Alexis P.O.V.
"Here." siya habang inaabot ang baso ng juice sakin.
I thanked him then agad akong uminom nang kaunti ganun din siya. After that nilapag niya ang baso niya sa mesa. Silence filled the whole place. This is awkward. This is really awkward. Why he's not saying anything?
Realizing that we're both alone in his place makes me nervous. Nagkunwari nalang ako na tumitingin sa mga gamit but actually I can't look at him dahil alam ko na naiilang din siya. Naaninag ko siyang napapunas sa noo niya. Everyone knows that Dominic is always cool about everything he does, siguro kasi mas kilala ko siya and naging kami na noon pa man kaya alam ko na he's being shy right now.
Actually, this is the first time na makarating ako dito unit niya. Noon kasi doon pa siya nakatira sa bahay nila with his family. But he choose to move dahil nga alam niyang delikado ang mga ginagawa nila noon.
"Let's watch." I suggest and looked at him. He smiles and nod.
Almost 30 minutes passed. We're just seating next to each other while watching on netflix. No one talks and no one eat the snacks on the table. Actually, hindi ako focused sa panunuod coz my heart is racing too fast, at bumilis pa 'yon nung biglang hawakan ni Doms ang kamay ko.
Napatingin ako sa kanya and that time nakatingin na pala siya sakin, his face is more serious right now that makes my heart go crazy. What's on your mind Dominic? Damn you! You're making me think something weird.
"I have something to tell you." then he took a deep breath. "About Sheria and Faye."
After ko marinig 'yon sa kanya napalitan ang kaba sa loob ko at napalitan ng takot.
He gave me a couple of minutes to prepare myself from anything he will say, ramdam ko sa hawak ng kamay niya na hindi basta basta ang sasabihin niya.
Until he turned off the TV. Wala pa siyang sinasabi but the way he acts makes me weak and uneasy.
"If you want me to stop talking just tell me okay, if you're not ready to hear everything I'll stop and it's okay. First, I want to say sorry." then he took breath again while looking at my eyes. "I went to underground club and..."
My eyes widened.
"Yeah, I met that asshole..." then he smiled bitterly, na para bang gigil na gigil siya. I'm shocked. Tatanungin ko sana siya kung anong ginawa niya sa taong 'yon but before I could ask humigpit ang hawak niya sa kamay ko at nakatingin lang siya doon. Isa lang ang pumasok sa isip ko...
My goodness!
"What did you do to him?"
"After talking to him, I just...teach him a lesson."
"Dominic..."
Then he just shrugged his shoulders and handed his phone to me.
As soon as I saw the picture nablangko ako. I didn't expect for this. I forgot about that stalker and everything I did earlier. Hanggang sa namalayan ko nalang nabitawan ko na ang cellphone.
Hindi siya nagsalita at nakatitig lang sakin ganun din ako sa kanya, maybe he's thinking if he needs to continue or to stop base on my reaction.
Napalunok ako, parang may sting sa lalamunan ko na hindi ko maintindihan at para bang may kung anong bumalot sa dibdib ko reason para bumigat ang pakiramdam ko.
"Please continue." I said and expect for the worst.
He nodded.
"Pina examine ko yang pictures na 'yan para masigurado kung hindi 'yan edited, nagtanong tanong nadin ako sa ibang club na sinabi sakin nung stalker niyo, and I found out na kilala nila si Sheria and Faye na nagpupunta doon..."
I looked away, my eyes can't handle what's on the picture. I didn't expect na gagawin nila 'to.
"Obviously, sinekreto nila sa lahat ang gawain nilang 'to. Madalas silang makita ng stalker niyo na magkasama at kung saan saan pumupunta, even Uriah don't know about this for sure. Lalo na yung pagpunta nila sa club." he stopped and sighed. "I don't understand either why they did these things, specially Sheria... she knows that Uriah loves him so much."
Nanginginig ang kalamnan ko sa sobrang gulat and it feels like my heart is being stab right now. Ayoko maniwala, ayoko... Sheria is a bright and good girl. Never niyang gagawin 'to. Never...
