Sabah olduğunda Carl ile Judith dolaşmaya çıkmıştı. Bende evde kitabıma bakınıyordum. Sonra Maggie
"Rick seni yanına çağırıyor" dedi sevencenlikle.
"Sağ ol" diye gülümsedim ve aşağıya indim.
Deanna Dorothy'e sağlık kolunda bir iş verdiğinden dolayı sağlık ocağında zamanını geçiriyordu. O yüzden ona uğrama ihtiyacı duymadan evden çıktım.
Biraz yürüdükten sonra bir an takip edilme izlemine kapıldım. Arkama daha dikkatli bakınca uzun saçlı bir kızın Rickler' in kapının önünde durduğu evin arkasına yönelirken gördüm. Ama o beni görmedi. Rick'in bana seslenmesiyle dikkatimi oraya çevirdim ve yanına gittim.
Yanında tanımadığım bir kadın vardı. Yanına gider gitmez bana
"Merhaba" dedi.
Onun sesinde de Maggie'de olduğu gibi bir sıcaklık vardı. Onu şimdiden sevmeye başlamıştım.
"Merhaba" diyerek karşılık verdim.
Rick konuşmaya başladı
"Jessica bu Eva. Dorothy ile beraberdi."
"Memnun oldum."
"Bende" dedim gülümseyerek.
"Carl ile bizim eve gelebilirsiniz. Benimkilerle tanışırsınız"
"İyi olur" dedi Rick
O sırada kucağında Judith ile Carl geldi. Carl Judith'i Rick'e bıraktı ve Jessica bize yolu gösterdi.
Jessica'nın oğlu Ron ile birlikte üst kata çıkıyorduk.
"Okuldan sonra hep burdayız bize katılabilirsiniz"
"Okula mı gidiyorsunuz?" diye sordu Carl.
"Çocukların gittiği bir yer işte. Sizde gelirsiniz herhalde?"
Ron'nun sorusunu duyunca Carl ile birlikte birbirimize baktık ve ben göz devirerek
"Herhalde" dedim.
Bir odaya girdik. İçinde yatakta oturan bir kızla, masada bir erkek duruyordu.
"Çocuklar, bunlar Carl ve Eva. Onlarsa Enid ve Mikey."
Odaya girdiğimde o kızın, gördüğüm kız olduğunu farkettim.
Sonra Carl cebinden çizgi roman uzatıp onların olup olmadığını sordu. Enid elindekini alıp yatağa fırlattı. Ardından Ron
"Video oyunu oynamak ister misiniz?"
Sorduğu soruya çok şaşırmıştık. En son 9 yaşındayken oynamıştım. Ne yani şuan da dünyayı sömüren aylaklar varken burada oturup video oyunu mu oynuyorlardı.
Carl'a baktığımda utanmış gibiydi. Onun bu haline üzüldüğüm için ordan uzaklaşmak istedim ve
"Sanırım Dorothy'e yardıma gitmem gerekiyor" dedim. Ardından hemen o evden çıktım.
Sağlık ocağına gittiğimde Dorothy ile kapıda karşılaştım.
"Nasıl geçti?"
"Video oyunları bilgisayardan klavye ile mi yoksa kumanda ile mi oynanıyordu?" diye alakasız bir soru yönelttim.
"Pek iyi geçmemiş sanırım"
"Galiba" dedim ve yerdeki taşa oturduk.
"Carl nasıl?"
"Benim halimden farkı yoktur"
"Bak küçük şeftali. (Saçlarımdan dolayı bana böyle diyor) Bunlar geçici şeyler. Siz iyi bir çocukluk geçirmediniz. Hala da geçirmiyorsunuz. Bunlar çok doğal."
"Bu insanlar... Yıllardır dışarı çıkmamışlar. Hallerinden belli"
"Evet, o yüzden bizim burada kalıp onlara destek olmamız lazım."
Aniden ayağa kalktı.
