I was smiling like an idiot as I enter the TGC premises. Ang mahalikan ng isang babaeng gustong-gusto mo ay katumbas ng isang deal sa isang international investor. That was kind of poetic but that's what I felt.
"Goodmorning, Sir!" Bati ni Gelo -- bagong sekretarya ko. I fired Lyka. I prefer male secretary now, besides anak si Gelo ng mayordoma ni Mommy sa bahay.
"Send me the new investor's profile." I told him.
Pumasok ako sa opisina ko at nakita agad si Lance na prenteng nakaupo sa sofa. He was obviously waiting for me.
"Hi dude!" I greeted him.
Tambak ang mga papers sa mesa ko. For the first time, ginanahan akong gawin ang mga ito. I felt warmth in my heart when I remember the girl kissed me last night. Oh boy, that was fancy.
"Dude, whats with the face? Para kang naka-iskor ng limang babae kagabi, ah?" Puna niya sa akin.
Napangisi ako. "Gago! Higit pa du'n kaya ako masaya." Umupo ako sa swivel chair ko at bumuntong hininga. Damn it, I can't help my lips not to form a smile. The taste of her lips is just so addicting.
"Ah! Higit pa do'n? So, naka-sampu ka kagabi?" Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. "Ah, slow din." Ngumisi siya.
Iniling ko na lang ang ulo ko. Trina occupied my mind kaya hindi ko ma-gets ang sinasabi ni Lance. Can you blame me? "What are you doing here anyway?" I asked him habang pinag-lalaruan ko sa kamay ko iyong ballpen. I was conditioning my mind for the tons of paper works today.
"Uh huh. The marketing management invited us to judge the upcoming commercial viewing." Paliwanag niya. Nandoon si Trina kaya napangiti ulit ako. Damn, the thought of her makes my heart thumps. "Dude, don't tell me, okay lang sayo?" Sabi pa ni Lance.
Tumango ako. "What's wrong with that?"
"Baliw ka na. Andu'n si Trina kaya 'oo' agad?" Tumayo siya at nagpalakad-lakad sa harap ko. "Wa'g mong sabihing in love ka na?"
"If thinking about her the whole night means being in love with her, then, I'm in love." I aforesaid.
Tumawa siya na para bang sinabi ko sa kanya na pumuti na ang kalabaw. "The last time I saw you like that is the time when you're with Melissa, dude."
Tumaas ang kilay ko, "So?"
"So, you are totally moved on."
Itinaas ko ang paa ko sa mesa at tinignan si Lance. "It's been a long time."
"Ganyan din ang naramdaman mo no'n kay Melissa, di ba? Nung pinakilala siya sa atin ni Mark? You can't st---"
Binaba ko ang paa ko at pinutol si Lance sa sasabihin niya. "Trina is different from Melissa. From what I've experienced, mas naramdaman ko ang kasiyahan kay Trina kaysa kay Melissa."
He shrugged his shoulders. "You might hurt Trina's feelings if you keep on comparing them."
My forehead knots, "What the fuck, dude? I am not comparing them. You are--"
"Oh, dude. I know you. Binabalaan na kita, i-klaro mo ang nararamdaman mo. First to yourself and second to Trina."
Hindi na ako makasunod sa iniisip ni Lance. I don't know what is he up to. I can't get his point. Basta ang alam ko matagal ko ng nakalimutan ang babaeng una kong minahal. And now, I can't stop thinking about Trina. I can't stop picturing myself to be with her everyday.
"I think I'm in love with Trina." I said, confuse about my feelings. Not with the thought of my ex. But with the feelings I felt when I was with Trina. Sobrang tagal ko ng hindi naramdaman ito. Iyong sobrang saya na lalabas na ang puso mo sa sobrang pag-dribble nito.
"Four years had past since Melissa left you. Maraming nag-bago sa'yo no'n. At nag-bago ka na naman ulit ngayon nung naging malapit kayo ni Trina. You're not barhopping anymore. You're not fucking any girls now. I do hope that change is for the better, dude."