"Pinagtataka ko, okay naman kayo pag magkakasama noon. Pero sabi sakin nung stalker niyo... ilang beses niya daw naririnig si Sheria na may masamang sinasabi tungkol sayo. Na parang may lihim siyang galit sayo."
I looked at Dominic while my mouth is half open. I couldn't find the word to say. Hanggang sa nanlabo nalang at may tumulo ng luha sa mata ko.
That's nonsense. Pag magkasama kami noon walang dull moments, we're like real sisters, we support and take care of each other. Pinagtatakpan ko siya sa pamilya noon kapag tatakas siya para lang magkita sila ni Uriah. Pinagtatanggol ko siya, sinasamahan. That's why I don't get it.
Does it mean pinaplastic niya lang ako noon? Niloloko niya si Uriah noon pa man?
"May naalala ka bang hindi magandang nagawa kay Sheria?"
Umiling lang ako habang patuloy sa pagluha.
"Tama talaga ang hinala ko... si Faye, nilason niya siguro ang utak ni Sheria. Mas matagal kong kilala si Sheria compare to her kaya mas alam ko ang ugali ni Sheria. Hindi niya gawain ang magpupunta sa ganyan sinama lang siguro siya..." hindi ko na maimagine ang itsura ko, basta gusto ko iparating kay Doms na hindi masamang tao si Sheria. "She's a bright and good person, si Sheria pag nagtatampo sakin 'yon sinasabi niya Dominic kasi ganun kami e. Naalala mo nagseselos ka pa sa kanya kasi mas madalas kami magkasama, kahit nga si Uriah nagagalit nadin that time. Nagagalit pa nha 'yon pag maikli ang suot ko. Tapos..."
I stopped explaining when he hugs me. He gently lean my head on his chest and taps on my back. Lalo lang akong naiyak but somehow it gives me a chance to burst out my tears. Mas masakit pa 'to ngayong nararamdaman ko kesa nung maghiwalay kami ni Doms.
I'm not aware that she hated me hanggang sa mawala siya, at ang mas masakit ay hindi ko alam ang dahilan.
"I know, she's nice and bright. That's why we will find out the truth. Atleast now we have hints, na baka nga may kinalaman si Faye kung bakit nagahasa at nagalit sayo si Sheria." he said and I can feel the sincerity in his voice. Huminga siya nang pagkalalim lalim, like he's worrying too much and can read my mind.
"Or worst... baka nga may ugnayan talaga si Faye sa Glefficial. May picture din siya kasama 'yong myembro ng glefficial."
I couldn't say anything, nablangko ako at natulala, ang nasa isip ko lang noon iniimpluwensyahan niya si Sheria palihim na gumawa ng di maganda.
It's strange, I'm mad to Faye lalo na nung mamatay si Sheria but somehow it made me feel uneasy. It feels like something is pinching my heart. I can still remember our good days together.
------
Agatha's P.O.V.
"Hello Agatha andyan na siya?"
"Oo andito na halos kararating lang."
"Okay thanks. Grabe ayaw pa niya pumayag talaga sinabi ko na na all boys lang kami ngayon kasi maglalaro kami nila Uriah."
"Hahaha. Alam mo naman si Demi nag-aalala lagi, wag ka mag-alala ako na bahala sa kanya. Goodluck!"
Lumabas na ko ng banyo pagkatapos ko makausap si Jonas, andito kami ngayon sa home theater with girls and Nicolo.
As usual, ang maririnig mo lang na maingay ay si Nicolo at Chin. Ano oras kaya tatawag si Faye?
"Bekla hiwalay na kayo 'no? Akala ko nung una nag-away lang kayo pero ang tagal na bekla... yes! May pag-asa na ko. Ano? Ano kasi?"
Sige Nicolo, gigilin mo 'yang si Chin ng masaktan ka na naman.
"Di ka tatahimik? Andito tayo sa bahay ni Agatha. Madali lang hingin ang number ng tatay mo sa tatay ni Agatha. Wakasan na natin 'yang problema mo..."
"Hoy bekla! Bugbugin mo na ko wag mo lang gagawin 'yan." sabay lapit niya kay Demi at lumingkis sa kamay nito.
Bahala kayo dyan, iseset-up ko muna 'tong papanuorin natin.
