NOT:Herkese merhabalar :) İnanılmaz heyecanlıyım. Çünkü bu hikayeyi tasarlamaya yaklaşık bir yıl önce başladım. Kafamda kurgulamam, düşünmem, Wattpad'de yazıp sürekli düzenleyip durmam. Açıkçası umutluyum bu kitaptan. Çünkü daha önce yazdığım hiçbir kitap üzerinde bu kadar düşünüp mükemmel olmasını istememiştim.
Ve herkese iyi okumalar :) Umarım beğenirsiniz. Beğenirseniz oy vererek bana destek olursanız çok sevinirim. Yorumlarınızı paylaşmanızı bekliyorum :) Hadi bakalım!
Rana:
"Kızlar nasıl olmuşum?" dedim arkası dönük gelinliklere bakan kızlara seslenerek. Bana döndükleri zaman gülerek kendi etrafımda bir tur atmıştım.
"İnanamıyorum Rana sen çok güzel olmuşsun."
Gamze gözleri dolu bir şekilde yanıma gelmişti. Gülerek ona baktım. Ellerimi tutup dikkatle baktı.
"Umarım çok mutlu olursun."
"Gamze yapma ama beni de ağlatmanı istemiyorum." dedim gözlerim dolarken. Bu ara çok duygusaldım.
"Abim seni böyle gördüğünde tekrardan aşık olacak." dedi İrem ve o sırada Tarık'ın sesini duydum.
"Ben Rana'yı her gördüğümde zaten tekrardan tekrardan ve tekrardan aşık oluyorum."
Hızla arkamı dönmüştüm.
"Tarık ne yapıyorsun? Ben düğüne kadar sana gelinliği göstermeyecektim uğursuzluk getirir."
"Aşkım yapma ama böyle şeylere inanmıyorum. " dediğinde huzursuzlansam da Tarık'a bakınca geçmişti. Gülümseyerek yanıma geldi ve yaklaşırken alt dudağını ısırmıştı.
"Sen çok güzel olmuşsun." dediğinde kalbim hızlanmaya başlamıştı.
"Sağ ol." dedim utanarak başımı eğerken. O da çenemden tutup başımı kaldırdı ve dudağıma bir öpücük bıraktı. "Sen ne yapıyorsun burada?"
"Üst katta bende damatlığımı deneyeceğim ve geç kalmadan gitmeliyim. Ayrıca sana biraz daha bakarsam düğüne kadar beklemeyip direkt nikah dairesine götüreceğim."
"Seni seviyorum. Hadi git." dedim gülerek.
O üst kata gidince bende gelinliğimi alarak oradan ayrılmıştım.
"Çok mutluyum, çok heyecanlıyım kızlar. Gelinlikle Tarık'ın karşısında bayılacağım sandım. Beni ilk öptüğünde bile bu kadar heyecanlanmamıştım. Düğünde ne yapacağım?"
"Abimde seni öyle görünce heyecanlandı. Her halinden belliydi."
"Sen çok güzel oldun ama ya." dedi Gamze hala duygulu halde.
"Gerçekten giymem gereken gelinliği buldum. Sanırım fazla mutluluktan bayılacağım." dediğimde kızlar güldü.
"Neyse bende açlıktan bayılacağım. Hadi artık." dedi Gamze.
"Benimde kahve saatim geldi sanırım."
"Peki o zaman siz geçin bende gelinliğimi arabaya koyup geliyorum. Elimde taşımayayım."
"Tamam koy kıymetli gelinliğini. İlerde ki kafe biliyorsun." dedi Gamze.
"Evet biliyorum geçin siz." diyerek el salladım. Kızlar yanımdan ayrıldığı zaman bende yola doğru adımımı atmıştım. Tarık'ın sözleri ve bana bakan hali aklıma gelince kendi kendime gülümsedim. Elimdeki gelinlik poşetine bakıp iç çekmiştim. Şuan gerçekten çok mutluydum. Kendi kendime gülümserken birden güçlü bir korna sesi kulağıma doldu. Başımı hızla sese doğru çevirdiğimde olduğum yerde çakılıp kalmıştım. Birden kendimi koruyabilecekmişim gibi omuzlarımı kendime doğru çektim ve gözlerimi sımsıkı kapattım.
O an o kadar yavaş gerçekleşiyordu ki ama bir o kadar da hızlıydı. Bedenim hızla savrulmuştu. Kendimi boşlukta hissediyordum. Bedenimin kontrolü bende değildi. Sonra kafamın hızlı bir şekilde bir yere çarptığını hissettim. Bir şeyler çatlamış kırılmış gibiydi. Bedenim bir yerden kaydı ve sırtım sert zeminle buluştu. Artık vücudumun kontrolü benim elimdeydi. Boşlukta olma hissi yoktu. Ama hiçbir yerimi oynatamıyordum. Yavaşça gözlerimi araladığımda masmavi gökyüzünden süzülerek bana doğru gelen gelinliğimi gördüm.
