Би чамайг хүлээсээр хүлээсээр л байлаа.
Чамайг гэх сэтгэл минь цэцэг аятай л дэлбээлж эргэж ирнэ гэсэн хэдхэн үгийг би дотроо шивнэж байсан юм.
Итгэхийг хүсээгүй ч нууцхан урам хугаралт оршино. Намрын цэцэгс бас чи. Хоёул адилхан хагдарчихдаг.
Хэрвээ чи миний намар юм бол, би чиний хавар байх. Хэзээ ч хамт оршиж болохгүй улирал шиг.
"Сайн уу?, Анна."
"Сайн сууж байсан биз дээ?"