malungkot na ngumiti. "Are they dead?" diretsong tanong ni Samantba na ikinabigla ng apat. "Sabihin niyo.. " her tears started to fall again. "Wala na ba ang mga magulang ko?"
Panandaliang natahimik ang buong kwarto bago tuluyang may nag salita..
"I'm sorry mrs. Lee, but yes.. " Sage sighed sadly.. "They are.. Gone."
"Diyos ko.." napatakip ng bibig si Samantha at pilit na pinigilan ang kanyang pag hagulgol.. "Ang mga magulang ko..."
Untu unti, naramdaman ni Samantha ang pamamanhid ng kanyang katawan.
"They were killed in your house at California. They were murdered.. " si Zae. "Pinasok sila ng ilang mga tao at pagpatay lamang ang pakay nila dahil walang ginalaw sa bahay niyo kung hindi mga gamit lamang sa kusina na nakakasakit."
"The killing done secretly.. Until now.. No one knows that your parents are dead. Para sa mga tao ay nag laho lamang sila na parang bula at walang nakakaalam kung saan sila nag punta.." dagdag ni Zae.
"W-when.."
"The day Venon commanded us to kidnap you." si Eve.
Nanigas si Samantha sa kanyang pwesto.. Kung ganoon...
"W-what.."
Naramdaman ni Samantha ang pananakit ng ulo niya. Parang nag paflash sa kanya ang lahat.. Tama ba ang mga konklusyon niya? B-bakit..
"M-mrs. Lee calm yourself please.. "si Sage. "Baka himatayin ka."
"My boss.. The day she asked me to stalk Venon. Pag kataps ng isang linggo.. Kahit hindi matapos ang isang linggo, oras na malaman ko ang madilim na pinanghahawakan niya sa mundong ginagalawan niyo.. Tatapusin na din niya ang buhay k-ko noon k-kaya.. Inuna niya ang mga magulang ko.."
Umiiyak na napatingin siya sa apat. "My father run's desame field she has but not in a dark side.. H-he's just a normal business man.. But then.. Papa also know the dark side of this field, that's not impossible and he knows, one's na may mangyari sa akin na hindi maganda.. He knows who to blame.."
"Oras na may mangyari sa akin na hindi maganda sa laban na ito kapag hindi niya tinapos ang mga magulang ko, mga magulang ko ang mananalo.."
"Oh my God.. Fuck.. "
"Mrs. Lee. " Red holding her hand.
"She wants to play with me.. " Samantha whispered.. "She wants to play with me... "
"Alam niyang makakasama ako sa underground mission na ginawa natin noon kaya para pang asar.. Para pang asar binenta niya si Naleeyah na kaisa isang pinaka close ko sa opisina. "
"L-lalo siya nagalit k-kasi hindi niya akalain na papakasalan ako ni Venon. One of her plan is me killed by Venon. She hates me very much because her son.. Likes me.. "
Hindi na nagulat ang apat sa mga konklusyon na napopont out ni Samantha..
Parang unti unti nag loading sa kanya ang lahat..
"and she like her son too.."
And by that, they were shook.
"W-what the.." si Zae..
"A-are you serious?" si Red na gulat na gulat. "She wants h-her own c-child?"
"One day, papunta ako sa bahay niya para ipasa na sa kanya ang mga pinagawa niya sa akin pero nang makapasok ako sa bahay niya, walang tao and then I saw her room opened. Sa hagdanan palang naririnig ko na ang ungol niya. I was shocked that I saw her, naghuhubad ng damit kasama ang isang lalaki. Mukhang mag sesex sila noon. I didn't saw the guys face. Umalis nalang ako. And then desame day.. I saw her son wearing desame clothes in a fast-food chain.."
"What the fuck? Are you serious?!" si Zae. "Makikipag sex ka sa sarili mong anak?! What the fuck?!"
"Hmm." Samantha sighed. "She got pissed because one day nalang, nag sisimulang mag biro biro ang anak niya na girlfriend niya ako sa opisina. I saw how plastic her smile is and how jealous she was. After that day hindi na nag pakita yung anak niya sa opisina. " hindi makapaniwalang natawa si Samantha. "Naging normal ang lahat. Bumalik ang ngiti niya para sa aming lahat. But ever since that day alam kong hindi na para sa akin ang ngiti niya na iyon pero ginawa ko padin ang trabaho ko. She became my friend and she said she trust me.. Trust my ass."
"Wow.. " si Sage. "Wow.."
"Yeah wow.. " Samantha sighed. "Is this really my faith? Bakit kailangan maging ganito?"
"I'm sorry Samantha, hindi namin na protektahan ang mga magulang mo." si Red. "Sorry.. "
"Yeah Samantha we're sorry.. " si Sage at Zae habang si Eve ay tahimik lang na nalulungkot.
"Don't be sorry guys.." ngumiti siya sa apat. "Sobra sobra na nga itong ginagawa niyo para sa akin.. Hindi niyo obligasyon ang lahat ng ito. May mga sarili kayong buhay. You've done a lot for me guys.. Thank you. I already caused a lot of trouble. "
"Y-you're not a cause of trouble.." si Zae.
"Really?" hindi niya mapigilang mapahikbi. "Wala kayong ibang ginawa kung hindi ang protektahan at pagsilbihan ako. Sobra sobra ang lahat ng ito. Masyado kayong napapagod para sa akin." dumako ang mga mata niya kay Venon.. Muling nag flash sa kanya ang ginawa ni Venon para sa kanya doon sa helicopter.. Napayakap siya sa kanyang sarili at taimtim na muling dinama ang pag yakap ni Venon sa kanya. "He risked his own life for me just to save me.. He doesn't even care.. All he wanted to do is to save me.."
"Ginusto naming protektahan at pag silbihan ka Samantha. Why? Kasi mahal na mahal ka namin." si Eve. "You're part of the family. We are all family here Samantha. And we us, as a family.. We help and stick together and we'll get through all of this together."
"Yes mrs. Lee. " nakangiting pag sangayon ni Red sa kanya at muli siyang niyakap. "Handito kami kasi pinili namin ito. We all have our own life and this is the path we choce.. Besides.. You deserve all the love and all. Venon is right, you're a wonderful person.. No wonder he love you so much."
"H-he loves me?" Samantha look stunned. "H-he loves me.." naalala niya iyong tattoo nila ni Venon at napahawak nalamang siya sa kanyang dibdib. "He loves me.."
"Mahal ka namin mrs. Lee kaya nandito lang kami para sa iyo." Si Zae at may luhang nginitian siya.
Hinarap siya ng apat at nginitian siya.
Naluluhang napangiti nalamang si Samantha at napatango.
"Mahal ko din kayo."