Kung nandito din siguro si Mark ay ganu'n din ang sasabihin niya, matutuwa siya kapag malaman niya ang nararamdaman ko ngayon.
The pain that Melissa brought me when she left had vanished since I met this woman named Trina. The moment I saw her face on this building, I knew right then that she was different. That she can make me happy. And she already did, I am happy now. Just the thought of her alone.
"Thanks to Trina Acilles," Nakangising sabi ni Lance bago umalis sa harap ko.
I let out a huge sigh. I started my works and all. I just want to finish all the tasks here on my table para mamaya ay maaya ko ulit siyang lumabas. I felt excitement on the thought. When the clock says: 12pm, I hurriedly strode outside my office. Sumakay ako sa elevator at pinindot ang 15th floor kung saan ang Finance department.
"Is Trina inside, miss?" Tanong ko sa secretary ni Trina na nasa labas ng opisina niya.
Nag-angat siya ng tingin at nanlaki pa ang mata nito. "S-sir! W-wala po si Ms. T. Lumabas po,"
I clenched my jaw. "Sa'n siya nag-punta?"
"Maglalunch daw po,"
Shit! I am over reacting. Nakadama ako ng inis sa hindi malamang dahilan. I sighed. "Sinong kasama niya?" I hope it's not the guy...
"MN daw po ang pangalan, sir."
That was kind of shit. How could she? Pinasaya niya ako sa pamamagitan ng halik niya kagabi. Now, she made me pissed off by the thought of her having lunch with that guy.
"What's her next appointment?" I asked her, trying not to bawl out of rancor.
Kinuha niya ang planner at tinignan ito. "1:30, sir. Meeting with the team about the commercial making."
I left her office. I don't know what Trina did to me. It's not my thing. Jealousy is not my thing. Lalo na't wala naman akong karapatan. But that sucks. Hindi porket wala akong karapatan ay hindi na ako pwedeng makaramdamam ng selos.
At bakit ako nagseselos? Damn. I reached for my phone on my pocket expecting that she'll text or call me. But to my dismay, wala siyang text at tawag. Great!
My heartbeats erratically because of so much.. jealousy. It's noy my thing!
****
"Thanks, MN. Buti na lang nandiyan ka. Napadali iyong pag-proceed ng baking paraphernalias ko." Sabi ko kay MN. Sabi niya kasi ay tutulungan niya akong i-deliver dito sa Manila iyong mga materials na inorder ko sa France. MN is a seaman, he owned the prestigious Marine Academy here in the Philippines. Nasabi ko sa kanya na galing pang France ang mga materials ko sa ipapatayo kong pastry and coffee shop, and then he told me na siya na ang bahala sa proceedings ng materials ko from France.
He asked me out for lunch and I acquisce instantly.
"Your welcome. Ikaw pa. Malakas ka kaya sa sa akin." He smiled.
"Bola! Anyways, sorry pala sa nangyari kahapon."
"Oh, about your boss? It's nothing. I bet he likes you,"
Yes, I think he likes me too. At dahil do'n ay nakaramdam ko ng inis. I kissed him last night because I like him. I thought the feelings is mutual but I suppose, it wasn't. After the kiss ay hindi na niya ako ni-text o tinawagan man lang. Alam mo 'yun, babae ka, nag-initiate ka sa halikan, syempre ang susunod do'n ay magpaparamdam na iyong lalaki sa'yo dahil akala mo ay gusto ka niya. He told me that I gave him a romantic night last night, anong ibig sabihin no'n?
"Trina, you okay?" MN snapped. "May galit ka ba jan sa carrot cake?" I looked at him and then looked at the cake. Binitawan ko ang kutsara ko nang makita ang carrot cake na lasog-lasog na. Hindi ko namamalayan na naiinis na pala ako.
I initiated the kiss! Oh gosh, pakiramdam ko ay isinuko ko na din ang v-card ko. Oo, ganu'n kataas ang pride ko. Minsan ko lang ibinababa ang pride ko tapos ganu'n pa ang nangyari. Minsan na nga lang akong nang-halik parang wala pa siyang pakialam. Mukhang hindi pa niya pinahalagahan. OMG, para talagang virginity ko ang nawala do'n!
