Umuwi muna si Dawn sa bahay para kumuha ng mga damit at para sabihin kay Charlie ang nangyari kay Tonton. Samantalang naiwan si Richard at Twinnie sa labas ng emergency room dahil hinahanda pa si Tonton para sa operasyon dahil nagbabakasakali sila na maisasalba pa ito.
Nang mailipat na ito sa operating room, lumabas ang doctor at may sinabi kay Richard.
Doctor: Gusto ka daw makausap ni Tonton. *Hinawakan sa balikat si Richard* I'm not sure kung masasalba pa namin ang sakit niya pero gagawin namin ang lahat.
Richard: *Tumango at pumasok sa loob ng OR*
Pumasok na din si Dawn sa kwarto ni Charlie at nakita itong nagdo-drawing.
Charlie: Mom? Finally you're back! *Tumayo at niyakap si Dawn* Look ma, I drew a portrait of our family. I drew dad, my real dad.
Tinignan ni Dawn ang drawing ng anak at nakita ang stick figures si Dawn nasa kaliwa si Charlie nasa gitna, at yung tunay niyang daddy nasa dulo ngunit may question mark ito sa mukha. At nabasa niya rin ang nakasulat sa baba ng drawing.
"Someday, we will be complete and they'll be back. Maybe not lovers but good friends."
Dawn: *Napangiti kahit mugtong mugto ang mata* Yeah. It's adorable *Umupo sa kama ni Charlie at sumandal sa headboard* Would you mind if I talk to you for a minute?
Charlie: *Tumabi kay Dawn* Sure Mom, what is it?
Dawn: *Nagpipigil ng iyak* Uhmm... Your Dad... is... is... he's in...
Charlie: In what mom? Please tell me straight. I wont freak out.
Dawn: He's in a hospital because of a *Nagpunas ng luhang tumulo* brain tumor. He's on the 4th stage.
Charlie: *Nagulat at hinawakan ang kamay ni Dawn* What?
Dawn: *Di na napigilan ang pagbuhos ng luha at niyakap si Charlie*
Charlie: *Umiyak* He'll be fine right?
Dawn: I can't promise. *Bumitiw sa pagkakayakap at hinawakan ang dalawang kamay ni Charlie* But promise me no matter what happens, you'll be strong like Mama okay?
Charlie: I will. *Nagpunas ng luha* Can I visit him?
Dawn: Yeah. We better hurry up. *Tumayo* Let's go before the operation starts.
At lumabas na nga sila at sumakay sa sasakyan.
Si Richard naman, nasa loob ng OR at umupo sa upuan na katabi ng hinihigaan ni Tonton.
Richard: Ton, Lumaban ka pare. Para kay Dawn at Charlie.
Tonton: *Ngumiti* Hindi ko maipapangako yan.
Richard: Pero kailangan mong lumaban, mahihirapan sila.
Tonton: Ano pa't nandiyan ka? Ikaw na bahala sakanila.
Richard: Ako? Eh halos itaboy na nga ako ni Dawn eh, wala ng pagasa na magkakasundo pa kami nun.
Tonton: Responsibilidad mo na sila. Hindi ko na ito itatago sayo pero ikaw ang tunay na nagmamayari kay Dawn *Huminga ng malalim* dahil ikaw ang tunay na ama ni Charlie.
Richard: *Nanlaki ang mata* Ha? Ako?
Tonton: Hindi sinabi sayo ni Dawn sa takot na kunin mo sakanya ang bata. Lalo na kay Lacey dahil pag nalaman niyang may anak kayo, baka may gawin siya sa bata at yun ang ikasisira ng buhay ni Dawn.
Richard: Pero... *Napakamot sa ulo* Pano na lang ang reaction ni Charlie?
Tonton: Diba sayo na mismo nanggaling na parang ama ka na sakanya? It's about time na gampanan mo na.
Richard: Paano si Dawn? Ma-o-awkward yun, kilala mo naman yun.
Tonton: *Tumawa* Eto... *Binigay kay Richard ang singsing* It's about time to get back what's yours.
