See you in the office, my wife.
Basa niya sa nakadikit na note sa ref.
She smile.
Sana hindi ka magbago.
Tahimik niyang hiling habang hawak pa din ang sulat mula sa kanyang asawa.
Huminga siya ng malalim.
Nakabalik na sila mula beach resort nila Paul.
All in all she had fun. She enjoyed it.
But not the last part though.
Abala siya sa pagkalkal ng cabinet ni Paul dahil naghahanap siya ng towel na pamalit sa gamit niya.
Napakunot ng noo niya ng may mapansin na bagay sa sulok ng isang drawer na binuksan niya.
She got curious so she took it out.
Tinitigan niya muna iyon ng ilang minuto.
Trying to remember where she saw it, because it seems familiar.
Then, malungkot siyang napangiti.
Naalala na niya kung san iyon nakita.
It's a small keychain with a cat like design.
It was the same keychain as what Kath have.
Probably a couple's keychain.
"Na sa iyo kasi yung sa akin."
She remeber what she said the day they switched keys.
Now she wonder kung matagal na ba nitong alam na siya ang asawa ni Paul.
She have this thought that she just befriended her to get closer to her husband.
Pero naiisip din niya kung hiniram lang ba niya ang asawa niya dito. Na ito dapat ang pinakasalan at hindi siya.
Biglang sumikip ang dibdib niya.
Ang dami na namang tanong na wala pang sagot.
Ipinilig niya ang ulo para maalis ang anumang agam agam na nabubuo sa isipan niya.
She just decided to fix herself so she can go to work.
Maraming aasikasuhin sa site ang asawa niya. At kailangan matugunan agad dahil sa long weekend na nagdaan.
After few hours she reach Elite Corp.
Ang ibang empleyado ay pupungas pungas pa habang papasok ng opisina.
Kalbaryo ng empleyado na galing sa bakasyon.
She starts working as soon as she reaches to her office. To herself busy.
Good thing ay madami ding na-pending na paper works kaya kailangan niyang maagang simulan iyon.
Nakasubsub siya sa kanyang computer ng may biglang magsalita sa harapan niya.
"Mam Sabina."
Nag anggat siya ng mukha para makita kung sino ito.
To her surpise isang bouquet of flowers ang tumambad sa kanya.
"Mam, may nagpapamigay po." Sabi ni Manong Peter ang office nila saka inoabot sa kanya ang mga bulaklak.
Agad niya iyon tinanggap.
Nagsimula siyang kantyawan ng mga katrabaho niya.
"Salamat po Manong." Nakangiti niyang sabi.
She bite her lower lip ng makita iyon ng malapitan.
Napakaganda ng mga bulaklak. Its a combination of different variety of flowers with different color.
Napangiti siya at hindi naitago ang kilig lalo na ng basahin ang note nakalagay doon.
Para sa asawa kong mas maganda pa sa mga bulaklak na ito.
-Paul
Dahil nito ay lumalakad ang loob niya na may posibilidad na may nararamdaman din ito para sa kanya.
Then her phone rings.
She answer it right away ng makita kung sino ang nag register sa screen noon.
"Thank you. Ang ganda ng flowers."
He chuckle on the other line.
"Of course. Its for my lovely wife. There's standard that I need to maintain." Masigla nitong sagot.
"Should I be glad with that?" She teases.
Tunawa uti ng malakas sa kabilang linya. And its like music to her ear.
"You never fail to amaze me, my wife."
She teases back. "Of course, you're a high maintenance to a husband."
"Do I?"
"Hmmm."
"Anyway, I call to let you know that I will spend the whole day here. So don't wait for me. Eat your lunch too." Bilin nito.
"Ok. But masusundo mo ba ako mamaya?" Tanong niya.
"Uhm. I don't think so mia moglie. I will just ask our company driver to drive you home ok? No need to take a cab."
"Noted Mr. CEO."
"Good to hear that Mrs. CEO."
Napangiti siya. At least ngayon iyon oa din ang lugar niya.
"Sira! Sige maya nalang. Bye na.... I love you."
Pero patay ang linya ng sinabi niya ang tatlong huling salita.
She wants to say it. She tried to tell him couple of times pero sa huli ay hindi pa din niya malabi.
Ngumiti siyang muli habang tinitignan ang mga bulaklak.
Nang mag lunch break ay sabay sabay silang magkakaibigan.
