Η Έιντζελ κοιτούσε το είδωλο της στο γυάλινο τοίχο.
Της είχαν φορέσει ένα διάφανο φόρεμα που δεν κάλυπτε σχεδόν τίποτα. Τα εσώρουχα της διαγράφονταν καθαρά από κάτω.
Ένιωθε σαν εμπόρευμα στην βιτρίνα,έτοιμο για πώληση.
Ένιωθε βρώμικη!
Είχαν περάσει αρκετές ώρες από τότε που της εδεσαν τα μάτια και την πήραν άρον άρον μαζί με την Αμάντα και τις πέταξαν στο πίσω μέρος ενός βαν.
Η Αμάντα είχε κολλήσει απ' τον φόβο της πάνω στην Έιντζελ,η οποία την είχε τυλίξει στην αγκαλιά της.
Την έβλεπε τόσο μικρή,τόσο ευάλωτη.
Την ένιωθε σαν την μικρή αδερφή που δεν είχε ποτέ της.
Τις μετέφεραν σε κάποιο μικρό αεροδρόμιο κι από 'κει τις επιβίβασαν σ' ένα ιδιωτικό τζέτ.
Όταν έφτασαν,ένας θεός ξέρει που,τις χώρισαν.
Η Αμάντα έκλαιγε την ώρα που την τραβούσαν απ' την αγκαλιά της Έιντζελ, ενώ εκείνη την εσφιγγε όσο μπορούσε πιο δυνατά.
Τους φώναξε,τους παρακάλεσε αλλά δεν πήρε καμιά απάντηση.
Τώρα στεκόταν ημίγυμνη εκεί, μόνη της μέσα σ' ένα μικρό γυάλινο δωμάτιο.
Το γυαλί ηταν ειδικά διαμορφωμένο ώστε να μην μπορεί να βλέπει έξω.
Έμεινε εκεί όρθια τουλάχιστον μια ώρα,αν μετρούσε σωστά.
Ναι,για να μην την πιάσει πανικός μετρούσε από μέσα της τα δευτερόλεπτα που περνούσαν.
Ήταν μια συνήθεια που είχε από μικρή.
Μ' αυτόν τον τρόπο ηρεμουσε όταν ήταν αγχωμενη.
Κάποια στιγμή δυο άντρες ντυμένοι με κουστούμια μπήκαν στο δωμάτιο και της είπαν να τους ακολουθήσει.
Εκείνη έκανε οτι της είπαν, ενώ στο μυαλό της είχε καρφωθει η ιδέα με την πρώτη ευκαιρία να το σκάσει.
Αυτή η ευκαιρία όμως δεν της δόθηκε ποτέ αφού ο ένας άντρας προχωρούσε μπροστά της,ενώ ο άλλος την ακολουθούσε από πίσω.
Την έβαλαν σ' ενα πολυτελές μαύρο αυτοκίνητο.
Στον δρόμο η Έιντζελ κοιτούσε έξω απ' το παράθυρο.
Που στο καλό βρισκόταν;
Έβλεπε τεράστιους δρόμους με πελώριους γυάλινους ουρανοξύστες.
Οι άντρες συζητούσαν μεταξύ τους σε μια γλώσσα που δεν μπορούσε να καταλάβει.
"Που είμαστε" τους ρώτησε διστακτικά,ευχόμενη να μπορούσαν να την καταλάβουν.
"Στα Αραβικά Εμιράτα" της απάντησε ο ένας σε άπταιστα αγγλικά.
Πανικός την κατέκλυσε, πόσο μακριά βρισκόταν απ' την πατρίδα της!
Το αυτοκίνητο σταμάτησε έξω από μια τεράστια βίλα.
Η Έιντζελ έμεινε να την κοιτά, όχι με θαυμασμό αλλά με θλίψη.
Ώστε αυτή θα ήταν η καινούρια της φυλακή!
******************************
Ο Ομέρ κοιτούσε το κορίτσι που στεκόταν ημίγυμνο.
Φαινόταν φοβισμένο, όμως στο πρόσωπο του μπορούσε να διακρίνει μια σπίθα.
Αυτή την σπίθα ήθελε να δώσει και στον γιό του.
Αυτό το κορίτσι ίσως είναι η ευκαιρία του γιού του για να ξαναρχίσει να ζεί.
Μέσα του δεν ένιωθε καλά για ότι έκανε,κι όσο άκουγε τους δουλεμπόρους να παινευουν τις χάρες της κοπέλας με τον πιο χυδαίο τρόπο, τόσο πιο άσχημα ένιωθε.
Αλλά δεν μπορούσε να σκεφτεί άλλο τρόπο.
Μόνο αν έμπαινε μια όμορφη γυναίκα στην ζωή του γιου του θα μπορούσε να τον κάνει να ξεχάσει.
Να ξυπνήσει απ' τον λήθαργο που έχει πέσει!
Δεν παζαρεψε μαζί τους,τους έδωσε όσα χρήματα του ζήτησαν.
Ήθελε να σηκωθεί να φύγει όσο πιο γρήγορα μπορούσε από 'κει μέσα.
Ήξερε πως αυτό που έκανε ήταν λάθος αλλά το έκανε για τους πιο σωστούς λόγους.
Για να χαρίσει στον γιό του ξανά την ευτυχία!