It's been 2 months nang mamatay si Tonton, ramdam padin ni Dawn ang pangungulila pero mas naisip niya na mas sasaya si Tonton pag sumaya din siya.
Nakaupo ngayon si Dawn at Charlie sa grass katabi ng puntod ni Tonton, nagpipicnic sila at balak din ni Dawn na ipaalam na kay Charlie na si Richard ang totoong 'daddy' ng bata.
Charlie: *Kumakain* You know what mom?
Dawn: *Tumingin sa anak* What?
Charlie: I learned new tagalog words. *Binaba ang juice na hawak* Like, ku--musta and sal-amat.
Dawn: *Natatawa sa accent ni Charlie* nice! Keep it up! Your dad will be proud of you.
Charlie: *Napansing natatawa ang kausap* What's so funny mom?
Dawn: *napaseryoso ang mukha* Oh nothing.
Nagpatuloy lang sila sa pagkain nang mapatingin si Dawn sa likuran ni Charlie at nakita si Richard na nakasandal sa sasakyan. Tumango si Dawn sakanya sinasabing 'it's time' at tumango naman si Richard pabalik.
Dawn: *Tinignan si Charlie at hinawakan ang braso* Hey. Remember your birthday wish last year? What is it again?
Charlie: *Tumingin kay Dawn at ngumiti* Ah. It's meeting my real dad, but I know it's impossible but I'm fine.
Dawn: *Hinawakan ang kamay ni Charlie* You know what. He want's to meet you.
Charlie: *Nanlaki ang mata*
Dawn: *Natawa* Hey, you okay?
Charlie: Uhh... He wants to meet me? When? *Tuwang tuwa niyang sabi*
Dawn: Come with me. *Tumayo at sinama si Charlie papunta kay Richard*
Ngumiti si Richard kay Charlie nang makita itong papalapit sakanya. Kitang kita sa mukha ni Charlie ang saya at pagtataka.
Richard: Hi Charlie. *Ngumiti*
Charlie: *Ngumiti din* Hi Tito!
Dawn: Charlie, I wan't you to meet Richard. *Tumingin kay Richard* Your dad.
Charlie: *Napakusot ng mata* Seriously Mom? He's my dad? I mean, my real dad?
Dawn: Yep. *Ngumiti*
Charlie: *Natulala kay Richard*
Richard: *Lumuhod para mas makita siya ng wasto ng bata* Won't you give your dad a hug?
Charlie: *Napaiyak at yumakap bigla kay Richard* I knew it was you all along! *Humikbi at napatawa*
Richard: How did you know?
Charlie: I knew you we're the person my mom is talking about. *Tumawa* I love you daddy.
Richard: *Napangiti* I love you too.
Nanatiling nakatayo si Dawn habang pinapanood ang mag-ama niya. Sa wakas, wala na siyang tinatago sa bata at masaya na sila.
Charlie: Mom, let's walk around? *nakangiti*
Dawn: Oh. You two can spend some time with each other. I'll just *Tumingin sa puntod ni Tonton* You know.
Charlie: *Tumango* Okay.
Naglakad na pabalik si Dawn kung san sila nagpicnic ni Charlie at umupo ulit. Ngunit nasa harap niya ang puntod ni Tonton.
Pakiplay nung song sa gilid ( Little House by Amanda Seyfried)
Dawn's POV
Naayos ko na yung sikretong matagal kong tinago. I really miss you Hon, sana naman we had more time together. Wala naman tayong magagawa, this is fate. I know masaya ka na diyan, thank you nga pala kasi tinuring mong anak si Charlie. I mean, medyo hindi siya nangulit sa totoo niyang ama. Naalala ko tuloy yung una nating meeting.
Flashback
Lumabas si Dawn ng CR at nagpupunas pa ng luha at nagkabanggaan sila.
Dawn: *naiyak padin* Sorry.
??:*Napansin na umiiyak si Dawn* Umm, Miss sorry ha. ito oh Panyo.
Dawn: *napangiti ng onti* ay no need I'm fine.
??: Tanggapin mo na, I feel awful.
Dawn: Sige na nga.*kinuha yung panyo* Anong pangalan mo?
??: I'm Tonton. Ikaw?
Dawn: Nice to meet you Tonton, I'm Dawn. Thank you nga pala sa panyo ha.
Tonton: Okay lang :)
Dawn: Umm, By the way. Mauna na ako, my friends are waiting for me.
Tonton: So, See you soon?
Dawn: *ngumiti* yeah, see you soon.
End of Flashback
Ang cute mo doon sa part na 'I feel awful' pero alam mo ba na nasakin pa yung panyo na binigay mo? Syempre pag closefriend tinatago ang mga ganon.
Ton, hindi ko man nasabi sayo ito dati. Salamat kasi minahal mo ako kahit na alam mong si Richard padin. Always remember that I love you.
End of POV
Nagulat si Dawn ng may biglang yumakap sa likuran niya.
Dawn: *Tumawa* You scared me.
