A/N:
Let' s take a break for now. Just for now. This is a special side story that I made. Please listen to the video at the side. Momo means silently in mandarin
(Credits to ToGetHer)
▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪
"What? the company freeze all of my activities?"
"Mars you have to understand. Ilang beses ka na rin kasing sumasablay at talagang nakaapekto yun sa popularity mo."
"What are you trying to say ha? Di mo ba alam kung gano kasold out ang concert ko last month?"
"Last month yun nung di ka pa pumapalpak"
"Wow ang labo naman ni Tony"
"Until you learn how to control yourself and be responsible thats the time Tony will arrange everything for you"
Pabagsak na umupo ako sa sofa.
"Pakiabot na nga lang na crackers. Manunuod na lang ako"
Ilang sandali pa ay wala pa rin nag aabot ng inuutos ko. Padabog na tumayo ako at pumunta ng kwarto. Sa labas ng pinto ay nagpakahilera ang mga maleta ko. Nakasimangot na sinita ko si Jon.
"Ano to?"
Huminga to ng malalim bago sumagot.
"The company has decided na eenroll ka muna sa isang university. 1 year lang naman hanggang makagawa ng paraan si tony na maibalik ang popularity mo"
"Teka teka. Your making it sound na ang lala na ng sitwasyon"
"Hindi pa ba Mars? Nablind item ka sa isang tabloid dahil suplado ka raw sa fans at walang utang na loob"
"Excuse me Jon. Let me correct you. Kasalanan nyu kung bakit ako nakasimangot ng araw na yun. Remember?"
FLASHBACK:
Pilit na binababa ng staff ang dulo ng
t-shirt kong suot. Nakasimangot ko syang binalingan.
"Kahit anong hila mo dyan walang mangyayari"
"Sorry po" nakayukong umalis sa harapan ko ang staff.
Sinamaan ko ng tingin si Jon.
"Bakit?"
"Talagang nagtanong ka pa ha. Bakit ganito itong damit na pinasuot mo sakin. One inch na lang pwede ng tawaging hanging blouse to eh." singhal ko sa kanya.
"Pagtiyagaan mo na. Request kasi yan ng isa sa mga die hard fan mo."
"Kahit na. Pwede naman na bigyan ko sya ng autograph or magpapicture na lang kaming dalawa, hindi yung ganito na para akong tanga sa suot ko." reklamo ko.
"Frustrated designer kasi yun at yan yung pinakauna nyang nadesign na ikaw yung inspirasyon nya."
Naputol ang usapan namin ng may pumasok nanaman na staff.
"Sir Mars, Sir Jon. Magsisimula na daw po"
Wala akong nagawa kundi tumayo. Medyo naiilang talaga ako. Bawat galaw ko ay tumataas yung suot kong damit. Ang resulta tuloy ay napapangiwi ako. San ka ba naman kasi makakakita ng lalaking nakahanging blouse.
Picture taking na at maasim pa rin ang mukha ko. Lahat tuloy ng kuha ko ay puro pilit. Dun nagsimula yung blind item na kesyo suplado daw ako.
"Mas mahirap ipaliwanag yung kumalat na pictures mo. Naparatangan ka tuloy na manyak"
"Hey, di ko kasalanan yun. Nanggugulat ka kasi"
"Pero kahit na. Ano? Laging ganon na lang reaksyon mo pag nagugulat?"
"Bakit ba ako ang sinisisi mo? Kasalanan nyu yun eh"
FLASHBACK:
Kanina pa akong nakatayo sa lobby. Ang tagal naman ni Jon. Patingin tingin ako sa pinto. May kumpol kasi ng mga babae ang kanina pa kumakaway sa akin. Kita ko rin na pinipigilan sila ng guard sa pagpupumilit na pumasok.
Sa saglit na pagkalingat ng guard ay dimunog ng mga ito ang pinto. Tatakbo na sana ako kaya lang nahalbot ng isang babae yung kamay ko. Pilit na nginingitian ko na lang sila. Picture dito, picture doon ang nangyari.
"Mars...." narinig kong sigaw ni Jon. Mabilis akong humarap. Halos manlaki ang mata ko ng mapansin ang bagay na hinahawakan ko. Napanganga ang babae sa harapan ko sabay ng pagtaas ng kamay nya at malakas na sinampal ako. Kasunod nun ang sunod sunod na pagkuha ng litrato ng mga paparazzi.
