– Hayley’s Point of View –
“And for our next contestant, let’s welcome, the Rubber Band!” sabi ng emcee.
Nagpalakpakan ang mga tao kaya naman naglakad na kami papunta sa stage kasama ang mga bandmates ko. Pumunta na kami sa kanya-kanya naming places.
Si Dean, pumunta na dun sa drums. Si Harry naman, isinuot na rin yung guitar. Si James, ayun, inaayos na yung tunog ng kanyang bass. Si Kevin, inayos niya na ang gagamitin niyang keyboard. Ako naman, dahil ako yung vocalist, inayos ko na yung mic.
Agad kong inikot ang mga mata ko—hindi literal na ikot ha, inikot ko lang yung pangingin ko sa mga audience para hanapin si Dylan. Hindi naman ako nahirapang hanapin siya dahil nasa pinakadulo siya palagi at ayaw niya makisalamuha sa ibang tao. Gumaan ang pakiramdam ko nang makita ko siya.
Huminga ako ng malalim. Nang maka-ayos na ang mga kasama ko ay tumahimik muna kami ng mga 5 seconds, bumi-bwelo lang naman po.
“1, 2, 1,2,3,4!” sigaw ni Dean habang pinapatunog ang kanyang mga drum sticks. Senyas ito na magsisimula na kaming mag-perform.
{ paki play po yung video na nasa multimedia, yun po yung kakantahin ni Hayley. things I’ll never say by avril lavigne }
Nagsimula na silang tumutog. Ako naman, nakatingin lang kay Dylan, pero hindi niya namana ko tinitignan! May kausap kasi siya eh. Tama nga sila, pumunta lang siya dito para sa grades.
“I’m tugging at my hair
I’m pulling at my clothes
I’m trying to keep my cool
I know it shows.” Kanta ko.
May kausap si Dylan, pero nang marinig niya ang pagkanta ko, bigla siyang napatingin sa stage. Siguro na-recognize niya yung boses ko kaya siya nagulat.
“I’m staring at my feet
My cheeks are turning red
I’m searching for the words inside my head.”
Tinignan ko lang si Dylan, alam kong nakatingin na rin siya sa akin pero para bang hindi ako nailang nung mga time na yun. Parang...gusto ko talagang iparating sa kanya ang message ng kantang ‘to.
“And I’m feeling nervous
Trying to be so perfect
Cause I know you’re worth it
You’re worth it
Yeah.”
Please, Dylan. Sana wag kang mag-focus sa pangit kong boses. Sana pansinin mo yung mga sinasabi ko! Ito kasi yung mga bagay na hindi ko masasabi sa’yo eh, kaya dinadaan ko nalang sa kanta.
“If I could say what I want to say
I'd say I wanna blow you... away
Be with you every night
Am I squeezing you too tight?”
Tinignan ko lang si Dylan na parang siya lang talaga ang tao dito sa paligid. Inisip ko na kaming dalawa lang ang nandito at para bang nag-uusap lang kami. Gusto ko kasing maramdaman niya talaga ang mga sinasabi ko, kahit ayaw niya sa music.
“If I could say what I want to see
I want to see you go down
On one knee
Marry me today
Guess, I’m wishing my life away...”
Dylan, malay ko ba kung anong nagustuhan ko sayo. Basta naalala ko lang nung first year ako, nagkabanggan tayong dalawa at nahulog ang mga dala ko. Doon na siguro ako na-inlove sayo, ganun naman lagi ang mga nangyayari sa cliche love stories diba? Except lang hindi mo ako tinulungan kunin yung mga gamit ko nun. Snob kang hayop ka eh. Joke lang.
“...with these things I’ll never say.”
Maganda ang pagkaka-synchronize namin ng banda. Maayos naman ang pagpe-perform namin at wala namang nagkakamali sa mga ginagawa nila. Kung meron man, ako yun.
Confident silang lahat habang nasa stage. Mukha ngang gusto lang talaga nila tumugtog at hindi manalo. Ginagawa talaga nila ang advice nila sakin na “Relax. Just feel your moment. Have fun.”
“It don’t do me any good
It’s just a waste of time
What use is it to you
What’s on my mind?”
