CHAPTER 39
[Hi. Play the song while reading po if you want---> :)]
MORE THAN a year has passed again. Nakagraduate na ako at may sarili ng trabaho. I'm managing our company here in the Philippines. Busy pa rin ang parents ko at walang time sa amin pero hindi naman sila masama, kulang lang ng oras at pagmamahal. Kaso ayoko namang umalis ng bansa kahit pinipilit ako ni Mom at Dad na doon magtrabaho kasama nila, pero hindi under sa main company namin. Ayaw nila, they're hiding something from me. Ayaw namang magsalita ni Kuya Merck. May tinatago ba sila? Not unless... criminal ba sila? Hindi naman siguro. Pero may kinalaman 'yun sa apilyedo namin, sigurado ako.
I'm still known as Scarlet Buenaventura. We are known as the Buenaventura family, pati company name namin Buenaventura din. Ayaw nilang ipagsabi 'yung totoong apilyedo namin. Weird.
Nandito nga pala ako ngayon sa bahay nina Daniel dati, hindi sa bahay ng lola niya. 'Yung dating bahay nila na tinirhan namin nina Liit, sa bahay ng lolo niya. Sa loob ng isang taon na pumupunta ako dito, abandonado na. Walang bumibisita pero nalaman kong pagmamay-ari pa rin ng mga Padilla n'ung binalak kong bilhin.
Nandito ako sa secret library room na tinuro dati ni Daniel. Kasama ko 'yung mahiwaga kong laptop. Tulala lang ako habang nakatitig sa screen ng laptop ko. Tinutunaw ko ng tingin ang isang stolen shot ni Daniel na nakaside view pero nakangiti.
Hay... Bakit ang gwapo gwapo mo Daniel slash Zander slash Unggoy slash gwapong asawa ko?
Ginagawa ko 'to araw-araw, dito sa kwartong napapaligiran ng napakaraming mga libro habang pinapatugtog ang 'You Make Me Happy' na kinanta ko kay Daniel noon. Sa ganitong paraan, hindi ko siya namimiss at nakakangiti pa ako ng tunay. Atleast, parang kasama ko na rin siya. Nakasanayan ko na.
And just when I thought it couldn't get any better. There you go and do it all again. Hope this feeling never ends...
'Cause you... You make me happy! You... You make me happy!
Napapahum pa ako habang tumutugtog 'yung kanta. Sa tatlong taon ko ngang paghihintay, malapit ko nang mabasa lahat ng libro dito sa library nilang malaki. Dito ako nagpapalipas ng oras. Dito ko inaalala lahat ng masasayang araw namin dati. Ritwal ko nang titigan 'yung pagmumukha niya araw-araw. At dito, dito ko hindi sinasadyang natagpuan 'yung diary ng lolo niya. Napagdugtong-dugtong ko na ang lahat nang nangyari mula sa diary ng lolo niya at sa mga kwento ng lola niya. Malungkot ang kwento ng buhay nila. Alam ko na kung sino si Daniel, 'yung buong katauhan niya na ang tagal tagal niya nang hinahanap.
Kaya hinihintay ko pa rin siya hanggang ngayon. I need to give him the diary para siya mismo ang bumasa. May susi pa sa dulo na para rin sa kanya. I salute her grandfather, ang dami niyang pinagdaanan.
Hindi naman na ako nalulungkot, wala akong mapapala. Life goes on. Ayoko namang magaya sa ibang babae na halos masiraan na ng bait at magpakamatay dahil biglang nawala 'yung lalaking mahal nila. How immature. Ang tanga naman nila 'pag gano'n.
Kapag may mahal ka, mahal mo rin dapat sarili mo. Huwag tanga.
Napailing na lang ako at tumayo na. Inayos ko 'yung mga gamit ko at lumabas na. I need to go to the airport. It's November 26, 2015. Napangiti ako at naalala ko noong sinurprise ako ni Daniel dati, pinakain ako ng isang gallon ng Vanilla Ice Cream. 'Yun pala, may singsing. That's the day he asked me to be his grilfriend. Suot-suot ko pa rin 'yun hanggang ngayon. It's on my middle finger at 'yung fake wedding ring nasa ring finger ko. Napailing na lang ulit ako at napangiti. Mukha na akong tanga. Susunduin ko pa pala si Jale at Kaycee. They're coming back today. Ano na kayang itsura nila ngayon?
Lumabas na ako ng bahay at sumakay sa kotse kong nakapark sa 'di kalayuan. Nagsimula na akong magdrive. Natatanaw ko na sa 'di kalayuan 'yung kasama kong susundo papunta sa airport. Gwapo a. May dala pang bouquet ng red roses. May mga babaeng umaaaligid-aligid din sa kanya. Malaki din naman kasi ang pinagbago niya, sobrang gumwapo. Huminto ako doon sa tapat niya, nasa tapat siya ng isang coffee shop. Binaba ko 'yung tinted na salamin ng kotse ko.