"Şimdi kalk bakalım. Eve gidip yerleşmemiz gerekiyor."
Bende kalktım ve evimize gittik.
Akşam olduğunda diğer eve de taşınmıştık. Ben Carol ve Dorothy ile birlikte kalıyordum. Judith, sabahları genellikle bizde olurdu. Onun var oluşu beni rahatlattığı için rahatça takılabiliyordum evde. Odama geçtiğimde çevreyi inceledim ve caanim yatağıma yatıp uyudum.
Sabah olduğunda Carl'ın evine gittim. Judith, tek başına mutlu mutlu Maggie'nin müzik kutusuyla oynuyordu. Onu kucağıma aldım ve oturduğum koltukta dizlerimin üzerine oturdum. Biraz onu izledikten sonra dışarı çıktım.
Dışarıda, kapının önünde Eugena'ni gördüm. Selam verecekken Glenn'nin Deanna'nın oğlu ile tartıştığını gördüm. Aniden Glenn'e vuruyordu ki Glenn geri çekildi ve ondan önce davranıp yumruğu yapıştırdı.
Deanna onları ayırmaya çalışırken Darly diğer adamın üzerine çullandı. Dış kapı açıldı ve Rick ile birlikte Carl içeri girdi. Rick işe el attı ve ayrıldılar.
Darly hala sakinleşemiyordu.
En sonunda Deanna bizi savunan bir konuşma yaptı. Ardından Rick ve Michonne'a polis olmayı önerdi. Rick de kabul etti. Ardından Jessica ile birlikte eve döndük.
Akşam olduğunda Rick polis üniforması ile aşağıya indi. Hepimiz aynı evdeydik. Ben koltukta Sasha ile oturuyordum. Çok geçmeden uyuduk zaten.
Sabah uyandığımda güneş daha yeni doğuyordu. Üzerime bir gömlek geçirip okumu ve yayımı alıp kafa dağıtmak için dışarı çıkmak istiyordum. Kapıyı açması için Olivia'nın yanına gittim. Çoktan uyanmıştı.
"Uyandırmadım umarım. Kapıyı açma ihtimalini soracaktım."
"Uyandırmadın Sasha sabah erkenden çıktı zaten."
"Neden?"
"Avlanacakmış. Birde yanında çerçeve tarzında şeyler gördüm. Galiba aynı zamanda atış yapıncak. Ayrıca üzgünüm ama Rick'in talimatı olmadan sana kapıyı açamam."
"Hadi ama Olivia. Domuz bacağı istemiyor musun yoksa?" diyince Olivia'nın ışıklarının yandığına emindim.
"Tamam. Ama geç kalmayacaksın."
Dolaptan bana bir silah verdi.
"Her ne olur olmaz"
"Teşekkürler" dedim ve Olivia benim için kapıyı açtığında sırtımdaki yayımı elime alıp yola koyuldum.
Sasha'nın neden çerçeve şeysilerinden aldığını çözememiştim. Zaten atış yapabiliyordu. Çok tuhafıma giden bu olayı daha fazla kurcalamamaya çalışıp, önüme gelen aylağı bıçağımla indirdim.
Bir domuz yakaladığım için mutluydum. Kendisi biraz yaşlı olsa da Olivia sevinecekti.
Domuzu Olivia'ya bıraktığımda bana bir davetten bahsetmişti. Sanırım yemek bizim için düzenlendiğinden gitmem gerekiyordu.
Akşam olduğunda üzerime değişik kumaştan bir beyaz gömlek ve altıma siyah kot giydim. Çevremdekilere göre sade bir kombin gibi görünse de uzun zamandır ilk kez böyle bir kıyafet giydiğim için tuhaf hissediyordum.
Carol elindeki kurabiye sepetiyle kapıyı çaldı. İçeri girer girmez Deanna bizi karşıladı. Carl'la bana
"Selam çocuklar" dedikten sonra Rick'in kucağındaki Judith ile oynayarak konuşuyordu. Sonra
"Hadi içeri gelin" dediğinde Rick Judith'i bana verdi ve beraber içeriye geçtik.