"Demipots, promise last na talaga. Hinahanap ka kasi ni dad bakit di ka na pumupuntang bahay. Baka maghinala siya..."
"Nicolo tigil-tigilan mo nga 'yang si Demi. Alam mo naman na mas kailangan na lagi siyang kasama ni Jonas pabibo ka. Magsabi ka na sa tatay mo para matahimik ka na." sabat ko dahil baka hindi niya tantanan si Demi. Napalingon ako kay Demi, andito diya pero ang utak niya ay andun kay Jonas.
Actually di mo naman talaga malalaman ang iniisip ni Demi base lang sa itsura niya dahil wala siyang emosyon, pero siguro dahil matagal nadin kami magkakasama nalalaman na namin ang iniisip ng bawat isa. Parang kay Alexis lang ngayon, andito din siya pero parang wala sa sarili kahit alam ng lahat na tahimik lang din naman siya at walang pake sa paligid. Pero iba ang aura niya ngayon, parang mabigat.
Nag-away kaya sila ni Doms?
"Alexis..." tawag ni Nicolo.
"Ano?" sagot ni Alexis at hindi inalis ang tingin sa phone.
"Psh. Wala pa nga ko sinasabi ang sungit agad. Sungit talaga kala mo kagandahan."
Abnormal talaga 'tong si Nicolo.
Kamusta kaya sila Uriah? Mukang busy ah. Hindi nagtetext. Tawagan ko kaya? Kaso baka busy talaga maya nalang siguro.
"Siguro kayo na ni papa J 'no Demipots? Kaya ganyan ka ka OA mag-alala."
"Hay naku Nicolo. Syempre kasi diba naaksidente si Jonas kaya ganun." Naloloka na ko kay Nicolo. Mukhang disperado na talaga e.
"Agatha matagal pa ba 'yan nang manahimik na 'tong baklang 'to."
"Saglit nakalimutan ko kasi yung iba kung paano iset-up hahaha."
"Kayo na talaga 'no? Nililihim niyo lang? Kaloka. Madaming ganyan e. Malaman ko lang talaga na naglilihim kayo ng ganyan ganyan naku talaga. Naku iniisip ko palang nanggigil na ko mga bekla. Maglihim lang talaga kayo."
Bigla ko naiplay 'yong movie sa screen. Hindi ko alam ang napindot ko dahil bigla akong kinalibutan panandalian sa sinabi ni Nicolo, kinabahan ako doon.
Buti nalang at nanahimik na ang lahay nung maplay ko na ang video at tumutok na doon kaya dahan dahan akong umupo sa couch. Hindi ako makatingin kay Nicolo, na para bang may kasalanan ako.
Naalala ko tuloy nung nalaman niyanh nilihim ko sa kanya yung sakit ko dati, na hurt talaga siya nun. Ayaw niya daw kasi nang pinaglilihiman siya. Pero fair naman ako diba? Kasi wala pa ko pinag sasabihan ni isa sa kanila?
'Ni hindi pa nga kami nakakapunta ni Uriah sa parents niya.'
Pag okay na talaga sasabihin na namin. Pag unti nalang din ang problema ng tropa.
"Wala ba tayong snacks." Tanong ni Nicolo at tutok na tutok sa palabas. Habang ako ito nangangapa sa mga nangyayari. Di ko masyado naintindihan 'yong unang part. Nicolo naman kasi!
"Oo nga pala. Wait kuha lang ako. Nakalimutan siguro ni manang."
"Ako na." Sabay tayo ni Demi, siguro dahil mas malapit siya sa pintuan. Bago pa man ako makatanggi ay nakalabas na siya. Medyo malayo kasi ako sa pintuan.
Napatingin ako sa tatlo, sobrang seryoso nila. Dalawa lang naman ang nakakapag patahimik samin, pagkain at movies.
"Ito na po 'yong pagkain niyo." si manang kasama si kuya Jobet, isa sa mga bodyguard at may mga bitbit na pagkain.
"Si Demi po?"
"Mag CR daw po siya saglit."
"Sige po salamat."
After ilang minuto bumalik na si Demi. Namiss niya tuloy 'yong the best part na action.