Ang tagal ko nang may gusto sayo, Dylan. Pogi ka nga, ang yabang mo naman! Suplado ka, pero ang talino mo. Sports ka, pero talo mo pa yung babaeng may PMS kung makapag-sungit! Ano ba talagang nagustuhan ko sayo? Baka ikaw nga dyan yung nang-gayuma sakin eh.
“If it ain’t coming out
We’re not going anywhere
So why can’t I just tell you that I care?”
Silang lahat, alam na nila kung gaano kita kamahal. Ikaw nalang talaga yung hindi nakaka-realize nun eh! Ang manhid mo! Yung totoo ba kasi, ilang anesthesia yung nainom mo?! Wait, iniinom ba ‘yun?
“Cause I’m feeling nervous
Trying to be so perfect
Cause I know you’re worth it
You’re worth it
Yeah.”
Kahit na ilang beses mo na ko ipinagtutulakan, andito pa rin ako at hinahabol ka. Bwisit ka. Hindi ko kasi alam kung may patutunguhan ba ‘to o wala eh. Kapag magg-give na kasi ako, nandyan ka para magpakilig ulit sakin! Pero at the same time, sinasaktan mo rin ako...
“If I could say what I want to say
I'd say I wanna blow you... away
Be with you every night
Am I squeezing you too tight?”
Tahimik lang na nanonood sa amin doon si Dylan. Sana nga ma-feel niya itong mga sinasabi ko. Matalino naman siya eh, maiintindihan niya nanamn agad ‘to siguro. Siguro lang. Kasi nga diba, manhid nga ‘to?
“If I could say what I want to see
I want to see you go down
On one knee
Marry me today
Guess, I’m wishing my life away
With these things I’ll never say.”
Pero nung nalaman ko yung mga reaasons mo kung bakit ka ganyan, Hubby, naintindihan kita. Totoo nga yung mga sinasabi nila, pain changes people. Kaya nga mas nagiging desidido akong landiin ka eh, para mabago ang pananaw mo sa love at ma-fall ka na sakin.
“What’s wrong with my tongue?
These words keep slipping away.”
Kapag kaharap kita, grabe natutulala lang ako. Kahit ang dami kong gustong sabihin, ni isang salita, walang lumalabas sa bibig ko. Bakit ganun? Ganito na ba talaga kalakas ang tama ko sayo?
“I stutter, I stumble
Like I’ve got nothing to say.”
Wait lang readers, si Dylan po ang kausap ko dito sa isip ko ha? Pagpasensyahan niyo na, fini-feel ko lang talaga yung moment namin ngayon eh. Talagang gusto ko kasing malaman niya lahat ng nararamdaman ko.
“Guess I’m wishing my life away....with these things I’ll never say.”
Natapos na ang performance namin. Ngayon ko lang namalayan na sooobrang daming tao pala ngayon, at sooobrang dami pala ang nakapanood sa amin?! Gosh, kawawa naman mga eardrums nila niyan. Narinig pa nila ang boses ko.
Nagpalakpakan sila pagkatapos. Wait, is it me or talagang mas malakas lang yung palakpakan nila sa amin kesa sa ibang banda na tumugtog kanina?
Ughh, wala. Imagination ko lang yun. Baka mas nagising lang yung audience ngayon kaya sila napapalakpak.
“Maraming salamat po.” Sabi ko sa mic, at nag-bow. Ganun na din ang ginawa ng ibang members. Pagkatapos nun, saka na kami umalis.
“Galing mo, Hayley!” sabi ni Kevin.
“Oo nga, mas mataas pa yun sa expectations namin sayo!” sabi naman ni Harry.
“Suus, hindi niyo naman ako kailangan bolahin. Kayo nga yung astig dyan eh.” Sabi ko. Awtsu, pahambol effect lang?
“Kami nga yung tumututog, pero ikaw yung nagdadala sa banda eh! At napansin ko ngang parang natutuwa pa yung audience kanina.” Kwento ni Dean.
“Hindi lang yung audience, pati yung judges rin!” Dagdag naman ni James.
“Grabe naman yan, mas magaling kayo! Wag niyo na ko lokohin!” pabiro kong sabi.
“Bakit? Totoo naman yun ah?” sabi ni Kevin.
“Hay nako, tama na nga yan. Change topic na!” nakukulitan na ako. Ayaw ko kasing kino-compliment ng sobra-sobra eh!