Nanlaki lalo ang mata ni Richard dahil ang singsing na hawak niya ay ang singsing na bigay niya kay Dawn.
Richard: Wala na yatang pagasa eh. Mahal ka niya, sobra.
Tonton: *Hinawakan ang braso ni Richard* She never looked at me the way she looked at you. Pag natingin siya sayo, doon ko nakikita yung pagmamahal na may halong saya. At gusto ko, hindi na lang siya hanggang tingin. Iparamdam mo na ulit sakanya yung pagmamahal na meron ka para sakanya.
Richard: *Napatulo na lang ang luha sa saya* Thanks Tonton. I promise I'll take care of them.
Tonton: *napangiti* Dapat lang. Kasi, mumultuhin kita pag may ginawa kang di kaaya aya.
Lumabas na si Richard ng operating room at nakitang nasa labas si Dawn at Charlie, may iba siyang naramdaman.
MASAYA SIYA.
Dahil sa wakas, tatay na siya. Ng isang napakabait na bata na katulad ng Mama niya. Nginitian lang siya ng bata at pumasok na sila sa loob ng OR.
Nang makita ni Tonton ang dalawa, agad siyang napangiti na may halong lungkot dahil baka ito na ang huling paguusap nila.
Charlie: Daddy... *Niyakap si Tonton*
Tonton: *Natawa* Maybe I'll be gone but I'll always be in your heart Charlie. Remember to always make your Mama happy.
Charlie: Dont talk like that.
Tonton: It's time to face reality sweetie. *Hinawakan ang kamay ni Charlie* I'll always be here no matter what.
Charlie: *Ngumiti at nagpunas ng luha* I love you Dad.
Tonton: I love you too baby.
Charlie: *Napatingin kay Dawn* I'll give you two some time alone. *Ngumiti at lumabas*
Ngumiti si Dawn at umupo sa upuan.
Dawn: So, is this goodbye?
Tonton: Maybe yes. maybe no.
Dawn: *Nangingilid ang luha* Why didn't you tell me?
Tonton: *Tumingin sa kisame* Para madali lang sakin ang umalis.
Dawn: We could've done this together. *Nagpunas ng luha* Sana naagapan natin.
Tonton: I don't want you na magalala pa sakin. Besides, you married me para makalimutan si Richard diba?
Dawn: You know I love you. *Ngumiti*
Tonton: But you love him more. *Hinawakan ang kamay ni Dawn* Si Richard na ang bahala sainyo. Sinabi ko na sakanya.
Dawn: *Nakuha agad ang sinabi ni Tonton* Eh? How did he react?
Tonton: Malamang nagulat at natuwa. Pero sabi ko mumultuhin ko siya pag may ginawang di maganda.
Dawn: I don't think I'm ready to let him go back to my life.
Tonton: *Napangiti* Di mo siya kailangan ibalik dahil never naman siyang nawala sa buhay mo. Simula't sapul na nakilala kita, you are drawn to him. Dont close your heart, meron pang deserving diyan. *Tinuro ang parte ng puso ni Dawn* Maraming may alam kung sino yun pero ikaw lang ang may alam kung kelan mo siya bibigyan ng pagkakataon muli.
Dawn: *Tumawa at bumuhos ang luha* Dont make me cry.
Tonton: *Naiyak na din* You already are. Napaiyak mo na rin ako. Does it look gay?
Dawn: No. *Niyakap si Tonton* I love you. Sobra.
Tonton: *Yumakap pabalik* I love you the most. Thank you for giving me a chance to be a part of your life.
Dawn: *Hinalikan sa labi si Tonton* I'll do miss you. I know wala ng cure dito pero, please try.
Doctor: *Kumatok at binuksan ang pinto* We need to do the operation asap.
Dawn: *Tumango at binitawan ang kamay ni Tonton at lumabas ng kwarto*
Tonton: I'll miss you too.
At sinimulan na nga ang operasyon.
Lumabas ng kwarto si Dawn at nakitang nakaupo si Richard sa mga sofa na nasa counter at pumunta siya doon.