Habang kumakain siya ay hindi maiwasan na isipin ang mga sinabi ni Paul noong huling gabi nila sa resort.
"Would you run with me?"
Ang daming tumakbo sa kanyang isipan ng marinig iyon mula kay Paul.
Gulat.
Lito.
Tuwa.
Sabik.
Takot.
Sakit.
Kaya naman wala siyang naisagot kaagad dahil hindi niya kung alin sa mga iyon ang sasabihin dito.
"Runaway with me."
Naisip niya, seryoso ba ito?
Gusto ba talaga nitong lumayo.
Kasama siya.
Para sa isang napakahalatang bagay.
He wants to runaway again from Kathrina.
Kahit nakaramdam siya ng konting tuwa dahil lalayo silang dalawa na magkasama ay nakaramdam pa din siya ng sakit.
Na parang gustong lumayo ni Paul dahil maaaring hanggang ngayon may pag ibig pa din ito kay Kathina.
Iniisip palang niya iyon ay tila gustong gusto na din niyan tumakbo. Lumayo. Para sa kanya nalang ng buong buo ang asawa niya.
Solusyon ba talaga ang paglayo sa problema?
Sa realidad?
Sa katotohanan?
Sa nakaraan?
Matatapos ba ang lahat ng sigalot kung tatabuhan mo lang iyon?
Kung iiwasan at babalewalain mo lang?
At isa lang ang nakukuha niyang sagot.
HINDI.
HINDING HINDI.
Kaya noong gabing iyon, lumakad siya papalapit sa asawa para tawirin ang distansya sa pagitan nila.
Hinawakan niya ng mukha nito gamit ang mga kamay niya.
At sinabi ang mga salitang lagi niya naririnig na sinasabi nito sa kanya.
"I will stay by your side until everything will be okay."
"I will stay by your side as long as you wanted me to stay."
Nang hindi ito kumibo, ay tumingkayad siya para maabot niya at mapantayan ang mukha nito, saka niya hinalikan ng banayad ang mga labi nito.
Huminga siya ng malalim sabay ipinilig ang ulo para bumalik siya sa kasalukuyan.
Maingay na nag kukwentuhan ang mga kasama niya sa mesa.
Nakisali nalang siya sa usapan ng mga ito para kahit na papaano kay makalimutan niya ang magulo nilang reyalidad ngayon.
"Mrs. CEO." Tawag sa kanya ni Rose.
As long as she have his surname alam niya mananatili sa kanya si Paul.
"Gusto ko ng ice cream." Sabi ni Precious.
"Sige wait lang bili ako." Prisinta ni Letty. "Mrs. CEO, anong flavor sayo?"
Napaisip siya. "Vanilla nalang."
Nakalipas ng ilang minuto ay nakabalik na ito sa kanila.
"Sabina, wala ng vanilla, chocolate nalang to. Ok lang sayo?"
"Oo. Ok lang yan." Saka tinanggap ang ice cream.
Nang bubuksan na niya iyon ay bigla siyang napatigil ng may maala.
"Wag yang chocolate flavor, vanilla nalang mas masarap. Bawal yan." Suway sa kanya ni Paul ng minsang bumibili sila sng ice cream.
"I have allergies with chocolate. With cocoa actually, so I can't eat it. I just wanted to play with it to annoy my fiancè." Minsan nasabi sa kanya ni Kath noong lumabas sila.
Parang kinirot ang puso niya.
So all along si Kath pa din ang inisiip ni Paul.
All along ay hindi ito nawala sa isipan nito.
All this time, ito pa din ang concern nito.
Nang pabalik na sila sa Department nila ay may nahagip ang kanyang mata ng may bumaba na empleyado sa baytang bago ang department nila.
Agad na sumara ang elevator kaya naman hindi na niya pa nakita.
Ipinilig niya ang ulo para maalis ang kung anong naisip niya.
Humarap siyang muli sa kanyang computer para ipagpatulog ang trabaho.
Maya maya ay ipinitawag siya ng kanyang Managet para sa isang report. Nang ma finalize nila iyon ay nag presenta siyang dalin ang report sa operation department.
On her way to Operation Department ay may familiar na boses siyang narinig mula sa opisina ng Operation Manager.
Iniabot niya lang ang mga dokumento sa isa sa mga engineer.
