1 - Wrecking First Kiss
Azalea:
It's the first day of senior year. Isang taon na lang at makakaalis na rin ako sa sosyal at pangmayaman na paaralang ito.
Look, I mean, even myself had never thought that I would be admitted to this prestigious school, the Ridenfield Academy, thanks for the brain that God gave me, huh?(insert sarcasm here)
Isang bagay na ipinagpapasalamat ko ay ang hindi makasalamuha ang pinaka aroganteng, self-proclaimed egoistic, playboy at ultimate heartthrob kamo ng school, Zachary Ridenfield.
Bakit?
Dahil walang sinumang gustong pumigil dito everytime na may gagawin itong kagaguhan.
Kung hindi naman ay kung may gusto itong paglaruan.
And the worst part ay ang ipahiya ka sa harap ng karamihan.
That's how cruel he is that nobody dares to mess with him.
Hindi ako mayaman kaya walang sinuman ang naglalakas loob na kumausap sa akin.
Mahirap talaga pag nasa ganito kang kalagayan kasi di mo alam kung saan ka lulugar.
Isa lang naman ang ipinagmamalaki kong bagay ang maging Top 1 palagi sa klase.
At least, napatunahayan ko na hindi basehan ang estado ng buhay ang pagiging matalino, di ba? Kung di nga lang dahil sa scholarship hindi ko pagtitiisang makihalubilo sa kanila noh?
Zachary Ridenfield? Edi mas lalong hindi iyon makikipag-usap sa boring na katulad ko.
Kung nagtataka kayo kung bakit dito ako napadpad sa dinami-daming paaralan sa lugar namin, pwes, hindi ko rin alam kasi ang bossing ng tatay ko ang namili sa paaralang ito... dahil nga siya din ang nagbigay ng scholarship ko.
Napanatili kong hindi maging sentro ng atensyon sa loob ng tatlong taon ngunit hindi ko lubos akalaing isang insidente lang ang makapagpabago ng lahat.
Nakahiga ang ulo ko sa table nang may biglang tumadyak sa isa sa mga paa ng silyang inuupuan ko.
"Hoy!"
Patuloy pa rin ito sa pagtadyak nang hindi pa rin ako kumikibo.
Saka ko lang naalala na sa 4th row pala ako dapat umupo at ang pwestong ito ay kay......
"Zachary Ridenfield?"
Agad akong napatingin sa lalaki at lumaki ang mga mata nang malamang napalakas pala ang pagkakasabi ko sa pangalan niya.
Napansin ko ang tutok na tutok na mga mata ng lahat ng mga kaklase ko sa amin, lalo na sa akin.
Last time kasi na may umupo sa silya niya ay pinaghubad niya ito ng uniform at boxer lang ang suot na pinaikot-ikot sa oval.
Harsh diba?
Kaya walang sinuman ang nag-a-attempt na mangloko o kaya naman ay bumangga sa kanya kahit sa pinakasimple at pinakamaliit na bagay lamang.
Napakunot ang noo niya nang makita niya ang mukha ko.
May mota ba ako? May something ba sa mukha ko? Baka naman may kulangot ako.
Napapailing na napaisip ako nang bigla akong kinabahan sa posible niyang gawin sa akin.
"Ah... eh.. hehe..." hindi ko mahugot sa dila ang salitang dapat na sasabihin ko sa halip ay dali-dali kong kinuha ang bag at tatayo na sana nang muli naman siyang magsalita.
"You can sit there." Napalis ang ngiting takot ko kanina at nagtatakang sinundan siya ng tingin habang umuupo sa tabi ko.
Dahil sa pagtataka ay hindi ko namalayang nakatitig na pala ako sa kanya.
Ngayon ko lang siya natitigan ng malapitan a
kaya naman hindi ko akalaing sobrang gwapo pala nito.
Kahit saang anggulo ay mahahalata mo talagang gwapo siya.
No wonder maraming nahuhumaling na mga babae sa kanya.
"Take a picture, it will last longer."
Napasinok ako nang nagsalita siya at dali-dali kong iniwas ang mga mata sa kanya.