MN cleared his throat to get my attention. I recomposed myself.
"Sorry, MN. Madami lang akong iniisip." Palusot ko.
"It's okay. Hatid na kita?"
Tumango ako at tumayo na. Lumabas na kami sa restaurant at sumakay sa kotse. Wala na talaga ako sa mood. Maisip ko lang iyon ay naiinis ako.
"Maybe next week nandito na ulit ako. Kasama na ang materials. Excited ka?"
Napatingin ako kay MN. I smiled at him. Iyong opening ang ata ng shop ko ang nagpapasaya sa akin ngayon. "Super excited!" I said with a hint of glee.
Mabilis kaming nakarating sa harap ng TGC Building. Malapit lang naman kasi dito ang pinagkainan namin. Nagpasalamat pa ako kay MN bago ako pumasok. Nung nakarating na ako sa opisina ko ay agad akong ni-approach ni Jessica.
"Okay na po ang investor's account, Miss T. Pirma na lang po ni Mr. dela Fuente ang wala," Sabay abot niya sa akin iyong folder.
Kinabahan ako bigla. "Pwedeng ikaw na lang, Jess?" Sabi ko. Parang ayaw ko pa siyang makita. I suddenly felt embarassed. Baka ang isipin niya ay patay na patay ako sa kanya kas hinalikan ko siya.
"You need to personally approach him, Miss T. At saka mukhang badtrip po ata si sir,"
"What?" Sabi ko. Mahina lang kasi ang boses ni Jessica sa huling sinabi niya.
"Ah, wala po. Sige po," at nagmadali na siyang umalis sa harap ko.
I sighed. No choice. Kailangan ko pa ding gawin ang trabaho ko kahit na nahihiya ako sa boss ko. Hindi mawaglit sa isipan ko ang halik na 'yun. Nag-retouch ako dahil nagmumukha akong haggard sa kakaisip sa munting halik na binigay ko sa kanya. Pakiramdam ko ang pangit ko dahil wala siyang pakialam sa halikan na iyon.
Tinahak ko ang daan patungong elevator at ni-press ang 26 para dalhin ako nito sa executive floor. Nanginginig ang kamay ko. Na-eexcite akong makita siya ulit pero hindi ko alam kung may mukha ba akong ihaharap.
"Is Sir James inside?" Tanong ko sa lalaking naka-upo sa secretarial desk. Ang alam ko kasi ay bago siyang secretary ni James, I mean, sir James.
"O-opo, miss."
Kumunot ang noo ko sa reaksyon niya. Namutla kasi siya at nanlaki pa ang mata. He's cute, sa tingin ko ay nasa 23 lang siya. "What's wrong... Gelo?" I saw his name plate. "May bisita ba siya sa loob?" Hindi ko alam kung bakit nakaramdam ako ng pitik sa puso ko sa isipin na baka may babae siya sa loob.
"W-wala naman po. Mainit po kasi ang ulo ni sir."
Tumango-tango ako. Alam ko kung anong nagagawa niya kapag mainit ang ulo niya. Naisisigawan niya ang mga empleyado niya. Pero bakit siya badtrip?
"So, pwedeng pumasok?" Sabi ko pa habang hinihigpitan ko ang hawak sa folder na dala ko. Tumango siya bilang sagot. Napagalitan siguro siya ni James kaya ganyan ang reaksyon niya.
Nagpasalamat pa ako kay Gelo bago tumungo sa pintuan ng opisina niya. I sighed as I turn the knob. I immediately saw him on his table. He was busy typing on his laptop while his forehead was knotted, his jaw clenched and his brows were furrowed.
He seemed oblivious because he didn't lift his head when I closed the door. Bigla ay nawala ang pagkainis ko sa kanya dahil sa hindi niya pagpapakialam sa iginawad kong halik sa kanya kagabi. I saw how his biceps flexed when he moved his hands and his sleeves were folded up to his elbow. He looks good. Para siyang model na naligaw sa opisina ng isang business entity. He looks professional.
