1.04.1943.
I tak nam upłynął wyjazd. Na rozmowach, wspólnych zabawach. Nawet pogodziłam się z Anią. Teraz czas już wracać. Ale 24 marca nie spałam w nocy. Bałam się, że wpadną po Rudego. Ale nie. Wszystko było dobrze. Ochroniłam Janka i jeszcze zorganizowałam super wyjazd. Brawo ja! No dobra. Zorganizowaliśmy. Jakiś tam wkład w to miał Tadeusz. Kocham Tadka. Bardzo. Nuewiem co by było gdyby zginął. Ale nadal tli się we mnie uczucie do Janka.
Rok później ( 14.07.1944)
Po Warszawie krążą plotki, że ma wybuchnąć powstanie. Ciekawe czy to prawda. Jeśli tak, to pójdę walczyć. Nie boję się zginąć. Zginąć w ten sposób to chwała, ale też pójście na łatwiznę. Bo łatwiej jest zginąć za ojczyznę, niż ofiarnie dla niej żyć. Ale to tylko moje zdanie. Może i złe.
***
- Serwus Zośka! Jest Mari?
- Serwus Alek. Serwus Madziu. Magda wyszła. Ale zaraz wróci. Chodźcie. Napijecie się herbaty?
- Ja chętnie. A ty Aleczku?
- Też chętnie.
Weszli. Usiedli na tapczanie a Tadeusz zrobił herbaty.
- Serwus Alek. Co ty tu robisz? Gdzie Madzia?
- Ciebie też miło widzieć Madziu. Lenka poszła do łazienki.
- Siadaj.-- powiedział Tadzio
Usiadłam obok Alka. Po chwili weszła Madziula.
- Cześć!- rzuciła mi się na szyję
- Serwus- też ją przytuliłam
Usiedliśmy wszyscy. Madzia wyciągnęła coś z torby. Podała jedną kopertę Tadkowi. Podeszłam do niego i usiadłam mu na kolanach. Zośka otworzył kopertę. W środku było zaproszenie. Na ich ślub! Ucieszyłam się bardzo ich szczęściem, bo kocham ich i pragnę by byli szczęśliwi. Namawiał nas, żebyśmy też wzieli ślub. Chciałabym, ale nie teraz...
- To kiedy?
- Chciałabym w sierpniu. Kocham ten miesiąc.
- Czy ja wiem...Mam złe przeczucia. Wolałbym jeszcze w lipcu...
- Oj Tadziu Tadziu...Zawsze Masz złe przeczucia...Mówię Ci, że sierpień będzie idealny.
- No dobrze. Niech Ci będzie...- powiedział i przytulając mnie pocałował w czoło.
Nie mogę doczekać się sierpnia.
Czuję, że moje życie się diametralnie zmieni. Oj tak...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Czuwajcie!♡