3pm na nung matapos kami, nakadalawang movie din kami. Kailangan na namin umalis baka matraffic kami. Kinakabahan ako, sana maging maayos ang lahat.
"Young lady nakahanda na po 'yong sasakyan."
"Ah okay salamat po."
"Let's go shopping!" sigaw ni Nicolo at excited na lumabas ng theater room.
Kaloka ang galing umarte.
Bumaba na kami at sakto kararating lang ni Tammy galing school kaya makakasama siya.
"Kwarto nino 'yan?"
Natigil ako sa pagtawa at napalingon kay Demi. Tinignan ko 'yong direksyon kung saan siya nakatingin. Sa 2nd floor na katabi ng kwarto ni Daddy.
"Office ni Daddy." sagot ko at di siya umimik, nanatili lang siyang nakatitig doon.
"Andyan siya?"
"Ah wala, mamaya pa uwi nun. Bakit?"
Umiling lang siya at tumingin na sa ibang direksyon. Napatitig nalang ako sa kanya, bakit kaya niya natanong?
Nasa byahe na kami, kasama namin sa sakyang si Mr. Lambert at may nakasunod pa na isa pang sasakyan. Unti-unti naman na ko nasasanay kahit nung una ay talagang nakakailang.
"Feeling ko mga bekla anak ako ng presidente. Hahahha! Mr. Lambert may tanong po ako..."
"Ano po 'yon sir?"
"Sir talaga? Anyways." tumigil siya at halatang kinikilig. Napapailing nalang kami dito. "Ano po pangalan nung isa niyong tauhan 'yong blond na mukhang korean..."
Kundi dahil siguro kay Nicolo ay tahimik ang sasakyang 'to. Si Chin nakatingin sa labas, may times na okay siya may times na bigla nalang siyang tatahimik. Hindi padin kasi sila maayos ni Mars. Si Alexis naman ganun din nakatingin sa labas. Ngayon ko lang din napansin, parang medyo maga yung mata niya. O feeling ko lang dahil wala siyang suot na contact lens.
"Hmmm daan muna tayo sa brichwood, may kailangan pala akong bilhin for our experiment. Nagtext yung kagrupo ko di daw siya makakabili kaya ako nalang." sabay tingin ko sa mga kasama ko. "Okay lang ba? May bibilhin akong palaka."
Tumango sila agad, tumingin ako kay Demi dahil di agad siya nag react. Siguro ay iniisip niya na kailangan niya umuwi agad.
"Sabihin ko kay Jonas, and for sure gagabihin din naman sila." Nakangiti kong sabi sa kanya para mapilit ko siya.
Tumango siya at mukhang bukal sa loob niya. Ayos!
Siguro ay inabot pa kami ng 1 hr bago tuluyan makarating dun. Pagtingin ko sa orasan saktong 5 pm na.
"Aabot pa ba tayo sa mall niyan?" Tanong ni Nicolo. Bigyan kita award mamaya.
Habang papalapit nang papalapit ay di na ko mapakali. Naeexcite ako! Napansin ko din na ang iba kong kasama ay pasimple na naghahanda na.
"Dito na tayo." Masaya kong sabi.
"Bekla nasa kagubatan na ba tayo?"
Di ko akalain na may ganitong lugar dito malapit sa city. Walang dumadaan na sasakyan sa kalsada. Puro puno ang kapiligiran. Amoy probinsya kumbaga. Lumakad na kami dahil hindi na pwede mapasok 'yon ng sasakyan.
Para akong naglalakad sa paraiso.
"Madaming species dito ng insects sa lab nila na for sale." Paliwanag ko habang pasimple na tinitignan ang mukha niya. Gumaan ang pakiramdam ko nung mapansin kong natutuwa siya sa nakikita niya. Halos palubog na ang araw.
Feeling ko perfect timing ang sunset.
Gusto ko 'yong sinag na tumatagos sa mga matataas na puno at sa mga dahon. Napaka relaxing. Si Nicolo, Chin at Alexis nasa unahan namin habang ako at si Demi ay nasa likod.
