"ayoko diyan...natatakot ako diyan..."
Hay nako naman! Ano naman kaya ang kinakatakot niya sa sarili nilang bahay?!? Sige na, andun na ko sa balak ko na mas makilala pa at maialpas tong getting to know stage namin ni Eerie Girl pero wala akong balak makasama siya ng buong magdamag. Nadala na ata ako no =_________________=
"Oh akala ko ba iuuwi mo na si Yela? Eh bakit bitbit mo pa rin?"
"Ayaw daw niyang umuwi. Natatakot daw siya"
"Saan? Sa bahay nila?"
"Oo, malamang. Teka nga, bakit ba andito pa kayo? Umuwi na nga kayo, tapos na ang party tssss"
"Sige na, sige na. Oh tara na mga bro, tapos na daw ang party, horror na kasunod haha!"
"Baka naman hindi sa horror mauwi yan bro ah. Alam mo naman babae yan at lalaki ka"
"Kilabutan nga kayo! Alis na!"
Umalis na ang barkada kaya naman inihiga ko na si Eerie Girl sa kama ko. Sa sofa lang dapat eh kaya lang amoy alak baka sukaan niya pa yung sofa ko katulad ng pagsuka niya sa kin -________-++
Tiningnan ko ng malapitan ang mukha niya. Sa totoo lang, hindi siya nakakatakot pag ganito kalapit yung tingin ko eh. Maganda nga siya kung tutuusin. Pero ewan ko ba kung bakit mas gusto niyang magmukang amag sa tapat ng maraming tao. Very odd yun for girls, diba? Kaya lang hindi naman siya katulad ng ibang babae kasi nga weird siya, mysterious, eerie. Ayaw niyang may lumalapit sa kanya. Gusto niya mag isa lang siya. Pero hindi naman siya mukang masaya sa buhay niya.
Unti unti na rin akong nakaramdam ng antok kaya naman humiga na ko sa tabi niya. Pero naglagay ako ng mga unan sa gitna namin. Hoy! Hindi naman sa natatakot akong marape, baka lang sabihin niya sinasamantala ko ang kalasingan niya -______________-++
(Author's Note: Hellooooooooo guyssssss! May bago akong short story, Strawberry Lies yung title. Basahin niyo din ah. Maganda yun promise XD Lakas makaplug eh lels)
Epekto na rin siguro ng beer at sobrang kaantukan kaya nakatulog ako agad. Yung katabi ko naman hindi din natitinag sa pagtulog at mukang hindi rin malikot sa pagtulog. Payapa na sana ang pagtulog ko ng biglang may nararamdaman akong tumutulo sa mukha ko. O______o Teka naulan ba? Pero teka bakit may tulo sa unit ko?!? Anak ng, hindi naman sa rooftop condo ko ah!
O____O
O____________O
TT_________________________TT
X_____________________________________X
Bigla akong naparalyze sa kinahihigaan ko. Nararamdaman ko pa rin ang pagtulo ng tubig sa mukha ko. Hindi ko alam kung hihinga pa ba ako o isasara na ang mga mata ko.
Nakalutang sa ibabaw ko ang isang babaeng may mahabang buhok with matching dripping water pa. Nakaitim siya at solid na solid yung figure niya. Yung mga mata niya ay umiiyak ng dugo at papalapit siya ng papalapit sa kin. Hindi ako makasigaw. Kahit kalabitin si Yela hindi ko magawa. Anong gagawin ko?!?! Papalapit na siya ng papalapit sa mukha kooooooooo TT________________TT
"Huwag kang sisigaw. Mawawala din yan."
Naramdaman ko ang kamay ni Yela na pinantakip niya sa mga mata ko. Nanginginig na ako at nararamdaman ko yung buhok nung babae na nakadapo na sa mukha ko. Matagal tagal din bago inalis ni Yela yung kamay niya sa mga mata ko at binuksan yung lampshade sa tabi. Tinulungan niya kong tumayo at dinala ako sa sala.
"Teka lang, ikukuha lang kita ng kape. Nanginginig ka pa rin kasi."
"W..wag...m..mo...kong...i...wan...dito"
"Ha? Sa kitchen lang ako. Babalik din agad ako. Promise, saglit lang ako."
Binitawan ko yung kamay ni Eerie Girl para makapunta siya ng kitchen. Hindi ko naman first time makakita ng multo pero iba to eh. Mantakin mong face to face talaga. Tandang tanda ko pa rin nga yung itsura nnung babae. Yung nakakatakot niyang itsura TT___________________TT
"Ken oh, inumin mo muna to."
"Thank you. Ahmmm...Ye..yela, sino yung multo? Naaksidente din ba?"
"Hindi ko din alam, Ken."