Sakto naman pagtalikod niya para umalis ay bumukas ang pintuan ng opisina ni Mr. Lozado, and Operation Manager nila.
Nagulat man ay sinubukan niyang itago ang pagkagulat ng mapagsino ang taong kasama nito.
"Mrs. Cervantes." Masayang bati sa kanya ng Manager.
"Hello, Mr. Lozado." Nakangiti niyang sagot.
Pero hindi nakatakas sa paningin niya ang pag iwas ng tingin ang kasama nito.
"Glad you came to visit us here. By the way, I want you to meet Ms. Velozo. She's one of our VIP client." Pagpapakilala nito sa kasama nito.
She smile. "Hi Kath. Nice to see you here. I didn't know you're one of our clients."
Gumanti ito ng ngiti. "Hello Sabina. Yeah, we're doing business with Elite Corp since I think my grandfather established his businesses. We made a great partneship with them. Matagal na kaming magkasama." Taas noo nitong sagot at tila may gustong iparating ang huling sinabi nito.
"That's good. I hope madami pang pagsamahang business ang company niyo at ang Elite. It would be a great deal for both parties." She answered.
"Good thing you already knew each other. She's here for some details of their projects. Actually, she's looking for the CEO. Pero wala siya dito dahil sa nasa site siya. Tama ba Mrs. Cervantes?"
She is using the project to get closer to Paul. Naisip niya.
Tumango siya. "Yeah. He will be out for whole day."
Naisip muna si Kath. "Ok no worries, I will definitely visit him again." Sabay tingin ng diretso sa kanya. "I have a lot of important business with him anyway."
"That would be great. Hindi ba matagal kang nawala. Its nice to catch up with a friend. Your husband is really a great guy and we are lucky to have you as his wife, Sabina." Singit ni Mr. Lozado.
Palihim niyang pinasalamatan ang Manager sa pagbanggit nito na asawa siya.
"Im sorry but I need to excuse myself. I have tons of paper works in my desk. I just handed over some of documents for the new project." Pagpapaalam niya.
"Sure. I hope you visit us again, Mrs. Cervantes." Ani Mr. Lozado.
Ngumiti siya ito bilang sagot. "Nice you see you again Kath. See you."
Tumango lang ito kaya nagdire diretso na siya palabas sa department na iyon.
Nakasalubong pa niya sa si Victor na saktong papasok ng department nila habang palabas siya.
Nagtinginan lang silang dalawa.
Na tila sa tingin palang ay nag uusap na at hindi kailangan pang may lumabas na salita sa kanilang mga bibig.
Siya ang unang nag iwas ng tingin sa mga matang dati niyang himlayan.
As she assess herself inside the ladies toilet, too many thing is coming out of her mind.
Right now, she's hanging. She don't know where to go.
She don't know where she stands.
She just keeps falling and falling. Without ending.
And no one's catching her.
Ganito ba talaga kasakit magmahal? Natanong niya sa sarili.
Huminga siya ng malalim.
"Laban Sabina. Laban lang. Kaya mo yan!"
Natapos ang araw niya na puro trabaho lang ang inintindi niya.
Hindi din niya nasagot ng minsay tumawag si Paul sa kanya.
Nagligit na siya ng gamit niya ng saktong mag alas singko.
She wants to surprise him.
Plano niyang puntahan sa site ang asawa niya. Doon siya magpapahatid sa driver.
After 30 mins of travel they have arrived on the construction site. She ask the driver not to wait for her because she will go with Paul.
Agad na nagsibatian ang mga trabahor at ilang mga engineers at architect ng makita siya.
"Asan po si Paul?" Tanong niya.
Agad namang tinuro nito kung nasaan ang asawa niya.
Nakaramdam siya ng excitement ng malait na siyang makarating kung nasaan ito.
Napangiti siya ng makita ang likuran ng asawa.
Mayroon itong hawak na blue print habang kausap ang mga sa tingin siya ay foreman at mga engineers.
Nagpatuloy siya sa paglapit at ilang hakbang nalang ang layo niya ng biglang may sumulpot na babae sa tabi ng asawa niya.
Nakangiti ito ng malawak.
Si Kath.
Binati ito ng mga kasama ni Paul.
Dahil nakatalikod ay hindi niya makita kung anong reaksyon ng asawa niya ng makita nito si Kath.
