Niall's POV
Ze is zo lief als ze zo ligt. Ik aai over haar hoofd. "Esmee? Ben je nog wakker", vraag ik zacht. "Huh?". "Of je nog wakker bent", zeg ik. "Ja hoor", glimlach ik. "Moet ik je naar huis brengen, of wil je de film nog afkijken?". "Ik wil de film nog wel afkijken", en ze ga weer een beetje goed liggen. "Oke", zeg ik en ik geef haar een kus op haar hoofd.
Esmee's POV
Ik ben zo moe, maar ik blijf toch, ik lig te lekker bij Niall. Als de film is afgelopen moet Niall me wakker maken. Zo moe was ik dus blijkbaar. "Wakker worden, prinsesje", zegt hij zacht. Ik doe mijn ogen open en kijk Niall aan, hij is zo perfect. Alles is gewoon perfect aan hem. Hij tilt me op en loopt met mij in zijn armen naar de auto, en zet me voorin in de stoel.
Als we bij mijn huis zijn pakt hij de sleutel uit mijn tas en maakt de deur open. Hij zegt hallo tegen mijn moeder die in de kamer tv zit te kijken, hij tilt me op en brengt me naar boven. "Sorry dat we eerder weg gingen", zeg ik. "Dat maakt niet uit liefje, het toch niet leuk geweest als je er geen zin meer in had", zegt hij en hij geeft me een kus op mijn voorhoofd, zegt welterusten en loopt dan weer naar beneden. Ik ga mijn pyjama aan doen, ik hoor Niall en mijn moeder nog praten en dat ik hoor ik de deur dicht gaan.
Ik kan die nacht echt niet slapen. Ik barst van de koppijn. Dan heb ik het weer koud en dan weer warm. Als ik op de klok kijk zie ik dat het 7 uur in de ochtend is. Ik loop naar beneden om een glas water te pakken en een paracetamol. Als ik weer terug in mijn bed lig probeer ik te slapen maar ik ben klaarwakker. Ik besluit te gaan hardlopen en daarna een lekker warme douche te nemen. Ik doe mijn sportkleren pak een appel en loop naar buiten. Tijdens het lopen luister ik natuurlijk naar Liam Payne. De appel is op en gooi het klokhuis in de bosjes, ik schrik me dood want er komt een konijn uit gesprongen. Ik loop richting het park wat een kwartier van mijn huis af is. Als ik een bankje zie loop ik er naar toe en doe wat strek oefeningen. Ik sta met mijn hoofd naar beneden. Als ik weer recht op ga staan voel ik me een beetje duizelig, het wordt een beetje zwart voor mijn ogen. Ik voel een pijnscheut door mijn lichaam en voel daarna niks meer.
Niall's POV
Waar kan ze nou toch zijn, ze neemt haar telefoon niet op en ze reageert niet op mijn sms'jes. Ik besluit naar haar huis te gaan.
"Hallo mevrouw Sawyer, weet u waar Esmee is?", ik kijk haar bezorgd aan. "Ja ze is in het ziekenhuis..", "Wat?! Waarom", zeg ik voordat ze haar zin af kan maken. "Ze is vanmorgen gaan hardlopen maar ze was flauwgevallen in het park, mensen zagen dat hebben de ambulance gebeld en ze ligt nu in het ziekenhuis. Ze moest nog even bij komen en ze heeft haar pols gebroken omdat ze daar op viel toen ze flauwviel", zegt ze. "Kan ik naar haar toe?". "Ja tuurlijk, ik breng je wel ik kom net thuis van haar, ze vroeg of ik warmere kleren voor haar wilde halen". "Oh dat is fijn, gaan we nu dan?". "Ja", en we lopen naar de auto. Op weg naar het ziekhuis.
"Dag meneer, waarmee kan ik u helpen?", vraagt de mevrouw achter de balie. "Ik moet weten in welke kamer Mevrouw Sawyer ligt ze is min vriendin", zeg ik. "Ze ligt in kamer 107, dat is de tweede verdieping meteen de eerste gang in", zegt ze. "Oke, dank u wel", en ik loop met Esmee's moeder naar de tweede verdieping.
Esmee's POV
Als ik mijn ogen open doe zie ik dat ik in een ziekenhuisbed lig. Mijn hoofd doet pijn en om mijn arm zit gips. Ik kijk om me heen, ik zie alleen maar een verpleegster praten met een dokter. De verpleegster komt naar me toe lopen. "Hoe gaat het me je?", vraagt ze. "Ik heb nogal hoofdpijn en mijn arm doet pijn. Wat is er eigenlijk gebeurt?", vraag ik. "Je ging hardlopen maar je was flauwgevallen, je wilde met je pols de klap opvangen en daardoor is die gebroken", zegt ze en ze pakt een bekertje water en een paracetamol voor de hoofdpijn. Ik zie mijn moeder binnen komen. Ze loopt naar me toe en omhelst me. "Ag, meisje gaat alles goed met je?", vraagt ze bezorgt. "Het gaat goed, maar ik heb het best koud", zeg ik. "Ik zal wel wat warmere kleren halen thuis dan is het op de terug weg niet zo koud meer", zegt ze. Ze geeft me een kus op mijn voorhoofd en loopt de kamer weer uit.
