Bir önceki bölümdeki yorumlar beni ciddi anlamda çok mutlu etti. Gerçekten çok teşekkür ederim. Neyse ben sizi bölümle baş başa bırakıyorum.
-İki Gün Sonra-
Dolabımdaki kıyafetleri teker teker yatağa bıraktıktan sonra gözlerimle kıyafet yığını süzdüm. Vay be gerçekten çok kıyafetim varmış! Hepsini tek tek elime alıp düzenlice kenara koydum. Kıyafet ayıklama başlasın!
...
''Zeynep! Neredesin?''
Salondan Kerem'in bağıran sesini duyduğum an en son çıkan sesimle ''Odadayım!'' diye bağırdım. Evet doğru hala kıyafet ayıklıyorum. Yani bir mezuniyet balosuna ne giyilir ki?
Bu fazla sade.
Bu da fazla mı kokoş ne?
Ayy bu cidden iğrenç.
Bu güzel aslında ama bana yakışmıyor.
Bu da beni kilolu gösteriyor.
Bu tip şeyler nedeniyle yorgunluktan patlıyorum. En az 100 kıyafet denedim ve hiç biri olmadı. Kerem'e sormak mantıklı aslında. O hem bana en çok yakışanı bulur hem de hızlı bulur.
Odaya Kerem'in girmesiyle kafamı içine gömüldüğüm dolaptan kaldırdım.
''Zeynep!''
''Ne?'' dedim şaşkınca.
''Bu odanın hali ne?''
''Ne varmış halinde?''
''Kıyafetler?''
''Haa onları diyorsun. Şey ben aralarından seçemedim de birazını çıkarttım.''
''Biraz?''
''Neyse işte hepsini.''
Güldü ve bana doğru yaklaştı.
''Benim güzelim karar verememiş mi?''
''Yaa Kerem yapma. Hiç biri bana yakışmıyor.''
''Sana herşey yakışıyor güzelim.''
'''Sırf beni mutlu etmek için diyorsun bunları.'' dedim nazlanarak.
...
Evet, kabul ediyorum. Bu kıyafet seçme işi biraz zormuş. Ama sonunda istediğimi buldum. Kerem'e sordum ve yaklaşık bir saat boyunca kıyafet seçmeye çalıştım. Ama beyefendi eninde sonunda sıkıldı ve beni kıyafetlerle yalnız başıma bıraktı. Bende üstesinden gelemedim ve Yağmur'u çağırdım. Ne demişler 'kadın kadının derdinden anlarmış.' Çok doğru söylemiş kim söylediyse. Şıp diye üzerime bişeyler uydruverdi canım arkadaşım.
''Tamam bak bu kesin oldu.'' dedi Yağmur beni süzerken.
''Hadi Kerem'e soralım.''
...
''Oha Zeynep bu sen misin?''
''Kötü mü olmuşum yoksa?'' dedim tedirgince.
''H-hayır kesinlikle müthiş.'' Evet, Kerem'den de geçer not aldığıma göre kıyafet işi tamamdır.
Sabah...
Okulda amaçsızca dolaşırken gözüm sevinçle Barış'a bakan Begüm'e takılmıştı. Y-yoksa Begüm? Barış? Koşarak Begüm'ün yanına gittim.
''Ne ayak?''
''Ne?''
''Barış diyorum ne ayak?''
''Y-yok bir şey.''
''Begüm, benden kaçmaz.''
''Yaa biraz hoşlanıyorum işte, ama biraz, böyle minnacık.'' dedim parmaklarıyla -sözde minnacık- oranını gösterirken.
''Yalnız onun sevgilisi var.'' Evet bu bir kadının duyması gereken en iğrenç şey listesinde birinci numara. Hayallerini yıkmak konusunda bir numara bir cümle. Begüm hayalkırıklığı ile bana bakarken daha fazla dayanamadım ve Begüm'ü sarstım.
''Ama ben Barış'ı sana ayarlayabilirim. '' Evet, bunun gerçekten çok zor olduğunu biliyorum. Ama başka çarem yok. Begüm'ün hayallerini yıkan ben olmak istemiyorum, tam tersine hayallerini gerçekleştiren kişi ben olmak istiyorum. Ve bu görevde her zamanki zorluğuyla bana kalıyor.
''Gerçekten mi?'' dedi sevinçle.
''Evet. Hem biz Barış'la eskiden gerçekten yakındık.''
''Eee sonra niye uzaklaştınız?''
''Umm...şey...ayrıldık.''
''NE?! Siz sevgili miydiniz?''
''A-ama çok çok önceden.'' dedim durumu toparlamaya çalışarak.
''Ya aslında ben Barış'ın beni mezuniyet balosuna davet etmesini istiyorum.''
''Aa sende mi geliyorsun mezuniyet balosuna?''
''Evet ama Barış dışında başka biriyle gitmek istemiyorum.''
''Tek başına git?''
''Sence ben o tip bir kız mıyım?''
''Evet, değilsin.'' dedim gülerek.
''Sen kiminle gidiyorsun?''
''Tabi ki de Kerem'le.''
''Aaa yazık oldu. Abimde sana teklif edecekti.''
''NE?!''
Multimedia: Zeynep'in giyeceği kıyafet. Çok tatlı değil mi? :D Neyse sınır koymuyorum. Sizi seviyorum.