A/N: We are in a futuristic setting. Mga 2000 years after 2014. At dahil futuristic to, sa picture na lang nakikita ang bagay na meron tayo ngayon. I find this kind of genre unique and exciting so expect this type of updates in the future.
GENRE: SCIE-FI STORY
Monday morning. I looked arround. Fresh air, humming sounds of birds and bees. Perfect na sana kung hindi ko lang alam na lahat ng ito ay man made. I deeply sigh. Today is the day kung saan magdedecide kami kung magiistay ba ako o pipili ng ibang landas.
Napakatahimik ng lugar pero i feel somehow that I am not fit in here. Yung pakiramdam na kahit ito na ang kinalakihan mo ay parang may kulang pa rin.
Bumalik ako sa aking higaan at inabot ang nagiisang librong meron ako. Marahan ko iyong binuksan. Puro larawan ng mundo noon na malayo sa mundong tinitirhan namin ngayon.
People live in a artificial place made by man. Earth has been so much damaged that we need to evacuate and live in a different planet. People are being categorize according to there use sa government.
Para sa matibay na pamamahala, bumuo ang gobyerno ng tatlong faction.
Ang mga Erudite, sila yung grupo ng mga mamayan na may matataas na i.q. Ang madalas namumuno kung paano patatakbuhin ang siyudad.
Abnegation, ang puso ng siyudad o yung mga normal na mga mamayan.
Panghuli ang mga Dauntless. sila ang mga nagtatanggol sa buong siyudad. Matatapang, may mga tattoo at mga laging nakaitim.
Bukas na ang Choosing ceremony. Ang aking pamilya ay nabibilang sa Abnegation pact. Gusto ng mag magulang ko ang normal na pamumuhay. Yung gigising sa umaga at papasok sa trabaho pagkatapos ay uuwi at matutulog.
Ayaw ko ng ganoong buhay. Gusto ko ng exciting at makabuluhan ang bawat oras ko. Araw araw ay dumadaan ako sa market. Doon lagi kong nakikita ang ang mga Dauntless. Napakamalaya nila. Na para bang kahit ano pwede nilang gawin.
Araw araw din ay lagi ko syang nakikita dun. Sa grupo niya, sya yung masasabi kong pinakamakisig sa lahat bukod sa napakatangkad nya pa at masasabi kong pinakagwapo sa lahat.
Di ko maiwasang mapangiti mag isa pag nakikita ko sya. Alam ko sa sarili ko na SYA na. Di na ako makapag antay para bukas.
CHOOSING CEREMONY:
"Karylle Tatlonghari" pagkarinig ko sa aking pangalan ay tumayo ako at umakyat sa stage.
Tinitigan ko ang tatlong bilog sa harapan ko pati na ang kutsilyo sa tabi ng mga ito. Inabot ko ang matulis na bagay. Tahimik ang lahat. Saglit kong tiningnan ang aking magulang na nakaupo s hilera ng mga Abnegation. Ayaw kong malayo sa kanila pero ayaw ko din naman ng ganong buhay.
Dahan dahan kong hiniwa ang aking palad gamit ang kutsilyo at pinatak ang lumabas na dugo sa pangatlong bilog tanda na pinipili kong mabilang sa Dauntless.
Agad na naghiyawan ang mga Dauntless. Nagalakad na ako upang maupo sa kanilang hilera nila. Isa isa nila akong kinamayan. Masaya silang lahat. Lahat yata sila ay nilapitan ako pero SYA, andun lang sa tabi. Kahit kelan napakatahimik nya talaga.
Sa huling pagkakataon ay tinitigan ko ang aking mga magulang. Malungkot ang mga mata nila pero nakangiti sila sa akin. Nanikip ang dibdib ko. Nagiguilty ako pero alam ko na tama ang pinili ko.
Tinapos ng tagapagsalita ang seremonya. Isa isa ng nagsialisan ang mga Factions. Pagkalabas ay nakita kong may humintong tren sa harap namin tanda na ito ang sumusundo sa amin. Nakita ko sya sa harapan ng pinto at dahil ako na lang ang natitirang hindi pa sumasakay ay bahagya syang umisod.
Huminto ang tren sa harapan ng lumang building. Sinalubong kami ng isang grupo ng ng mga kalalakihan.
"We are glad to meet you all, natutuwa kami at ito ang pinili nyu." minasdan ko ang nagsalita. Maskulado ang katawan nya at may malaki syang tattoo sa kamay. Nakakatakot syang tignan.
"Pero dahil tapos na ang pamimili, kami naman ngayon. Lahat kayo ay susubukin namin. All of you will undergo initiations. Walang lugar ang mga duwag dito. You chose use, we will choose you"
"Para sa unang pagsubok." sumunod kami ng lumakad sa.
"Sino ang unang tatalon" tanong nya.
Nanlaki ang mata ko. Seryoso ba sya? Nasa rooftop kami ng building ngayon at tatanungin nya kung sino ang gustong tumalon. Nagtanginin kami. Walang gustong magsalita at sumagot.