Masayang nag usap usap ang mga ito samantalang siya ay tila na estatwa sa kinatatayuan.
She came here to surprise her husband.. But in the end, she's the one being surprise.
Narinig niya ng nagsalita ang isa sa mga kasana niton Engineer.
"Sabi na eh. Rumors are not true. Naghiwalay na daw kayong dalawa, Kath and Paul. But as what I see right now, you are still together." Sabi nito.
Hindi pamilyar sa kanya ang mukha nito. At inisip niyang baka sa kumpaniya nila Kath ito nagtatrabaho.
Tila iyon lang amg hinihintay ng kanyang mga paa para lumakad muli.
Mabilis siyang lumapit sa mga ito. When she come near, she smile politely hiding her desire break that man's neck for what he just said.
"Hello Guys." Unang bati niya saka siya humarap sa asawa. "Hi Paul." Then she give a kiss on his cheek. "Na-miss kita. Kaya ako nagpunta para i-surprise ka." Natawa siya sa sarili sa ginawang pagpapa cute sa asawa.
Halata sa mukha ni Paul ang gulat.
Naramdaman niya na biglang nagkatensyon sa paligid.
Pero maya maya ay ngimiti na din ng matamis si Paul sa kanya. Hinawakan nito at bewang niya para mapalapit siyang mabuti dito at saka siya ginantihan ng halik sa sintido. "Hi, Mia moglie."
Pagkalito ang rumehistro sa mga mukha ng mga kausap ni Paul.
"Hi." Bati ni ulit. Nananatiling nahawak si Paul sa bewang niya. "I'm Sabina. Paul's wife. Sorry hindi ako kaagad nagpagpakilala." Sinadya niyang idiin ang salitang 'wife' para marinig ng lahat ng nasa paligid kung sino siya at kung ano ang pag aari niya.
Nakabawi na din ang mga kausap niya at bumati na din sa kanya.
Napakamot naman sa ulo ang nagsalita kanina na kinainit ng ulo niya.
Nagpunta sila sa tent kung saan nagpapahinga ang ilang mga tao sa construction.
Paul give her a chain and her sit while he sit in front of her.
"You shouldn't come here, maalikabok. Uuwi naman na din ako maya maya." Kumuha ito ng tissue at sinimulang punasan ang munting pawis niya sa noo.
Kahit hapon na at medyo maalinsangan pa din ang panahon.
Lalong nalalaglag ang puso niya sa ginawa nito.
At lalo pa niya iyong minamahal.
"Na miss mo ko noh?" Pilyong ngumiti ito habang pinupunasan pa din ang pawis niya.
"Hindi ba basa ng pawis yang likod mo? Talikod ka. Pupunasan ko." Utos niya na ginawa naman nito.
Kumuha siya ng tissue at itinaas ng bahagya ang suot nitong polo at pinunasan ang pawis sa likod nito.
"Wag kang nagpapatuyo ng pawis sa likod. Masama yun. Magkakasakit ka." Sermon niya habang patuloy sa pagpunas.
"Yes Mother ." Natatawang sagot ni Paul sa kanya.
Kinurot niya ito sa tagiliran. "Sira!"
"Wag ka ngang manantsing diyan. Pagbibigyan naman kita. Hindi mo kailangang manghipo." Piyong sagot ni Paul.
Pero agad itong napatayo at napasigaw ng bigla niyang hinawakan ang kili kili nito.
Kung meron man itong ayaw na ayaw pinapahawakan sa iba, iyon ay ang kili kiki nito dahil sobrang lakas daw ng kiliti nito doon.
Napahagalpak siya ng tawa dahil sa reaksyon nito.
"Nakakainis ka talaga!" Sabi nalang ni Paul sa ginawa niya.
Tawa pa din siya ng tawa ng pinagmamasdan ang simangot ng mukha ng asawa.
Tumigil lang siya ng magsalita na ang ibang tao sa paligid nila.
"Ang sweet niyo talaga Sir Paul at Mam Sabina."
"Sana pag nag asawa ako ganyang kaalaga sayo Mam Sabina."
"Sana yung asawa ko din kasing alaga niyo Mam Sabina. Nakow!! Pag umuuwi ako bunganga kaagad ang salubong."
"Paano namang hindi bubunganga iyon e laging amoy pawis ka pag umuuwi ka Pare. Maliligo ka muna kasi."