Na-curious tuloy ako kung bakit siya naiinis ngayon? Baka may hindi siya nai-close na deal? Inihanda ko ang aking ngiti bago naglakad palapit sa kanya.
"Hi boss!" Bati ko sa kanya sa masayang tinig. Nag-angat siya ng tingin pero inirapan niya ako. Napakunot ang noo ko. Don't tell me kasali ako sa papagalitan niya ngayong araw?
"I need your signature for the investor's account, sir." I formally said to him.
Inabot niya ang folder na binibigay ko nang hindi tumitingin sa akin. Tumikhim ako at lumapit sa kinauupuan niya. I'll be a friend to him now, not his employee. Hindi ako sanay na ganito ang itsura niya. Nasanay na kasi akong lagi siyang nakangiti. Whatever he's dealing with now, I'll help him. Set aside ko muna ang nararamdaman ko kaninang pagka-irita sa kanya.
"What's with the stern face, boss?" I asked but he had no response. Hindi ko alam kung busy lang ba siya sa binabasa niya o talagang wala siyang pakialam sa akin. Kinalampag ko ng malakas iyong mesa sabay sabi ng, "Huy!" Nag-angat siya ng tingin, nginitian ko siya. Nawala ang pagkakangiti ko nang hindi niya ulit ako pinansin. Nagpatuloy siya sa pagbabasa.
Pinamaywangan ko siya. Naiinis na naman ako, e. "Boss, ha? Para na akong tanga dito. Hindi mo man lang ako pinapansin. Bakit ka ba nagkakaganyan?"
"Just to remind you Ms. Acilles. We're in my office." He said, his eyes not living the papers he was reading. His voice is is kind of cold and authoritative. Medyo nagulat pa ako dahil kahit kailan hindi niya ako ginamitan ng boses na ganu'n. He usually talked to me warmly.
"Okay, fine. Imagine ourselves that we're not in your office." Tumingala siya dahil sa sinabi ko. Binitawan niya ang papel na hawak niya at pinagsalikop ang kamay niya. Hindi pa din nagbabago ang ekspresyon ng kanyang mukha. Mukha pa ding galit o naiirita.
"Tell me why are you acting like that." Sabi ko.
"Like what?" He raised his brows.
"Like... Like mad?"
"Why?"
"Anong why?!" Tinaasan ko din siya ng kilay. "You're my friend. I'm just concerned what's bothering you."
Tumikhim siya. "Are you?"
Humigop ako ng hangin. Iritado na din ako sa pinapakita niya. "Alam mo bang naiinis na ako sa'yo?" Sabi ko,
"Okay," and then he shrugged his shoulders.
Nilapitan ko siya at iniangat ang baba niya. My heart erratically beats fast as the proximity of his face was close to mine. He stiffened but he stayed still. "Iyang kilay na 'yan, kanina pa ako tinatarayan." Sabi ko habang marahan kong hinaplos ang kilay niyang nag-iisang linya na. "Itong noo mo kanina pa nakakunot sa akin at itong perpekto mong panga, kanina pang umiigting sa akin." My hands started to quiver when I caressed his forehead and jaw. His eyes wasn't leaving my face. I think I'mfalling. "A-anong problema, James?" I gently asked him. I am falling.
Kinuha niya 'yung kamay kong nasa panga niya at itinapat ito sa dibdib niya. Lumunok ako ng marahan nang maramdaman ko ang malakas na kabog ng dibdib niya. Para bang pareho sila ng puso ko ngayon na nagdadrum. Tumayo siya at umayos naman ako ng pagkakatayo. Hindi niya binibitawan ang kamay kong nasa dibdb niya pa din. Ipinaparamdam niya sa akin ang malakas na tibok ng puso niya.
