"Give me a chance to love you
I'll tell you the only reason why
Cause you are on my mind
I want to know you feel it!
What do you see when you close your eyes
Cause you are on my mind."
Chapter6.
CHLOE’S POV
“Si Mische?”
Yan agad ang tanong ko kay Vince pagkapasok na pagkapasok ko sa kwarto namin ni Lance.
Hindi ko kasi nakita sa baba si Mische nung dumating ako.
Inaasahan ko pa nga na magkasama sila dito sa kwarto at nagtatalo.
Pero nakakapagtaka dahil walang sigawang nagaganap.
I expected the worst.
Yung tipong kalat na kalat sa buong bahay.
Basag lahat ng vase pati na mga plato’t baso dahil nagbabatuhan sila para mag-agawan sa pag-aalaga sa anak ko.
Yung one hour pa lang ako nawawala, tinatawagan na nila ako para malaman kung ano bang gagawin nila dahil pareho silang clueless.
Pero mukhang “sisiw” nga lang sa kanila ang task na iniwan ko.
Aba! 5pm na oh!
At tahimik ha!
Sa kauna-unahang pagkakataon yata, tumahimik sa bahay na ito.
“Sa kwarto niya siguro.” tipid na sagot ni Vince.
Nakaupo lang siya sa tabi ni Lance na mahimbing na natutulog while he’s tracing Lance’s palmar lines.
“Siguro?” I raised a brow.
He sighed. “I don’t know. I didn’t hear her get out since she entered her room.”
“Bakit? Ilang oras na ba siya sa kwarto?” usisa ko.
“5?”
“ako tinanong? Ako kasama?” yan sana sasabihin ko, kaso mukhang serious mode e.
“5hours? Napagod ba masyado sa pag-aalaga kay Lance? O masama pakiramdam niya? Naku! Baka nabaguhan yun a.” nag-aalalang sabi ko.
He straightened up.“Labas muna ako.”
“Wait! May problema ba?” habol ko sa kanya.
He just smiled weakly, then walked out of the room.
He doesn’t need to answer. Something’s wrong.
I want to call him back but I don’t know what to say.
I don’t know how to deal with him when he’s acting like that.
Last time I saw him in that same kind of mood was when I rejected his marriage proposal.
Gusto niyang akuin yung responsibilidad ni Dylan, para maprotektahan yung pangalan ko, but I refused to his offer.
Ano kayang nangyari?
And si Mische?
Nag-away kaya sila?
Pero araw-araw naman nangyayari yun a.
Ano ba?!
DINNER TIME.
Hindi pa din bumababa si Mische a.
Hindi ko din siya pinupuntahan.
It’s very unusual of her to lock herself sa room.
Knowing her kahit sa napakaikling panahon pa lang, she’s a very out-going woman!
And Vince! He barely says a word!
Mababaliw ata ako sa bahay na’to pag nagpatuloy pa ang ganitong sitwasyon!
I wanna know!
“Vin--” itatanong ko sana ulit kung anong problema, tumayo naman bigla.
“Tawagin ko lang si Mische. Gutom na sigurado yun, hindi siya kumain ng lunch e.” nagdire-diretso na siyang umalis at naiwan akong NAKANGANGA.
ANO DAW?!
TATAWAGIN NIYA?!
AND TAKE NOTE: “MISCHE” DAW!
He didn’t use the word PATA or BABAING YUN.
He’s not VINCE!
And she’s not MISCHE!
May dumating bang mga alien sa bahay na ito at pinaltan ang mga bantay ng anak ko?!
Teka! Baka mamaya pati si Lance iba na din!
OMG!
Ibalik niyo sila!!!
VINCE’S POV
WAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHH!!! WHAT DO I DO?!
WHY CAN’T I GET YOU OUT OF MY MIND?!
AKALA KO BA GAME SIYA SA DRAMA NAMIN KANINA?
Bakit hindi na siya umimik after the..
KISSING SCENE?
Siya naman nagsimula nun a!
Tapos ngayon silent treatment gagawin niya sa akin?
Tsaka pinapatay niya ba sarili niya?
Hindi pa siya kumakain simula kanina a.
Kahit pa alam ko namang siya ang may kasalanan. . .
(a/n: “TALAGA VINCE?WALA KA TALAGANG KASALANAN HA?SI MISCHE LANG TALAGA ANG MAY GAWA NG LAHAT-LAHAT?LAGOT KA NAMAN KAY MITCH PAG NABASA NIYA YANG MGA PINAGSASASABI MO.” xD epal lang. ^^)
Pupuntahan ko na din siya sa kwarto niya para ayaing kumain.