Kinabukasan mabilis na kumalat yung pictures ko na nasa aktong nakahawak ako sa boobs nung babae. At dahil pinanganak akong maswerte, nagkataon pang di ko fan yung babae. Ikinalat nya na bastos daw ako at manyak. Nagpainterview pa nga sa t.v.
"Do something Jon. Di pwedeng mawala yung kasikatan ko dahil lang sa mga bagay na di ko naman sinasadya"
"Kaya nga Mars. Para bumango ka uli sa madla, naisipan namin na ienroll ka muna. Kuhanin mo ang loob ng mga estudyante"
"Ang hirap naman."
"No choice ka Mars. And by the way you have to move to your new house"
"Anoooooo?"
Napatayo ako sa sinabi nya.
"Bakit kelangan lumipat pa ako?"
"Well medyo nabawasan na kasi yung endorsements mo at di naman masyadong malaki yung ipon mo bukod pa sa nagpapadala ka ng pera sa mama mo. Dapat mag cost cutting tayo."
"Grabe naman. Anong nangyari dun sa kontratang pinirmahan ko last week?"
"Well, may last minute changes kasi yung dorector. He decided na tanggalin ka sa lead role."
"Eh teka lang. Nasan yung kinita ko nung naglead ako sa drama series?"
"Mars Mars... di ba bumili ka ng bagong kotse?"
Nanghihinang napaupo ako. I cant think of anything right now. Di ko akalaing mangyayari to.
▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪
...... on the other side of the world....
"Ate ano nanaman ang mga toh" nakasimangot kong sita kay ate. Di nya ko sinagot. Kunwari busy sya sa pagttxt.
"Ate....." sigaw ko. Napatakip naman sya ng tenga.
"Ano ba Momo? Ang aga aga sumisigaw ka"
"Panung di ako sisigaw ate. Nagshopping ka nanaman"
"Hayaan mo na. Minsan lang naman"
"Minsan? Eh kakabili mo nga lang ng sapatos last week. Bumili ka nanaman. Masyado ka ng nag aaksaya ng pera ate."
"Nakakasama ka naman ng loob Momo. Ibinili pa naman kita ng bag. Dali tingnan mo oh" inabot nya sa akin ang paper bag. Di ko iyon pinansin at muli syang sinita.
"Ate alam mo naman di ba? May mga monthly bills tayo na dapat bayaran. Kuryente, tubig pati na yung mga utang mo sa credit card"
"Teka lang Momo. Sino bang ate sa ating dalawa? Tsak ginagawa ko lang naman to dahil gusto kong magkaboyfriend ng mayaman. Para di na tayo mahirapan"
"Ate mali naman yung katwiran mo eh"
"Stop it Momo. Nga pala may darating na renter natin dito mamaya baka mapgkamalan mong magnanakaw"
Palabas na sana ako ng marinig ang sinabi nya.
"Ate...." gigil na sabi ko pero tinaasan lang nya ako ng kilay.
"Ano? Kala ko ba marami tayong bayaran? Kaya nga pinaupahan ko na yung bakanteng kwarto sa kabila"
"Ate naman bakit di mo muna ako tinanong tsaka kwarto nila mama at papa yun bakit mo ipapagamit sa iba?"
"Ay naku Momo. Magtigil ka nga. Tama na yang pagiging sentimental mo o.k" tuluyan na syang lumabas ng bahay para pumasok.
▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪
meanwhile....
"San tayo pupunta? May shooting ba ko?"
tanong ko kay Jon na diretso lang nakatingin sa daan.
"Wala."
"Wala? bakit may dala tayong gamit?"
"Lilipat ka na sa bagong titirhan mo."
"What? Ngayon ba yun?"
"Yup. Nainform kita kagabi di ba?"
Napabuntunghininga ako. Maya maya pa ay tumigil sya. Bumaba na rin ako ng bumaba sya. Isa isa nyang inabot ang mga gamit ko.
Kanina pa kami naglalakad. Kanina pa rin ako nagrereklamo kay Jon.
"Jon umamin ka nga. Sa bundok mo ba ako balak ipatira? Bakit naglakad pa tayo kung malayo papala."
