Tanghali na at nagaayos sila dahil papunta na ang wedding planner para sa motif at kung ano ano pang kaechusan.
Dawn: Tonton!!!! *Sigaw mula sa kusina*
Charlie: *Naglalakad papunta sa kusina* Ma, why are you ----- *May nakita* Waaaaaaaaaaa!!!! *Tumakbo pataas*
Tonton: *Mula sa labas, kumaripas ng takbo papasok* Ano yun?
Dawn: *Natataranta* M-a-May- May ipis! *Tinuro yung gilid ng ref*
Tonton: *Napalitan ang taranta ng ngiti* Jusko naman Dawn! Ipis lang yan oh! Kaloka!
Dawn: *Napatingin kay Tonton* Maygad Tonton.
Tonton: *Lumapit kay Dawn* Bakit?
Dawn: *Lumayo ng konti* You sounded gay. Gosh.
Tonton: *Tumawa* OA mo. Pinatatawa lang kita. Makareact ka naman kasi sa ipis! *Napatingin sa gilid ng ref.* Oh. Umalis na eh.
Dawn: *Napatingin sa gilid ng ref* Hay thank God. *Umupo sa upuan* Wala pa ba si Ms. Abby?
Tonton: Wala pa. Masyado kang excited. *Tumawa*
Dawn: Eh kasi naman. Sino bang hindi?
DINGDONG!
Tonton: I'll get it. *Binuksan* Oh Ms.Abby, come in!
Ms.Abby: Hi, siguro naman nakapagisip na kayo para dere-deretcho tayo? *Tumawa*
Tonton: Excited na nga si Dawn.
Nag-settle na silang lahat sa living room at bumaba na din si Charlie mula sa itaas nang makakalma ito ng dahil lang sa ipis.
Charlie: Hay, good thing the cockroach went away or else I'll be staying in my room till dinner.
Dawn: At dahil nandito si Charlie, I guess we have to speak the language she knows. Hirap na, baka magnosebleed yung bata sa Tagalog. *Tumawa*
Tonton: Onga onga. Kawawa naman. *Tumawa*
Ms.Abby: Okaaaaay, shall we start? *Bubuksan na sana yung envelope ng biglang may nagdoorbell*
Dawn: Oooops, I'll get it. You guys go on. I'll be quick as a bunny, Tonton could handle such things. *Ngumiti at pumunta sa pinto*
Tonton: Come on let's start!
Charlie: Time to bring out my Dawn Guidotti Fashion sense *Nginitian si Tonton at Ms.Abby*
Meanwhile pag bukas ni Dawn ng pintuan, sa hindi inaasahang oras at araw. Nakita niya ang taong hindi niya inasahang alam kung taga saan siya.
Dawn: *Nagulat* Richard?!
Richard: *Ngumiti* Hi Dawn.
Dawn: *Di mapakali* Uhmm... Ah... Ba't nandito ka? Pano mo nalaman na dito ang bahay ko?
Richard: *napangiti lalo* Kalma. Una, may ibabalik ako sayo. Pangalawa, ikaw yata ang pinakasikat na tao sa Paris ngayon kaya malamang malalaman at malalaman ko kung nasan ka.
Dawn: *Di parin komportable* Ah... Ano bang ibabalik mo?
Richard: *May kinuha sa bulsa* Napulot ko sa place kung saan tayo nagpicnic. Sure ako na sayo yan.
Tila, nagulat si Dawn sa nakita.
ITS THE RING RICHARD GAVE HER.
Dawn: *Nagulat* Ohmygosh. *Kinuha ang singsing* Thank you! Kaya pala hindi ko siya mahanap kagabi! All this time it's with you. Thank you! *Unexpectedly, nayakap niya si Richard*
Richard: *Nagulat kaya napayakap na lang din* Uhmm... Your welcome.
Dawn: *Bumitaw agad* Hehe, sorry. Natuwa lang ako.
Richard: Halata nga *Tumawa* Bakit naman? Eh akala ko wala nang halaga yang singsing na yan.
Dawn: Chard, even though we didn't end up as we planned. Syempre galing sayo tong singsing, ofcourse may memories. At mahalaga sakin to, good thing ikaw ang nakapulot. *Nginitian si Richard*
Flashbaaaaaack
Richard: *Binigyan ng blindfold si Dawn* Loves lagay mo ito sa mata mo.
Dawn:*Nagulat* Ha? bakit?
Richard: Babawi ako! nauntog kaya ako kahapon! bawi din ano!
Dawn: Sige na nga *ngumiti at naglagay ng blindfold*
lumabas na sila ng kotse at inalalayan naman ni Richard si Dawn na bumaba.
asan nga ba sila?
nung nasa gitna na sila binitawan na ni Richard si Dawn.
Dawn: *nagtataka* Ummm....aaahh chard?? buhay ka pa dyan?