Ayokong mging tampulan ng sisi pag namatay to dito!
*tok.tok.tok*
Tulog kaya yun?
*tok.tok.tok*
“B-bakit?” she asked in a hoarse voice.
“You might wanna go down para makakain na kami. Ikaw na lang hinihintay.” sagot ko naman.
“Kumain ka kung gusto mo!” biglang sigaw naman.
“Ano bang problema mo?!” Umiinit na din ang ulo ko. Nakakaasar kasi. Nagi-guilty naman din ako sa ginawa ko kaya nga umalis ako kanina, tapos ganito pa siya.
“Wala! Umalis ka na nga d’yan!”
“Ano ba! Buksan mo nga ‘to!” sabay kalampag ko sa pinto.
Di’ko alam kung nadidinig ako ni Chloe sa baba, pero kahit na.
“Bwisit ka talaga! Wag mo akong istorbohin!”
“Pag hindi mo binuksan ang pinto, gigibain ko to!” pananakot ko sa kanya. Pero pwede din. I’m desperate, we badly need to talk.
Tumahimik siya.
“Isa!” countdown lang?
I heard the door unlocked.
Pero hindi niya binuksan.
Nagkusa na ako, tamad ng babaing to.
Pagpasok ko sa loob.
(.--) (--.)
WALA AKONG MAKITA.
ANG DILIM.
ANO NAMANG PALABAS TO?
Kinapa-kapa ko yung switch ng ilaw.
“Don’t you dare turn that damn lights on!”
“Ok. Sabi mo e.” sumandal na lang ako sa wall.
*click!*
“Abnormal ka talaga no?! Di’ba sabi ko h’wag mong buksan?!” sabay bato niya sakin ng unan.
“Teka! Hindi ko naman binuksan a! Hindi ko nga alam kung nasan ang switch!” salag ko sa mga bato niya.
“Hindi mo alam?! Ayan sa likod mo!”
Lumingon ako, switch nga. “Malay ko ba?!”
“*sniff*”
Ngayon ko lang nakita, ang gulo-gulo ng buhok niya, ano kayang ginawa niya maghapon dito? Nagbilang ng hibla ng buhok? Ahehe. Corny.
Pugto pa ang mata. I felt something strange in my stomach. “Hey, a-are you crying?” I took a step forward.
“Wag kang lalapit.” banta niya.
Masunurin naman ako. Humakbang ulit ako. “Bakit ka umiiyak?”
“Gago ka talaga!” gigil na gigil naman to masyado.
“Eh bakit ka umiiyak?” pangungulit ko.
“Ano bang pakialam mo?”
“Wala naman, ang pangit mo kasi umiyak, lalo ka nagmumukhang baboy.” pang-aasar ko pa.
“I know I’m not perfect! Hindi mo na kailangan ipamukha!” sabi niya tapos nagtalukbong na ng kumot.
Woah! Iba ang inaasahan kong sagot. Hinihintay kong insultuhin niya buong pagkatao ko, pero nanatili siya sa pwesto niya.
“Why are you acting like that?” tanong ko ulit pagkaupo ko sa gilid ng kama niya.
“Just leave me alone.”
“Ano ba kasing problema mo?”
“Pwede ba wag ka ng makialam.”
“E di umayos ka! Hindi yung lahat ng tao dito naaapektuhan mo d’yan sa kaartehan mo!” inaasar ko lang naman siya kaya ko sinabi yun. Gusto ko kasing magalit siya sa akin, yung kulang na lang lunukin niya ako ng buo sa sobrang irita niya.
“Kaartehan?”humarap siya sa akin. “Siguro nga, oo sige na! Maarte na ako.Masaya ka na? Now, GET OUT!” dugtong niya pa.
“Ano ba kasing pinagkakaganyan mo? HA?!” napipikon na ako, hindi naman kasi ako yung tipo ng lalaki na mahilig manuyo ng babae. Kaya nga ayoko ng commitment e. Ayoko ng mga ganitong drama. Mabuti kung kay Chloe pa. Hindi naman maarte yun.
“Wag mo na nga akong pakialaman! Umalis ka na lang!”
“Ang hirap sa’yo, ang arte-arte mo. Ikaw na ngang sinusuyo d’yan--!”
“Sinabi ko bang suyuin mo ako ha?! Tapos ngayon isusumbat mo pa sa akin yan?!”
I reached my limit. “Is this about that damn kiss?!”
She looked away. So, tungkol nga dun.
“It was just a f*cking kiss! Hindi mo kailangan magmukmok ng ganyan!”
