"Idol kita Hoseok, isa akong ARMY at natural lang na mahalin ka ng isang ARMY tama?" Totoong mahal ni Dylan si Hoseok, not just an ARMY but as a girl. Subalit, may kung anong bagay ang pumipigil sa kaniya na aminin iyon.
"I'll ask you one more time, mahal mo ba 'ko?" tanong muli sa kaniya ng binata. Kumabog ng husto ang dibdib niya. "Ako kasi mahal kita eh. Hindi lang bilang Idol na nagmamahal sa fan niya kundi higit pa doon. Alam mong ibig kong sabihin, 'di ba?"
"But I love you as an ARMY." giit niya habang pinipigil ang pagpatak ng luha. Mahal na pala 'ko ni Hoseok, pero bakit gano'n? Natatakot akong tanggapin ang pag-ibig niya. Ito 'yong araw-araw kong pinangarap pero ngayong nandito na pilit ko naman itong tinatakbuhan. "I'm sorry, hindi ko gustong saktan ka, Hoseok."
"Okay lang ako, Dylan, hindi mo kailangang humingi ng tawad. Ginusto ko naman 'to eh. Ginusto kong mapunta sa sitwasyong 'to kaya kung masaktan man ako ay walang akong ibang dapat sisihin kundi ang sarili ko. Alam ko na ngayong hindi pwedeng maging tayo. Pero sana pwede pa rin kita panoorin mula sa malayo." malalim at tagos sa pusong hugot nito. Ang mga hugot na 'yon na dati na rin niyang nasambit.
Pilit na ngumiti si Hoseok sa harap niya.
Pagkatapos ay niyakap niya ito ng mahigpit at ito na rin ang naging huli nilang pagkikita.
Thank you, Hoseok... for noticing this girl.
Sept 25, 2017