Ολιβια pov ( Booom)
Ολιβια: Έλα ρε Νικ...
Τον κυνηγάω εδώ και μισή ώρα για να πάρω την καινούργια μου στολή από τα χέρια του και πραγματικά συνάντησα μέρη που δεν ήξερα καν πως υπήρχαν στο σπίτι μου.
Ολιβια: Νιιιιικ!!!
Τσιριξα μα συνέχισε να τρέχει.
Αυτός ήταν τελείως σοβαρός και πραγματικά μου την σπάει που είναι σοβαρός.
Φτάσαμε στην κουζίνα για 10 φορά, άνοιξε τα σκουπίδια και άφησε την στολή να αιωρητε από πάνω.
Ολιβια: Τι κάνεις παιδάκι μου.
Του είπα θυμωμένη και πήγα να την αρπάξω μα έβαλε το χέρι του μπροστά και με έσπρωξε προς τα πείσω.
Νικ: Δεν κάνω πλάκα, θα την πετάξω αν δεν....
Ολιβια: Δεν πρόκειται να φοράω κολάν και άλλη μπλούζα κάτω από τη στολή!!!
Είπα αυστηρά και κουνώντας το δάχτυλο μου πέρα-δώθε.
Νικ: Τότε....
Έκανε κίνηση να την βάλει μέσα μα ξεφουρνησα το πρώτο πράγμα που μου ήρθε.
Ολιβια: Αν το κάνεις χωρίζουμε.
Είπα απότομα και γουρλωσα τα μάτια μου με αυτό που είπα.
Είδα το πρόσωπο του να κοκκινίζει και το σαγόνι του να σφίγγει.
Πέταξε την στολή για καλή μου τύχη πάνω στο τραπέζι με δύναμη και κοπάνησε τα χέρια του επίσης πάνω του.
Είναι λίγο να πω πως χεστηκα πάνω μου.
Νικ: Γι'αυτόν έτσι?
Είπε περνώντας το βλέμμα του από το τραπέζι και κοιτάζοντας με.
Κοκκαλοσα. Τι λέει????
Ρε λες να χάλασε?
Ολιβια: Τι?
Ρώτησα τρομαγμένη από το ξέσπασμα του.
Άφησε ένα πικρό γελακι και στάθηκε μπροστά μου σταυρωνοντας τα χέρια του.
Νικ: Τον θες ακόμα. Γι'αυτό θες να χωρίσουμε.
Ολιβια: ΠΟΙΟΝ!!!?
Φώναξα αγανακτισμένη.
Νικ: ΤΟΝ ΚΟΛΙΝ ΟΛΙΒΙΑ.ΤΙ ΠΟΙΟΝ?!!
Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα.
Νικ:ΟΧΟΥ ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΈΤΣΙ ΤΟ ΠΡΌΣΩΠΟ ΣΟΥ. ΑΦΟΥ ΣΕ ΒΛΈΠΩ ΠΩΣ ΤΟΝ ΚΟΙΤΆΣ....ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΛΟΥΚΟΥΜΑΣ!!!!!
Φώναξε έξαλλος κοπανωντας τα ντουλάπια την κουζίνας.
Τον πλησίασα αργά και σταθερά.
Όταν ήταν έτοιμος να ξανά φωνάξει το χέρι μου προσγειώθηκε αυτόματος στο μάγουλο του.
Ολιβια: Δεν πρόκειται να σε αφήνω να υποτιμάς την αγάπη μου για εσένα... ( Πήρα μια βαθιά ανάσα και συνεχισα) φύγε από το σπίτι μου.
Του είπα δείχνοντας την πόρτα και δάκρυα έτρεχαν σαν ποτάμι από τα μάτια μου.
Δεν περίμενα καν να φύγει απλά άρχισα να ανεβαίνω τα σκαλιά σκεπτόμενη αυτά που μου είπε.
