Nil ile dertleşip diğer dersi işledikten sonra okul hızla bitti. Çıkar çıkmaz hızlı adımlarla eve doğru yürümeye başladım. Arkamda bir müddet devam eden ayak seslerine aldırış etmediysem de ıssızlaşan sokakta sesler devam edince birinin beni takip ettiği hissine kapıldım. Kim beni neden takip etsin ki? Kendimi her ne kadar sakinleştirmeye çalışırsam çalışayım gölge bana giderek yaklaşıyordu. Hızlandığımda seslerin de hızlandığını fark ettim. Bir anda cesaretimi toplayıp arkamı döndüm. Ama gördüğüm karşısında anca bu kadar afallardım.
'Nasıl ya? Ne alaka??'
"NEDEN BENİ TAKİP EDİYOSUN?
SENİN DERDİN NE YA NE ALIP VEREMEDİĞİN VAR BENİMLE????"
Duyduklarına şaşırdığı belli bir tavırla hararetlendi ve ağzından köpükler saçarak konuşmaya başladı.
"AAA! YETER BE MANYAK MIDIR NEDİR SEN KENDİNİ NE SANIYOSUN BEN BUGÜNE KADAR HİÇBİ KIZIN ARKASINDAN KOŞMADIM SENİ Mİ TAKİP EDİCEM?"
'Vay vay! Küçük Savaş beye bakın! Kendini ne sanıyorsa!!'
"NE İSTİYOSUN O ZAMAN?" Diye tersledim. Sahi madem derdi ben değildim neden okuldan çıktığımdan beri peşimde olsun ki? Yalancı!
"KIZIM SENDEN NE İSTEYECEĞİM? BEN EVİME GİDİYORUM. EVİM SENİNKİYLE AYNI MAHALLEDEYSE BU BENİM SUÇUM MU???"
Bunu duyunca ne söyleyeceğimi şaşırdım. Ah salak kafam bir de durduk yere havaya girmiş gibi gözüktüm şu ahmak çocuğa! Şimdi kendimi ne kadar önemsediğimi düşünüp bunu sınıftaki herkese gülerek anlatacak. Ne yapacağımı, ne diyeceğimi şaşırdım. Bu nasıl aklıma gelmezdi! Cevap verip daha fazla rezil olmamak için pat diye önüme dönüp yürümeye devam ettim. Keşke yeteneğim zamanı geri almak ya da hafıza silmek falan olsaydı!
Savaş da beni daha fazla utandırmak istercesine yol boyu sessizce yanımdan yürüdü.
Bir an önce Necla teyzeye kavuşup ilk günümü anlatmanın heyecanıyla adımlarımı hızlandırdım.
Tekrar yanımı göz ucuyla yokladığımda öküz Savaş hiçbir şey söylemeden bi 'hadi hoşçakal' bile demeden yanımdan ayrılmış.. Neyse tüm bunları düşünürken kendimi evin kapısına gelmiş buldum. Eve girdiğim gibi Necla teyzeyle dertleşip günümü anlatmaya başladım. Necla teyze mükellef bir sofra hazırlamıştı ve çok acıktığım için kıtlıktan çıkmışçasına yemeğimi yerken Savaş'la olanları anlattım. Necla teyze dinledikten sonra kıkırdamaya başladı ve kafama takmamamı tembihledi.
Yemekten sonra odama çıkıp eşyalarla egzersiz yapmaya ve yarınki bahçe egzersizinde rezil olmamak için çalışmaya çalıştım. Bir iki denememde başarılı olsam da hala çok hükmedemiyor ve istemeden diğer eşyaları da hareket ettiriyordum. Çalışmaktan yorgun düştüm ve olanları düşünüp tekrar sinirlenmemek için uyumaya karar verdim.
Yarın zor bir gün olacak...
HİKAYEMİ OKUDUĞUNUZ İÇİN TEŞEKKÜR EDERİM. BEĞENDİYSENİZ YILDIZLAYARAK DESTEKLEYİN LÜTFEN ❤️