"Ako" sabi ko na ikinagulat ko rin. Parang gusto kong umurong pero huli na. Napilitan akong lumapit sa harapan at tinitigan ang tatalunan ko. Nanlamig ang katawan ko ng makitang halos di ko maaninag ang baba sa sobrang taas nun.
Pumikit ako sabay akyat sa tungtungan at huminga ng malalim sabay talon. Halos di ko maramdam ang katawan ko sa bilis ng pagbulusok ko pababa. Di ko mabilang kung ilang palapag ba ang nalagpasan ko pero habang nagtatagal ay nawawala ang kaba ko. Mga ilang sandali pa may sumalo sa likuran ko. Medyo natigilan ako.
Gusto kong matawa at humalaklak. Para pala kaming mga tanga na takot na takot kanina. Panu namin malalaman kung di namin susubukan?
"So, you are the first jumper?" nagulat ako ng may magsalita. Napalingon ako at nakita ko sya. Dahil walang masabi ay tumango na lang ako.
"Tapos na ang unang pagsubok pero marami pa kayong pagdadaanan. Lagi nyong iisipan na walang duwag sa mga Dauntless. Walang mangyayari kung di nyu susubukan"
"Sa mga susunod nyong pagsubok ay makakasama ko si Vice. Sa ngayon ay sasamahan nya kayo sa inyong magiging tulugan at pahingahan"
Humakbang sya paharap. Nahigit ko ang aking hininga. Di ko maintindihan ang aking nararamdaman pag nakikita ko sya.
"Sumunod kayo" napakalamig ng boses nya.
Narating namin ang isang malaking kwarto na puro papag.
"Dito kayong lahat matutulog"
"Para sa mga babae ba ito o lalake?" lakas loob na tanong ng isang lalake.
Dumiretso sya ng tingin dito.
"Pareho" maikling sagot nya. Nagtinginan kami ng mga kasama ko.
"Magpalit na kayong lahat. Oras na para sa hapunan pagkatapos nun ay humanda na kayo para sa pagpapakilala" pagkasabing pagakasabi nun ay agad syang tumalikod. Nasundan ko pa sya ng tingin.
Sabay sabay kaming pumasok sa isang malaking kwarto. Maingay, magulo, lahat ay nagtatawanan. Kapansin pansin na ang mga damit nila ay kaiba sa suot naming mga baguhan. May mga nakahilerang malaking lamesa na napapatungan ng maraming pagkain.
Isa isang nagpwestuhan ang aking mga kasama. Dalawa kaming naiwang nakatayo. Medyo nagdadalawang isip kami kasi ang natitirang pwesto ay yung katabi si Vice.
Medyo naawkwardan lang kami kasi mukhang napakasungit nya tapos di pa ngumingiti.
"Ano pang tinatayo tayo nyu dyan?" nagitla kami ng magsalita sya. Tiningnan ko sya pero di naman sya nakatingin sa amin.
Umupo na kami. Buti na lang pala at nakaupo sa katapat ko ang aking ibang kasamahan. Maya maya pa ay medyo gumagaan na ang loob ko sa kanila. Masarap din pala silang kausap. Agad akong napalapi kay Anne, Billy at Vhong.
Si Anne ay katulad ko ring galing sa Abnegation.
Si Billy ay galing sa Erudite habang si Vhong naman ay mula sa Dauntless mismo.
Nagkakatawanan na kami ng malakas ng magsalita si Vice.
"Kababae mong tao, napakalakas mong tumawa" nilingon ko sya. Napataas ako ng kilay.
"Akala ko ba walang restrictions ang mga Dauntless? Bakit ngayon pinupuna mo ang pagtawa ko"
"Who give you the right to answer me back?"
Natahimik ako. Oo nga pala. Isa sya sa mga namumuno.
"All of you will be doing the training here. Walang Dauntless na mahina. Magsanay kayo at para sa unang esksaminasyon bago ang training. Maglalaban kayo. Para sa unang set. Lapit sa harapan, first jumper versus last jumper"
Kinakabahang humakbang ako sa harapan. Muntik pa kong himatayin ng makitang malaking babae si last jumper. Sabay kaming umakyat sa may bilog na rin.
Pumagitna sa amin si Vice.
"Maglalaban kayong dalawa. Hihinto lamang ito kung isa sa inyo ay susuko o mawawalan ng malay. Simulan na"
Tumunog ang bell tanda ng pagsisimula ng laban. Unang umipensa si last jumper. Nakaramdam ako ng saglit na panghihina ng tumama any kamay nya sa aking likuran.
Umurong akong saglit at humanda sa pagatake. Saktong palapit sya ay tumaas ang aking paa. Nais kong magtatalon sa tuwa ng makitang napahiga sya sa sipa ko. Lalapitan ko sana sya sa isa pang pag atake ng bigla nyang hawakan ang kamay ko at hilahin. Di ko na alam ang nangyari, basta na lang nagdilim ang lahat sa akin.