Δεν είναι πως τον θέλω. Αγαπώ τον Νικ πάρα πολύ δεν μπορώ να δω κανέναν άλλον έτσι. Απλά ο Κόλιν είναι το απωθημένο μου νομίζω. Μέχρι και την Τρίτη Γυμνασίου τον ήθελα πολύ μα στην πρώτη Λυκείου εγώ και ο Νικ αρχίσαμε να μιλάμε πολύ και κάναμε συνέχεια παρέα, δεν χρειάστηκε πολύ για να καταλάβω πως ήμουν ερωτευμένη μαζί του.
Ένιωσα ένα τράβηγμα και γύρισα απότομα προς την άλλη.
Τον είδα να με κοιτάζει γεμάτος θυμό και πήγε να μιλήσει μα τον έκοψα τραβώντας το χέρι μου από το κράτημα του. Τα χαρακτηριστικά του σκληριναν ακόμη περισσότερο αν ήταν δυνατό αυτό.
Νικ: Δεν θα με γράφεις όταν θα σου μιλάω.
Είπε απειλητικά μα μπορούσα να διακρίνω τον πόνο και την θλίψη στη φωνή του.
Άρχισα να βουρκωνω μα το κράτησα.
Ολιβια:Δεν θέλω να σε ακούσω...Ήσουν το πρώτο μου φιλί, η πρώτη μου ρομαντική βόλτα, πρώτος μου χωρισμός, η πρώτη μου φορά.Ήσουν,είσαι και θα είσαι ο πρώτος μου στα πάντα.
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΟΝ ΚΟΛΙΝ.!!!
Είπα φωνάζοντας την τελευταία πρόταση.
Ο Κόλιν είναι φίλος μου μα φυσικά τον βρίσκω σέξυ και ωραίο μα δεν έχω τα αισθήματα που έχω για τον Νικ.
Αλλά καμία φορά ζηλεύω το πως ο Κόλιν κοιτάζει την Μάντισον.
Είναι τελείως τυφλή που δεν το βλέπει. Όλο αυτό το μίσος είναι μόνο μια μάσκα. Την ώρα του μαθήματος τον βλέπω Συνέχεια να την χαζεύει και στην προπόνηση πάντα όταν κάνει κάποιο ακροβατικο πάντα βρίσκεται κοντά ώστε να την βοηθήσει αν πάθει κάτι.
Την θέλει πολύ.Αυτή είναι πολύ χαζή που δςν το βλέπει.
Όταν ήμουν 14 παρακαλούσα να με προσέχει έτσι.
Μα τώρα έχω τον Νικ μου και δεν θέλω τπτ άλλο.
Νικ: Βαρέθηκα να ψάχνω για επιβεβαίωση Ολιβια. Θέλω να ξέρω κάθε μέρα.
Μου είπε ψυχρά μα τα μάτια του άρχιζαν να δακρύζουν.
Κατέβηκα ένα σκαλί κάνοντας με να βρίσκομαι στο ίδιο επίπεδο με αυτόν.
Ολιβια: Δεν σου αρκεί η αγάπη μου?
Τον ρώτησα πληγωμένη κοιτάζοντας τον στα μάτια.
Κοίταξε λίγο από την άλλη και είδα δάκρυα να κυλούν στα μάγουλα του.
Έβαλα απαλά το πρόσωπο του στα χέρια μου και τον έκανα να με κοιτάξει.
Φίλησα τα δάκρυα του και ενωσα τα μέτωπα μας. Είχα τα μάτια μου κλειστά προσπαθώντας να σταματήσω τη ροή των δακρύων.
Άνοιξα τα μάτια μου και είδα τα μάτια του καρφωμένα στα δικά μου.
Νικ: Φοβάμαι...
Εσμιξα τα μάτια μου και ξεκολλησα τα μέτωπα μας μα ακόμα βρισκόμασταν σε απόσταση αναπνοής.
Νικ: Φοβάμαι πως θα σε χασω πριν προλάβω να σου αποδείξω πόσο σε αγαπώ. Δεν ζω χωρίς εσένα Ολιβια, είσαι το παρόν και το μέλλον μου.