Nagsitawanan silang lahat dahil sa pag aasaran ng mga trabahador.
"Samahan mo pa ng karinyo Pare! Paniguradong masusundan na yung bunso mo."
Napangiti na din siya sa mga kantyawan ng mga ito.
Patuloy si Sabina sa pagtawa kaya naman hindi nito napansin ang pagtitig sa kanya ng mataman ni Paul.
Tumagal ang pagtitig nito kay Sabina. At hindi nito namamalayan ang pagngiti habang nakakatitig sa asawa.
After few moments ay may narinig silang kumanta mula sa kanang bahagi ng tent.
Pero mas nagulat si Sabina na makita ang dahilan kung bakit kumakanta ang ilang empleyado.
"Happy birthday to you. Happy birthday to you." They sing in chorus with matching cakes and baloons.
And the one who's holding the cake is Kath....
Napakunot ang noo niya kasabay ng paglapit ng mga ito kay Paul.
"Happy birthday Sir Paul!"
Isa isa ng bumabati ang mga empleyado sa asawa niya.
And she was dumbfounded. She didn't know what to do and what to react.
It her husband's birthday but she doesn't have any idea about it.
It hurts her.
Hindi niya alam.
Nainis siya sa sarili ng sobra sobra dahil hindi pa din niya inalam ang mga bagay tungkol kay Paul.
She ask herself kung ganoon ba siya ka selfish cause she always concern only about herself.
Hindi nga ba niya binigyan man lang oras para kilalanin ng lubos ang taong mahal niya.
Pero gustong niyang magwala ng biglang yumakap si Kath kay Paul.
"Hapy birthday Paul. I'm glad kasama mo pa din ako sa espesyal na araw mo." Bulong ni Kath kay Paul sabay halik sa pisngi nito.
Kahit mahina iyon ay rinig na rinig pa din niya ang bulong ni Kath.
At mas lalo siyang nainis ng tumingin sa si Kath.
That instances, she wants to grab her hair. Nainis siya sa mesaheng gusto nitong iparating sa kanya.
She saw how Paul lightly push Kath away from him. Hindi pinahalita ni Paul ang pagtulak nito kay Kath. At para hindi ito maging bastos ay agad itong humarap sa mga empleyado at tinanggap ang mga pagbati ng mga ito.
She fake a smile.
She needs to. She have to.
Para hindi makita ng ibang tao na hindi niya ang birthday ng asawa niya.
Nanunuod lang siya sa isang tabi habang kasalukuyang naghihiwa ng cake si Paul at isa isang inaabot sa mga empleyado. Labis ang pasasalamat nito.
Huminga siya ng malalim. Inuusig siya ng konsensiya dahil hindi niya man lang alam na kaarawan ito ngayon.
Kitang kita din niya sa kinauupuan niya kung paano lapit lapitan ni Kath ang asawa niya.
Sinasamantala nito ang pagkakataon na hindi ito maiitaboy ni Paul at hindi din pwedeng sungitan.
Tila sinampal siya nito sa mukha at pinamukha sa kanya na mas marami pa din itong alam tungkol kay Paul kaysa sa kanya.
Mas madami ang mga ito na pinagsamahan kaysa sa kanila ni Paul.
She wanted hate her.
She wanted to think that she is her enemy. That she will take Paul away from her.
Pero sa isang sulok ng puso niya ay hindi magawa.
Alam niyang mabuti itong tao at nagmamahal lang. Katulad niya.
They share the same faith.
Both of their grooms left them in their wedding day...
The only differense is that her wedding still happened.
At masaya siya ngayon sa piling ni Paul.
Minamahal niya ngayon ang taong mahal nito.
Pero kahit na ganun ang nasa isipan niya ay hindi niya pa din mapigalan ang sarili na gustohing sipain ito sa tuwing hahawak ito kay Paul habang tumatawa kasama ang mga empleyado.
Napayuko nalang siya at naghintay sa isang tabi.
Ayaw niya namang gumawa ng eksena at ipagdamot ang asawa niya.
Nagulat siya ng may magpahid ng icing ng cake sa ilong niya.
Pag angat niya ng paningin ay nakangiting mukha ni Paul ang bumungad sa kanya.
Nakaawang ang mga labi niya at napatunganga sa gwapong mukha nito. Sa ngiti nito sa kanya.
And she silently wish that he will only smile for her.