“Siguro nga it was just asimple kiss sa’yo, pero sa akin hindi! That was my first! Iniingatan ko yun tapos basta-basta mo na lang kukunin sakin?!”
First kiss niya? Hindi ko talaga maintindihan sa mga babae kung bakit ba napaka-big deal sa kanila ang first kiss. Ang importante naman para sa’ken is yung last.
“H’wag mong sabihing hindi ka pa nagkakaboyfriend?” curious lang.
“Ano namang kinalaman ng pagkakaboyfriend ko ha?!”
“Kinalaman? Malaki. Men have needs.. Kung simpleng kiss lang ipag-iinarte mo pa sa boyfriend mo, hindi malayong maghanap yun ng kapalit mo! Siguro kaya wala kang boyfriend ngayon nuh? At isa pa, yang ugali mong yan! Napaka-isip-bata mo! Kahit siguro sino hindi magkakainteres sayo!”
Hindi siya umiimik. Nakatungo lang siya, then a tear fell down on her face.
That was when I realized what I’ve said.
“I-I’m sorry.” I tried to touch her hand pero umiwas siya. “I didn--”
“Get out. Please.”
I started to get out of the room with regrets. Bakit ba sinabi ko pa yun? Nabigla lang naman ako e.. I didn’t mean that, any of it.
“S-sorry.” I managed to say before closing the door.
Bumaba na ako ulit to join Chloe.
“Asan na?” tanong niya.
“I .. Chloe, I think I pissed her off.” I confessed.
“What?! Anong nangyari?!” she asked with eyes wide open.
Kinwento ko sa kanya lahat ng nangyari kaninang umaga, pati na din ang mga nasabi ko nung umakyat ako sa kwarto niya.
“God Vince.. Why did you say that? That was mean..”
“I know.. hindi ko naman sinasadya.. nung una naman kasi inaasar ko lang siya, tapos basta na lang lumabas sa bibig ko yun..”
Nakatingin lang sa akin si Chloe. Tapos bigla siyang tumingin sa likuran ko.
Lumingon din ako. Si Mische. Nakajeans na siya at isang simpleng white blouse. Pugto pa din ang mata niya but she wears very light make up on. Actually, she looks really pretty.
“Mische.. Kakain ka na ba? Halika, paghahain kita..” sabi ni Chloe.
“No. I’m going out. Magpapaalam lang sana ako, baka kasi hanapin mo pa ako.” she talked to Chloe without looking at me.
“San ka pupunta? Gabi na oh.. Delikado na sa labas.” nag-aalalang sabi ni Chloe.
“Don’t worry, wala naman sigurong magkakainteres sa akin.” she smiled. A fake smile. “Sige, gotta go, bye!” umalis na siya.
Dinibdib niya talaga yung sinabi ko kanina. Hindi naman kasi totoo yun.
“Hala! What’re we gonna do?” Chloe.
Ano nga bang gagawin namin?
Saan siya pupunta?
Kasalanan ko naman kasi to.
“Ako na ang bahala.” I said then left the house.
--
I still don’t have any idea kung paano mag-eexplain kay Mische, but I have to find her first.
Saan ba siya pupunta ng ganitong oras?
Iniwan niya pa yung kotse niya, kaya malamang nasa malapit lang siya.
I drive slowly, habang lumilingon-lingon, baka kaisi nasa tabi-tabi lang si Mische.
Nakarinig ako ng tugtugan.
A couple would be getting married tomorrow.
Ganito sa probinsya, may sayawan, kantahan, kainan at inuman the night before the wedding.
Bumaba ako sa kotse para magtanung-tanong sana.
And even without asking, I can clearly see what I am looking for.
Naglakad ako papalapit sa kanila nang may tumawag sa akin.
“Hoy Vince! Kamusta ka na?! Gwapo ah! Iba na talaga ang artista! Hoy Julia! Si vince oh!” bati sa akin ni Manong Kiko.
“Kamusta ho Manong, Manang..” bati ko naman sa kanila ng kanyang asawa.
“Aba’y mabuti naman! Napasyal ka Hijo? Hindi ka ba busy ngayon?” usisa naman ni Manang Julia sa akin.
Tiningnan ko si Mische. O____O
Lasing na ba yun AGAD?! wala pa siyang 30 minutes nawawala sa bahay, parang ang bilis naman ata?
Napansin siguro ni Manong Kiko na tinitingnan ko si Mische.
“Ang ganda niya Hijo nuh? Kaso hindi ata sanay uminum, ayan, nakakatatlong shot pa lang, may tama na.” sabi ni Manong Kiko.