Napangiwi ako ng maramdamang sumakit ang balikat ko.
"Bakit napili mo ang Dauntless kung ganyang mahina ka pala" tumingin ako sa kaliwa ko at nakita ko si Vice. Hindi ko alam kung bakit sya narito pero somehow gumaan ang pakiramdam ko.
Di ko pinansin ang sinabi nya.
"Nasaan ako?" tanong ko.
Nang di makirinig ng sagot sa kanya ay tiningnan ko sya. Di ko alam pero biglang namula ang mukha nya sabay iwas ng tingin sa akin at tumingin sa ibang bahagi ng kwarto.
"Kwarto ko ito" napaawang ang bibig ko.
"Pero anong ginagawa ko rito?"
"Siguro ginamot kita kasi isang hampas lang sayo ay tumba ka na at hinimatay na lang sa gitna ng ring"
Sarkastiko man ang pagkakasabi nya may humaplos sa puso ko pagkarinig nun. Maaring manhid syang tingnan pero alam ko mabait sya. Inabot ko ang kamay nya. Ayan nanaman ang pamumula ng mukha nya.
"Salamat"
"Sa susunod mag ingat ka." pagkasabi niyon ay tumayo sya. Meron pa akong sasabihin. Pinilit kong tumayo pero dala marahil ng mahabang pagtulog ay bigla akong napatumba.
Agad syang lumapit sa akin at binuhat ako pabalik sa higaan.
Namesmerize ako sa kanya habang inaayos nya ang pagkakahiga . Nakasuot man sya lagi ng itim ay napakalakas pa rin ng dating nya sa akin. Kasama ng tattoo nyang star sa leeg. akmang ilalayo na nya ang katawan sa akin ng higitin ko syang muli palapit.
Alam kong nagulat sya pero di ko na kasi kaya yung electricity sa tuwing nagkakalapit kami.
Ako na ang unang humalik. Sa una ay di sya nagrerespond pero dahil nagiging agresibo na ako ay sinasalubong na rin nya ang bawat halik ko.
I felt his hand on my waist. Slowly caressing. I was the one domineering the kiss. All he did was to respond. I could feel the warmth of his body against mine. I took his shirt off.
"What are you doing?"
I heard him asked. Not minding him I continue what im doing. I can't deny it now. Im drawn to him, deeply. He switches position to me. I now sitting on his lap. We ate breathing irregularly.
I actually dont know what has
gotten to my mind. All i know is I need him. In a few seconds we are all naked. He has a body of a god. I held him. Hug him then feel his kiss on my neck. I sigh deeply. I am losing my breath. I want this done.
I held the top of his pants. He hold my hand and I looked at him.
"Let me" In a slow motion I watch him as he continue remove his clothes for me. God! di ko alam na napakaganda pala ng katawan nito. After his done. He joined me in the bed.
"Are you sure about this?" he whispered. Tumango lang ako. I was never been sure on my life till this day.
I bit my lips when I felt him trying to do his thing. He kiss me again. Maybe trying to catch my attention from pain.
Mangiyak ngiyak na ako. Masakit pala.
"Hush, malapit na." What? malapit pa lang yun. I even feel so full of him. Di pa pala lahat yun.
He hugged me tighter when he entered fully. Huminto sya ng saglit. Probably letting me adjust to him. Nang maramdamang ok na ako ay gumalaw uli sya.
May konting sakit pero di na gaano. Slowly while he move, pain started to fade. I am starting to follow the rythm of his body.
Later on I felt my wall tightens and his movements are faster and he even having a heavy breathing. A some sort of pressure are growing inside me.
With one swift thrust, we've reached the destination. Himihingal na humiga sya sa tabi ko at iniyakap ang matitipunong braso sa katawan ko.
"I can't believe it. Before I just used to look at you from a far."
Humiga ako ng paharap sa kanya.
"What do you mean?" tanong ko.
"Lagi ko kayong nakikita. Araw araw tuwing umaga. "
"You mean?"
"Yes. I use to like you. But you see, imposible yun kasi you belong to Abnegation before"
"Pero I'm here na" hinawakan ko ang ang pisngi nya.
"Yeah. So glad you're here. Now it is not impossible anymore"
"What if I don't choose Dauntless.?"
"Well, Dauntless don't give up. I may sort to a desperate move like abducting you and making you choose us"
"I wish you did that and dare you to move....."
Song: I Dare You to Move
A/N: Story based from movie DIVERGENT. I want this story to be on a separate book pero I think di ko kakayanin. I only write whenever I am in the mood so ginawa ko na lang syang oneshot. Recently I am drawn to a supernatural and Scie-fi genre so dont confuse guys of most of my update has this type. I need your comments or votes.
Next in line: DECODE
Do you believe that if a person die with an unfinished business, his or her soul remain on the place where it last stayed on his or her last day?