"Why are you frowning in the corner, my wife?" He said.
Simpleng iling lang ang sinagot niya.
"Dapat nakigulo ka doon. Ang saya lang."
Nahawa na din siya sa pag ngiti nito.
Her hert skip a beat everytime she's seeing his smile.
It's like her fuel.
Nanlaki ang mga mata niya ng biglang ilapit nuti ang mukha sa kanya.
Then he lick the icing in her nose that send electricity in her spine.
Paul makes her feel butterfly in her stomach that she only read in the book and see in the movies.
"Mas masarap yung icing kapag nasa ilong mo. Weird." He exclaimed and laugh childishly.
Nakatulala pa din siya sa ginawa nito.
"Sa labi kaya mas masarap?" Tanong nito at muling inilapit ang mukha sa kanya.
He give her a one-second kiss in her lips. At dahil sa gulat at hiya ay nahampas niya ang brasl nito.
"Ouch! Sakit ahh." Daing nito habang himas himas ang braso.
"Nakatsansing ka na naman." He yelled.
He smirled. "Gustong gusto mo naman. Kunwari pa to."
Kunwaring sinimangutan niya nalang ito pero hindi niya maiwasang kiligin sa mga inaakto nito sa kanya.
Nagiging panatag siya dahil hindi pa din nagbabago ang trato nito sa kanya. At sa tingin niya ay mas lalo pa nitong inilalapit ang sarili sa kanya.
She dismiss the idea at the back of her mind that he is just using her to hurt Kathrina.
Nagpaalam ito sa kanya na makikisalo sa mga empleyado at hindi namam niya ito ipigilan.
That's the least she can do for him.
Nag isip nalang siya ng maaring gawin o ibigay dito bilang regalo para makabawi.
She also check the net for the idea she can do.
Maya maya'y nagdilim na ang kalangitan pati na din ang paligid.
Dahil kaarawan ngayon ni Paul ay maaga nitong pinahinto ng construction at pinag utos na kinabukasan nalang ituloy at magpahinga na ang lahat.
Kitang kita ang tuwa sa mga mukha ng mga empleyado at abot ang pasasalamat ng mga ito kay Paul.
Marami ang nagsabing matutuwa ang pamilya ng mga ito dahil maaga silang makakauwi.
Nagsimula ng magsialisan ang iba at ang iba naman ay nagliligpit ng mga kagamitan.
Habang siya ay nakaupo pa din sa kinauupuan niya magmula kanina at patuloy pa din sa pag check sa internet.
Doon nakatuon ang buo niyang atensyon kaya naman nagulat siya ng may magsalitasa kanyang harapan.
"My wife."
"Ay kabayo ka." Bigla niyang nagsabi dahil sa gulat.
Napabungisngis naman si Paul sa ginawa niya. "The last time I check.. tao naman ako." Sabi nito pagkatapos nitong tumawa.
Ngumuso siya. "Nanggugulat ka kasi."
"Kanina ka pa kasi busy sa phone mo. Anyway, pasok lang ako sa headquarters, kunin ko ibang gamit ko. Then we're good to go."
"I cannot come with you?" Tanong niya.
"Wag na. Napapagod ka lang. Maupo ka nalang diyan hinatayin mo ko at magkalkal diyang sa phone mo." Kunwa'y may himig ng pagtatampo sa boses nito.
She stare at his back while walking toward thr headquarters. It was 500 meters away, she thinks, from where she is siting right not.
Gaya ng sinabi nito ay naghintay lamang siya doon.
Patuloy ang pagpapaalam sa kanya ng mga umaalis na empleyado.
After 30 minutes ay hindi pa din bumabalik si Paul kaya napakunot ang noo niya.
Naisip niyang masyado na itong matagal, taliwas sa paalam nito sa kanya kanina.
She waited for another 5 minutes dahil baka pabalik na ito.
Perp gaya ng kanina ay hindi pa din ito bumabalik.
Nag alala na siya. Kaya naman she decided to follow him there to check what took him so long.
Ang paalam nito sa kanya ay kukunin lang ang gamit at aalis na sila.
Patuloy sa paglalakad hanggang sa marating na niya ang headquarters ng mga ito.
Maraming pintuan amg nadodoon.
Nagtatalo ang isipan niya kung bubuksan na isa isa ang mga ito o tatawagan nalang si Paul.
