"Τη βρήκαμε νεκρή στο δάσος αλλά δεν είναι μόνο αυτό." Την κοιτούσαν και οι δύο σοκαρισμένοι.
"Συνέχισε Άννα μου.." την προέτρεψε ο Πέτρος.
"Αντί να καλέσουμε την αστυνομία, τη θάψαμε. Ήμασταν 15 δεν ξέραμε τι κάναμε. Νομίζαμε ότι θα κατηγορούσαν εμάς για το φόνο της."
"Ναι , αλλά έτσι εμποδισατε να βρουν το δολοφόνο της ρε Άννα."
"Δεν το κάναμε επιτηδες Άλκη , εντάξει ;"
"Για 15χρονα πάντως μες στην ίντριγκα ήσασταν! Μωρο μου , πρέπει να πάμε στην Αστυνομία."
"Πέτρο ξέχνα το ! Η Ωραιοζήλη δεν θα το δεχτεί με τίποτα. Αφήστε που νομίζω ότι γνωρίζει τον δολοφόνο." Και οι δυο την κοιτούσαν άναυδοι. Η μία βόμβα μετά την άλλη.
"Τι εννοεις ;" τη ρώτησε ο Άλκης.
"Δεν ξερω ρε Άλκη , απλά μια υπόνοια έχω. Αν τη βρεις ρώτα τη." Ξαφνικα το κλίμα άλλαξε. Ο Άλκης άρχισε να πιστεύει ότι τελικά η Ωραιοζήλη μπορεί να μην είναι αυτό που φαίνεται.
Στο μεταξύ η Ωραιοζήλη βρισκόταν στο σπίτι του Χάρη.
"Πάντα σε σένα θα βρίσκω καταφύγιο." Του είπα ενώ του έπιασα το χέρι. Εκείνος με κοιταξε με απορία.
"Χαρη τι συμβαίνει; "
"Εσύ θα μου πεις Ωραιοζήλη! Γιατί είσαι εδώ ;"
"Νευρίασα με τον Άλκη και σηκώθηκα και εφυγα. Μπορείς να με φιλοξενήσεις για λίγο ;" Εκείνος μου έγνεψε καταφατικα και ανακουφιστηκα.
"Θέλω να σου πω και κάτι άλλο. Θέλω επιτέλους να το βγάλω από μέσα μου."
"Τι συμβαινει Ωραιοζήλη; πες μου."
"Πριν τρία χρόνια ήμασταν τρεις φίλες αντί για δύο που είμαστε τώρα. Εγώ , η Άννα και η Πατρίτσια. Ήταν καλοκαίρι και είχαμε πιει εξαιτίας ενός φεστιβάλ που γινόταν κάθε χρόνο. Εγώ και η Πατρίτσια πήγαμε βόλτα στο δάσος. Η Πατρίτσια απομακρυνθηκε και την έψαχνα παντού. Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι να ξυπνάω ξημερωματα στο σπίτι κάποιου αγνώστου. Μου μίλησε και μου είπε ότι δεν θα μιλήσει αν δεν μιλήσω και εγώ. Μετά δεν θυμάμαι κάτι άλλο.. μονο το τηλεφώνημα της Άννας στις έξι το πρωί. Αλλά το περίεργο είναι ότι ήμουν σπίτι μου. Δεν ήξερα αν ήταν απλά ένα όνειρο με τον τύπο στο σπίτι του ή όχι.. Τέλος πάντων η Άννα μου είπε να πάμε να βρούμε την Πατρίτσια γιατί δεν μας άφηναν οι γονείς μας να πάμε μόνο με την προϋπόθεση ότι θα γυρνούσαμε και οι τρεις μαζί. Τότε πήγαμε στο δάσος , εκεί είχα πει στην Άννα ότι άφησα την Πατρίτσια.. Είχε αίματα στο κεφάλι και μια πέτρα δίπλα της. Της πρότεινα να την θάψουμε γιατί νόμιζα ότι την είχα σκοτώσει εγώ.. αλλά όταν βρήκε το πτώμα της ή Αστυνομία την επόμενη μέρα είπε ότι τη σκότωσαν μεταξύ 3-4 που σημαίνει ότι εγώ ή ήμουν σπίτι μου ή στο σπίτι αυτού του τύπου." Σταμάτησα για λίγο και ο Χάρης μου έδωσε λίγο νερό. Με κοιτούσε σοκαρισμένος.
"Τότε κατάλαβα πως δεν τη σκότωσα εγώ αλλά κάποιος άλλος..και από τότε λαμβάνω μηνύματα στο κινητό ότι αν δεν αποκαλύψω τίποτα θα έχω τη ζωή που θέλω. Και έτσι είναι. Ξαφνικα είχα τους καλύτερους βαθμούς γιατί μου έστελνε τα θέματα των διαγωνισματων και γενικά η ζωή μου έγινε καλύτερη. Φαντάζομαι πως είχα δει κάτι που δεν έπρεπε αλλά πραγματικά δεν θυμάμαι τίποτα. "
"Ωραιοζηλη πρέπει να πας στην Αστυνομία."
"ΤΙ ; ΌΧΙ !" φώναξα στον Χάρη .
"Θα πάω φυλακή ρε Χαρη για απόκρυψη στοιχείων."
"Ωραία , και τι προτείνεις ;"
"Πρώτα πρέπει να μιλήσω στον Άλκη αλλά θα με μισήσει και θα τον χάσω."