"Ready Vaughn?" tanong ko. He smiled at me at nagthumbs-up. Kinawayan niya pa 'yung mga babae doon na tumitili sa kilig. Ay naku, mga teenagers e. Binuksan ko 'yung pinto ng kotse at pumasok na siya, katabi ko. Bilib din ako sa kanya, hindi pa rin nag-give up after more than three years. Mahal pa rin 'yung pinsan ko.
"Ayos porma a," sabi ko at sinimulan nang magdrive.
"Siyempre Cara," sagot niya at sinuklay pa 'yung buhok niyang nakataas gamit ng kamay niya. Nasa may lap niya 'yung bouquet ng roses. Grabe 'yung pinagbago niya, maraming may crush ngayon diyan sa mokong na 'yan. Mas tumangkad pa kasi siya, e noon magkalapit lang ang height namin. Para siyang si Zander na tinitilian dati ng mga babae. Hot e, nagwowork-out din kasi. Model na siya ngayon. May fansclub pa nga.
"Sus," sabi ko habang pailing na tumatawa.
"Huwag kang mainggit Cara, babalik din 'yung unggoy na mahal mo. Ewan ko ba kasi kung anong trip n'ung ugok na 'yun. Hindi nagparamdam ng ilang taon sa atin. Humanda talaga siya 'pag balik niya," sagot niya. Hindi ko na lang siya sinagot at malungkot na napangiti.
***
NAKARATING na kami dito sa loob ng airport. Hinihintay na lang naming lumabas 'yung pinsan kong si Jale at si Kaycee dahil kanina pa lumapag 'yung eroplanong sinasakyan nila na galing ng Korea. Hindi kasi makakapunta si Kuya Xavier at Ate Xanthe dahil busy sa trabaho kaya kaming dalawa ang pinakiusapan. Pareho kaming nakashades ni Vaughn, kanina pa nga kami pinagtitinginan ng mga tao. Tapos hanggang dito ba naman may fangirls si Vaughn na sobra makatili? Kaloka. Ngiti ngiti na lang, tiis tiis pa more.
Nakahinga ako nang maluwag nang makita ko na 'yung pinsan kong walanghiya kasama si Baby Kaycee. Muntik na nga akong mapa-wow e, ganda kasi nilang pareho. Pinagtitinginan pa sila n'ung mga kasabay nila palabas, lalo na 'yung mga lalaki.
Napatingin ako kay Vaughn at muntik nang mapahagalpak sa tawa. Nakatulala kasi siya tapos naka-open ng slight 'yung bibig niya. Kulang na lang mabitawan niya 'yung bouquet ng roses na hawak niya e. Patago ko tuloy na siniko. "Huy, umayos ka!" pasigaw kong bulong habang tumatawa.
Napa-ehem naman siya at inayos ang sarili. Sinalubong namin 'yung dalawa. Napasigaw ng 'Aww' na malungkot 'yung mga babaeng pumapantasya sa kanya. Ang sama ng tingin nila kay Jale na sobrang ganda mula ulo hanggang paa, malalaglag panga mo. Napapalingon nga 'yung mga lalaki sa kanya e, kulang na lang tulo laway na. Si Kaycee, agad na tumakbo at yumakap sa akin.
"Umma!" sabi niya. Nagulat akong kilala pa niya ako kahit ang tagal ng walang communication. Binuhat ko siya kahit big girl na, keri pa naman kahit mabigat na. Hinalikan ko siya sa cheeks at hinalikan din niya ako pabalik. Medyo lumayo ako kina Jale at pinagmamasdan lang namin sila.
Lumapit naman agad si Vaughn at inaabot 'yung buoquet ng roses sa pinsan ko. Sa totoo lang umamin naman sa akin 'yang pinsan ko bago bumalik ng Korea na may gusto din naman siya kay Vaughn...slight. May gusto na nga hindi pa tinodo ano po? E hindi naman kasi romantic 'yang babaeng 'yan.
Akala ko nga hindi kukunin ni Jale 'yung bouquet kaso nagulat ako nang kinuha niya. She even kissed Vaughn sa cheeks tapos biglang nagsmirk sa mga babaeng pinapatay siya sa tingin. Wow. Demonyita pa rin talaga 'tong babaeng 'to. Nang-iinis lang sa mga fangirls ni Vaughn? Napatawa tuloy ako. Napatulala pa nga si Vaughn, nashock 'yan panigurado. Kinilig, pustahan tayo?