Etrafta bir sürü insan vardı. Ben kucağımda Judith ile beraber koltukta oturuyordum. Carl'da Carol'un peşine takılmıştı. Bir süre sonra içeriye Ron ve ailesi girdi. Yanında duran babaları çok ilginç birine benziyordu. Ona karşı pek iyi şeyler hissetmemiştim.
Ron bir süre etrafa bakındı. Beni görünce yanıma geldi. Ben hala Judith'i dizlerimde tutuyordum. Yanıma oturdu.
"Selam"
"Selam"
"Dün galiba fazla yüklendik. Kusura bakma"
"Hayır önemli değil."
"Bir ara takılmak istersen genelde orta alanda olurum."
"Fırsat bulursam gelirim"
Ron ile konuşurken gülümsediğimi farkettim ve Carl'ı gördüm. Uzaktan bizi izliyordu. Ona baktığımı görünce yanına gelen Mikey ile konuşmaya başladı. Ardından Ron
"Yanlarına gitsem iyi olacak. Eşlik etmek ister misin?"
"Gerek yok. Siz takılın" dedim ve 3'ü beraber konuşmaya başladılar.
Judith ile berber yemeğimizi yedikten sonra Jessica yanıma gelip Judith'i istedi. Bende seve seve verdim. Sonra bana Rick'in yanında olacağını söyledi. Bende tamam dedim ve elinde bardak olan Rick'e doğru yöneldi.
Bende en sonunda kıçımı bütün gün oturduğum koltuktan kaldırıp etrafta gezindim. Pencereye bakıp çevreyi izledim. Camdan Rick ile Jessi'nin yansımasını gördüm. Onlara baktığımda Rick bir anda Jessi'nin yanağından öpmüştü.
Tamam, bu olaylar doğal şeyler fakat Jessica evliydi. Daha olayın şokunu atlatamadan direkten salona geçtim. Dorothy her zamanki gibi Abraham ile içiyordu. Yanına gelip
"Bu kadar içmen doğru mu sence?" dedim.
Yarı sarhoş halde
"Dünya nın sonu gelmesine rağmen birayı bırakacağımı sanmıyorum."
"Şu varlık için 2 taşağımı da veririm" diye destekledi Abraham.
Rosita ile onlara gülüp geçtim ama gülmem bir anda kesildi. Sasha karşısında ki kadına
"Korktuğun şey bu mu!?" diye bağırdı. Bütün sesler kesildi.
Herkes ona tuhaf şekilde bakarken bugün uzun zaman sonra ilk defa gördüğüm Carl'ın yanına gittim.
"Buradan gitmeliyiz"
Oysa davetin bitmesine daha vardı.
"Hem de hemen" dedi ve camın önündeki Rick'e bakışlarımla kapıyı işaret ederek bizim grubu alıp eve gittik. Olanları düşünerek uykuya daldım.
Sabah uyanır uyanmaz kitabımı elime aldım ve okumaya başladım. Kitabı bitirdiğimde öğlen olduğunu gördüm. Giyinip aşağıya indim. Mutfaktan sesler gelince cebindeki bıçağı çıkardım. Bu saatte Carol dışarda oluyordu genelde. Dorothy ise Maggie ile birlikte Alexander'ı geliştirmek için çalışıyorlardı.
Mutfak kapısına ilerlediğimde içerden gelen seslerin Carol ve Jessica'nın küçük oğlu Sam'in sesinin olduğunu anlayınca bıçağı indirdim.
"Her zaman iyi bir aşçı mıydın?" diye sordu Sam
"Sam, sohbet etmiyoruz biz."
Carol'un verdiği cevap ilginçti. Onu daha önce böyle görmemiştim.
"Tezgahı sil"
"Yemek yapmayı sever miydin?"
