Rrezet e dielli luftonin me grilen e dhomes se saj duke care neper hapsira. E si te mos mjaftonte kjo zilja e celularit binte papushuar ate mengjes. Duke mallkuar neper dhembe me syte gjysem te hapur u mundua te arrite telefonin mbi komo. Nuk u menduar dy here ta hapte e te dergonte nje "Alo" ne anen tjeter.
"Marion" zeri i qarte e mjaft i embel thirri emrin e saj. Por ajo se njihte, pa numrin e tij, pa dhe emrin qe cuditerisht qendronte mbi numer.
"Kevin, Kevin..."
U mundua te bente lidhjen e zeri me emrin e tij. Ku dreqin e njihte ajo nje Kevin? "Kujtohu Marion" shkoi doren nder floke.
E si u mundua nje cope here ta kujtonte sja doli dot.
"Je me mire sot?"pyeti pas ca çastesh heshtjeje djali.
"Po ti kush je?"kerkoi te dinte.
"Kevin."ia ktheu ai e nga telefoni u duk sikur u degjua nje e qeshur.
"Ej,nuk po tallem! Nga e gjete numrin tim? Nuk njoh asnje Kevin une! Nese je ndonje shok i Aronit e kerkoni te beni ndonje nga ato budalleqet tuaja ua ndreq une!" shfryu tere inat.
"Nuk po tallem, jam vertet Kevin! Ai i mbremshmi, te Arena."sqaroi ai e kesaj here toni i zerit te tij ishte tejet serioz.
Ajo u mundua te kujtonte ato pak gjera qe mbente mend e aty e beri lidhjen. Kevin kish qene baristi, "shoku" me te cilin kishte qare hallet ca ore me pare. I ra ballit si te donte te fshinte nga mendja cdo fragment te atyre oreve, te fshinte fare ate nate.
"Doja te dija nese je me mire sot?"nuk hezitoi te pyeste perseri.
"Une, them se jam mire! Te lutem me thuaj qe nuk bera ndonje te pabere?" foli aq shpejt sa ai mezi e kuptoi e nga ana tjeter filloi te qeshte.
Kishte nje ze te embel, terheqes.
"A mund te te takoj? Ma ke borxh.."nuk priti pergjigjjen e saj. Ndersa ajo mbeti e cuditur nga ajo kerkese e tij. Deshi ti bente me dije qe ata nuk njiheshin, por sditi tja thoshte kryq e terthor.
"Nuk ha njerez, frikacake!" u tall me hezitimin e saj.
"Jo...nuk eshte puna aty... une".
"Po ose jo, nuk ka problem" e nderpreu duke i folur qete.
"Ne rregull, Kevin" theksoi emrin e tij duke pranuar dhe pse nje arsye per ta takuar nuk e gjente.
Ai i tha adresen dhe oren kur do te takoheshin dhe e pershendeti.
Me bukur nuk behej! Do te takonte dike fytyren e te cilit as nuk e njihte. Ne mendje i vajti te merrte dhe Vjolen, pastaj hoqi dore nga kjo ide. Ne cdreq telashesh e fuste veten!
Kush e dinte si mund te ishte ky Kevin? Ndonje i frikshem me mjeker me floke te kapur bisht, ose ndonje nga keta te mbuluar me tatuazhe e pirsing. Idene me te vogel se kishte se ci kish derdellitur mbreme.
E kish mbeshtjelle nje ankth i tmerrshem ca nga mendimet, ca nga frika per te takuar Kevinin.
***
Ishte e para qe kish mberritur ne kafen e vogel ne nje rrugice te bllokut dhe e para shpresonte te dilte. Syte ia kishte ngulur pamjes pertej xhamit e mbase pas tij kerkonte Klaudion.
Sa donte te shfaqej aty, ta shpetonte, ta nxirrte nga situata. Ajo ende kundrronte pertej qelqeve e zhurmen e karriges qe u terhoq diku prane saj as qe e degjoi.
Per minuta te tera as qe e diktoi ate qe i qendronte perballe, as nuk donte ta bente. Kur e ktheu koken syte i mbylli instiktivisht.
Pastaj u gjend perballe dy syve te shkruar qe i qeshnin me ate shkelqimin e tyre.
-Ti duhet te jesh...
-Kevin,- plotesoi ai duke i drejtuar doren.
Ai nuk ishte sic e kishte pritur, ai ishte...i bukur. Kishte tipare te rregullta, floke ne nje kafe me nuanca te se artes,e syte i kishte te shkruar ne nje gri hiri.
-Marion,- vuri theksin e emrin te saj ne pjesen e pare, e asaj per here te pare i pelqeu. Vazhdoi ta ndiqte me sy per te mesuar ckishte per te thene.
-Marion je shume e mire, por shume naive!- dhe puf geshtenja plasi.
-Nuk erdha per te degjuar ofendimet e tua! Do ishte mire te iknim tani!- mbajti qendrim te ftohte karshi tij.
-Dua te te ndihmoj!-shpalli ai.
-Ne lidhje me cfare?
-Me Klaudion,-e iu duk se me permendjen e emrit te tij ajo u qetesua e vemendjen e fokusoi tek ai.
"E njeh?" kishte dashur ta pyeste por gjuha i ishte lidhur kur ai vete kish filluar te fliste.