Pumulupot ako sa braso ni Demi habang abala siya sa pagtingin sa mga halaman. Napalingon pa siya sakin at kita ko ang saya sa mga mata niya dahilan para lalo akong mapangiti. Sobrang abala niya hindi na niya naiisip ang sarili niya.
"Bekla wait picturan mo ko dito pang instagram." Sabay abot niya ng phone kay Chin at pumwesto dun sa may halaman kung saan may sunlight.
Gusto ko din pero mamaya nalang, alam kong mas maganda doon sa lugar na 'yon.
Sa paglalakad namin natanaw namin ang isang puting building. Nung matanaw ko 'yon ay tuluyan na akong kinabahan.
"Oh bekla 'yan na pala."
Bumilis ang lakad nung tatlo at napalayo na sila samin. Pansin ko sa itsura ni Demi na mukhang gusto niya din makita ang mga species na sinasabi ko pero nung palapit kami nang palapit at halos nasa harap na kami nun ay hindi ako makapaniwala sa nakikita ko.
Ang building ay gawa sa glass at sa loob ay maaaninag mo ang mga halaman. At nung tuluyan na kaming makarating sa harap niyon...
dahan dahan bumukas ang malaking pinto, pag bukas palang ay makikita mo na ang mga petals ng bulaklak na nakakalat sa lapag.
Sunod mong makikita sila Nicolo na nakatayo sa may gilid ng asile at ngiting ngiti. Na akala mo ay di namin kasama kanina lang. Habang may tumutugtog na violin kami ay sabay na naglalakad ni Demi sa pathwalk.
Hanggang sa nakita ko din sila Ethan at kompleto silang nakatayo din sa gilid ng aisle. Poging pogi sila tignan ngayon dahil lahat sila ay nakangiti na sinasalubong kami. At doon si Uriah at Jonas na parehas nakatayo sa pinakadulo.
At ang view doon after sa aisle ay di ko maipaliwanag sa sobrang ganda. May dining at mga christmas lights. Parang kumikinang ang nasa paligid ko, napakaganda. Basta ang ganda!
Para akong maiiyak, maluluha na ata ako. Hanggang sa umabot kami sa dulo at pasimple akong hinila ni Uriah papunta sa tabi niya kaya napabitiw ako kay Demi.
"Don't cry. This is not for you remember." pabulong niyang sabi, talagang yumuko pa siya para sabihin sakin yun. Pagkasabi na pagkasabi niya 'yon ay natuyo agad namumuong tubig sa mga mata ko. Sinira niya 'yong moment ko. Nawala tuloy ang kinang sa mga mata ko.
Bumalik nalang ako sa katinuan nung mapansin kong nakatingin sakin si Demi at nagtataka. Nginitian ko siya at tinanguan. Na para bang sinasabi na para sa kanya ang lahat na 'to, akala niya siguro ay para sakin. Akala ko din e. Masyado akong nadala.
Ngumuso ako sa may harap para tumingin siya doon. At doon ay nakita niyang nakatayo na si Jonas na may hawak ng... flowers? Ay hindi.
"Cactus for you." Nakangiting sabi ni Jonas at halatang kabado at inaabot 'yon kay Demi. Tila parang hindi padin maintindihan ni Demi ang nangyayari pero kinuha niya 'yon.
First time ko ata makakita na cactus ang binibigay sa babae instead na bulaklak. Kahit sa mga palabas walang ganto. Kay Jonas at Demi lang meron. Napatakip ako ng bibig, kasi baka mapasigaw ako sa kilig. Kinikilig ako kasi ngumiti si Demi kahit di niya maintindihan 'yong nangyayari. Habang si Jonas ay halatang di mapakali. Panay ang ngiti at di alam ang gagawin.
"Wag ka magugulat sa sasabihin ko..." biglang sabi ni Jonas kay Demi. Napakurot ako sa braso ni Uriah. Kinikilig ako panuorin silang dalawa. Kahit kami lahat dito ay parang mga baliw na nakangiti at nag-aabang.
Si Nicolo kita ko hawak hawak ni Chin sa braso dahil nag-aambang na sumugod sa harap dahil sa selos. Parang kanina lang e tuwang tuwa siya ngayon ay para siyang maiiyak.