Cevap gelmeyince
"Arkadaş olmak zorunda değiliz. Ama sessiz kalmak zorunda da değiliz."
"Güzel yemek yapardım. Kafamı dağıtırdı."
"Bazen üzüldüğüm zaman bir şeyler kırıyorum."
"Ne tür şeyler? Birinin baykuş heykelini kırdığını söylemiştin. Sen mi kırdın?"
Sam kafasını onaylarcasına salladı.
"Neden? Neden burdasın?"
"Sen neden silahları çaldın?"
Harika. Küçük bir velet Carol'un anlam veremediğim şekilde yemiş olduğu haltı biliyor. Belkide o yüzden bu kadar kaba davranıyordu. Ve tabi ki bunun bir nedeni vardı ama neden benim haberim yoktu?
"Çünkü bazen kendini koruman gerek."
Ardından Sam şaşıracağım bir cevap vermişti.
"O zaman bende alabilir miyim?"
"Neden istiyorsun ki?"
"Kendimi için değil."
"Kim için o zaman?"
Sam bir süre bekledi ve cevap vermeden kapıya koşup çıktı. O sırada bende saklandığım yerden çıktım.
Carol beni gördüğünde şaşırmış gibiydi.
"Gerçekten mi?" dedim ellerimi açarak.
"Kendimizi korumamız gerektiğini biliyorsun"
"Evet biliyorum." Dedim sesimi hafif yükselterek. "Ama bunu hepimizin yapacağını sanıyordum. Neden bizden saklıyorsunuz?"
"Çünkü öyle olması gerekiyor."
"Peki ya Sam?" dedim gene normal sesime dönerek.
"Bir anlık boşluğuma denk geldi. Ama bir şeyler dönüyor." dedi.
"Öğrenmeye çalışıcağım."
"Hayır Eva. Sen bu işten uzak durucaksın. Ben ilgileneceğim."
Bir şey demedim. Sadece göz devirerek kapıya yöneldim. Arkamdan
"Nereye?"
"Dışarı! Tasmaya gerek var mı?" dedim ve hışımla kapıyı kapatıp çıktım.
Merdivenden indiğimde Carl'ın duvarlara doğru gittiğini gördüm. Ona seslenecektim ama bir şey beni engelledi. O saklanıyordu. Enid'da duvara çıkıyordu. En sonunda duvarı aştığında Carl'ın da arkasından gittiğini görünce kötü hissettim.
Carl'ı öyle görünce Sam olayını çözmeye karar verdim ve oturup düşünmeye başladım.
Bir anda aklıma bir fikir geldi ve evin arkasına geçtim. Pencereyi açıp içeri girdim. Pişen kurabiylerden birkaç tane alıp kasetlere koydum. O sırada Carol ile karşılaşmamak için çaba gösteriyordum.
Yukarıdan bir ses geldiğinde hemen panikledim ve buzdolabının arkasına saklandım. Carol tam mutfağa giriyordu ki bir anda kapı çaldı. Gelen Dorothy'di. Kendisi farketmeden bile beni en kötü durumdan kurtarmayı başarıyordu.
Dorothy, Carol'dan bir şey isterken oradan tüymüştüm. Camı açarken de ağzıma bir kurabiye atıp Jessica'nın evine vardım.
Kapıyı kocası Pete açmıştı. Kapıyı açtığında
"Evaydı değil mi? Muayene olmaya mu geldin?"
"Hayır" dedim elimdekileri göstererek
"Sam için Carol yapmıştı da"
Elimdekini aldı ve
"Teşekkür ederiz"
Kapıyı sertçe kapatırken ayağımı araya koydum.
"Jessica ile konuşabilir miyim?"
"Müsait değiliz" dedi ve kapıyı kapatırken ona
"Ne döndüğünü öğreneceğim" diye fısıldadım ve gittim.
Kafamı onunla kurcalarken yolda Maggie ile karşılaştım.