Charlie: Hehehehehe. *Nag-peace sign*
Dawn: Let's go home? *Binabalik sa basket ang mga pinagkainan*
Charlie: If dad will come with us. *Ngumiti ng pangasar*
Dawn: *Sigh* Charlie, your tito.... I mean daddy, he's tired. He can come by tomorrow.
Charlie: No he's not. *Tumingin kay Richard na parang nagmamakaawa* You'll go with us right dad? Pleaaaaaaaaaase?
Richard: *Ngumiti* yep! I absolutely have nothing to do today.
Dawn: *Tumingin kay Richard* Eeeeeeh. Chard naman eh.
Richard: *Tumawa* Oh. Ano na naman? Yung anak mo ang nagrequest eh.
Dawn: Kaninong sasakyan? *Nakapamewang*
Richard: Give your driver the car keys and dun na lang tayo sa sasakyan ko.
Napatingin naman si Dawn kay Charlie na nakangiti lang na nanonood sakanila.
Dawn: Napagtulungan nila ako .... *Sighed* Okay fine!
Charlie & Richard: YES! *nagapir*
Dahil no choice si Dawn sa dalawa, sumunod na siya sa sasakyan at akmang sasakay siya sa backseat ng pigilan siya ni Richard.
Richard: Backseat? *Umiiling*
Dawn: Ehem. Kelan pa naging unahan ang likod? *naiinis na sagot nito*
Richard: Frontseat ka na. Sisiksikin mo pa yung bata eh. *Tumingin kay Charlie* Your mommy doesn't want to seat on the front should I carry her or what?
Charlie: *Tumawa* Mom, seat on the front. Dont wait for dad to carry you.
Dawn: Tss. You guys are so unfair! *Umupo sa front seat ng nakasimangot*
Tumawa na lang ang dalawa dahil lagi siyang talo sa magama. Pagdating nila sa bahay, dumeretcho sa kwarto si Charlie at niyaya naman ni Dawn si Richard magkape.
Dawn: Buti na lang di nagalit or nagfreakout si Charlie after knowing na ikaw ang Papa niya. *Humigop sa kape*
Richard: Hindi naman siya ganun. Actually enough ka na nga para sakanya, bibihira niya akong hanapin eh. *Ngumiti* I believe you are a great mom.
Dawn: Di naman, I'm sure naman pag wala ako hinahanap hanap ka din ni Charlie. Especially nung family day nila sa Paris. She didn't attend kasi wala daw siyang daddy.
Richard: Talaga? *Tumingin sa kapeng iniinom* Don't worry. Hindi na yun mauulit.
Dawn: *Ngumiti* Yeah, I know.
Richard: Anyways, kamusta ka na? I mean, hindi tayo nagkita ng 2 weeks ah.
Dawn: Ah. I'm fine naman, namimiss si Tonton pag magisa. *Tumawa* But definitely I'm fine.
Richard: Eh si Charlie? *Humigop sa kape* Hindi madali sakanya yung biglaang nangyari kay Tonton ah.
Dawn: Well, 1 week siyang iyak ng iyak. I mean di naman yung nonstop pero, pag kausap ng iba. Okay naman siya, pero once na lalapit pa lang ako at nakatingin ako sakanya. Bigla siyang napapaiyak.
Richard: *nagulat* Talaga? Oh, anong ginawa mo para mapatahan siya?
Dawn: *Sighed* Nung una, di ko talaga alam yung gagawin. Pero once na yakapin ko siya, ayun. Dun siya titigil, tsaka minsan dinadala ko siya sa Dawsynnie factory dito sa pinas. Then hinahayaan ko siyang maki paginteract with the workers kaya natututo rin siya na gumawa ng chocolate.
Richard: I never knew may interes ka pala sa chocolate? *Natatawa*
Dawn: Ewan ko ba! Bitter na bitter ako nung mga panahong yon tapos sweet ang gusto ko. *Tumawa* Baliktad utak.
Richard: Pero seryoso, proud ako sa mga narating mo. Biruin mo? Ikaw ang pinakamayamang tao sa paris ngayon? Sino yung nandoon na naghahandle?
Dawn: Grabe ka naman doon sa 'pinakamayaman' hindi ko naman gusto na tinatawag akong ganon. I never thought nga na sisikat yung chocolates na yun. Sa ngayon, kakaalis lang ni Krissy last week dahil siya muna maghahandle doon. *Tumayo at kinuha ang baso na pinaginuman nila* Lagay ko lang doon.
Tumango naman si Richard ng biglang may nagdoorbell.
Richard: *Napatingin sa pinto* Ako na.
Dawn: *Tumingin kay Richard* Wag ako na lang.
Richard: *Naglakad na* Ako na lang.
Dawn: *Tumakbo na para unahan si Richard* Wag ako na nga lang eh.
At tumakbo narin si Richard papunta sa pinto. Kaso hindi nila nabuksan yung pinto dahil pareho silang nakahawak sa doorknob.