"Mars puro ka reklamo. Tingnan mo nga. Ang kitid ng kalsada so di kasya dito yung kotse"
Huminto sya ng paglalakad ng mapatapat kami sa isang kahoy na gate. Mukhang may hinala na ako na dito ako titira. I sigh deeply sabay harap. Naiwan akong nakanganga ng kapansin mag isa na lang ako sa harap ng gate. Bwesit na Jon yun.
Binuksan ko ang gate. Napangiwi ako ng makita maliit lang ang bahay na titirhan ko. Parang mas malaki pa nga ata yung garahe ko. Bitbit ang mga gamit ay pumasok na ako sa loob ng kabahayan.
Not bad. Maayos at malinis ang bahay. Maliit pero at home sa pakiramdam. Akmang bubuksan ko na ang isa sa mga kwarto ng may naramdaman akong pumukpok sa ulo ko.
"Aray...." sa pagharap ko ay nakita ko ang may kaliitang babae na may hawak pang kawali.
"Sino ka?"
"Ikaw sino ka? Bakit bigla ka na lang nanakit?" hawak hawak ko pa rin ang parte ng ulo ko na pinalo nya.
"Hoy wag mo ko balikan ng isa pang tanong ha. Magnanakaw ka noh. Teka dyan ka lang...."
May kinuha sya sa drawer sabay lapit sa akin. Nanlaki ang mata ko ng itali nya ang kamay ko at pinaupo sa silya. Ang ipinagtataka ko ay kaliit liit nyang babae pero nakaya nya akong itali sa silya.
"Hoy duwende. Pakawalan mo nga ako. Di naman ako magnanakaw. Sabi ng manager ko dito daw ako titira. Tsaka anong nanakawin ko dito? Mukha ngang walang pwedeng ibenta sa mga gamit nyu dito."
"Tumigil ka. Kunwari ka pa"
May idenial sya sa cellphone. Nakatingin lang ako sa kanya. Nauubusan na rin kasi ako ng pasensya sa pagpapaliwanag sa kanya.
"Hello ate? Bakit di mo sinabi sa sakin na sa lalake mo pinaupahan yung kwarto...."
Ilang minuto din syang nakipagtalo sa phone bago muling bumaling sa akin. Nakasimangot na lumapit sya at kinalagan ang pagkakatali ko. Nakangiting tiningnan ko sya habang tinatanggal yung tali sa kamay ko.
"Di ba sabi ko sayo di ako magnanakaw? Ano ka ngayon"sinamaan lang nya ako ng tingin.
"Ipasok mo na ang mga gamit mo. Paglabas mo. Sasabihin ko sayo ang mga house rules dito"
"Anong house rules? Bakit? Bahay ba to ni Kuya?"
"Alam mo kung gusto mong magkasundo tayo. Tigilan mo ang pagbibiro sakin. Di tayo close."
▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪
"San mo naman ako sadalhin this time Jon?"
"Sa university na papasukan mo"di na ako umangal. Useless din naman.
"Wala pa ba akong offer?" tanong ko. Umiling sya.
Bumaba kami ng kotse. Medyo nakakapanibago kasi wala man lang sumalubong sa akin. Di kagaya nun na halos di ako makalabas ng kotse sa takot na baka masaktan ng mga fans.
"O sya sige. Susunduin ko pa si Wesley"
"Wesley?"
"Oo. Inassign ako ng company para maging manager nya"
"Saglit. Panu na ko?"
"Ako pa rin naman ang manager mo. Kaya nga kelangan mo maging sikat uli"
Room 204.
Pumasok ako ng classroom. Nginitian ako ng teacher.
"Alright class. This guy here ia Mr. Mars. I know you know him already. Starting today he will be joining our class so be good to him"
Tahimik lang ang iba pero yung grupo ng mga babae sa gitna ay panay ang tilian. Sabi ko na nga ba eh. Di pa rin nawawala ang charm ko.
"Ok Mr Mars. You can seat wherever you want"
Inilibot ko ang paningin. Muli akong napabalik ng tingin ng makita sya sa dulong hilera. Yung landlord ko. Marahan ko syang kinawayan. Sinamaan sya ng tingin ng mga babaeng maingay. Nakita kong nagyuko sya ng tingin.
"Class since bago lang si Mars dito. Who wanys to tour him arround the school?" Maraming nagtaasan ng kamay pero iba ang tinuro ko. Maang na tiningnan nya ko. Nginisihan ko lang sya.
▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪
I can conclude that this is not my day.
"Doon ang canteen. Sa kaliwa naman ang auditorium. Sa harap nyan ang gym at...." lumingon ako sa katabi ko. Nagsalubong ang kilay ko ng makitang busy sya makipagngitian sa mga classmate kong babae. Hindi ko alam pero naasar ako kanina pa.
"Hey Momo can you take us a picture.?" pakiusap nya sakin. Gigil na inabot ko ang camera. Sa sobrang pagkaasar ko ay sindya kong blurry ang picture. Buti nga.
Nang matapos ang picture taking nya ay saka sya dumikit sa akin
"Nasaan na nga ulit tayo?" tanong nya.
"Kanina pa ako salita ng salita tapos ipapaulit mo sakin?"
"Ang sungit mo naman."
May isang babaeng dumaan sa harap namin at napatingin.
"Hey magpapapicture ka ba" Tanong ni Mars. Alam kong iiling yung babae paea humindi kasi nasa tabi nya na agad si Mars.
"Momo. Picturan mo nga kami. Alam mo naman na mahirap tanggihan ang mga fans ko"
Napapailing na lang ako sa kanya.
▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪
Kasalukuyan akong nagbabasa ng paborito kong manga. Maingay sa canteen pero o.k lang kasi everytime na binabasa ko ito feeling ko nasa ibang dimensyon ako. Parang lahat ng character sa manga ay gumagalaw sa harapan ko. Certified otaku nga ako.
Busyng busy ako ng may tumabi sa akin. Napalingon ako.
"Bakit?" tanong ko sa kanya.
"Wala naman."
"Kung wala naman pala pwede bumalik ka na sa kanila" inginuso ko yung grupo ng mga babae na kasama nya kanina sa kabilang mesa.
"Si Miss little sungit ka nanaman" Nagsalubong na ang kilay ko. Naiistorbo nya kasi ang pagbabasa ko. Nasa climax pa naman ako.
"Hi Mars..." sabi nung babae na napadaan sa harap namin.
"Helloo" nagsikuhan pa yung dalawang babae na kilig na kilig ng sumagot si Mars. Nag iinit na talaga ang tenga ko.
"Alam ko na kung bakut masungit ka. Siguro dahil di pa kita nabibigyan ng autograph ko." Kinuha nya ang hawak kong manga at dumukot ng panulat sa bag nya.
Literal na nanlaki ang ulo at mga mata ko ng makitang sinulatan nya ang harap ng bagong bili kong manga. Nilagyan nya pa ng hugis puso yung mukha ng paborito kong anime character. Di makapaniwalang tinitigan ko ang mukha nya. Anumang oras ay sasabog ako.
"Wag ka ng magthank you sa akin. Ok lang. Alam ko namang nahihiya ka lang" tumayo sya at umalis sa tabi ko.
Ibinagsak ko ang aking mga kamay sa mesa. Natigilan ang lahat at napatingin sa akin. Right now ay nandidilim ang paningin ko. Wala akong nakikita kundi sya lang.
"Oh Momo? Kulang pa ba yung pirma ko? Gusto mo ba ng picture?" nakangiting tanong nya.
"Sino ka ba sa akala mo?"
Natigilan sya. Ang mga tao sa paligid ay nagpapalitan ng tingin saming dalawa.
"Masyado kang mahangin at mayabang. Akala mo lahat ng tao natutuwa sayo."
"Hindi mo ba nalalaman na di ka na kasikat ng kagaya dati?"
Tiningnan ko ng diretso ang mga mata nya.
"Hindi porket nagtitilian sayo ang mga babaeng yan ay natutuwa na sila sayo. Wala lang silang choice kasi ikaw lang yung nagiisang dating celebrity na nag aaral sa university to. Pero sa totoo lang mas sikat pa sayo si Wesley kaya pwede wag kang mayabang"
Hinihingal na tumigil ako. Muli ko syang tiningnan. Saglit akong napaurong ng makita ang ekspresyon ng mukha nya. Naging seryoso ang tingin nya sa akin. Mga ilang saglit ko rin nakita sa kanya ang pagkatalunan. Yumuko sya at tumalikod.