-E di se sa shume e do, le koken per te, dhe me beso, do ta kesh te veshtire, shume te veshtire me te. Ai eshte i paqendrueshem, i ashper ne dukje, ofendues, mund te kete te gjitha cilesite jo te mira qe nje njeri mund te kete, por di te them me siguri se e ka zemren shume te madhe.
Menyra se si flisje per te naten e kaluar, me la te kuptoje qe te kishte merzitur. Ne cdo rast do te thoja se je je treguar...si te them...- hezitoi te fliste aty per aty e nuk e vazhdoi ate cka po thoshte.
-Jo e mire, shume e ulet, e patakt, idiote,-plotesoi ajo duke mbuluar syte me pellembe gati per te qare.
Ai butesisht preku doren e saj duke e larguar nga fytyra.
-Nuk eshte faji yt,- foli qetesisht.
-Me fal qe po sillem keshtu duke lene nje pershtypje te keqe te ty...
-Dukesh me mire me xhinse,-qeshi duke dashur ti terhiqte vemendjen.
-Si e keni njohur Klaudion?pyeti ajo duke dashur te anashkalonte komplimentin e tij.
-Klaudion dhe...dhe Drinin. Kemi qene shoke, por qe per disa arsye u larguam nga njeri-tjetri.
-Duket si neper filma! Kjo historia ime...-qeshi per nje cast e ne mendje i kaloi ideja qe Klaudio te ishte aty, te gjendej sic ndodhte ne romane e ai si te kish lexuar mendjen e saj qendronte hijerende perballe tyre. Shprehia e Kevinit kish ndryshuar e syte e tij gri ishin fokusuar te fytyren e Klaudios.
-Kevin!-tha emrin e tij ftohte e ai u gjend perballe tij.
Terhoqi Marionin fort nga krahu duke e afruar prane vetes e iu drejtuar perseri Kevinit.
-Nuk dua te te shoh prane saj! Asgje te mos perseritet!-shfryu tere inat ndaj tij.
-Nuk jam une qe i trajtoj njerzit, pa pike respekti. Nese e dua dike nuk sillem si te jete lodra ime, respekt Kaludio, respekt e dashuri. Nuk doni beja te qanin ne krahet e dikujt tjeter,-nenqeshi ai duke kthyer koken si te donte te krenohej me veten.
Marion veshtroi e cuditur Kevinin duke dashur te kujtonte qofte dhe nje moment kur i ishte afruar atij. Ajo se kishte bere apo jo? Nese e kishte bere atehere ne djalle te shkonte!
Pastaj hasi syte e eger te Klaudios qe i kerkonin shpjegim e uli koken.
-Qendroi larg!- e paralajmeroi per here te fundit para se te dilte e ai si te mos e kish degjuar i thirri nga pas "Shihemi Marion".
-Klau...
-Qepe ti!- e nderpreu duke vazhduar ta terhiqte drejt makines se tij.
-Po me vret,-i foli me gjysme zeri duke dashur ta leshonte.
Mbylli dyert e makines per tu siguruar se ajo nuk do te dilte e per pak caste ballin e mbeshteti ne timon.
-Femer e dobet! -i uleriti asaj e ajo shtangu ne vend.
-Atehere kur kisha filluar te mendoja se ishe ndryshe, tregove te kunderten. Je vecse nje bushter.
-Mbaje gojen Klaudio Remi! Te dua por nuk lejoj te me fyesh e te me ngarkosh me faj per dicka qe nuk e kam bere. Kam qene me te, e vertete, por..."jo ashtu si kujton ti" kish dashur ta permbyllte ama ata syte e tij te egersuar sdinin me ke kishin para. Inati i tij ishte me i forte se ai Pellemba e tij goditi faqen e saj e koka iu perlas me xhamin e dritares. Nuk i dhembi shuplaka aq sa i dhembi kerrcitja qe ndjeu kur copezat e zemres se saj u shkermoqen.
"Une te doja ty, dreqin" bertiti ndersa gomat e makines xhiruan fort duke levizur me shpejtesi.
C'vlere kishin ato fjale kur zemren e saj e kishte thyer caste me pare per te mos e ngjitur me? Sa e mallkonte veten qe kish lene inatin te fitonte. Kish nxjerre te vetmen ane qe ishte munduar ta ruante prej saj. Djajte e tij kishin keputur krahet e nje engjelli. Ai e dinte qe ajo smund ta tradhetonte, ajo qe e tij, ajo gjithmone do te ishte e tij. Apo gabohej?
Ajo sot kishte ikur shume larg, kishte vrapuar me copezat e thyera nder duar, i kish gjakosur ato e skishte pranuar ta ndante dhimbjen me te...
Une jam.............
Se di dmth! Me vini ju nje epitet me kete qe kam bere. Me falni per vonesat. Dhe me falni dhe ju te cileve iua kam lene librat pergjysme.
Nuk e mendoja qe do e thoja po qe me kane ardhur ne maje te hundes libra aq shume sa kam lexuar ne letersi kete gjysem viti shkollor. (Jane libra te tmerrshem ju betohem, vetem me luftra, gjermane e gjera😂).
_anavisaa per tyyyyyy❤❤