Ik liep aan de hand van Drake door het paleis. We zouden naar een balkon gaan waarvandaan Drake het volk zou zeggen dat ik met hem zou trouwen. Daarna zou er nog iets zijn, maar Maddie hield dat geheim voor me. Ze zei dat ik het wel leuk zal vinden, als ik het eenmal zag. Maar ik wist het nog niet zo.
We stonden stil in een grote ruimte. Voor ons waren gordijnen die zouden leiden naar het balkon. Geluid klonk er achter en het maakte me alleen maar nerveus.
Drake kneep even in mijn hand. Ik keek naar hem, maar hij bleef naar voren kijken. Ik vroeg me af of mijn leven altijd zo zou zijn. Tot nu toe was het hier geweldig geweest, maar ik wist niet wat ik kon verwachten. Ik hoopte dat het zo bleef, maar ik dacht van niet. Over een maand zouden we getrouwd zijn en dan kon Drake weggaan. Het enige wat hij moest doen was er voor zorgen dat ik zwanger werd en een zoon kreeg. En nog een zoon, om er zeker van te zijn dat er een opvolger is. Zo ging het altijd en ik moest niets anders verwachten, maar toch deed ik dat.
Maddie kwam vanuit de gordijnen naar ons toe. 'Als jullie me willen volgen', zei ze. Eerst liepen Argus en Max naar voren en ze deden de gordijnen opzij. Toen liepen Drake en ik het balkon op. Ik schrok van de mensen die op ons stonden te wachten. De mensenmassa reikte als een zee naar achteren. Overal waar ik keek zag ik mensen.
'Rustig', fluisterde Drake. We liepen naar de rand en Drake legde onze handen op de balustrade. Ik keek naar hem en nu pas besefte ik echt dat hij echt een koning is. Zijn uitstraling was machtig en het volk juichde ons toe.
Drake deed een hand omhoog en meteen was iedereen stil. Hij keek even naar mij en toen weer naar het veld vol mensen. 'Beste bewoners van Recain, pelgrims, omwonenden en zij die ooit zijn geschaapt', begon Drake met een krachtige en luidde stem. 'Vanavond maak ik aan jullie bekend dat ik, koning Drake de eerste van Recain, ga trouwen met lady Eveline, dochter van Lord Zetromph, een vertrouweling van de vorige koning, koning Richard. Ik hoop dat jullie mijn koningin net zo warm hard toe dragen, als ik dat doe.'
Het was even stil en toen werd er geschreewd 'Lang leve de koning' en 'Lang leve de koningin'. Ik glimlachte naar wat er gebeurde en toen klonken er ineens knallen. Ik keek achter me omhoog en toen zag ik het, er was vuurwerk. Ik lachte.
'Voor jou, mijn koningin', zei Drake en ik keek hem gelukkig aan. Dit was geweldig. Uit blijdschap omhelsde ik Drake. Hij sloeg zijn armen om me heen en ik hoorde hem lachen. Dit was tot nu toe het mooiste moment uit mijn leven.
Ik keek naar het rode jurkje dat ik nu aan had. Samen met de naaisters was Maddie me aan het voorbereiden op het bezoek bij de geestelijke leider van het Isjam. Ik moest mee met Drake, maar ik vond er niks aan. Het bezoek zou worden gehouden een week nadat ik met Drake was getrouwd. Ik wist dat dit belangrijk was voor Drake. Hij moest me showen aan alles en iedereen.
Silvia was ook in de kamer. Ze keurde alle jurken of het niet te was, maar ik vond het wel leuk als het net op het randje hing. Maar Silvia wilde de koning niet boos maken. Maar ik denk dat Drake het alleen maar leuker zou vinden. Maar door toedoen van Silvia zou de halslaan nu wat hoger worden gemaakt.
De deuren werden opengegooid en Drake kwam binnen. Hij bleef staan in het midden en iedereen boog voor hem, inclusief ik.
'Eveline', zei Drake. 'Je ziet er prachtig uit.'
'Dank je wel', zei ik. 'Het is de jurk voor onze aankomst.'
'Het is prachtig', zei Drake nog een keer. 'Ik zou je niets anders willen zien dragen.' Ik glimlachte. 'Verlaat de kamer, jullie allemaal.'
Ik kreeg weer rillingen over mijn rug toen ik de bevelende stem van Drake hoorde. Hij was ineens een andere man dan ik kende. Ik vond deze man niet leuk.
Iedereen liep weg en Drake keek naar mij. Hij knikte en ik wist wat hij wilde. Ik deed mijn ogen dicht en ik hoorde hem grinniken. Hij hoorde hoe hij op me af kwam. Ik voelde zijn handen op mijn armen en toen zijn lippen op mijn voorhoofd.
'Ik ben toch zo blij met jou', fluisterde Drake. 'Niemand kan zich zo'n mooie koningin wensen, als ik heb. Zo mooi, zo lief.'
'Waar heb ik dit aan verdiend?' vroeg ik.
'Nog twee weken', fluisterde Drake. 'Nog twee weken en dan ben je van mij, eindelijk. Ik kan niet wachten.'
Ik grinnikte en toen zoende Drake me. Ik sloeg mijn armen om hem heen en Drake duwde mijn lichaam tegen hem aan. Ik voelde me warm van binnen worden en Drake streelde mijn billen. Hij trok één van mijn spelden uit mijn haar.
'Zo zacht', fluisterde Drake, 'zo geurig.'
Er werd op de deur geklopt en we hoorden de stem van Argus: 'Uwe Majesteit, we moeten gaan. Er staan nog wat dingen voor u open.'
Drake liet me los en ik hoorde hem weglopen. 'Open je ogen, Eveline', zei hij en ik deed wat hij van me vroeg. We keken elkaar aan en Drake knikte. Hij verliet mijn kamer en mijn dames kwamen weer binnen, niemand zei iets van hoe ik er uit zag.
Ik draaide me om naar de spiegel en iedereen begon weer te doen wat ze moesten doen. Mijn haar en mijn jurk werd weer goed gedaan. De andere dames gingen verder met naaien en andere dingen.
Ik hoorde dat een deur achter me werd dichtgegooid. Ik draaide me om en ik zag Silvia op me af lopen. 'Hoe durf je de slet uit te hangen met de koning', zei ze kwaad. Toen ze voor me stond sloeg ze me hard op mijn wang. Ik voelde bloed binnen op mijn wang en ik beet erop. De tranen begonnen in mijn ogen te staan, maar ik liet ze niet gaan.
'Als je het maar weet', zei Silvia en toen liep ze weg. Ik ademde diep in en uit en toen draaide ik meer weer om naar de spiegel. Mijn wang was rood en je kon haar handafdruk zien.
'Ga verder', zei ik en dat deed iedereen, zonder een woord te zeggen. Ik had nu geen zin in een woord, ik moest mezelf onder controle houden. Over twee weken was ze weg en dan was dit mijn huis. Ik zou er voor zorgen dat ze nooit meer bij mij en mijn neefjes in de buurt kwam.