"Saan ba talaga tayo pupunta?" tanong ni Xander for the nth time.
I rolled my eyes and look at him. "Sikreto nga. Malalaman mo rin naman so be patient."
Nagkibit siya ng balikat saka tumingin sa labas ng bintana. Sakay kami ng FX ngayon paluwas ng Maynila. Malapit lang naman 'yun kung tutuusin kaya aabutin lang kami ng isang oras na biyahe dahil sa traffic.
Tinignan ko si Xander sa tabi ko. Ang cute niya sa suot na light blue polo shirt at jeans. Sabi ko kasi sa kanya ay mag-polo siya para ngayong gabi. Though parang mas okay kung slacks ang sinuot niya at black shoes, hindi naman masagwang tignan ang suot niya na jeans at rubber shoes.
"'Wag mo naman akong tunawin," aniya bigla.
"Ha-ha! Assuming naman masyado," bulong ko.
Ngumiti siya ng bahagya saka hinawakan ang kamay ko.
"Biro lang. Sige na titigan mo na ako," aniya saka hinalikan ang kamay ko.
Kinurot ko siya sa tagiliran na ikinatawa niya.
Hindi ko mapigilang pagmasdan siya lalo. Isang linggo na ang nakalipas simula nang makita ko siyang tumawa pero hanggang ngayon, hindi ko pa rin mapigilang matuwa ng husto.
Kapag kaharap ang ibang tao, mukha siyang zombie katulad pa rin ng dati. Pero kapag kaming dalawa lang ang magkaharap, pakiramdam ko nagiging ibang tao siya. Ngumingiti, tumatawa... nagagalit din kung minsan. Mas gusto ko ang Xander na 'yun kaya mas gusto kong malayo kami sa karamihan palagi.
Naglakad pa kami ng konti bago nakarating sa restaurant kung saan ako nagpa-reserve. Ngayong gabi kasi, ipapakilala ko si Xander kay Mama at Ate Mariela. Umuwi sila dito para lang magkasama-sama kami. Minsan na lang kasi 'yung sa isang taon at ngayon nga nagkaroon ng oras ang lahat.
"Nandito na tayo," nakangiti pag sabi ko kay Xander pagkatapat namin sa resto.
Kumunot agad ang noo niya. "Mahal dito 'di ba?" aniya sa hindi nagtatanong na tono. Dahil tingin pa lang, mahal na talaga sa restaurant na 'to.
Nagkibit lang ako ng balikat saka hinila siya papasok.
"We have a reservation for Mica Buenaventura," sabi ko sa babae.
Ngumiti naman ito at itinuro ang daan. "This way Ma'am."
Naupo kami sa mesang itinuro ng babae. Halata ang pagtataka sa mukha ni Xander dahil panlimahan ang naka-reserve na pwesto sa amin. Hindi ko mapigilang mapangiti. I really love how he show his emotions in front of me. Mahirap kasi talagang hulaan ang mga 'yun.
"Sinong hinihintay natin?" tanong niya.
Sasagot na sana ako nang saktong namataan ko sina Mama, Kuya Maico at Ate Mariela. Itinuro ko sila kay Xander kasabay ng pagtayo. Tumayo din naman agad si Xander habang hinihintay naming makalapit sila.
"Xander, I want you to meet my family," sabi ko pagkalapit na pagkalapit ng tatlo.
Naging uneasy si Xander pero bahagya pa rin siyang ngumiti.
"This is my Mom, my Ate Mariela and of course you know Kuya Maico." Pagpapakilala kong isa-isa sa kanila. "And guys, this is Xander, my boyfriend."
Inilahat agad ni Ate Mariela ang kamay niya para makipag-shake hands. "Nice meeting you Xander," aniya. Inabot naman 'yun ni Xander at ngumiti lang ng bahagya kay Ate.
"Ang gwapo naman ng boyfriend mo anak," sabi sa akin ni Mama. "Hi," baling niya kay Xander. "I'm Michaela's mother. It's so nice to finally meet you. Marami nang na-kweto itong si Maico habang nasa daan kami."
"Nice meeting you rin po," ani Xander.
Si Mama ang maraming kwento habang kumakain kami. Si Xander naman, parang hindi mapakali sa kinauupuan niya. Hindi ko naman siya masisi, mukhang nagulat talaga siyang ipapakilala ko siya ngayon sa buong pamilya ko.
Hinawakan ko ang kamay ni Xander mula sa ilalim ng mesa. Napatingin naman siya kaya nginitian ko agad para pumanatag naman siya.
"Ikaw Xander, ano namang business ng family niyo? Or work ng father mo perhaps?" out of the blue ay tanong ni Mama.
Mukhang nagulat si Xander sa tanong kaya uminom muna siya ng tubig saka humarap kay Mama.
"Uhm, bale may maliit po kaming grocery store saka po burger stall." Halata sa boses ni Xander na hindi siya komportableng sabihin ang mga 'yun. "Nagta-trabaho rin po si Papa," aniya pa.
Alam ko ang tungkol sa grocery store nila Xander. Nakapunta na kami doon minsan. Marami silang parokyanong nagsa-sari sari store dahil mas mura ang benta nila lalo na't wholesale. Hindi naman 'yun kalakihan tulad ng ibang may pangalan nang grocery store pero mukhang malaki naman ang kita. Sa labas nun, ang sinasabi niyang burger stall.
"Oh, that's nice!" sabi ni Mama. Hinahanap ko 'yung sarcasm sa boses ni Mama pero wala naman 'yun. Mukhang na-impress naman talaga siya. "Saan nagta-trabaho ang Papa mo?"