She open one door at nagulat pa siya ng sakto pagbukas niya ay siya namang paglabas ng isang Engineer.
"Sorry, Mam Sabina. Nagulat ko po ba kayo?" Hingi nito ng paumanhin sa kanya.
Ngumiti siya dito at umiling. "Medyo lang. Kasalanan ko dapat kumatok muna ako."
Napakamot naman ito sa ulo. "Ano po bang hinahanap ninyo Mam?" Pagkuwa'y tanong nito.
"Uhm. Hinahanap ko yung headquarters." Sagot niya.
"Hinahanap niyo pa si Sir Paul?"
Tumango siya.
"Andun po ang office niya." Sabay turo sa isang pintuan na kulay kahoy.
Nagpasalamat siya dito at nagpaalam na saka tinungo ang itinuro nitong pintuan.
Habang papalapit siya ay may natinggan siyang mga boses na tila nag uusap.
Dinig iyon sa labas dahil hindi masydong nakasara ang pintuan.
Hindi na siya kumatok at basta na lamang sumilip doon.
Sa una ay hindi pa niya nakita kung sino ang mga nasa loob ng opisina.
Hahakbang na sana siya papasok sa loob ng makita sa kaliwang sulok ng opisina na may nag uusap.
Pero napahinto siya at napigil ang paghinga ng mapagsino ang mga iyon.
It was Paul and Kath.
Hindi niya maintidihan ang pinag uusapan ng mga ito pero kitang kita niya ang dalawa.
Kath is trying to hug Paul pero pinigilan iyon ni Paul.
She is holding his hand at his face. Tila ba nagpapaliwanag at nagsusumamo.
Hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit hindi siya makapasok.
Kung bakit ayaw gumalaw ng mga paa niya.
Kayang kaya niyang pigilan ang mga ito.
At nasa kanya lahat ng karapatan para gawin iyon.
But she remain standing there.
Watching them.
She saw Kath succeeded para mayakap si Paul.
And what's hurt is nakita niyang hinayaan lang iyon ni Paul.
Parang piniga ang puso niya.
Humiwalay si Kath tido at tumingin sa mukha ni Paul.
Sa mga mata ni Paul sabay hawak sa mukha nito.
May mga sinabi ito pero hindi pa din niya marinig.
Until she lean closer.
Kitang kita niya kung paano paglapitin ni Kath ang mukha nilang dalawa ni Paul.
Tila slow motion iyon sa paningin niya.
Then to her surprise... their lips met.
She kiss him.
She kiss Paul.
Kathrina kiss her husband.
Lalong nanlaki ang mga mata niya. At halos magwala na ang puso niya.
Tila gusto na ding sumabog ng utak niya sa loob ng ulo niya.
Parang libo libong karayom ang isinaksak isa isa sa puso niya.
Tatlong segundo niyang tinitigan ang kung anong nasa harapan niya nang biglang nagdilim ang paningin niya.
Someone cover her eyes then pull and hug her.
Nakatakip pa din ang kamay nito sa mga mata niya.
Then her tears begun to fall.
Nangatog ang mga tuhod niya. Mabuti nalang at yakap yakap siya ng taong hindi niya inaasahan na dadamay sa kanya.
She doesn't need to see his face. She knows his scent.
She knows it's Victor.
Tinakpan niya ang bibig dahil baka makagawa iyon ng ingay dahil sa pag iyak niya.
Alam niyang hindi sila masyadong lumayo sa opisina dahil hindi naman sila naglakad.
"Hindi mo na dapat tinignan pa iyon." Bulong ni Victor sa kanya.
Her tears continue falling from her eyes.
Napakapit siya ng mahigpit sa dibdib nito at muling binuhos ang mga luha.
Ang sakit.
Ang sakit sakit.
----------
K/N:
Ang sakit sakit talaga dahil hindi ako nakapag update. Huhuhu.. sorry....
Nablangko ako. Si Paul kasi... 😭😭😭😭
Ayoko namang mag update ng maikli. Bitin na nga bibitinin ko pa.
Anyway.. salamat po sa mga naghihintay pa din ng update. Dahil sa inyo kaya mag pini-push ko pa silang apat... chos. 😁😁😁
Wag pong kalimutang bumoto at maiwan ng komento. Aliw na aliw ako sa mga comments niyo.
Salamuch.
Mwah! Mwah!
Ciao!!!
22092017