Χωρίς να το σκεφτώ ενωνω τα χείλη μας με ένα πολύ τρυφερό και αργό φιλί.
Νιώθω πως με αγαπάει με κάθε φιλί που μου δίνει.
Ολιβια: Δεν πρόκειται να με χάσεις. Θα τρελαθώ αν μείνω για λίγο μακριά σου. Και θα είναι χειρότερο από την έλλειψη σεξ.
Είπα γελώντας λίγο στο τέλος και αυτός ανταποδιδωντας το γέλιο με έφερε και με κόλλησε απαλά πάνω του, το πρόσωπο του επανήλθε σε θλιμμένο.
Νικ: Σοβαρά θες να χωρίσουμε?
Με ρώτησε παρεξενεμενος.
Κουνησα το κεφάλι μου πέρα δώθε και ενωσα τα μέτωπα μας.
Ολιβια: Οσι, σε παπαω πολύ πολύ πολύ. Εσύ σες να με αφίσες??
Του είπα με μωρουδιστηκη φωνή κάνοντας puppy face.
Νικ: ΤΙ!!!
Φώναξε κάνοντας με να ξαφνιαστω και να βγω από το κράτημα του.
Νικ:Είσαι η ζωή μου όλη...
Είπε τραβώντας με πάνω του για ακόμη μια φορά και με φίλησε.
Επιτέθηκε στα χείλη μου πεινασμένα. Δάγκωσε το κάτω χείλος μου και τον άφησα να κάνει ότι ήθελε.
Πήδηξα τυλιγοντας τα πόδια μου γύρω από τη μέση του και άρχισε να ανεβαίνει τα σκαλιά.
Άνοιξε την πόρτα του δωματίου μου και μόλις μπήκαμε μέσα την έκλεισε με το πόδι.
Με έβαλε απαλά στο κρεβάτι και συνέχισε να βρίσκεται από πάνω μου.
Άρχισε να αφήνει μου φιλιά από το σαγόνι έως τον λαιμό μου.Πιπιλουσε και δάγκωνε την βάση του λαιμού μου ώσπου σηκώθηκε και τον κοίταξε χαμογελαστός.
Ολιβια:Κάτι σου έχω πει για τις πιπιλιες.
Του είπα αυστηρά μα αυτός με αγνόησε. Τα χέρια του έφτασαν στην άκρη της μπλουζας μου και μου την έβγαλε, το ίδιο έκανα και εγώ.
Ολιβια: Την στολή θα την φοράω έτσι.
Του είπα αποφασιστικά. Σήκωσε το κεφάλι του κοιτάζοντας με εκνευρισμένος. Πήγε να σηκωθεί μα τον τράβηξα πάλι κάτω. Ανέβηκα εγώ πάνω του και άρχισα να τον φιλάω στον λαιμό.
Ένα έχω να σας πω...
ΠΕΝΤΕ ΦΟΡΕΣ!!!!!💪💪
...........................
Καθώς πήγαινα προς τα αποδυτήρια για να αλλάξω μετά την προπόνηση άκουσα δύο γνωστές φωνές.
Έστριψα στην γωνία που ακούγονταν οι φωνές και είδα την Μάντισον και τον Κόλιν να στέκονται στην Μέση του διαδρόμου έξω από τα δικά τους αποδυτήρια.
Πλησίασα λίγο για να ακούσω τι λένε.
Κόλιν: Ακόμα δεν μου αρέσουν οι στολές.
Της είπε κοιτάζοντας την στολή που φορούσε.
Μάντισον : Δεν σε ρώτησε κανείς.
Του είπε ξυνισμενη και έκανε να φύγει μα την σταμάτησε τραβώντας την πάλι πείσω.
Μάντισον : Τι θες αγοράκι μου?
Κόλιν : Θα πας να αλλαξεις.
Της είπε θυμωμένος.
Όπα δεν μας τα πες αυτά Κολινουκο.
Μάντισον :Και γιατί παρακαλώ?
Κόλιν : Είναι πρόστυχο...
Άστα αυτά Κολινουκο που εχεις φάει τα λισακα σου από την ζήλια σου.