Noong matauhan siya, agad niyang inalalayan si Jale doon sa mga bagahe na nasa cart, siya na 'yung nagtulak habang abot langit 'yung ngiti, pasipol-sipol pa. Naglakad na sila papalapit sa amin. Dumiretso na kami palabas, sinabi kong hintayin nila ako dito sa may tabi kasi kukunin ko pa 'yung kotse sa parking lot para hindi na sila mapagod. Naiwan si Vaughn at Jale doon. Bahala sila, dapat makadamoves si Vaughn. Uupakan ko siya 'pag wala siyang nagawa.
Lumalakad na kami ngayon, kasama ko si Kaycee. Dati lampas tuhod ko lang siya, ngayon lampas bewang na. Tangkad na. Tahimik lang siya habang naglalakad kami pero nakangiti naman. Napalingon ako sa 'di kalayuan. Teka... si Juliette ba 'yun? Sideview kasi e. Napatingin ako sa lalaking kasama niya. Parang tumalon 'yung puso ko sa nakita. Si Daniel ba 'yun?!
"Kaycee, is that your Appa?" baling ko kay Kaycee. Tinuro ko 'yung lalaki sa 'di kalayuan. Hindi kasi ako sigurado.
"Yes! It's Appa! Appa!" sigaw naman niya habang tinuturo. Si Daniel nga.
Binuhat ko si Kaycee at napatakbo. Malayo na kasi sila. Nakita kong pasakay na sila sa isang kotse. "Daniel! Zander!" sigaw ko. Hindi na yata namin sila maaabutan. Hindi man lang lumingon at hindi kami naririnig.
Umandar na 'yung kotse at nakaalis na sila. Hingal na hingal akong napatigil at binaba na si Kaycee. Ang bigat e.
"Was that really your Appa, Kaycee?" tanong ko. She nodded in response.
Napabuntunghininga na lang ako at napailing. Wala naman kaming magagawa. At saka, hindi talaga ako sigurado. Pero kung siya nga talaga 'yun, bakit niya kasama si Juliette?
Think positive, Chands!
Sakit sa ulo mag-isip. Dumiretso na lang kami sa parking lot at sumakay na sa kotse. Katabi ko na dito sa driver's side si Kaycee. 'Yung dalawang lovebirds na sa likod. Nagsimula na akong magdrive at sinundo na sila para makauwi na kami.
***
PAPUNTA ako ngayon sa bahay ng lola ni Daniel, bibisitahin ko lang. Kasalukuyang nagpapahinga sina Jale at Kaycee sa bahay, pagod sa biyahe e. Binuksan ko 'yung gate. Dire-diretso ako sa pinto. Bubuksan ko sana gamit n'ung susi ko pero pagpihit ko ng knob, nakabukas na. Ha? Paano nangyari 'yun?
Dumiretso ako sa sala. Nakita kong may nakatayong dalawang tao doon, isang babae at isang lalaki. Kahit nakatalikod sila, alam kong medyo may edad na sila. Mga nasa 40s or 50s siguro ang edad.
"S-Sino po kayo?" nag-aalinlangan kong tanong.
Napaharap sila sa akin. Kung mahina lang siguro 'yung puso ko, baka nahimatay na ako sa gulat. Nakangiti sila sa 'kin habang hawak 'yung picture frame nina Daniel. Minumulto ba ako o namamalikmata lang?
Dahan-dahan silang lumalapit sa akin pero medyo napapaatras ako. "Hi. You are? I'm Daniel. Just call me Tito Dan. And this is my wife, Kathy. Call her Tita Kath. Ako 'yung anak ng may-ari ng bahay na 'to. Gwapo ko dito 'di ba?" Tinabi niya sa mukha niya 'yung picture frame kung saan nandu'n 'yung picture noong baby pa si Daniel kasama ng totoong parents niya na KAMUKHANG-KAMUKHA ng dalawang kaharap ko ngayon. Sobra kung makasmile si Tito tapos nagpacute pa. Ang kulit niya din tapos halatang maloko, pareho sila ni Daniel. Para silang kami, pero older version lang.
"Hey, you're so pretty. Anong pangalan mo?" sabi ni Tita at sobrang amo ng ngiti, para siyang anghel. Ang ganda rin n'ung hazel brown eyes niya. Ang gaan ng loob ko sa kanilang dalawa kaso at the same time natatakot ako.
Pero ang kwento ni Lola, nahulog sila sa bangin at hindi na natagpuan pa. Bakit nandito sila ngayon?! Bigla akong pinanindigan ng balahibo. Parang biglang lumamig 'yung paligid. Nananaginip ba ako? Naghahallucinate? Nagdedeliryo? Nababaliw na? O sadyang minumulto lang? Pero kung totoong buhay sila...paano nangyari 'yon?!
Napasign of the cross ako.
Lord, huwag niyo po akong takutin!
Akala ko ba patay na sila?!
"Ch-Chandria po," nauutal kong sagot.