Dawn: *Bumitaw* OA mo, nasa gate yung doorknob wala sa tabi ng pinto. *tumawa*
Richard: Ba't ka nanakbo? *Tumawa*
Dawn: Che! *Lumabas*
Naglakad na silang dalawa papunta sa garden at nang mabuksan ni Dawn ang gate nagulat silang pareho sa taong bumisita.
Ang Nanay ni Dawn.
Sa sobrang gulat nila, eto mga reaction nila.
Dawn - O_O
Richard - ^_^
Mrs.Guidotti - o.O
Remember nagkaayos na sila :) It was mentioned on Chapter 24.
Dawn: Oh ma, napadalaw ka? *yumakap*
Mrs.G: Onga eh. Mangangamusta lang. *Ngumiti*
Dawn: Dun tayo sa loob. *Pinauna ang kanyang nanay at sumunod na sila ni Richard*
Nagsettle sila sa salas, magkatabi si Richard at Dawn habang pumapagitna sakanila si Charlie at si Mrs. G nasa harap nila.
Mrs.G: So... nagkabalikan na kayo?
Dawn & Richard: *nagulat sa biglang tanong*
Dawn: Ma. Hindi po. *Ngumiti*
Richard: I'm here because of Charlie po. *Ngumiti*
Mrs.G: *Ngumiti* Ah. Kala ko naman you're back together.
Charlie: Granny, they will. I could feel it. *ngumiti*
Dawn: *Nanlaki ang mata* Whaaat?
Charlie: *Tumawa at tumingin kay dawn sabay peace sign*
Richard: *Tumawa*
Mrs.G: Why not naman? Tonton did approve of it.
Dawn: Maaaaaa! *Naiinis* We'll be there when we get there!
Pinagtawanan na lang siya ng tatlo.
Gabi na at silang tatlo na naman ang naiwan sa bahay, si Richard di makauwi dahil ayaw siyang paalisin ni Charlie kaya napagdesisyunan nila na doon na lang matulog si Richard.
Richard: I'll sleep in your room Charlie? *Nakatayo sa pinto*
Charlie: Of course not Dad. You'll sleep with Mommy. *Ngumiti*
Richard: What? She wont let me, you know that.
Charlie: Oh come on dad. She wont. For me pleaaaaaaase? *nakangiting sabi*
Richard: Alright. Goodnight *Hinalikan sa noo si Charlie* Pray okay? *Lumabas ng kwarto at sinara ang pinto*
Pumasok na si Richard sa kwarto ni Dawn at nasaktuhang walang tao doon. Naisip niya na mangasar muna bago matulog. Hinubad niya ang pantalon niya at humiga sa kama (Nakaboxers si Papa, wag nga kayo hahaha)
Paghiga niya sabay na pumasok si Dawn at nagulat na nakahiga si Richard at nakakumot pa, nakita niya yung pantalon ni Richard sa isang tabi.
Dawn: Richaaaaaaard! ba't ka anditoooo?!
Richard: Eh ayaw ako patulugin ng anak mo sa tabi niya eh!
Dawn: Eeeeh! *Lumapit at tinutulak si Richard para mahulog* Isod ka doon!
Richard: Hala! Mahuhulog na ako!
Dawn: Edi... ayun! Sa sofa. Dun ka! *Binato yung pantalon kay Richard* At pwede ba magpantalon ka?
Richard: *Tumawa* Okay okay! *Tumayo* Nakaboxers naman ako eh! As if naman na....
Dawn: Dont you dare na ituloy yang sasabihin mo! Bibigwasan talaga kita! *Binato si Richard ng unan* hay. Goodnight! * Humiga*
Richard: *Humiga na rin* Goodnight!
Lumipas ang isang oras ngunit pareho silang di makatulog.
Dawn: *sabi sa isip* Masyado ba akong harsh? Hay konsensya! tigilan mo ko..... ugh fine! *Tumingin kay Richard* Chard? You still awake?
Richard: Yeah. Gising ka pa pala. *Umupo at tumingin kay Dawn*
Dawn: Mahirap ba diyan sa higaan mo? *Sumandal sa headboard at binuksan ang lampshade* I mean ang laki mong tao.
Richard: Yeah, tiis tiis na lang *ngumiti*
Dawn: Kung gusto mo... Dito ka na lang. *Tinap ang side ng kama* Malaki naman ang space.
Richard: Sure ka? Eh halos itaboy mo ako kanina.
Dawn: *Umiling at napangiti* Joke lang yun. Dali na. Sige ka, ikaw rin.
Richard: *Tumayo at kinuha ang unan at tumabi kay Dawn*
Pinatay na ni Dawn ang lampshade at humiga na sila.
Dawn & Richard: Finally makakatulog na ako. *Nagkatinginan at sabay tumawa*
Dawn: Goodnight na. Behave ah? *Tumawa*
Richard: Yes Ma'am! Goodnight! *Tumawa na rin*
And they slept peacefully <3
-------- End of Chappy -------
Ready na ba kayo sa last chapter ng LOVERS TURNED TO STRANGERS?
Kasi yung author niyo hindi pa. Hahahaha!