"Sa MVB Productions po," walang gatol na sabi ni Xander.
Napatingin kaming lahat kay Xander. 'Yung mga negosyo ng Papa niya alam ko pero 'yung nagta-trabaho si Tito Alex sa MVB? Ngayon ko lang nalaman ang tungkol dun.
Mukhang napansin ni Xander na napatingin kaming lahat kaya naman tumingin siya sa akin sa nagtatanong na mata.
"Anong pangalan ng Papa mo?" tanong ni Kuya Maico kaya lumipat ang tingin ni Xander sa kanya.
"Uhm, Alex Montemayor po," nag-aalangan pang sabi ni Xander.
"Oh! Ikaw pala 'yung anak ni Alex," ani Kuya. Bumaling siya kay Mama kapagkuwan. "Mama, you remember Alex? He's one of our assets in the company."
Tumango agad si Mama saka tumingin kay Xander. "Yes, Alex Montemayor. No wonder you look familiar." Kapagkuwan ay tumingin sa akin si Mama. "Naku hija, you did a great choice."
Natuwa ako sa sinabi ni Mama kaya nakangiting tumingin ako kay Xander. Nakangiti siya ng konti pero halatang hindi siya natutuwa sa nangyayari. Hindi ko naman kasi akalain na empleyado ni Kuya ang Papa niya. MVB Productions is Kuya Maico's company. MVB, from his name Maico V. Buenaventura.
Matapos nilang malaman ang tungkol sa pamilya ni Xander, wala nang tigil sa pagku-kwentuhan sina Mama at Kuya Maico. Mostly ay tungkol sa kompanya at nababanggit nga doon si Tito Alex. Tahimik na si Xander at ni hindi na rin tumitingin sa akin.
Gusto na sana kaming isabay ni Kuya Maico sa pag-uwi pero tumanggi kami ni Xander. Nasa ibang way kasi ang uuwian namin at ayos lang naman kaming mag-commute. Pero hindi naman pumayag si Mama kaya nagpumilit siyang mag-taxi na lang kami.
Tahimik si Xander sa biyahe. Hinawakan ko ang kamay niya pero ni hindi man lang siya gumanti ng hawak. Ganun lang kami sa buong byahe. Nakatingin siya sa labas habang nakahawak ako sa kamay niya.
Pagkarating namin sa bahay, niyaya ko siyang pumasok. Hindi naman siya tumanggi at pumasok na lang sa loob.
"Xander, may problema ba?" tanong ko agad. Hindi ko na kakayanin ang silent treatment niya na yan.
"Bakit hindi mo sinabi sa akin?"
"Ang alin?"
"That you're goddamn rich, dammit!" Hindi siya tumitingin sa akin pero nakikita ko 'yung galit niya.
"K-kaya nga kita p-pinakilala..."
"Pero nagmukha akong tanga doon! Una, nalaman kong sobrang yaman mo pala. Tapos ano? Empleyado niyo pa ang Papa ko? Sinong hindi maiinis dun?" pasigaw na sabi niya, ngayon, nakatingin na siya sa akin.
"Hindi ko naman alam..."
Hindi ko mapigilang mapahikbi. Ang akala ko kasi magiging maganda ang kalalabasan ng gabing 'to. Ang akala ko matutuwa si Xander oras na ipakilala ko na siya kina Mama. Mali pala ako.
"Hindi tayo bagay Mica..." malungkot na sabi niya saka tumungo.
Nag-panic agad ako at lumapit sa kanya. Hinawakan ko ang dalawang kamay niya saka pinilit na humarap siya sa akin.
"Ano bang pinagsasasabi mo d'yan? Wala namang kaso sa'kin o kina Mama kung mayaman ka o hindi a? Hindi mo ba nakitang gusto ka nila?" sabi ko agad.
Umiwas siya ng tingin sa akin at umiling kapagkuwan.
Hindi ko namalayang tumulo na pala ang mga luha ko. Ayokong mawala si Xander sa akin. Hindi ngayon, hindi kahit kailan at lalong hindi sa ganitong dahilan lang.
"'Wag ka namang ganyan, Xander. 'Wag mo namang gawing issue 'to please..." Inilapit ko sa bibig ko ang mga kamay niya. "Wala akong pakialam kung hindi ka mayaman. Wala ring pakialam ang pamilya ko dun. Kaya please... 'wag mong gawin 'to o... 'wag mo kong iiwan."
Inalis niya ang kamay niya mula sa pagkakahawak ko at inilagay sa pisngi ko.
"Tumahan ka na." Pinunasan niya ang mga luha ko gamit ang kamay niya. "Alam mo namang ayokong nakikita kang umiiyak e," aniya pa.
"Kasi naman e..."
"Hindi kita iiwan, okay? Tumahan ka na d'yan."
Hinampas ko agad siya sa braso. "Nakakainis ka!" sabi ko saka basta na lang pinunasan ang mga luha ko.
Hinila niya agad ako saka niyakap ng mahigpit.
"Natatakot lang ako, Mica. Natatakot akong hindi ko kayang maibigay lahat ng magustuhan mo."
"Tanga ka ba?! Wala naman akong ibang gusto e, ikaw lang," sabi ko.
Ramdam ko 'yung pag-ngiti niya. Humalik siya sa pisngi ko saka nagsalita.
"Natatakot ako pero hindi ibig sabihin na hindi na kita mahal." Niyakap niya ako ng mas mahigpit pa. "At mamahalin pa rin kita kahit buong mundo ang humadlang."