"Αν σ ' αγαπάει δεν θα σε αφήσει αλλά πρέπει να του το πεις , να ξέρει ποια γυναίκα θα παντρευτεί!"
"Ωραία.. θα του μιλήσω αύριο αλλά σήμερα θα μείνω εδώ και αύριο το πρωί θα του μιλήσω στο υπόσχομαι."
Στο αστυνομικό τμήμα παρόλο που η υπόθεση είχε κλείσει μετά από ένα απρόσμενο στοιχείο άνοιξε και πάλι. Ο υπεύθυνος της υπόθεσης , κύριος Ανδρέου έλαβε ένα δέμα το οποίο περιείχε μια φωτογραφία η οποία δείχνει την Ωραιοζήλη στο δάσος και από πίσω έγραφε την ημερομηνία και την ώρα που τραβήχτηκε.. είναι η ώρα που έγινε ο φόνος της Πατρίτσιας. Ο διοικητής διέταξε να ανοιχτεί πάλι η υπόθεση και να συλλάβουν την Ωραιοζήλη.
Στο μεταξύ η Ωραιοζήλη ξύπνησε ξημερώματα από τον ήχο του κινητού της. 《Μιλησες και δεν θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα. 》 εκείνη ετοιμάστηκε γρήγορα για να πάει στο σπίτι του Άλκη. Είχε ένα κακό προαίσθημα και έπρεπε να του μιλήσει.
Μπήκα μέσα με τα κλειδιά μου , είχε απόλυτη ησυχία. Υποθέτω πως ο Άλκης κοιμόταν , πήγα πρώτα στην κουζίνα για να πιω ένα ποτήρι νερό. Έχω πολύ άγχος. Όμως , τον είδα να στέκεται με μια κούπα καφέ στο χέρι και να με κοιταει. Όχι όμως όπως μέχρι χθες αλλά διαφορετικά.
"Εμ Καλημέρα. Θέλω... Θέλω να μιλήσουμε."
"Καλημερα.. σ ' ακούω."
Του ειπα όλα όσα έγιναν εκείνο το βράδυ και ένιωσα μια ανακούφιση.
"Τι έχεις να πεις για όλα αυτά ; φαντάζομαι πως με μισείς και δεν με θέλεις άλλο πια στη ζωή σου."
"Ξερεις Ωραιοζήλη αποφάσισα ήδη πριν μου πεις αυτά. Η απόφαση που πήρα..." Περίμενα με αγωνία να μου πει την απόφαση που πήρε αλλά μας διέκοψε το κουδουνι. Ποιος σκατά είναι στις 8 το πρωί; Ο Άλκης πήγε να ανοίξει την πόρτα και έτρεξα και εγώ μαζί του. Για κάποιο λόγο δεν μου άρεσε αυτό το κουδούνι. Άνοιξε και είδαμε δύο αστυνομικούς.
"Τι συμβαινει; " τους ρώτησε ο Άλκης.
" Η δεσποινίς Παλαιολογου Ωραιοζήλη; " Ωχ !
"Εγώ είμαι."
"Ακολουθήστε μας στο τμήμα , σας παρακαλώ."
"Μισό λεπτό ! Για ποιο λόγο συλλαμβανετε την κοπελα μου ;"
"Κυριε Θεοτοκά η δεσποινίς κατηγορείται για το φόνο της Πατρίτσιας Μάρκου." Ενώ μου περνούσαν τις χειροπέδες ο Άλκης μου είπε να μην φοβάμαι και ότι θα φωνάξει τον καλύτερο δικηγόρο.
2 ώρες στο τμήμα προσπαθούσαν να με κάνουν να ομολογήσω. Όμως τι σκατά να πω ; αφού δεν την σκότωσα εγώ. Ζήτησα να κάνω ένα τηλεφώνημα. Ευτυχώς που το επέτρεψαν. Αφού βγήκαν και οι δύο αστυνομικοί πληκτρολογησα τον αριθμό του.
"εντάξει το έπιασα. Βγάλε με από εδώ και θα κάνω ότι μου ζητήσεις." Εκείνος δεν μου απάντησε και απλά το έκλεισε. Εμεινα άλλες δύο ώρες στο τμήμα. Είπα στον Άλκη να μην καλέσει τους γονείς μου και τους ανησυχήσει άδικα. Τελικά , με άφησαν ελεύθερη. Είπαν ότι είχαν νέα δεδομένα στην υπόθεση , ότι μάλλον τη σκότωσε ένας ξυλοκόπος. Εν τω μεταξύ στο δάσος δεν υπάρχει κανένας ξυλοκόπος. Απαγορεύεται από την περιοχή να κόψεις δέντρο από αυτό το δάσος. Μόλις βγήκα ο Άλκης με αγκάλιασε.
"Τελικά , τι αποφάσισες ;"
"Πάμε σπίτι μας να κάνεις ένα μπανάκι και θα σου πω...ή μάλλον θα σου δειξω . " μου είπε και μου έκλεισε το μάτι.
Γειά σας παιδακια μου !
Λοιπόν και εμένα μου λείψατε 😊😊
Σκέφτομαι να γράψω καινούρια ιστορία.
Πείτε κανένα θέμα να πάρω καμιά ιδέα .
Θα γράψω ένα ακόμα κεφάλαιο πριν φύγω για διακοπές.
Το τέλος πλησιάζει
Be continued!