TATLONG SHOT PA LANG?
Hinahampas-hampas niya yung katabi niyang lalaki habang tumatawa. Yung lalaki naman parang nasasaktan pero pinipilit pa ding tumawa. “Ano bang ginagawa mo Mische?” natanong ko out of the blue, nadinig ata ako ni Manong.
“Kilala mo siya?”
“Oho..”
“Nobya mo?!” sasagot pa lang sana ako ng hindi, kaso nadugtungan agad ni Manang Julia ng “Ang galing mo naman pumili Vince! Kaygandang bata oh.. Kaso nag-away ata kayo? Ikaw siguro ang tinutukoy niya kanina pa..”
Tinutukoy na ano?
“Ah.. konti po. Iuuwi ko na ho siya.” sabi ko na lang.
“Sige, halika, sasamahan kita doon.” sinamahan ako ni Manang Julia at Manong Kiko sa grupo nina Mische na nag-iinuman.
Hindi pa kami masyado nakakalapit ay dinig na dinig na ang boses ni Mische. “Maganda naman ako di’ba?Shabi niya sha akin wala daw magkakainteresh sha akin.. Well, Maybe. Joshua left me for that bitch becaushe I don’t wanna make out with him! If he really lovesh me, then he wouldn’t forsh (force) me to do things against my will! That bashtard! And then there’sh Vince! He stole my first kissh!!! Iniingatan ko nga yun.. taposhh.. taposhh.. ARGGGHH!!” ininum niya yung lambanog sa baso niya.
She really.. really took that seriously.
And she’s definitely drunk.
Nagtilian yung mga babae nang makalapit na kami. Tsk. Baka ma-issue ako nito a.
“Oh hija, nandito na ang sundo mo oh..” tinapik siya ni Manang Julia sa balikat.
“Shino hoh?” sabay lingon niya sa amin.
“Ang nobyo mo.. sinusundo ka na niya..” sabi pa ni Manong Kiko.
Tiningnan niya ako. “Hito?” turo-turo pa sa akin. “Nobyo? WAHAHAHAHA! You must be kidding me.. He dashent even like me. AHAHAHA!, You! What’re ya doin here?” tanong niya sa akin at may pagtayo pa, muntik na tuloy matumba, buti naalalayan ko.
Inglesera pag lasing ha. “We’re going home.”
“I.AM.NOT.GOING.HOME.” tapos umupo ulit siya at tumagay.
Kinuha ko yung baso niya. “SHIT! HANUBA?! HAKINANGAYAN!” pinipilit niyang kunin yung baso.
“I said WE.ARE.GOING.HOME!”
Nagbubulungan yung mga tao.
“I shed NO!” sigaw niya.
ESKANDALOSA.
“YES, WE ARE.” matigas na sabi ko.
Hinawakan ko siya sa kamay at hinila.
“LEMMEGO!LEMMEGO!” pagpupumiglas niya. Ang kulit-kulit.
“Mische ano ba?!” sigaw ko nang makawala siya sa pagkakahawak ko.
NAtigilan naman siya, pati yung mga tao.
“What do you want me to do?! I already said I’m sorry! Why are you doing this?!” sigaw ko pa.
Umiiyak nanaman! I hate it! I hate it when she cries! I hate myself for making her cry.
“Stop crying!”
“Don’t yell at me! I hate you! I hate you sho much! Akala mo ang gwapo-gwapo mo! Oo nga! Gwapo ka! Pero palagi mo na lang ako shinshaktan..” patuloy ang pag-iyak niya habang hinahampas ako sa dibdib.
“I’m sorry. I was wrong..” bulong ko sakanya. I hugged her.
“Am I being irrational? I just want to give myself to only one guy.. Is that too much? I just wanna be worthy for him..” sabi niya while resting her head against my chest.
“No you’re not irrational.. I’m just so stupid to say those words.. You know, whoever he is, he’d be very.. very lucky to be your man..” I said while comforting her.
“Really?” she looked at me.
“Yeah.. you’re smart, kahit walang alam gawin sa bahay.. very loving aunt.. I can see that the way you care for Lance.. reliable.. beautiful.. Lahat ng gusto ng lalaki, nasa’yo na.” Totoo lang sinasabi ko. I know how much I hurt her because of my stupid mouth, hindi ko na yata magagawang magsinungaling pa ulit sa kanya.
“Totoo ba yan?”
“Yes.”
“Then, would you be that man?”
ANO DAW?!
I was still comprehending on what she said when a soft lips touched mine.
For the second time this day.