Μάντισον : Κόλιν θα φοράω ότι γουστάρω δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το πρόβλημα σου.
Αααα είσαι και εσύ ηλίθια.
Κόλιν: Το πρόβλημα μου είναι πως θα γελάνε τα άλλα σχολεία.
Χμμμμμ
Τον πλησίασε ώσπου βρισκόταν ακριβώς μπροστά του και είπε.
Μάντισον : Νομίζω πως τα άλλα σχολεία θα εκτιμησουν αυτή την εμφάνιση.
Του είπε πονηρά και σπρώχνοντας τον έφυγε.
Άρχισε να περνάει το χέρι του από τα μαλλιά του και κοιτάζει την πλάτη της θυμωμένος.
Τον πλησίασα προσεχτικά με υφακι. Στάθηκα ακριβώς δίπλα του μα δεν το έχει καταλάβει.
Ολιβια: Ζηλιαρηηηηηη.
Του είπα με φωνή σαν του ντομπι από τον άρχοντα τον δαχτυλιδιων.
Πετάχτηκε λίγο από τον τρόμο του μα δεν είπε κάτι για αυτο.
Κόλιν : Μην λες μαλακιες...
Είπε και καλά βαρεμενος.
Στάθηκα μπροστά του και τον κοίταξα αυστηρά.
Ολιβια:Σε έχει φάει η ζήλια σου...
Κόλιν: Για τι να ζηλεύω. Δεν μου είναι κάτι...
Σήκωσα το φρύδι μου και τότε μου ήρθε.
Πήρα αθώο βλέμμα και είπα.
Ολιβια: Καλά τότε δεν σε νοιάζει σε ποιανου το δωμάτιο θα είναι στην πενταήμερη....
Είπα αδιάφορα και έκανα να φύγω μα με τράβηξε από το μπράτσο και με κράτησε εκεί.
Κόλιν: Τι εννοείς? Σε ποιανου?Τι θα κάνει εκεί?
Με ρωτούσε σαν υστερικος
Ολιβια: Αφού δεν σου είναι τπτ τι δε νοιάζει?
Είπα αδιάφορα κοιτώντας τα νύχια μου.
Σήκωσα το βλέμμα μου και τον είδα να κοιτάζει το κενό έχοντας γίνει κατακοκκινος.
Άρχισα να γελάω και με κοίταξε τρομαγμένος.
Κόλιν: Που το βρήκες το αστείο?
Ρώτησε σοβαρός και σταύρωσε τα χέρια του.
Ανασηκωσα τους ώμους μου και του χαμογέλασα αθώα.
Ολιβια: Σπυ πάει η ζήλια.
Του είπα και τον είδα να με κοιτάζει εκνευρισμένος.
Κόλιν: Ποοο τι κάθομαι και ασχολούμαι....ΚΑΙ ΔΕΝ ΖΗΛΕΥΩ!!
Φώναξε στο τέλος και έφυγε βγάζοντας καπνούς.
Αχχχ αυτά τα ερωτευμενα παιδιά..
.........
Μόλις τελείωσα με το ντουζ βγήκα από τα αποδυτήρια και πήγα στο παρκινγκ όπου με περίμενε ο Νικ.
Όταν έφτασα τον είδα να με περιμένει μέσα στο αμάξι του και άρχισα να πηγαίνω προς το εκεί.
Μπήκα μέσα και τον χαιρέτησα.
Ολιβια: Γεια μωρό μου.
Έσκυψα να τον φιλήσω στα χείλη μα μόλις έφτασα γύρισε το κεφάλι του και τον φίλησα στο μάγουλο.
Ξαφνιάστηκα με αυτή του την κίνηση και τον κοίταξα εξεταστικά.
Το πρόσωπο του είχε τσιτωσει και παρατήρησα τα χέρια του που εσφιγγαν το τιμόνι με μανία.
Έβγαλα έναν απελπισμένο αναστεναγμό και τον ρώτησα.
Ολιβια:αχχχ...Τι έγινε πάλι?