Richard: *lumuhod* tanggalin mo na Loves.
Dawn: *tinanggal* Anong ginagawa mo?
Richard: *hinwakan ang kamay ni Dawn* Gusto ko sanang ibigay sayo ito.*nilabas ang singsing*
Dawn: *nagulat* pakakasalan mo na ako?
Richard: *ngumiti* Hindi pa. Pero gusto ko isuot mo itong singsing. Palatandaan nyan na sayo lang ako at ako ang mahal mo. Tatanggalin mo lang yan pag susuko ka na.
Dawn: *napapaluha* Nakakaloka ka naman. Sige. Pero kapag tinanggal ko or inikot o kung ano man sa daliri ko ang singsing, signal yan na malapit na akong sumuko at tatanggalin ko lang toh kapag ayoko na.
Richard: SIge.
Dawn: Ay wait may ibibigay rin pala ako sayo. *nilabas ang bracelet* ayan..... ganun din ang explanation ko.
Richard: Ang ganda naman nito, Thank you.
Dawn: Thank you din ano. Pero teka, bakit moko dinala dito sa burol.
Richard: Kasi mapayapa dito, tahimik at pagkinasal tayo, magpapatayo ako ng bahay malapit dito para makakapaglibang din.
Dawn: Talaga namang sigurado kang ako na ang pakakasalan mo ah.
Richard: Oo naman!
End of Flashback
Dawn: *Natigilan sa naalala at nakita na suot parin ni Richard yung bracelet*
Richard: Ah... Okay ka lang? *Nagtataka*
Dawn: Yes.... Yep! I'm good! Suot mo rin pala.
Richard: *Napatingin sa bracelet* Ay oo, Lacey is asking kung bakit lahat ng binili niya di ko sinusuot, I told her na super meaningful nito kasi isang mahalagang tao ang nagbigay. *Tumingin kay Dawn* Anyways, I came by para ibigay sayo yan. *Ngumiti*
Dawn: Haha okay. Pero thank you talaga. Sooo... See you again sometime?
Richard: Paris is a small world for us Dawn, kung may problema ka. I'm just one phonecall away. *Naglakad papunta sa gate*
Dawn: I know. Osya, baka mauntog ka na. Bye!
Richard: Bye! And... Best wishes! *Sad smile*
Pumasok na si Dawn sa loob at nakisali at syempre nakigulo sa planning.
Charlie: Mom, whos on the door?
Dawn: It's your tito Richard. *Smiled* He gave back something.
Tonton: *Napatingin*
Charlie: What's that?
Dawn: I lost my ring somewhere on our picnic place then he's the one who found it. *Tuwang tuwa*
Tonton: *Medyo nalungkot*
Charlie: Why so happy Mom? Is he the one who gave you that?
Dawn: I'll tell you later let's just proceed to the planning. Where's Ms.Abby?
Tonton: *Fakesmile* Oh... Comfortroom.
Nang makabalik si Ms.Abby nagpatuloy na sila, gusto ni Tonton at Dawn na private lang dahil pag open sa publiko ang kasal, di maiiwasan ang media dahil sa katayuan ni Dawn sa Paris. Natapos ang pagpaplano nila nang masaya dahil walang ginawa si Charlie kundi dumakdak ng dumakdak.
Habang nasa kwarto si Dawn at Tonton.
Dawn: *Napansin ang sudden change sa mood ni Tonton* Ton, you okay?
Tonton: You're still inlove with Richard aren't you?
Dawn:*Nagulat sa biglaang tanong* W-What? N-no!
Tonton: Oh come on Dawn stop acting like you're not! Hindi ka matutuwa ng ganyan dahil diyan sa pesteng singsing na bigay niya sayo!
Dawn: Ano? Come on Tonton! Hello? Kanino ba ako ikakasal? Sayo diba? Sayo, so stop acting like iniwan kita.
Tonton: *Mahigpit na hinawakan ang magkabilang braso ni Dawn* Hindi ako naniniwala. Mahal mo pa ba siya?!
Dawn: Aray! *Nagpupumiglas* Tonton! Masakit! Nasasaktan ako!
Tonton: Sagutin mo muna ang tanong ko! *Mas lalong hinigpitan*
Dawn: *Naiiyak na* OO! OKAY NA?! Oo, mahal ko parin si Richard! At hindi magbabago yon kahit kelan! Mas mamahalin ko siya sa kahit sino. Kahit ikaw! Oh masakit malaman ang totoo diba?! Alam mo kung bakit? Kasi hindi niya ako kayang saktan ng ganto! Hindi niya ipipilit na sabihin ko ang isang bagay na gusto kong itago ng personal! *Napahagulgol*
Tonton: *Natauhan at binitawan si Dawn* So--- sorry.