"İşler nasıl gidiyor?" diye sordum gülümseyerek
"Her zaman ki gibi. Deanna'nın evine gidiyordum belki yardım edebileceğin bir şey buluruz" dedi.
Söylediğine sevinmiştim. Tüm gün yapacak pek bir şey yoktu zaten. Kafamı salladım ve peşine takıldım.
Eve geldiğimizde Deanna ile biraz konuştuk. Sonra da bana şimdilik ihtiyacı olmadığını söyledi. Bir süre sonra Deanna yukarı çıktı. Maggie düzenlemelere bakarken ona
"Belki duvar tahtalarına yardım edebilirim." dedim
"Evet. Deanna'ya sorman lazım. Çabuk ol Abraham'lar işe başladılar."
Bir şey demeden yukarı çıktım. Bir süre sonra yabancı olduğum için merdivenleri sessizce çıkmaya başladım. Ardından Gabriel'in sesini duydum. Deanna'ya bir şeyler anlatıyordu.
"Rick ve grubu iyi insanlar değiller. Yaptıkları şeyler var. Tarif edemeyecek kadar kötü şeyler."
"Dışarıda hayatta kalmak için yaptılar. Rick anlattı. Hayatta kaldılar."
"Yanılıyorsunuz. Onlara güven olmaz. Tehlikeliler. Mecbur oldukları şeyi yaptıklarında inanamazsınız. Korktukları için yaptıklarını sanabilirsiniz ama.... Bir gün gelecek kendi hayatlarına sizinkini feda edecekler. Burada yaptığınız her şeyi bahvedecekler."
"Neden bana bunları anlatıyorsun?"
"Onlar iyiliği hak etmiyorlar. Onlar cenneti hak etmiyorlar.
"Teşekkürler Gabriel. Düşüneceğim çok şey var."
"Keşke size daha önce gelseydim" dedi ve gitti.
Şuan tek yapmak istediğim Gabriel'i aylakları atıp ölümünü keyifle izlemekti. Ama işi kendi ellerimle halletmek zorundaydım. Kimseye bir şeyden bahsetmemem gerekiyordu. Bunu da başaracaktım.
Eve dönerken Jessica'nın evinin önünden geçiyordum. O an camdan Jessica'nın Pete'den dayak yediğini gördüm. Gözlerime inanamadım. Az önce Gabriel şimdi de Pete mi? Tanrım her ya da geç intihar girişiminde bulunabilirim.
O anki sinirle kılıfımda ki bıçağı alıp Pete'in Jessica'ya vuran o elini koparmak istiyordum. Tam kapılarına doğru yöneliyordum ki Glenn kucağında kanlı Tara ile
"Yardım edin!" Diye bağırıyordu.
Noah ve Aiden ölmüş. Glenn'i dediğine göre diğer adam yüzünden ölmüşlerdir. O adam ise aksini iddia ediyordu. Glenn perişandı.
Akşam eve geldiğimizde Rick ile Carol başkondaydı. Onlara şimdi söylemeye kararlıydım.
"Pete, Jessica'yı ve Sam'i dövüyor" dedim pat diye.
"Nasıl bu kadar emin olabiliyorsun? Kendi mi söyledi?"
"Hayır" dedi Carol. "Söylemesine gerek yoktu."
"Ne yapacaksın?" diye sordum.
"Bilmiyorum"
"İçeri geçsen iyi olacak" dedi Carol.
Tereddüt etmeden dediğini yaptım.
"Hey... Birşeyler öğrenmeye çalış. Ama bensiz harekete geçme. Ayrıca şimdilik aramızda kalırsa sevinirim" dedi ve onu onayladım.
Carl salonda Judith ile ilgileniyordu. Onda bir tuhaflıklar vardı ama önemsememeye çalışarak odama merdivenlere yöneldim. O sırada
"Eva" Ona hafif döndüm
"Sorun nedir?"
"Ortalık karışık" dedim ve odama ilerleyip gene caanim yatağıma yatıp, yarın için düşünmeye başladım.