"Feel it, Trina." His voice is low. "My heart wants to free itself from my chest because of you,"
Lumunok ulit ako. Damn! What is he trying to say? He cupped my cheeks and traced it with is thumb finger. I tried not to close my eyes because of the delightful feeling of his hands on my face. He stared at my lips for a moment and then he kissed me. Oh, heavens! My eyes automatically closed.
His kiss was pure love. He was gently brushing his lips with mine. It was fanciful. It was no tongue battle. Mababaw ang halik na ito pero parang malalim ang pinanghuhugutan niya. It's like it's his way of saying how he really feels for me.
"I'm jealous," He said as he broke the kiss. I opened my eyes and I saw him staring at me, his eyes were full of love. Hindi ko alam kung namamalikmata lang ba ako. And what? He is jealous?
"H-huh?" I stuttered.
"Nagseselos ako sa kaibigan mo," Suminghap siya at pumikit. "Kailangan bang may rason kung bakit nagseselos ang tao?"
Kumunot ang noo ko. Nagseselos siya sa kaibigan ko? "S-si MN?" Tanong ko,
"Whatever his name is. I'm jealous. Damn, Trina. I'm jealous. That wasn't my thing."
Napangiti ako. "Bakit ka nagseselos?"
Binitawan niya ang mukha ko tsaka siya tumalikod. Pinipilit niyang hindi ipakita na nagseselos siya kahit na sinabi na nga niya.
"Kailangan ba ng rason kung bakit ako nagseselos?" Iritado niyang tanong.
Gusto kong tumawa dahil sa pamumula ng mukha niya. Kahit nakatalikod siya sa akin ay nakikita ko ang batok niyang namumula. Naglakad ako at pumunta sa harap niya.
Nginitian ko siya. "Nagseselos ang isang tao kasi may nararamdaman siya. It's not a right, it's a feeling. Kaya ka ba masungit ngayon kasi nagseselos ka?" Direktang tanong ko,
"Yes," Agad niyang sagot. "I don't want that guy being near you."
I'm not dense. I'm not stupid para hindi mapansin o maramdaman ang nararamdaman niya para sa akin. Isa lang naman ang dahilan ng isang tao kung bakit sila nakakaramdam ng selos: they are jealous because they have a feeling. And I'm afraid to know what's his feeling for me, is he in love with me? I wanted to ask but I think that was below the belt. Kapal ng mukha ang kailangan para matanong iyon.
Lumapit ulit siya sa akin at kinuha ang kamay ko. Inilagay na naman niya iyon sa dibdib niya. "Do you feel it?" He asked, his eyes glued on my eyes. I'm drowning. I nodded as a response. "Masyado bang mabilis kung sasabihin ko sa'yong..." Lalong lumakas ang kabog ng dibdib niya. Hindi ito biro! Oh, God. ".. m-mahal kita?"
Napasinghap ako ng malakas at nanlaki ang mata ko. "W-what? James, what?" I unbelievably asked. I know he's playboy but I can feel his sincerity. Ramdam na ramdam ko ang sinseridad niya. Sa mga mata niya pa lang makikita mo na kung seryoso siya sa sinasabi niya o hindi. Ganu'n ka-transparent si James.
"Masyado bang mabilis, Trina? Fuck, I love you." Bumilis ang pag-hinga niya. Binitawan niya ang kamay ko at agad niya akong niyakap ng mahigpit. Nanigas ako. Nag-init ang sulok ng mata ko. "Wa'g kang matakot sa sinabi ko. Papatunayan kong mahal kita kahit gaano pa katagal. I'll prove you how much you mean to me. I'll prove you that in many ways."
"James, I lo--"
Bigla niyang kinalas ang pagkakayakap sa akin kaya naputol ang sasabihin ko. "No, Trina. You don't need to say the same words today. I'd love to hear that soon but not now. Sa ngayon, hayaan mo muna akong ipakita sayong mahal kita."
I get his point but I love him!
****
****
"Please babe, be my date on the launching." Lance pleaded to Vasha.