Napapailing na ibinaling ko na lamang ang paningin sa labas, buti nalang at nasa tabi lang ako ng bintana.
"Tama 'yan, e-enjoy mo na ang mga huling araw ng pamumuhay mo ng tahimik. Dahil simula bukas siguradong pagsisisihan mong nagkamali ka sa buhay mo."
Bigla akong nakaramdam ng pagkakiliti sa buo kong katawan nang magsalita siya mula sa likuran ng tenga ko.
But suddenly my heart stops the moment I realized na pagbabanta ang sinabi niya.
Kaya naman, dali-dali ko itong binalingan para malaman lang na mali pala ang ginawa kong aksyon dahil eksaheradang paglingon ko ay naramdaman ko ang pagdampi ng mainit na bagay sa mga labi ko.
And the moment when realization strikes me I found that it's our lips that met.
Wrong move, Azalea, wrong move.
Napakurap kurap ako sa ideyang nahalikan ko si Zachary.
Wait...Did I really kiss him?
I blink my eyes once para malaman kung tama ba ang nakikita ko.
Zachary's face is also in a state of shock as he widens his eyes the moment our eyes met.
Is it real? Zachary and my first kiss?
At para mapaniwala ko ang aking sarili ay kinurot ko ang pisngi niya dahilan upang ilayo niya ang mukha sa akin. Narinig ko pa nga itong napa-aw!
Ngunit sadyang di pa nga talaga bumabalik ang huwesyon ko dahil ramdam ko pa rin ang init ng labi nitong dumampi sa labi ko.
I really kiss him...my first kiss was totally....wrecked
Then everything turns into black.
Zachary:
Magsasalita na sana ako nang bigla itong nawalan ng malay at dali-dali ko naman siyang sinalo bago pa man ito tuluyang malaglag.
"Hey!" Pukaw ko pa dito sa pagbabasakaling magigising ito agad.
Nang hindi ito kumibo ay kinarga ko na lamang ito at nagmamadaling dinala sa Clinic.
Hindi ko lubos maisip kung bakit bigla siyang hinimatay.
Tuloy ay napabuga ako ng hangin sa isang palad ko at inamoy yun kahit alam ko namang imposibleng may bad breathe ako.
Napailing na lamang ako sa stupidong reaksyon kong iyon.
Narinig ko namang nagsalita ang doctor kaya umayos ako sa pagkakaupo.
"Mr. Ridenfield, what happen?" tanong pa nito sa akin habang chine-check niya ang babae.
"Bigla siyang hinimatay kanina. Hindi ko rin alam kung bakit."
Hindi ko naman pwedeng sabihin dito na dahil sa halik ko ay hinimatay siya...
Kung sabagay kahit sino naman siguro ay hihimatayin kung mahahalikan ko.
Sikreto akong napangiti sa isipang iyon.
"She's okay now; it's just a panic attack that made her fainted, too much in shock that she can't handle herself thinking about it." sabay tapik sa balikat ko. "She will wake up soon." dagdag pa niya bago na niya kami iniwanan.
I was leaning on the bench when I notice her moving. I cross my arms while waiting for her to say something. She wandered her eyes through the room and when her eyes landed mine she frowned.
"Anong ginagawa mo dito? Nasan ako?" tanong pa niya habang nakatingin sa akin.
Puno ng kuryusidad ang bumabalot sa mukha niya. Sinadya ko pang pag aralan kung ano ang kabuuang nararamdaman nito nang makita kung iwinagayway niya ang mga kamay sa akin.
"Hello? May tao ba dito? Sarili ko lang ba kausap ko?" Sarkastikong sabi pa niya.
Napabuntong hininga naman ako at ngumiti bago lumapit sa kanya.
"Ano ba sa tingin mo ang nangyari kung bakit naririto ka ngayon?" panunudyo ko pa dito.
Nakita ko ang pamumula ng pisngi niya pero agad din naman siyang nakabawi.
"A-anong sinasabi mo?" sabay pag clear ng lalamunan niya at iniiwas ang tingin sa akin.
"Are you sure you don't remember anything? Should I let you rem---"
Napahinto ako nang itaas niya ang isang kamay sa harap ko.
