Chapter 24: Tae
Sandra Gregory's POV
Napunta kami dito sa may bakanteng lote na allotted para sa ipapagawa sanang building ng school.
"Bakit ba dito tayo nagpunta?" Iritang tanong ko.
Ang creepy kasi dito. Napakadilim tapos ang dami pang puno na wala ni isang dahon.
"Shh." Sabi ni Riko at dahan-dahang sumilip.
Marahan niyang kinuha ang baril sa na nakasipit sa likod ng pantalon niya at dahan-dahang kinasa.
Napasilip din naman ako kung saan siya nakatingin at may nakitang isang lalaki na nakasuot ng t-shirt na may tatak na 8.
Hinawakan ko ang balikat niya kaya napatingin siya.
"Sorry pero kailangan talaga." Saad niya at inasinta ang target niya.
Kawawa naman yung lalaki. Bakit ba kasi ito pa ang mission na naisip ng head?
Isang malakas na putok ang umalimpungataw sa katahimikan ng lugar. Kasabay nito ay ang pagbagsak ng isang lalaki na walang kamalay-malay na ngayon na pala ang kaniyang katapusan.
"Rest in peace." Narinig kong bulong ni Zac na ngayo'y nasa likuran ko.
Bakit ba kasi napunta sa ganito? Kami-kami na rin ang nagpapatayan at kumikitil sa buhay ng kapwa naming estudyante.
"Tayo na." Yaya ni Riko sa amin at itinago ang baril na hawak sabay humakbang paalis.
Sumunod na lang kami dito na para bang nalugi ang mga mukha.
Dinala kami ng aming mga paa sa garden at doon muna nagpalipas ng oras.
Mahaba pa din kasi ang natitirang panahon at hindi pa kami safe lalo na't hina-hunting kami ng Camplet 1.
"Kailan kaya ito matatapos?" Tanong ko sa hangin saka inayos ang gulo-gulo kong buhok.
"Chill." Sambit ni Riko at naupo sa tabi ko habang binubuksan ang isang beer in can.
"Saan mo naman nakuha iyan?" Tanong ko dito.
"Baon ko." Sagot niya sabay lagok nito.
"Hindi ba bawal yan?" Pangaral ko dito saka hinampas siya.
"Walang bawal- bawal pagdating kay Riko Kento." Ani pa niya at ipinagpatuloy ang pag-inom.
"Tss." Isang ngiwi lang ang binigay ko sa kaniya.
"Teka nasan si Zac?" Tanong ko nang mapansing nawawala siya na kanina'y katabi ko lang.
"Ji-jingle lang daw." Sagot niya saka ngumiti ng maloko.
Sa tingin ko ay may binabalak siya kaya agad kong tinakpan ang mga dapat takpan.
"Huwag ka ngang assuming." Saad niya saka tumawa.
"Una, hindi kita type. Pangalawa, ayoko sa mga maliliit. Pangatlo, ayoko sa taong madaldal. Panghuli, ayoko sa babaeng kabilang sa samahan ng flaternity." Pagpapatuloy niya.
Grabe siya.
Siya nga tong gusto akong masolo kanina.
"FYI, ayoko din sa mga lalaking malandi, mahangin at hindi na virgin!" Irita kong sigaw at nagtitigan kami ng masama.
"Guys, okay lang ba kayo?" Tanong nang kararating lang na si Zac ngunit hindi kami nagpatinag at itinuloy ang aming staring competition. Sa halip, ay sabay namin siyang nasigawan.
"HUWAG KANG MAKIALAM!" Same words na same words ang lumabas sa mga bibig namin at parehong pareho din ang tono.
"Ooookay." Taas kamay niyang sambit saka naglakad-lakad sa kung saan.
Itinaas ko ang kamay ko saka ini-emphasize ang middle finger.
"Eto ka." Bulong ko at ginantihan niya rin ako.
"Same with you." At itinaas din ang middle finger nito.
Tumayo na ako sa kinauupuan kong fountain na walang tubig dahil sa inis at lalayo na sana nang may matapakan akong kung anong madulas kaya sumala ang paa ko at muntikan nang malaglag. Buti na lang sinalo ako ni Riko, kung hindi ay bagok ata ang abot ko.
Nginitian niya lang ako saka binitawan ang pagkakasalo sa akin kaya natumba ako at nagdiretso sa lupa.
"Grrr!" Sigaw ko nang makita siyang tawa ng tawa.
Napatingin ako sa sapatos ko at may kung anong chocolate like thingy doon.
"Diyan ka bagay, sa kauri mong tae." Asar pa nito.
He's so Grrrr!
Humanda ka sa akin kapag nakatayo ako dito.
"Ewwww." Nasabi ko na lang nang pati kamay ko ay meron din.
Sino ba kasing hayop ang tumae dito?
Dahan dahan akong tumayo at pinagpagan ang sarili ko.
Lumapit ako sa tumatawa pading si Riko at ipinahid ang kamay kong may tae sa mukha niya.
"Mas bagay sayo." Bulong ko at tumawa.
"What the Heck!" Mura niya at tinitigan ako ng masama.
Binelatan ko lang siya at ngumiti ng nang-aasar.