Nandito kami sa apartment namin. Inaaya ni Lance si Vasha para sa gaganaping Lunching of commercials ng TGC. Ito yung inaasikaso namin na commercial ng buong team ko. Andito lang ako sa sala kasama nila. Busy.
Actually, Im busy contacting different modelling agencies para maprovide na ang endorser na hinihingi namin. Back to zero ang pinapaguran naming taping at pictorials last last week dahil yung model sana namin, nagka-chicken pox naman. Ang malas nga eh! kung kailan ready na ang lahat, dun pa nawala ang potential model namin. At meron na lang kaming 6 days para sa preparation. Kaya busy din ang buong team ko kahit na day-off namin. We need to win this. Nakasalalay dito ang evaluation ng lahat sa amin sa taas. Kapag nangyari yun, maaaring mag-increase ang wage rate namin. Idagdag mo pa ang prize na trip to Boracay. Sino ba naman ang hindi mamomotivate?
Tapos tong dalawang lovebirds ang ingay-ingay.
"Vasha, pumayag ka na kasi. Hindi na ako maka-concentrate dito sa trabaho ko oh. Ang iingay niyo." I snorted. Nagkatinginan sila tapos tumawa. I just rolled my eyes.
"Inggit ka lang mylabs. Kasi wala dito si Boss mo."
Isa pa yun. Bahala siya! 2 days na siyang di nagtetext sa akin. Ni ha ni ho, wala akong natanggap. Alam ko namang busy din siya. Duh! Kahit isang segundong tawag lang di pa magawa. Kainis!
Hindi padin tumitigil tong dalawang to, ang ingay. Pinapainggitan ako. Kinuha ko na lahat ng gamit ko sa table at padabog na tumayo. Akmang aalis na ako ng may sinabi si Lance:
"Dont worry manager, mahal Na mahal ka non." I heard him chuckle after. Iniwan ko na sila doon at natungo sa kwarto ko.
Yes, 2weeks had passed simula nung umamin siya. Nagkakaintindihan kami, oo. After work hours, magdedate kami. Laging ganun ginagawa namin. Kissing like theres no tomorrow and siyempre pa hindi mawawala ang making out. Hanggang dun lang daw muna kami hanggang sa masigurado ko daw yung sarili ko na mahal ko siya. Like duh?! Mahal na mahal ko kaya siya, pag mag.a-iloveyou siya, sasagot sana ako pero pinuputol niya ako sa pananalita o kung hindi naman ay hinahalikan niya ako.
Kainis. Miss na miss ko na siya.
Hindi na din ako hands on sa shop ko dahil dito sa lecheng commercial project na to. Bakit pa kasi my chicken pox na naimbento? Ayan tuloy, wala ako sa shop ko para matignan yung ginagawa ng mga tao ko doon. Bale finishing tapos painting na lang ang kulang sa shop ko. Nauudlot pa dahil nga hindi ko maharap ang pagbisita don.
I stopped cursing mentally when my phone rang. I glanced on it and I answered when jessica appears on the caller ID.
"Ms. T, nasuyod ko na po ang halos lahat ng agency dito sa Pilipinas pero wala pa din po sila maiprovide na model."
Jessica said in a frustrated tone.
I just ended the call. Napasabunot ako sa buhok ko dahil sa inis. Inis ako dahil walang model, inis ako dahil nauudlot launching ng shop ko dahil sa project na to at higit sa lahat inis na inis ako dahil hindi nagpaparamdam si James.
"Aaaahhhrg!"
Hindi ko maiwasang sumigaw dahil sa frustration.
My door suddenly opened and it was Vasha asking if Im okay. I just said yes. I dont like confrontation now.
Morning came. I walked towards the Tri-building like a zombie. Yes! I've never been this frustrated. Nagsabay-sabay ba naman kasi ang problema.
"Goodmorning Ms. T, gusto daw po kayo makausap ni Jared."
"Let him in." I answered to Jessica.
Napaangat ako ng tingin nang bumukas ang pinto ng office ko. Jared is approaching with his eye bags, too.
"Hey! Jared, how's your sleep?" I cracked a sarcasm.