Gusto ko sanang humabol at magsorry. Pero napaurong ako ng makitang masama din ang tingin ng mga babaeng buntot ng buntot sa kanya.
Nang gabing yun ay di umuwi si Mars. Alam kong may mali ako doon. Dapat di ako nagpadalos dalos.
▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪
"Hi Mars..."
"Good morning Mars......"
"Kamusta ka na Mars...."
"Ang pogi mo naman ngayon Mars"
"Ngayon lang?"
"Syempre araw araw di ba Mars?"
Peke lang ba yung mga papuri nila sakin? Totoo ba yung sinasabi ni Momo kahapon?
Na kaya nila ako dinidikitan kasi gusto nilang kung anong nangyari sa akin. Tumatawa ba sila habang nakatalikod ako.
Parang lutang na nglakad ako. May bumabangga sa akin pero wala akong pakialam. Parang echong nagpapabalik balik sa utak ko yung sinabi ni Momo.
"Sino ka ba sa akala mo?"
"Masyado kang mahangin at mayabang. Akala mo lahat ng tao natutuwa sayo."
"Hindi mo ba nalalaman na di ka na kasikat ng kagaya dati?"
"Hindi porket nagtitilian sayo ang mga babaeng yan ay natutuwa na sila sayo. Wala lang silang choice kasi ikaw lang yung nagiisang dating celebrity na nag aaral sa university to. Pero sa totoo lang mas sikat pa sayo si Wesley kaya pwede wag kang mayabang"
Di ko namalayan na nakarating na pala ako sa garden ng university at ang pinakahuling taong ayaw kong makita ay nasa harapan ko.
"Mars...."
"Sabihin mong di totoo ang sinabi mo"
"ah.."
"Sabihin mo...." napaatras sya sa pagsigaw ko. Dahan dahan akong humakbang palapit sa kanya. Napapaueong sya sa bawat lapit ko.
"Bakit lumalayo ka. Kahapon ang tapang mo para ipahiya ako sa lahat. Hindi mo ba alam na giniba mo ang natitirang lakas ng loob ko at tiwala sa sarili..."
"Sorry... hindi ko naman sinasadya. Kasalanan...." pagak akong natawa.
"Ganon na lang ba yun? Magsosorry ka lang pagkatapos ng lahat?"
Maliit lang sya sa paningin ko ngayon. Kung may gagawin ako alam kong wala syang magiging laban. Iniangat ko ang nakayuko nyang mukha. Kung kanina ay nagpupuyos ako sa galit nagyon ay biglang parang naglaho ng mapatitig ako sa mukha nya.
Mariin syang nakapikit. Napababa ang tingin ko sa labi nya.
Naitulak nya ako. Di makapaniwalang tiningnan nya ako habang hawak hawak pa nya ang kanyang labi. Naspeechless ako. Sa saglit na pagdidikit ng labi namin ay parang nagoosebumps ako.
▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪
"Miss magsasara na kami" nanlulumong lumabas ako ng kainang yun.
Kanina sinilip ko yung bahay namin. Nandun pa rin nakabantay yung mga pinagkakautangan ni ate. Si ate naman ilang araw ng di umuuwi. Si Mars dun muna tumira sa manager nya. Sinabi ko na lang na tutuloy muna ako sa isang kaibigan pero ang totoo maghapon lang akong naglalakad dito sa park.
Napalabas ako ng klase kanina. Di ko kasi nadala yung libro. Strikta pa naman yung proffessor namin sa subject na yun. Ilang beses ko na ring tintawagan si ate pero laging out of coverage. Tiningnan ko ang laman ng wallet ko. Kaunti na lang ang natitira kong pera pero nagugutom na ko.
Bumili na lang ako ng isang pirasong tinapay para may matira pa sa akin. Napatakbo ako ng biglang umulan ng malakas. Buti na lang may may malaking bilig na semento na pwede kong silungan.
Isang oras na pero malakas pa rin ang ulan. Nangingikig na ako sa lamig. Naramdaman kong nagvibrate ang cellphone ko. Agad ko itong sinagot, one bar na lang kasi ang battery niyo baka malowbat pa.
"Hello..." pinipigilan ko ang pangangatog ng boses ko.
"Nasan ka?" parang nakaramdam ako ng ginhawa ng marinig ang boses nya.
"Mars..."