"Woah ang tagal sabihin mo na.Magpopropose ka ba." Parinig ni Mars at nang aasar kaya lahat kami ay biglang napatawa.
"Tagal gutom na ko." Si Kurt kaya tumingin si Jonas sa kanila at nakangising tumango na parang sinsabing 'mamaya kayo sakin'. Bumalik ang tingin niya kay Demi at parang siraulo padin na nakangiti.
Tumalikod siya saglit at tinadyak tadyakan yung mga petals sa sahig.
"Takte nahihiya ko." Bulong niya pero rinig padin. Hahaha!
Bumalik ang tingin niya kay Demi at sinabing...
"Ahmm ano kasi...obviously, di talaga kami naglaro." sabay iwas niya nang tingin saglit kay Demi. "Di mo talaga naiisip 'yong sarili mo ano? Pero di ko talaga ineexpect na makakalimutan mo ulit 'tong araw na 'to. Hindi mo ba alam kung anong meron ngayon? Napansin ko kasi talaga na mahina ka sa mga dates talaga..."
Umiling si Demi at tumango tango naman si Jonas na parang proud na proud sa sarili.
"You know what Demi." Aniya ni Jonas at mas mukhang confident na. "Nakakalimutan mo lagi ang tungkol sa sarili mo, pero okay lang... andito naman ako..." at ngumiti na may sinsiredad. "Naalala lagi ang lahat tungkol sayo, kaya dapat talaga lagi akong nasa tabi mo."
" Awww." Mga tropa namin, ako sa sobrang touch ay di ako nakapagsalita kundi ay para akong maluluha. Grabe, sobrang sweet ni Jonas. Kahit na alam naman niyang hindi nagegets ni Demi ang gusto niya lagi iparating patuloy padin siya na ipahayag ang sarili niya. Nakakaproud siya.
"I'll make this day memorable para sa susunod maalala mo na lagi kung ano meron sa date na 'to. Happy birthday Demi. Thank you for all the things you've done for me." Seryoso pero masayang bati ni Jonas.
"HAPPY BIRTHDAY DEMI!" sabay sabay namin sigaw kasabay ng pagpapaputok ng party poppers.
Banaad sa mukha ni Demi ang saya at gulat, ngayon lang ata namin siya nakita na ganito kasaya. I mean ngayon lang namin nakita sa mukha niya ang sobrang kasiyahan dahilan para dumoble ang saya na nararamdaman naming lahat. Pero ang pinakamasaya sa lahat ng 'to, ay ang lalaking 'yon na nagpasimuno ng lahat ng 'to.
Na nagmamahal kahit walang kasiguraduhan.
Tumingin siya sakin at di padin maalis ang ngiti sa mukha. Para akong maiiyak ewan ko ba.
'Good job Jonas.'
Earlier: 4pm
Jonas: Pare picturan mo ko kunwari may dahon dahon sa ulo dali.
Mars: bakla mo naman pre, may pag ganyan ka pa.
Jonas: dali na pampawala lang ng kaba parating na sila Demi. Tsaka ganda ng halaman gago dali. Dalian mo mamaya makita tayo nila Uriah takte.
Mars: Oh dali gago. Game 1 2 3 smile. Yan okay na yan.
Jonas: sige pwede na yan.
Mars: Kabaong nalang kulang sa picture mo. Oh ako naman.
Jonas: Takte gaya gaya. Manahimik ka.
Mars: Gago dali, dun sa may puno dali baka dumating si Uriah sabihin mga jejemon tayo dali.
Jonas: oh yan pwede na yan.
Mars: Pota pare ulitin mo mukha kong maliit dito.
Jonas: Hayaan mo na maliit ka lang talaga.
Mars: Tangna! Lagyan kita dyan ng higad tignan mo madami pa naman insekto dito.
Jonas: OO NA! Dali pose ka na.
Ethan: huli ka baboy. *click* Kanina ka pa hinahanap.
Kurt: haha! Wag ka maingay delete mo yan. Gutom na ko e bigyan nalang kita. Hoy Ethan! Saan ka pupunta! Ethan! Wag mo ko sumbong!