Biglang sumunod ang nakakabinging katahimikan. Una dahil natatakot pa rin ako at wala sa mood magsalita at pangalawa wala rin namang pwedeng sabihin si Eerie girl na makakapag pagaan ng loob ko. Tumayo si Yela at nilapitan ako. Napaparanoid na ata ako dahil ultimo pag tayo niya ikinagulat ko pa.
"Im sorry."
"Ha? Bakit ka nagsosorry?
"I know its my fault. Noong time na inalok mo akong umattend ng birthday party mo, sana noon pa lang tumanggi na ko. Hindi ka na sana natatakot ng ganyan."
"Pero ako naman namilit sayo eh"
"But I know what will happen the moment na sumama and makipagclose ako sayo"
Mas lumapit pa siya sa kin at kitang kita ko kung ganun siya kasincere sa sinasabi niya. Nakikita ko rin ang lungkot sa mga mata niya. Pero nagulat na lang ako ng bigla na lang niya kong niyakap. Para akong nakuryente tsaka hindi malamig yung aura niya. Actually very comforting ang warmth niya O_______________O
"Sabi ng mommy ko, isa daw way para mapaovercome ang takot ng isang tao ay makadama ng warmth and be comforted.”
"Ye...yela..."
"Hindi ako sure kung kung ganito ba ang tamang pag comfort. Hindi ko rin alam kung nacocomfort ka din sa ginagawa ko. Pero gusto ko sanang bawasan yang takot na nararamdaman mo.”
Nagulat ako sa ginawa ni Yela. Never kong naisip na gagawin niya yun sa kin. Yung yakap niya sa totoo lang napaka comforting...actually medyo nawawala yung takot ko. Ewan ko kung bakit ganito ako kaffected sa yakap niya. Pano kaya niya nagagawang bigyan ako ng comfort despite looking miserable in front of everyone? Hindi ko nakontrol yung kamay ako at niyakap ko din siya. Pero mukang naconcious naman ata kaya humiwalay din siya sa kin. Sayang tssss =_____=
“Teka, nawala yung comfort!”
“At talagang nagagawa mo pang humirit ng ganyan ha? Sige, aalis na ko. Please promise me na hindi ka na lalapit ulit sa kin. Hindi ko na kasi alam ang gagawin ko kung sakaling mamatay ka sa heart attack eh"
"Aalis ka na? Iiwan mo kong mag isa dito? Yela naman, natatakot nga ako mag isa eh"
"Ano ngayon gusto mong gawin ko?"
"Pwede bang magstay ka muna dito hanggang makatulog ako. Pleaseeee! Naalala ko pa kasi yung mukha nung mumu with dripping wet hair"
"Ha? Si...Sige. Total kasalanan ko to eh. Pero once na nakatulog ka na, aalis na ko."
"Sige. Thank you! ^______^"
Humiga na ko sa kama. Si Yela naman sumunod din sa kwarto at naupo sa sofa sa may tabi habang inaantay akong makatulog. Hindi ko naman alam kung bakit hindi ako madalaw dalaw ng antok kaya nagtanong tanong ako kay Yela.
"Yela, may friends ka ba?"
"Wala ka na don. Bakit mo ba tinatanong? Matulog ka na nga."
"Nagtataka lang naman. Kasi ayaw mong nilalapitan ka kaya pano yun? Eversince wala kang friends?"
"Meron... sa facebook, sa twitter."
"Ano? Hindi yun ang ibig kong sabihin. I mean sa personal?"
"Meron."
"So...pag sila ang lalapit sayo, okay lang?"
"Hindi. Kinakausap ko lang sila through phone or skype"
"Ha? Bakit?"
"Hay nako Ken! Matulog ka na. Wala akong balak magkwento sayo ng kung ano pa man tungkol sa kin kaya tulog na kundi iiwanan kita"
"Tsss, sige na. Pasalamat ka hindi ko talaga kakayaning mag isa ngayon. Goodnight!"
Tumalikod na ko kay Yela dahil medyo naiilang ako kung titingnan niya kong matulog. Bakit kaya ganun? Pati friends niya hindi niya pinapalapit sa kanya? Friends pa ba tawag dun? Eh kami nga ng barkada kulang na lang tumira na sa iisang bahay. Kung totoo nga yung sinasabi niya na walang pwedeng lumapit sa kanya, ibig bang sabihin nun.....kahit family niya hindi pwedeng dumikit sa kanya? Impossible naman ata yun. Ang daming tanong pero walang sasagot. Makatulog na nga lang -_______________________-++
_______________________________________________________________
Kinikilig na ba kayo? Nacucurious? Oh natakot? XD
Binalak ko sanang maglagy ng picture nung multo with the dripping wet hair pero mahal ko pa ang buhay ko. Baka kasi isumpa niyo ko :))
Let's powerrrr vote and comment para naman ganahan ako sa next update! :D