"Last night was the worst night for me Ms. T. And its a hell!"
He screamed. Yes. Bakla po si Jared, and naging close ko na siya dahil dito sa project. "Anyways, binalita sakin ni Jess na wala pa tayong model Ms. T." Tumingin siya sa akin, tumango lang ako para sabihing ipagpatuloy niya. "So here's the catch Ms. T. Napagkasunduan ng buong Lavender na ikaw na lang daw ang mag-model para sa commercial."
Nalulon ko ang sarili kong laway, literal. Kumuha naman ng tubig si Jared at pinainom sa akin.
Nung nahimasmasan na ako ay saka ako tumawa ng sarcastic. "You've got to be kidding me." I said. "Im a manager, not a model. At sinong nagpasimuno ng meeting ninyo na hindi ko alam? Pinagkakaisahan niyo ba ako?" I asked him with raised brows.
"Its not that Ms. T, pero kasi wala na kaming maisip na iba. Na-haggard na din ang beauty ko. Tatlong araw na akong walang tulog. Sa katanuyan niyan Ms. T, kanina lang kami nagmeeting, nung sinabi ni Jessica na wala pa siyang nahahanap na potential model." Paliwanag niya. "Tapos naalala kita Ms. T, you have the beauty and body naman. So why not na ikaw na lang diba?" Seryong pagkakasabi niya.
"Hoy! Tigilan mo ang pambobola sa akin. Hindi ako nadadaan sa gany---"
Napuputol ang pagsasalita ko nung pumasok si Lex, Mary, Janet, Anjie at Lara. Galing sa team ko din sila, sila yung pinakamatagal ng nag-stay dito sa TGC as employee ng department namin. Napalapit na din sila saakin dahil commited talaga sila sa department na to. They treated our whole department as a family, which is very important to me.
"Ms. T, we are running out of time. Kailangan niyo na pong magdesisyon." Si Lex
"Sa 5 years ko po dito, never pang nanalo ang Lavender sa kahit ano mang competition dito." Si Mary
"Kung sakali po na pumayag kayo dito, kami na din po ang sasagot sa 1week na frappe at chocolate mousse niyo Ms. T." Natawa naman ako sa sinabi ni Janet.
"Pumapayag na po kayo Ms. T?" Nawala naman tawa ko nung nagtanong si Lara.
Tama sila, ang department na to ang naturingang weak dahil hindi pa sila umaangat kahit kailan. Sa dahilan siguro na pabago bago yung manager nila halos every year according to them. My gosh! Bakit ba nila naisipan na ako ang magmodel. It scares the hell out of me. Hindi sa wala akong confident pero, am I potential with this?
"Its now or never Ms. T. Kayo na lang po ang pag-asa ng department para umangat kami, tayo." Malungkot na saad ni Anjie.
"I'll think about it." I said. May naisip akong kapilyahan. I smirked. "Ano naman ang makukuha kong benefit bukod sa frappe at mousse kapag pumayag ako?"
Nagliwanag naman ang mukha nila na parang sinasabing lumaki yung tsansa nila para mapapayag ako.
"Libre kita manicure at pedicure Ms. T" si Lara
"Libre kita hair spa." si Janet Patwinkle twinkle pa mata niya. I chuckle.
"Ms. T, every break time. I'll massage you." Si Anjie.
"Ms. T, ako na lang bahala sa swim suit mo." Tili ni Jared.
"Mygosh! Jared, para saan yung swimsuit?" I asked in disbelief.
"Kung ikaw ang model, sure win na tayong mananalo. Kaya mag.heHellow Boracay tayo."
We bot laugh in unison. Ngayon lang ulit kami natawa ng ganito simula ng ibigay nila itong project na ito. Nakalimutan kong my problema pa ako. Nagkukwentuhan muna kami ng ilang bagay. Hanggang sa magsalita ako.
"Okay. I gave in."
Natuwa naman silang lahat. I really hope for the best. Hindi lang para sa akin to. Para nadin sa buong team which I considered as my family.