De dokter waar de verpleegster mee stond te praten loopt naar me toen. "Hallo mevrouw Sawyer, hoe voelt u zich?". "Ik voel me prima, ik heb alleen nog hoofdpijn en pijn aan mijn pols". "Over uw pols gesproken, u moet dit gips er één week omhouden. Als de botten nu een beetje goed aan elkaar groeien hoeft er geen operatie plaats te vinden, groeien de botten niet op de goede manier zou dat helaas wel moeten. Maar als ik nu naar de foto's kijk loopt het goed en krijgt u volgende week ander gips wat u 6 weken moet laten zitten", zegt hij. Nadat de dokter nog wat had verteld ga ik rechtop zitten in het ziekenhuisbed. Ik pak een tijdschrift en ga het lezen. Als ik het tijdschrift bijna uit heb zie ik mijn moeder en Niall. Niall ziet me en rent naar me toen. "Ow Esmee, ik was zo ongerust, ik heb je super vaak gebeld en sms'jes gestuurd", hij omhelst me. Ik zie mama met een trui en ze geeft hem aan me, ik doe hem vlug aan. Niall gaat langs me op het ziekenhuis bed zitten. "Gaat alles goed?", vraagt hij en hij houd mijn hand vast. "Ja hoor, de hoofdpijn is nu bijna weg, allen mijn pols doet nog een beetje pijn". "Hoe is het nou precies gebeurt?". "Nou werd om 7 uur wakker omdat ik het heel warm had enzo. Ik voelde me niet zo lekker dus ik ging naar beneden om een paracetamol te pakken. Ik liep toen weer naar boven en toen dacht ik, misschien moet ik maar even gaan hardlopen misschien helpt dat wel, dus ik trok mijn sportkleren aan pakte een appel en liep naar buiten, naar het park. Ik was wat strek oefeningen aan het doen en stond met mijn hoofd naar beneden, toen ik weer omhoog keek werd ik een beetje duizelig een alles werd zwart, de rest weet ik niet echt meer". Niall kijkt me zielig aan en omhelst me. "Gelukkig gaat het nu weer beter", zegt hij terwijl hij me omhelst.
"Ik heb net even de dokter gesproken. Hij zegt dat als je goed voelt je weer naar huis mag", zegt mama en ze kijkt me aan. "Ik voel me wel al beter, ik denk dat we wel kunnen gaan", zeg ik. Ik stap het ziekenhuisbed uit, zeg tegen de dokter dat ik me prima voel en dan lopen we met z'n drieën het ziekhuis uit. Niall houd mijn hand vast.
Niall en ik zitten samen achterin, ik zit tegen hem aan. "Ga je mee naar ons toe Niall? Of ga je naar huis?", vraag ik. "Ik ga wel even mee. Maar ik kan niet lang blijven want mijn jongere zusje Vivian is jarig vandaag". "Ow gefeliciteerd met je zusje", zegt mijn moeder. "Ik wilde eigenlijk vragen je wilde komen maar ik denk dat het beter is als je even wat rust neemt en uitziekt". "Ja, dat denk ik ook".
We lopen naar binnen. Ik pak wat te drinken voor Niall en mij. We praten even en als Niall zijn drinken op heeft gaat hij weer. Hij geeft me een kus en zegt, "snel beter worden hé, prinsesje van me". Dan loopt hij de voordeur uit, op weg naar zijn eigen huis.
"Die Niall is echt een geweldig aardige jongen zeg. Je hebt een goeie uitgekozen", zegt mama. "Ik weet het, hij is echt heel lief en hij zorgt ook echt heel goed voor me", zeg ik met een glimlach. "Je ziet er moe uit, ga maar lekker naar bed", zegt ze. "Ja, dat was ik net van plan", en ik loop naar boven.
Ik kan niet echt slapen dus ik pak mijn laptop en besluit een film te gaan kijken.
Als de film is afgelopen is het rond 1 uur. Ik loop naar beneden en pak wat te eten. "Gaat het al wat beter?", vraagt mama terwijl ze een appel in stukjes snijd. "Ja hoor, maar mijn pols blijft maar pijn doen", zucht ik. "Gewoon niet aan denken dan gaat het wel over en ze geeft me een bakje met stukjes appel erin aan. "Hier eet maar, dat is goed voor je", ze geeft me het bakje aan. Ik loop met een glas water en het bakje naar de kamer en plof neer op de bank.
Ik denk dat ik Elsa maar weer is ga bellen. Ik pak mijn mobiel en tik haar nummer in. De eerste keer neemt ze niet op maar de tweede keer dat ik bel krijg ik Elsa's blije stem aan de lijn.
"Heey, es alles goed?"
"Ja hoor het gaat wel, moest vanmorgen wel naar het ziekenhuis"
"Oh my god, was is er gebeurt!?"
"Nou ik was gaan hardlopen en toen was ik flauwgevallen. Ik voelde me niet zo lekker dus ik dacht misschien helpt dat wel maar blijkbaar niet dus haha".
"Oei, dat is niet zo fijn".
"Nee inderdaad, en ik heb ook nog is mijn pols gebroken omdat ik toen ik viel de klap wilde opvangen met mijn pols. Dat is niet zo echt gelukt haha".
"Ik kom wel weer is langs, kan ik meteen mijn naam op je gips zetten haha".
"Ja klinkt leuk! Kunnen we weer is een keer een leuke meidenavond houden!
"Ja! Klinkt super gezellie! Maar ik moet nu weer gaan. Mijn moeder wil naar oma en ik moet mee".
"Ow oke, doe maar de groeten aan ze van mij",
"Ja zal ik doen, doegg".
"Doegg".
Ik leg mijn telefoon weg en val uiteindelijk in slaap op de bank.
_______________________________________________________________________
Dit hoofdstuk is een stuk langer maar dat is omdat ik nu meer dan 100 reads heb!!!! Omg ik wordt hier echt blij van ! haha. Ik hoop dat jullie het weer leuk vonden!
Like, share, comment, vote do what you want it's free :)
xxxx Renske (IrwinsBandana_)