Δεν με κοίταζε και συνέχισε να σφίγγει το τιμόνι.
Ολιβια: Εεε κοιτάμε σου μιλάω.
Έπιασα το πρόσωπο του και τον έκανα να γυρίσει προς εμένα.
Ολιβια: Πως έγινε αυτό!!!
Φώναξα τρομαγμένη αγγίζοντας την μελάνια που είχε στο μάτι του. Κοιταξα τα χέρια του και είδα αίματα.
Ολιβια: Μίλα Νικ...Ποιον χτυπησες και γιατί...
Νικ: Εσύ τι θα έκανες αν άκουγες όλους τους συμπαίκτες σου να μιλάνε για την κοπέλα σου και τις κολλητές της λες και είναι κομμάτι κρέατος....
Είπε νευριασμένος και επιτέλους με κοίταξε στα μάτια..
Ολιβια:Νικ....
Νικ: Αυτή η στολή φταίει...
Ολιβια: Σταματα πια με την στολή και με την προηγούμενη λέγανε...
Νικ: Δεν με νοιάζει.
Ολιβια: Νοιάζει όμως εμένα.
Του είπα στεναχωρημενη.
Τον πλησίασα και κατάφερα να κάτσω στα πόδια του.
Συνέχισα να κοιτάζω την μελάνια και ένωσα τα μέτωπα μας.
Ολιβια: Αν το μάθει ο προπονητής θα μπλέξεις...
Του είπα σιγανά και αναστεναζοντας έβαλε τα χέρια του γύρω από την Μέση μου.
Νικ: Το ξέρω μα δεν κρατήθηκα εκείνη τη στιγμή.
Μου ξέφυγε ένα γελακι και με κοίταξε Παράξενα.
Τον φίλησα πεταχτά στα χείλη κάτι που τον ξάφνιασε.
Ολιβια: Τουλάχιστον τον χτυπησες καλά??
Ρώτησα με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο μου και γελώντας με έσφιξε περισσότερο πάνω του.
Νικ: Αμε...
Είπε ενώνοντας για άλλη μια φορά τα χείλη μας.
Καθώς το φιλί άρχισε να γίνεται πιο επιθετικό δάγκωσε το κάτω χείλος μου κάνοντας με να αναστεναξω και έβαλε την γλώσσα του χωρίς δεύτερη σκέψη.
Πήγε να μου βγάλει την μπλούζα μα τον σταμάτησα περνώντας ένα εκνευρισμένο γρυλισμα από αυτόν.
Ολιβια: Οχι εδώ ρε Νικ...
Νικ:Ελα μωρέ σιγααα.
Παραπονέθηκε τραβώντας με πάλι πάνω του μα τον έσπρωξα και ξανά κάθησα στην θέση μου.
Νικ: Αλήθεια τώρα??
Ρώτησε δείχνοντας μου τον φίλο του εκεί κάτω όπου είχε χαρεί πολύ και προσπάθησα να κρατήσω το γέλιο μου.
Ολιβια: Συνεχίζουμε στο σπίτι σου...
Του είπα πονηρά και μου χαμογέλασε σαν μικρό αγοράκι που του δίνεις καραμέλες.
Νικ:Αλήθεια...
Ολιβια: Ναι άντε πάμε....
Μα μόλις περάσαμε από το πίσω μέρος του σχολείου είδα κάτι που με άφησε μαλακά....
Τι κάνει τι κάνουν η Μάντισον και ο Ερικ μόνοι τους πίσω από το σχολείο?😱
👽👽👽👽👽👽👽👽👽👽👽👽👽
Hi guyssssss τι κάνετε?
Ελπίζω καλά.😊
Εύχομαι να σας άρεσε το part.
Τι γίνεται με την Μάντισον και τον Ερικ...😲😲
Spoiler : Πενταήμερη , τσακωμός, δύο άτομα ένα δωμάτιο 😉😉😉😉
Byeeeee my MONKEYS 🙉🙊🙈
👽👽👽👽👽👽👽👽👽👽👽👽👽