Dawn: *Napaupo sa sahig habang umiiyak*
Tonton: *Lalapit sana kay Dawn*
Dawn: WAG MO AKONG LAPITAN! *Umiyak lalo*
Tonton: Dawn I'm sorry.
Dawn: *Nagtakip ng tenga habang umiiyak*
Pumasok sa loob ng CR si Dawn at parang takot na takot sa mga nangyari, hindi niya naranasan kay Richard ang anumang ginawa sakanya ni Tonton.
Dawn: *Nag-dial ng number* Ri-richard? *Humihikbi*
Richard: Oh Dawn! *Napansin ang paraan ng pagsasalita* Umiiyak ka ba? Anong nangyari? Anong problema?
Dawn: *Napaiyak lalo dahil sa boses ni Richard* P-pwede ba tayong m-magkita?
Richard: *Nataranta* Sige, sa park.
Dawn: B-bye. *Binaba ang telepono*
Paglabas ni Dawn ng CR tulog na si Tonton, umalis siya ng bahay at nagpunta sa napagusapang lugar.
Richard: *Naglalakad sa sidewalk ng biglang makita si Dawn pero malayo pa siya rito*
Dawn: *May suot na jacket sapagkat nagka-pasa agad ang magkabilang braso, at nakita bigla si Richard mula sa malayo*
Richard: Dawn! *Tumakbo*
Dawn: R-richard!
Tumakbo sila pareho at niyakap ni Richard si Dawn kaya naman napaiyak lalo si Dawn. Nangulila siya sa yakap nito, at nakasisigurong ang yakap na yun ang magpapakalma sakanya. Umupo sila sa isa sa mga bench na nakahilera.
Richard: Anong nangyari sayo?
Dawn: *Umiiyak padin* S-si Tonton.
Richard: *Bigla na lang kumulo ang dugo at nagbabadyang sumugod* Tarantado talaga yun! Anong ginawa sayo?!
Dawn: *Pinigilan si Richard* Wag! Lalo lang magkakagulo. Nagaway lang kami.
Richard: *Nagtaka* Hindi ka iiyak ng ganyan kung nag-away lang kayo. Anong ginawa niya sayo.
Dawn: Dahil sa nangyari kanina, yung singsing. Nagselos siya, bakit daw tuwang tuwa ako dahil daw ba sayo galing. Bakit daw hindi ko siya kayang mahalin tulad ng pagmamahal ko sayo. *Napahagulgol* Tapos..... tapos...
Richard: *Niyakap bigla si Dawn* Shhh.... Ang mahalaga katabi mo ako ngayon. Alam mo bang nagsisisi na ako sa lahat ng ginawa ko sayo? Ewan ko ba, hindi ako masaya kay Lacey. Iba kasi ang mga tipo niya sa mga gantong relasyon. Hindi tulad nung atin, masaya lang. Walang iba.
Dawn: *Napakalma ng kaunti* Pero... Ikakasal na ako.
Richard: But dont you know I could still win you back whenever I want to.
Dawn: Yan ang inaantay ko. *Yumuko*
Richard: *Hahawakan sana ang braso ni Dawn*
Dawn: *Umiwas at naiyak ulit* Please!... Wag... Nasasaktan ako. *Naiyak*
Richard: *Nagulat* Anong ginawa niya sayo? *Unti unting binaba ang jacket ni Dawn at nakita ang pasa sa braso* Siya ba ang may gawa nito?
Dawn: *Dahan dahang tumango*
Richard: Mapapalagpas ko pa yung magaway kayo pero yung saktan ka niya ng pisikal.... Ako na nagsasabi sayo. Baka makapatay ako.
Dawn: Richard please! Ayoko ng gulo! Nadala lang ng galit si Tonton, nagulat din siya sa nangyari!
Richard: Tignan mo nga kung anong nangyari sayo, natatakot ka na mahawakan dahil iniisip mo na masasaktan ka.
Dawn: Please, kahit anong gusto mo. Gagawin ko wag mo lang siya sugurin. Madadamay ang anak ko.
Richard: Sige. Pero 2 weeks mo siyang hindi lalapitan at kikibuin. Dapat malaman nila Twinnie ito.
Dawn: Bakit kailangan pang malaman nila?
Richard: Sila ang kasama mo sa bahay at sila ang magpoprotekta sayo.
Dawn: *Walang nagawa* Si-sige. *Tumayo* Mauuna na ako. Salamat.
Richard: *Niyakap si Dawn* Basta pag sinaktan ka ulit, sa korte na kami magkikita. I- I love you.
Dawn: *Nagiisip muna* Hay... I love you too.
-------------
Ako na ang unang magre-react! Umiiyak ako while typing! Hahahaha effective to! Oh may attitude pala si Tonton. Ayan na, ano na ang mangyayari sa susunod na chapter?
Abangan.