Murat: (Kazadan 2 saat önce)
Aynada elimle saçıma son şeklini verip tekerlekli sandalyeyi koluyla hareket ettirip içeri doğru yönelmiştim. O sırada kardeşim Mete odasından çıkıp hemen yanıma koştu. Bakışlarından benden bir şey isteyeceği belliydi.
"Söyle Mete ne istiyorsun?"
"Günaydın abiciğim. Bugün fizik tedavin var mı?"
"Evet var."
"Şoförün haberi var mı?"
"Yok Mete." dedim sorar tarzda ona dönerek.
"Abi nolur arabayı ben kullanayım lütfen. Seni bırakayım fizik tedavin bitene kadar biraz gezip geleyim lütfen."
"Mete saçmalama."
"Abi-"
"Daha 18 yaşına yeni girmedin mi sen? Ehliyetini bile alamadın."
"Ya o hocanın cinsliğinden." dediğinde göz devirdim.
"Gaz ile firenin yerini karıştırmanın hocan ile bir ilgisi olduğunu sanmıyorum."
"Abi öğrendim artık ondan sonra bir sürü derse gittim nolur abi lütfen. Sende yanımda olacaksın yavaş kullanacağım. Hem sen yanımdayken hızlı kullanmama, bir hata yapmama izin vermezsin. Söz veriyorum hiçbir şey olmayacak. Ne olur abi lütfen."
"Mete ha-yır."
"Abi nolur ya." dediğinde odaya girmiştik. Annemler kahvaltı ediyordu ve Mete annemlerin yanında susmak zorunda kalmıştı. Kahvaltı sırasında sürekli mesaj atıp durmuştu.
...
"Abi çok sağol söz gayet sakin yavaş gideceğiz." dedi arabayı çalıştırırken.
"Tamam Mete sus artık." dedim gülerek.
"Senin ne kadar kaldı yürümene? Abimle spor yapmayı özledim."
"Az kaldı. Birkaç haftaya koltuk değneklerine geçeceğiz inşallah."
Bir süre gittikten sonra Mete ara sokağa girmişti.
"Ehliyetsiz araç kullanınca böyle ara sokaklara giriyorsun değil mi? Şurdan caddeye çık. Düğün moda evinin biraz ilerisinde."
"Tamamdır."
"Hemen çıkma, bak araba geliyor mu?"
"Tamam abi gelmiyor işte." diyerek hızla yola çıktı.
"Mete biraz yavaş kullan bu kadar hızla yola çıkılmaz yarışta değilsin." dedim önüme baktığımda yola bir kızın çıktığını gördüm.
"Bu kız ne yapıyor sağına soluna bakmıyor mu? Mete yavaşla ve kornaya bas." dedim Mete yavaşlamamıştı ama kornaya basmıştı. Ama kız korkudan sanırım donup kalmıştı.
"Mete yavaşla!" diye bağırdığımda firen ile gazı karıştırmış olacak ki hızlanıp kıza çarptı. Donup kalmıştım kız gözümüzün önünden kaybolmuştu. Kıza çarptığımız an Mete firene basmıştı. Biz hızla öne savrulup geriye yaslanırken kız ön cama çarpmıştı. Camda kan ile büyük bir çatlak oluşurken kızın yuvarlanarak yere düştüğünü gördüm. Sonra beyaz bir gelinlik gözümüzün önünde süzülmüştü.
"Abi-" diye fısıldadı Mete ve arabayı çalıştırdı.
"Ne yapıyorsun Mete? Ambulansı ara."
"Hapse giremem ben."
"Mete saçmalama ambulansı ara."
"Hapse giremem abi." dedi ve arabayı geriye doğru sürmeye başladı.
"Gerizekalı mısın? Durdur şu arabayı."
"Abi herkes geliyor. Hapse giremem." dedi ve kızın yanından geçip gitmeye başladı. Birkaç kişi bize seslenirken Mete kimseye bakmadan ilerlemeye başlamıştı. Hızla direksiyona uzandım.
"Geri dönüyoruz Mete kaçamazsın."
"Suçu başkasına atarız. Kimse görmedi beni. Hapse giremem."
"Sana geri dön dedim Mete." dedim. Bacaklarımı aktif kullanamadığım için hala direksiyona tam uzanamıyordum. Kemerimi çözüp kendimi büyük bir güçle direksiyona doğru attım.
"Abi ne yapıyorsun? Kemerini takmalısın." dediğinde direksiyonu hızla çevirdim.
"Böyle bir suç işlemene göz yumamam Mete. Başkasının da bizim yüzümüzden zarar görmesine izin veremem." dediğimde Mete başını hızla iki yana sallayarak oradan uzaklaşmaya çalışıyordu. O sırada hareket halinde ki kamyonu gördüm.
"Mete dikkat et!" dediğimde hızla direksiyonu kırdı ve kamyondan kurtardı o sırada tekrar kontrolü sağlayamayarak park halinde olan araca hızla çarptık. Kemerimi çözdüğüm için başımı hızla öne çarpmıştım. Hissettiğim keskin acı ile yüzümü buruşturdum. Gözlerim kapanırken kulaklarımda arabanın çalan alarmı vardı ve gördüğüm son şey arabanın yanıp sönen sensörleriydi.