Dawn: Si Charlie? *Umupo sa tabi ni Richard*
Richard: Ah, sinama ni Twinnie. Kakain lang daw sila. *Tumingin kay Dawn* Okay ka lang?
Dawn: Sa ngayon, di ko alam kung anong mararamdaman ko. *Yumuko*
Awkward silenceeeeee....... croo....... croo..... tweet...... tweet.....
Richard: Hanga ako sayo. *Ngumiti*
Dawn: *nagtaka sa tanong ni Richard* ha? Bakit?
Richard: Napalaki mo si Charlie ng maayos, hindi spoiled, hindi malditang bata. Parang ikaw lang, simple, maganda ang ugali at mapagmahal.
Dawn: *Sigh* Chard I'm sorry tinago ko sayo ang bata.... I didn't mean to take her away kas--- *Naputol ang sasabihin*
Richard: Okay lang yun. Na-explain na ni Tonton at naiintindihan ko, paano natin sasabihin sakanya?
Dawn: When the right time comes. *Napatigil* Kamusta na kaya si Tonton?
Richard: In God's name. He'll be fine. *Ti-nap ang balikat ni Dawn*
Dawn: Nagulat na lang ako na this happened to him. I mean, napansin ko na yung kakaibang feeling niya kanina then ayun nung umuwi siya bigla na lang may bumagsak then nakita ko siya then nasigaw ko yung pangalan niya. Then ... Hay...*Malungkot na tono*
Richard: Do you need a shoulder to cry on?
Dawn: Gusto ko na magpahinga, pagod na pagod na ako sa sobrang pag aalala. *Napahawak sa noo* Would you mind?
Richard: Ah hindi. *Umusod ng kaunti* Pahinga ka muna.
Dawn: *humiga sa lap ni Richard* Please tell me everything will be okay.
Richard: It will. Eventually. *Hinimas ang buhok ni Dawn* take a nap. Ako na munang bahala dito.
Dawn: *Umupo ulit ng ayos* I seriously cannot sleep. Malaki na ba eyebags ko?
Richard: No. Di naman halata exept diyan sa small lines sa noo mo.
Dawn: Okay nang mag ka lines yan. *Ngumiti*
Dumating na si Charlie at Twinnie na may dalang coffee para kay Dawn at Richard dahil halos malapit ng magumaga at wala pa silang tulog.
Iinom palang sana si Dawn ng magsalita ang doctor na papalapit sakanila.
Doctor: Mrs. Guttierez?
Dawn: *Tumayo* Ako yun. Ano na pong resulta? Okay na po ba siya? *Nagaalalang tanong niya*
Doctor: *Huminga ng malalim* As I've said kanina, we cant promise na gagaling siya. Mrs, we did everything we can do. Kumalat na sa buong parte ng utak niya ang tumor at hindi na tinatalaban ng mga nilalagay namin. *Hinawakan ang balikat ni Dawn* I'm sorry.
Nang maglakad palayo ang doctor ay hindi na napigilan ni Dawn ang pagiyak. Niyakap na lang siya ni Richard at kinausap naman ni Twinnie si Charlie na maging malakas para sa mama niya dahil mas kailangan siya nito ngayon.
***** Chapel *****
Nakaluhod ngayon si Dawn at nagdadasal.
Dawn: God, Tonton might have survived the operation kung sinabi niya po agad but even tho he just passed away. Alam kong kasama mo siya diyan. I do love him and I want to thank you for making him a part of my life *Nagpunas ng luha* And loving me for who I am and telling me not to give up in times when I really want to.
Tinuloy naman ni Charlie ang dasal ni Dawn.
Charlie: Thank you for giving me a father like him even tho he's not the real one. Please tell him We do love him so much and he will always be remembered. *Nagsign of the cross at yumakap kay Dawn* He's happy wherever he is Mom.
Dawn: *Niyakap ang anak* He sure is happy.
Lumabas na sila ng Chapel.
---- End of Chappy! ----
Oh guys. Konting push na lang ending na! hahaha