"Sagutin mo ako. Nasaan ka? Sabihin mo nandyan ka sa kaibigan mo di ba?" napipi ako. Saglit akong natameme. Malalaman nyang nagsisinungaling ako.
Napasiksik ako sa loob ng biglang kumulog. Napahikbi ako ng kaunti. Narinig marahil ito ng kausap ko.
"Nasa labas ka. Sabihin mo kung nasan ka. Susunduin kita" sigaw nya.
"Qing Hai Par....." di ko natapos ang aking sasabihin ng biglang namatay ang cellphone ko. Napatalungko ako. Nagiging manhid na ata ako sa sobrang lamig. Nabasa pa naman ng ulan ang suot ko.
Di na rin ako umaasa na pupuntahan ako ni Mars. Sino ba naman ako para alalahanin nya. Lagi ko rin naman syang inaaway, baka nga matuwa pa yun pag nalaman kung gaano ako kamiserable ngayon.
Muli akong dumilat. Maghapon akong naglakad pero di ako nakakaramdam ng pagkaantok. Siguro dahil alam kong di safe sa kinalalagyan ko ngayon.
Nagtubig ang mata ko ng makita ang pamilyar na pigura sa gilid ng kinauupuan ko. Parang yung lahat ng tapang ko kanina nawala. Unti unting tumulo yung luha na pinipigilan ko kanina. Mars......
"Bakit nandito ka? Ang sabi mo makikituloy ka muna sa kaibigan mo..." di sya nakatingin sa akin. Nahimigan ko ang galit at pag aalala sa boses nya.
"Nagsinungaling ako..." tuluyan ng naging sunod sunod ang pagtulo ng luha ko.
"Ibig mong sabihin sa dalawang araw na nakalipas nagpalakad lakad ka lang sa kung saan saan?" Napatungo ako patuloy pa rin sa pag iyak.
"Tumayo ka na dyan. Dadalhin kita kay Jon. Dun ka muna" nanatili akong nakaupo. Parang nawalan ng lakas ang katawan ko.
"Halika na..." hinawakan nya ang kamay ko at itinayo. Dahil nanghihina na rin ako sa lamig ay napayakap ako sa kanya. Yung kaninang pangangatog ko ay nabawasan the moment na magdikit kami. I felt something warm. Napapikit ako. Napahagulgul ako habang marahan nyang hinihimas ang likod ko.
"Sa susunod pag nahihirapan ka na o kaya natatakot. Tawagin mo ko. Gagawin ko naman lahat eh magsalita ka lang"
▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪
"Kung gusto mong tulungan kita, pumayag ka na sa collaboration nyu ni Sha Sha."
"Ayoko." mariin kong tanggi.
" Mars wag ng matigas ang ulo. Malaking tulong si Sha Sha sa pagbangon ng career mo"
"Wala sa isip ko ang gumamit ng ibang tao para sumikat. Dapat alam mo yan Tony."
"Alam ko. Maprinsipyo ka. Alam ko rin na talentado ka. Kaya nga nanghihinayang ako kung basta ka na lang mawawala sa industriyang to. Dapat malaman mo na ang industriyang kinabibilangan natin, di sapat yung magaling ka lang. Dapat marunung ka din makipaglaro"
"Pero...." tumayo ito at tinapik ang balikat ko.
"Pag isipan mo Mars. And I am expecting a good news from you. Just give me a call"
Saktong paglabas ni Tony ay lumapit si Jon.
"Ano bang naiisip mo? Dapat tanggapin ko na yun agad. Pagkakataon na natin yun" napapikit ako.
"Pati ba naman ikaw Jon.?"
"Mars makinig ka. Di ba gusto mong tulungang si Momo? So ito na yung chance? Kung bakit naman kasi nakipag break ka pa kay Sha Sha noon. Sana sikat ka pa rin hanggang ngayon" Sinamaan ko sya ng tingin.
"Stop it Jon..."
"Ok ok ok. Pero kung gusto mo talagang tulungan si Momo. Pumayag ka na"
Muli kong naisip si Momo. Kagabi inapoy sya ng lagnat dahil sa pagkakabasa nya sa ulan nung isang araw. Ni ayaw nito magpadala sa hospital.
Halos mamatay ako sa pagkataranta at pag aalala sa kanya.
"Sige....."
"Anong sige? pumapayag ka na? Ayos"
napabuntung hininga ako.
