Hi to you TiffanyDelgado_1692, this chapter is dedicated to you. Thank you for the compliment and the message! Wah! I love you all readers! Muah.
Visit our facebook page: http://wattpad.hountonidaisuke.facebook.com/
~*~
(Cashmere's POV)
Simula pa lamang ay nagtaka na ako. Si Matthew, anong kinalaman nya't gusto nyang tumulong? Labas ang kanyang trabaho rito, labas ang trabaho nya sa akin dito.
Noong ibinigay nila ako kay Amanda, bakit sya naroroon? Hindi ko lubos maisip ang mga nangyayari kaya dali-dali kong hinila paalis si Ice nang sabihin iyon ni Amanda.
Wag naman sanang mangyari ang iniisip ko. Hindi kailanman mangyayari ang mga kapabayaang iyon. Hindi maaaring makasama si Matthew rito at ayokong alamin ang balak nya sa mga kaibigan ko.
Tama, kaibigan ko pa rin sila. Napangiti na lamang ako ng mapakla as we headed by in the black dimension, kapit kamay kaming naglalakad ni Ice sa kadiliman.
May mga nabubuong konklusyon sa utak ko ngunit ayaw nitong iabsorb ng buo. Masyadong masakit..
At ngayon kailangan na naming magmadali, alam kong naroon sya.
Naroon ang kaibigang hindi ko inaasahang masasangkot sa gulong ito.
Sumalubong sa amin ang Butterfly Mist Tree, lumabas kami mula sa punong ito at mabilis na naming tinahak ang pinaggagalingan ng gulo.
Sa akademya. Magbabalik muli ako dito sa akademya.
Napahinga ako ng malalim at pinikit ang mga mata. Pagkadilat ko nakita kong hindi na nakikita ang pisikal kong katawan, gets mo? Hinawakan ko kaagad si Ice at gayundin ang nangyari sa kanya. Naglakad kami ng tahimik sa pasilyo at sakto lamang ang dating namin, mula sa malayo isang lalaki ang nagpakawala ng itim na salamangka at tumama ito sa apat na soul eaters. Hindi ko maiwasang makaramdam ng lungkot at ginhawa ng muli ko syang makita.
"Is this your friend?" Tanong nya kay Michelle na tila napako sa kanyang kinatatayuan.
Nilingon ko naman si Ice at muntik na akong mapabulanghit ng tawa nang makita ko ang itsura nya though, invisible kami, connected pa rin kami so I can see him.
"I'm asking you woman."
"Y-Yes." Namumula na sagot ni Michelle.
This time hindi ko na talaga napigilan ang mahinang hanging tawa, yung walang sound.
"Do you know that she's a traitor?"
Napatigil ang paghinga ni Ice sa narinig na ikinaikot ng aking mga mata. How can he missed this things!
"I think the answer is no."
Napangiti muli ako ng mapakla sa pangalawang beses. Oo nga naman, bakit di nila alam?
"Anong sinasabi mo?"
"Traydor kaibigan mo." Walang emosyong ulit ni Andrew.
"She's not!" Giit ni Michelle na ikinabuntong hininga ko.
"She is. Why don't you ask her?"
Ask her? Mukhang ayaw ko munang malaman ang kanyang rason kaya napagdesisyunan ko nang tanggalin ang harang sa aming abilidad na aking nakopya.
"C-Cashmere." Gulat na wika ni Andrew pagkakita nya sa akin na sumulpot na lamang sa kanilang harapan.
"Tigilan mo sila A-Andrew." Tila may bara sa aking lalamunan ng banggitin ko muli ang kanyang ngalan.
"Umalis na muna tayo Mich, isama mo si Feressa." Rinig kong sabi ni Ice ngunit ang atensyon nito ay nasa akin.
Binigyan ko lamang sya ng isang tango na ikinabuntong hininga nya bago sundan ang dalawang babae.
Muli kong hinarap ang aking kausap na hindi maipinta ang mukha. Mababakas rito ang kasiyahan at kalungkutan ngunit sa totoo lang hindi ko alam kung ano bang eksakto nyang nararamdaman ngayon.
"Andrew, lumayo ka na dito sa academy habang maaga pa."
"C-Cash, hayaan mo muna a-akong magpaliwanag sa'yo please!"
Napalunok ako at napapikit. Iniiwasang tumulo ang luha sa aking mga mata. Nasasaktan ako sa katotohanang tama ang mga konklusyon ko ukol sa mga nangyayari. Ina nga nya si Lunar na pumatay sa aking ina.
"S-Saka na siguro yan." Pagngiti ko ng pilit sa kanya bago idilat ang aking mga mata.
Doon ko nakita ang malamlam nyang mata na nagpabalik sa akin noong mga bata at highschool pa lamang kami, noong wala pa akong maalala rito sa mundong dapat kong tinitirhan at gayundin sya na walang pakialam kung ano talaga ang tunay nyang anyo. After all those years, malalaman mo 'to? Na isa sya sa mga kalaban. Ang kaibigan mo isa sa mga kalaban..
