Arabanın kapısından dışarıya adımımı attığımda Jungkook gülümsemiş ellerimden tutmuştu.Endişeli olduğunu biliyordum.Bu apaçık belli oluyordu.Annemin ona çok kızacağını bende iliklerime kadar hissedebiliyordum.Avuç içlerime yanaklarını aldığımda gülümsedim ve konuşmaya başladım.
''Yanında olacağım.''
Sırıtmış alnıma öpücük kondurmuştu.Adımlarımızı eve doğru attığımızda kapıya tıklayacağım sırada ellerimden tutmuş yüzüme bakmıştı.
''Yanımda olduğuna göre''
''Hiç acımayacak desene''
Bu dediğine karşın gülümsemiş anlamamış bakışlar yollamıştım.
''Neden?''
''Çünkü o sırada güzelliğinin etkisine kapılacağım.'' demesiyle koluna hafif vurmuş hızlı atan kalbimi durdurmaya çalışmıştım.Kendi rızası ile zile bastığında gözlerini kapadı.Kapı sertçe açıldığında Annem ikimize bakıyordu.
İçeriye geçtiğimizde sandalyede bağlı bir şekilde oturan Min'i görmemle gözlerim kocaman açılmış onu çözmeye gitmiştim.
''Anne''
''Çocuğa naptın!''
Annem sert bakışları ile Jungkook'u süzerken bir yandan da bana cevap veriyordu.
''Çok konuşuyordu.''
Min'in ağzından bantı çektiğimde odaya acı inlemelerini bırakmıştı.Çok kez özür dilediğim de ellerindeki ipleri çözmeye geçtim.Jungkook o sırada sırıtmış daha sonra Annemin bakışlarına maruz kalınca eski haline bürünmüştü.
Min ayağa kalktığında Jungkook'un arkasına saklanmış kollarını ona sarmıştı.
''Jungkook.''
''Yaşamak istiyorsan şuan hemen gitmeliyiz.''
Daha sonra Jungkook hiç beklemediğim hareketi yapmasıyla öylece kalmıştım.Annemin önümde eğilmişti. Annemin de şaşırdığını yüz ifadesinden anlayabiliyordum. Hemen yanına gitmiş vücudunu dik durmasını sağlamıştı.Omuzuna vurduğunda ağlamaya başladı.
''Aptal çocuk!''
''Neden bizi terk ettin''
''Seni kendi çocuğum gibi sevmiştim.''
Jungkook annemi kollarının arasına aldığında derin nefes verdi.
''Üzgünüm.''
Annemde sarılmasına karşılık vermişti. O sırada Min'e baktığımda ağlıyordu.Onun yanına gitmemle beraber ağlamaya başlamıştık.Tekrardan eskisi gibi olduğumuz için seviniyordum.Eh artık ailemize de yeni birileri eklenmişti.Annemin Min'i çok sevdiğinden daha şimdiden emindim.
*
Akşam yemeğinden sonra Jungkook ve Min ayrılmak için izin istediklerinde onları kapıya kadar geçirmiştim. Min koşarak eve gitmiş baş başa kalmıştık.Kollarımdan tutup kendine yaklaştırdığında gülümsedim.Dudağıma öpücük kondurmuş kulağıma doğru fısıldamıştı.
''Gece mesaj atacağım.''
Daha sonra tekrardan kısa çaplı bir kahkaha attığında bana döndü.
''Şimdilik Min'i annene alıştırmam gerekiyor.''
''Görüşürüz''
Bu dediğine karşılık bende güldüğümde bedenlerimizi birbirinden ayırıp oracıkta uzaklaşmıştık.
KOSKOCA 60 BÖLÜM VAY BE