Tinanggap ko ang offer ni Tony. Ilang linggong naging maingay ang pangalan naming dalawa ni Sha Sha. Kesyo nagkabalikan na daw kami. Sa tuwing tinatanong kami ng mga reporter ay pag iwas lang ang isinasagot ko.
Naging mabenta ang nilabas naming album. Collaboration namin ni Sha Sha. Dahil sa muli kong pagsikat ay kinakailangan ko na rin lumipat ng bahay. Naalala ko pa nung umalis ako sa bahay nila Momo.
"Work hard. You have to return to the place where you should belong." ang sabi nya bago ako sumakay.
"Ipinapangako ko sayo. Sisikat uli ako. At pag nangyari yun, babalik ako. Babalikan kita"pangako ko sa aking sarili.
▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪
"Naibigay mo ba yung ticket?" agad kong tanong pagkapasok ni Jon.
"Oo. Pupunta daw sila."
"Good." nakangiting sagot ko. Nilapitan ako ni Jon.
"Umamin ka nga. Kayo ba ni Momo?"
"ahmm....." kinuha ko ang phone. Nang makitang walang text ay napasandal ako sa sofa.
"Hoy kinakausap kita. Kayo ba?.."
"Oo nga. Ang ingay mo"
"My god bakit di mo sakin sinabi. Akala ko ba bestfriend mo ko" nagkunwaring umiiyak ito.
"Dont be a cry babay Jon. Di bagay sayo."
agad naman itong tumigil.
"Costume fitting mo pala mamaya para sa concert mo"
Napangisi ako. Sa wakas. Tamang tama lang ang concert sa plano ko.
"Nga pala Jon. Yung pinabili ko sa yo o.k na ba?"
"Oo ready na. Teka para san ba ang singsing?" matamis na nginitian ko lang sya. Nanlaki ang mga mata ni. Niyugyug ang balikat.
"Dont tell me mag popropose ka?"
"Di ako ang may sabi nyan"
▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪
"Ang susunod kong kakantahin, ay para sa napakaimportanteng babae sa akin. Ginawa ko ang kantang to para malaman nya kung paanong unti unti ay minahal ko sya" nagtilian ang mga audience. Nagsimulang bumuka ang bibig ko.
This is a question without an answer.
I feel that I've changed, oh, who made me change?
This originally was a question without an answer,
Yet you solved it, easily solved it.
Hinanap ko sya sa audience. Maliit lang syang babae pero agad ko syang nakita. Ganon yata pag mahal mo ang isang tao kahit anino nya marerecognize mo.
Bumaba ako ng stage at lumapit sa kanya habang patuloy pa rin sa pagkanta.
You come over, bringing a conversation that's different from others.
You didn't even let me know, how well you're treating me.
Slowly, this piece of love quietly settles and stays.
Habang binigkas ko ang mga lyrics ay nakatitig ako sa mga mata nya. Naluluha sya. Agad kong pinahid ang pabagsak na luha.
Deeply, in my heart, no one can see it.
Quietly, it was always here, your silent love.
Slowly, this love has already become something I can depend on.
Shallowly, within your smile, it's made me full of hope.
Hinawakan ko ang kamay nya at inakay papuntang stage. Iniangat ko mukha nya.
Don't need to say anything, I am able to understand your silent love.
This is a question without an answer.
I feel that I've changed, who made me change?
This originally was a question without an answer,Yet you solved it, easily solved it.
You come over, bringing a conversation that's different from others.
Ang lakas ng sigawan ng mga manunuod pero wala akong naririnig. Parang kaming dalawa lang ang nakatayo.
You didn't even let me know, how well you're treating me.
Slowly, this piece of love quietly settles and stays.
Deeply, in my heart, no one can see it.
Quietly, it was always here, your silent love.
Slowly, this love has already become something I can depend on.
Shallowly, within your smile, it's made me full of hope.
Don't need to say anything, I am able to understand your silent love.
Everyday in the future, no matter what happens, Can you give it all to me?
Bago ko bigkasin ang huling letra ay niyakap ko sya.
I want to be forever by your side, protect you until the end, WOO...
Sa muling pagkalas naming dalawa ay humarap ako sa audience.
"Ang title ng kantang to ay Momo. Written by me Mars. Sung by me for this girl beside me"