"Ano gaganti ka?" Hamon ko dito nang makitang unti-unti siyang lumalapit sa akin.
Bigla niya akong hinigit at pinuwersa ang mukha kong mapalapit sa mukha niya.
"Damn you!" Muli niyang mura at walang habas na hinalikan ako.
Shit! My first!
Sobrang harsh niyang humalik na para bang ginagawang laruan ang labi ko.
Laplap beshy!
Agad ko siyang itinulak at sinampal sa mukha.
Feel ko medyo masakit iyon dahil rinig na rinig ko ang pagdampi ng kamay ko sa pisngi niya at maging ang kamay ko ay sumakit.
"How dare you!" Sigaw ko.
"How dare you too!" Sigaw niya.
"How dare you three!" Sigaw ni Zac na halos mamilipit na sa katatawa.
"WHAT'S FUNNY?" Sabay muli naming sigaw with the same tone parin.
Tiningnan ko siya ng masama at muli din niya itong sinuklian.
"FUCK YOU!" Sigaw naming dalawa sa isa't isa.
Timothy Ford's POV
Bumaril ng isa si Kim na ngayon ay kasama ko.
Of all the people sa kaniya din ang bagsak ko.
Nakakatuwa nga e, dahil mas matapang pa siya sa akin dahil nakapatay na siya ng isa na nakaapak ng pagkalalaki ko.
Narito kami ngayon sa gitna ng gubat para dito magtago at nakakita siya ng isang duyang gulong na nakasabit sa puno.
Agad naman siyang tumakbo doon at naglaro ng parang bata.
Seeing her like this makes me ask myself kung siya ba talaga ang Kim Anderson na kilala ko.
Napakasaya niya kahit na ganito ang sitwasyon at hinding hindi maalis sa mga labi niya ang mga ngiti.
"Why are you so happy?" Tanong ko na nagpatigil sa kaniyang ginagawa.
"Simply because I'm with you." Diretsong sagot niya at muling itinuloy ang pagduduyan.
"Hindi pa ba malinaw na hindi kita mahal?" Tanong ko dito na nagpapalit sa kapaligiran.
Ang kaninang masayang si Kim ay naging seryoso.
"Hindi rin ba malinaw sa'yo na mahal kita?" Pagbabalik nito ng tanong.
"Kim... You deserve a better guy. Yung taong mamahalin ka sa kabila ng ugali mo."
Hindi ko alam pero medyo harsh ako sa parteng iyon.
"Sa tingin mo sasaya ako?" Tanong niya.
"It depends on you."
"Pero dito ako masaya, ang makasama ka kahit na alam kong iba ang laman niyan, ng puso mo." She said.
Sorry for judging you too early Kim. Hindi ko agad nakita ang side mo, hindi ko agad nakita kung ano ang nararamdaman mo.
Ganito ka pala ka-martir pagdating sa pagmamahal. Akala ko isa ka lang sa mga obsessed sa akin.
I saw her tears flowing down from her eyes. Hindi ko alam kung paano siya i-cocomfort kaya niyakap ko na lang siya.
Jenny Lovel's POV
Kasama ko si Arthur.
As usual eto siya ngayon at humihithit ng sigarilyo niya.
Hindi kami close at lalo na't hindi ko gusto ang ugali niya.
Pumatay siya ng tatlo kanina na kasapi ng Camplet 8.
Kitang kita din ang pagmamayabang niya at hindi ako natutuwa doon.
"Our mission is already accomplished. Hintayin na lang natin ang liwanag." Sabi niya.
"Huwag kang pasiguro, may target pa tayo ng Camplet 1." Kontra ko.
Nagpatuloy lang siya sa pagsisigarilyo at hindi ko na kinaya ang amoy nito kaya tumayo na ako.
"Pupunta lang ako sa Cr." Dahilan ko at umalis na.
Someone's POV
Narito ako ngayon kung saan tinipon ang mga miyembro ng Devil's Empire.
May papulong daw kasi si Boss.
Naupo na nga kaming lahat sa mga mono-block chairs at sa unahan ay naroroon na si Boss.
"I am here to check how my spies were doing. I am here to hear your reports about the progression of your Camplets." Saad niya at saka nagtawag na.
Sa bawat isang Camplet ay merong isang spy. Iyon ang dahilan kung bakit madaling nakakakuha ng mga bihag ang DE nang hindi manlang namamalayan ng ibang members.
"Camplet 7." Tawag nito kaya tumayo na ako at nagpunta sa una.
"As what you all see, Camplet 7 is the most outstanding Camplet na nagawang i-accomplish ang ilan sa mga missions."
"So anong balak mo? Paano mo sila mapapabagsak?" Tanong ng isang miyembro.
"Ako na ang bahala. Just give me some time." Sagot ko at muli nang umupo sa upuan ko.
Gigisingin ko siya sa mahimbing niyang pagkakatulog. Intayin niyo lang, kapag nawala ang isang mahalagang parte ng makina, magmamalfunction ang iba pang parte nito at sa dulo, mawawalan na ito ng kwenta at pakinabang, tuluyan na itong masisira at mawawalan ng saysay.