Sen Benimsin! (ZeyKer)

Bölüm 34 : Plan

Hikayenin yeni adı nasıl olmuş? Ben beğendim. Neyse ben fazla konuşmadan siz yeni bölüme geçin en iyisi.

Kerem'in ağızından;

''Can tamam mı? Eminsin değil mi? Eline yüzüne bulaştırma bu işi de.''

''Yaa tamam işte abi. Melis yarım saat sonra burada olacak. ''

''Peki...Bütün okul?''

''Onları da ayarladım merak etme sen.''

Melis'in ağzından;

Dolabımın önüne geldiğimde şifremi hatırlamaya çalıştım. Şifremi unutmak pek de zor değildi aslında. Kerem'in doğum tarihi. Şifreyi özenle tuşladım ve dolabımın kapağını açtım. Defterimi bulmak için dolabı karıştırırken gözüme çarpan beyaz kağıda dikkat kesildim. Bu da neydi? Kağıdı özenle açtım ve içindekileri okumaya başladım.

Saat 12'de erkekler soyunma odasının önünde ol. Bir şey konuşmamız lazım. -Aksel

Aksel'mi? Ne alaka? Yani bizim okulda ne işi var ve benimle ne konuşacak? Bu düşünceler beynimi yiyip bitirirken yanıma Barış'ın gelmesiyle tedirginlikle kağıdı buruşturup tekrar dolabıma attım.

''Selam.''

''Selam.''

''Ne yapıyorsun?''

''Hiç... Yani sınıfa gidiyordum tam.''

''Hmm tamam o zaman sonra konuşuruz.''

''Tamam.'' dedikten sonra sınıfa doğru ilerledim.

1 saat sonra...

Erkekler soyunma odasına doğru ilerlerken tek düşündüğüm Aksel ile aynı tarafta olduğumuzdu. O Kerem'in acı çektiğini görmek istiyordu, ben ise Zeynep'in.

Erkek soyunma odasının önüne geldim ve etrafıma bakınmaya başladım. Hiç kimseyi göremiyordum. En iyisi beklemek diye geçirdim içimden ve sırtımı duvara yasladım.

15 dakika sonra...

Ne giden var ne gelen? Nerede kaldı bu Aksel? Hem 12'de soyunma odasının önünde ol diyor. Hem de gelmiyor beyefendi.

Bunları düşünürken bir takım ayak seslerinin gelmesiyle düşüncelerimden sıyrıldım.

''Abi niye buraya geldik?''

Tam Aksel diyecekken Can'ın sesini duymamla duvara daha çok saklandım. Ne konuşacaklardı acaba?

''Seninle bir şey konuşmam lazım Can.'' dedi Kerem sıkıntıyla.

''Tamam abi.''

''Yaa bak ben- ben aslında Melis'e aşığım. ''

''NE?! Saçmalama Kerem!''

''Zeynep ile sırf birlikte olduğumuz için çıkıyorum. ''

Bu duyduğum şeylere hala inanamıyordum. İçimde kelebeklerin uçuşmasına engel olamıyordum. Bak ben demiştim Zeynep Hanım'a. Kerem sadece beni seviyor. Sadece beni!

''Eee ne yapacaksın  o zaman abi?''

''Bugün bütün okulu tiyatro salonuna toplayıp Melis'i sevdiğimi herkese söyleyeceğim.''

Allahım! Rüyalarım gerçek oluyor. Bütün okul içerisinde en çok o Zeynep'in suratını görmek istiyorum. O mahvoluşunu görmek istiyorum.

''Sen bilirsin abi.''