“Hahaha! Sige,” sabi ni Harry. “Kain muna tayo. Libre ko!”
Kumain muna kami sa cafeteria kasama ang mga baliw kong bandmates. Syempre puro kwentuhan kami doon. Ang sarap talagang kasama ng mga ‘to, madali kasi silang pakisamahan. At dahil dito, mas nagiging close pa kami. Kasama rin pala namin si Janice, syempre afterall, siya pa rin ang original na vocalist ng Rubber Band!
Pagkatapos namin kumain, naglakad-lakad nalang muna ako at humiwalay sa kanila. Gusto ko lang talaga muna kasi magpaka-loner ngayon dahil napagod ako sa biglaang practice kanina at sa sobrang kaba bago magsimula yung program.
“Galing mo ah.” May naring akong nagsalita. Familiar yung boses!
“Ako?” tinuro ko yung sarili ko.
“Ah hindi ikaw yun syempre. Wala na kasing ibang tao dito eh. Nagsasalita lang ako mag-isa, don’t worry.”
Grabe. Kanino kaya natutong mamilosopo ‘tong si Dylan? Naku, malamang kay Ken! Medyo pilosopo kasi yun eh!
“Ganun ba? Sorry naman. Assuming lang.” Ganti ko.
Ngumiti siya at lumapit sa akin. Eto nanaman, naramdaman ko nanaman yung kilig. “Joke lang yun ano ka ba. Ikaw yung tinutukoy ko syempre.”
Grabe, nagalingan sa akin si Dylanbabes?! Is it real? Is it real? Kinikilig ako! NAPANSIN NIIYA RIN ANG HIDDEN TALENT KO SA WAKAS OMG.
“T-Thank you.”
Tumabi siya sa akin. Matagal kaming hindi nagsalita. Grabe ang awkward. Baka ayawan pa ako lalo ni Dylan niyan kasi ang boring ko kasama. Isip ng topic, Hayley. Isip!
Magsasalita palang sana ko nang biglang inabot ni Dylan ang kamay ko at itinapat ito sa kanyang dibdib. SHAKS! Una, hawak niya ang kamay ko. Second, hawak ko ang chest niya! Asdfghjkl. Kill me now.
Joke lang wag muna pala. Dadamdamin ko muna ang muscles niya.
“Pakiramdaman mo,” utos niya.
Sinunod ko ito, pero wala naman akong ibang naramdaman doon sa dibdib niya kundi ang pagtibok ng puso niya. Medyo mabilis at kapag nag-focus ka, malamang ay marinig mo yun.
“O-Okay na.” Inalis ko na mismo yung kamay ko dahil hindi ko na talaga keri. Grabe pinagpapawisan na ako!
“Normal lang ba ‘yun? Sobrang bilis kasi at sobrang lakas. Feeling ko nga ay anytime, parang lalabas nalang yung puso ko galing dito dito sa dibdib ko dahil sa sobrang lakas. Bakit ganun?”
Grabe hinihingian ba ako ni Dylan ng advice? Simpleng bagay lang ‘to tapos sa akin pa siya nagtatanong!
“Normal lang yan, lagi ko nga yang nararamdaman eh. Madalas mo yang mararamdaman kapag masaya ka or excited or kinakabahan. Pero normally, mararamdaman mo yan kapag...inlove ka.”
Nagulat naman siya sa sinabi ko.
“Bakit?” tanong ko sa kanya.
“Lagi ko kasi ‘tong nararamdaman kapag kasama kita eh.” Mahina nitong sabi. “Grabe, feeling ko eh baka matupad pa yung Bucket List mo.”
“Ha?” Anak ng tokwa bumubulong sa hangin ‘tong asawa ko eh! Eh kung sabihin niya kaya ng malakas para maintindihan ko?!
“Wala.”
{ maraming salamat po dun sa mga nag-suggest ng songs. pero wala po talaga kasi akong nakita na babagay eh. kaya po hindi ko na lang pinalitan yung talagang napili ko ng kanta. pero thank you talaga sa comments niyo!
ps. anong comments niyo para dito sa flow ng story? masyado ba siyang mabilis or tama na? anong nafe-feel niyo ngayong nabasa niyo yung update? hehe tips lang phoewsz thank you }