"Uh-huh-uh. Subukan mong maglabas ng isang kunting salita tungkol sa nangyari at makakatikim ka sa akin." Singhal pa niya sabay nag cross arms." Because you know what? Dahil naiinis akong maisip na ikaw lang pala ang makakakuha ng first kiss ko!!" Nanggagalaiting pasinghal na wika pa niya sa akin.
Napakunot naman ako sa sinabi nito at hindi makapaniwalang napangiti dito
"W-wait..." pagpapatigil ko pa sa kanya."Sinasabi mo bang ako ang first kiss mo?"
At gaya nga ng inaasahan ko ay nakita ko ang paglaki ng mga mata nito at biglang naitakip sa labi niya ang palad nito bago iniiwas ang tingin sa akin.
Nakita ko pa ang pag-katok katok niya sa kanyang ulo.
"Wow!" Bulalas ko pa nang makumpirmang totoo nga ang sinasabi nito. " I am really your first kiss." Hindi pa rin makapaniwalang sabi ko pa sa kanya.
"You know what just forget what I say, ok?" Saad naman niya nang makabawi.
"You sure about that?" Panunudyo ko pa dito.
Saka naman tumaas ang isang kilay niya.
"At anong gusto mong sabihin ko? 'Hey! Zachary that kiss is awesome. You really made my day!'" Sarkastikong saad pa niya sa akin.
Kibit balikat lang ang isinagot ko dito.
"Well, I can take responsibility, you know. It's no big deal." Pang-aasar ko pa dito.
Naningkit naman ang mga mata niyang bumaba sa kama at pigil ang inis na hinarap ako.
Ngumiti pa ito ng parang loko saka hinawakan ang kanang braso ko.
"Well, NEWSFLASH, Mr. Ridenfield! But I don't have any tiny interest about you."
Sabay napangangang iniwanan niya na ako.
Pero pahuhuli ba naman ang nag-iisang Zachary?
Kaya naman ay napahawak ako sa beywang na nagsalita bago pa man ito makalayo.
"Kung ganun, bakit ka nahimatay?" Nakataas ang kilay na tanong ko pa sa kanya sabay lingon.
Napansin ko ang halatang pagkalito nito at pakiramdam ko ay namumula na ang pisngi nito ngayon.
"I-iyon... I-iyon ay dahil sa...h-hindi ako kumain kanina." Hindi magkamayaw na sagot pa niya bago ako hinarap at dinilian. Dali-dali na rin siyang naglakad palayo.
Pero bago pa man iyon ay dali dali ko siyang hinabol at hinawakan ang braso nito bago pa man niya mabuksan ang pinto.
"Ano ba?" Gulat na tanong pa niya sa akin.
"What's your name?"
"Para saan?" Supladang tanong pa niya."kasi sa tingin ko walang dahilan para malaman mo ang pangalan ko dahil sisiguraduhin kong ito ang kahuli hulihang beses na nakapag-usap tayo." Sabay lingon pa niya sa kamay ko't sinenyasang bitawan ko iyon.
Dahan-dahan ko na mang binitawan iyon saka isinuksok ang kamay ko sa bulsa ng uniform ko.
Tiningnan ko siya saglit bago naglabas ng nagbabantang ngiti.
"Hindi ikaw ang magdedecision nun." Sabay yumuko at tinawid ang espasyo sa pagitan ng mukha namin. "Dahil sisiguraduhin kong marami pang pagkakataon that we will be sharing moments together..." saka sumeryoso ng tingin sa mga mata nito. "Trust me... this is just... the start" bago tiningnan ang name plate na nasa uniporme niya at binasa iyon. "Azalea Evans." saka umayos na rin ng tayo. Ginulo ko muna ang buhok niya bago ko pinihit ang door knob at nauna ng lumabas ng clinic ng may ngiti sa mga labi ko.
-------------------------------------------------
Hello, this is actually my first story I created in wattpad.
Hope you liked it.
Please comment so that I will know your side too and take time to vote if you find it nice. Thank you, thank you... ^ -- ^
Forgive me if there's wrong grammar and mispelled words. Sleepy na po kasi.
Thank you. God bless you all! <3<3<3