"Maniwala ka hindi k-ko to gusto. Hindi ko g-gusto ang ganitong ayos." May tumulong luha sa kanyang mata na nagpadagdag sa akin ng isa pang patalim na tumarak sa aking puso.
Masyado nang mabigat, please ayoko na muna malaman ang mga ito.
"C-Cashmere." Sinubukan nya akong hawakan ngunit umiwas ako.
Tila lalo syang nasaktan sa ginawa ko. Hindi ako galit sayo, nagagalit ako dahil hindi kita kayang saktan. Nais ko sanang sabihin iyan ngunit walang boses na lumalabas sa aking bibig.
"Cash, tara na umalis na t-tayo, bumalik na t-tayo kay J-Jane, siguradong nag-aalala na a-ang unggoy na 'yun!" Paglilihis nya sa usapan.
"Don't. Wala na ang dati Andrew." Pag-iwas ko sa kanya ng tingin.
"Ano ka ba naman! Y-Yung exam nga natin noon easy l-lang sayo eh, kakayanin din natin ang p-pagtakas dito!"
Tinignan ko lamang sya. Gulong-gulo na ang itsura nya at hindi nya alam ang gagawin maya-maya pa napaupo na lamang sya at napatakip sa kanyang mukha at humikbi.
"Pinilit nila akong sumama dito sa mundong 'to noong isang araw na nawala ka na lang bigla. Nang mabalitaan ko na dito ka na lang napadpad at ang malala pa ikaw ang puntirya ng sarili kong ina. Ikaw ang hinahanap nya noon pa man. Ikaw na mahal ko, ikaw na may malaking parte sa mundong ito. Bakit ikaw pa? Bakit ikaw pa ang gusto nilang pagtaksilan ko? Hindi ko kaya Cash! Papatayin ka nila! Mas maigi pang mamatay na lang ako kasama mo imbes na pagtaksilan kayo. Pero nagbago na naman ang takbo nang malaman ito ni Ina, kinuha nya si J-Jane.."
Pati ako napatigil. Si J-Jane, kinuha na nila? Pati si Jane?!
"Nasa kamay ni ina ang leeg ni Jane ngayon kaya napilitan akong sugurin ang akademyang ito. Mahalaga sya sa akin Cash dahil kapatid ko sya sa mundo ng mga tao, sya ang tinuring kong kapatid." Nanghihina nya pang dagdag. "Wala syang kamalay-malay sa gulo na ito. Gagamitin sya ni ina. Papatayin sya ni ina. Wala akong magagawa laban kay ina. Ayos na sana ang lahat eh, akala ko wala ka dito at nasa ligtas ka ngayon pero nga naman lumitaw ka na naman. Paano ko na lang sisirain 'tong akademyang ito? Paano na lang si Jane? Sabihin mo nga Cash, hindi pa ba sapat to para hindi tayo tumakas? Mamuhay tayo muli ng normal, sabay sabay tayong mag-entrance exam sa college. Just please.."
He looked hopeless and I can't say a thing. This is all my fault. My existence is a big mistake simula pa lamang.
"Andrew." I'm trembling.
"Cashmere gulong-gulo na ako. Mababaliw na ata ako." Tumawa pa ito ng pagak. "Pwede bang sumuko na lang?"
"No!" Mabilis kong sagot. "We need to do something!"
Pati ako ay hindi maiwasang mataranta, maguluhan at mahirapan.
Ngunit mali ang ginawa kong iyon..
Maling-mali. I shouldn't let my guards down.
Sa isang iglap nakaramdam ako ng matinding hilo dahilan upang umikot ang aking paligid. Bago ako mawalan ng ulirat naramdaman ko ang mga labing dumampi sa aking noo at isang mainit na likidong pumatak rito.
~*~
(Someone Else POV-Present)
Napakuyom lamang ako ng aking mga kamao sa nakita, at pilit nilabanan ang galit na nagpupumiglas sa aking katawan.
Pinagmasdan ko lamang ang unti-unti nyang pagtumba hanggang sa paghalik at pagkawala nila ni Andrew sa lugar na iyon.
Pinikit ko ng mariin ang aking mga mata at tinawag sa isipan ko si Allen na agad naman lumitaw sa aking tabi.
"Ella."
"Long time no see my disciple. How long it's been?"
Kinunotan lang nya ako ng noo at binigyan ng isang irap na ikinabusangot ng aking mukha.
"Sinusubukan ko lang palamigin ang atmosphere!"
"You're not helping. You know you must do something."
Napaiwas ako ng tingin. "Not now Allen. For now, follow her first. I can handle."
Tumango na lamang sya bago lumipad ng napakatulin at nawala sa paligid na parang bula.
Yeah, I can handle.