CHAPTER 29
SUMIMSIM NG kape si Titus habang nakatingin sa labas ng cafe na malapit sa gas station kung saan sila tumigil ni Nate para magpa-gas.
Napabaling siya kay Nate ng bumuntong-hininga ito, "what's with the heavy deep sigh?"
Sumimsim ng kape si Nate bago sumagot, "finally. It's done." Mahina itong tumawa, "i'm done following your orders, i'm done with my revenge." Malalim itong bumuntong-hininga ulit, "sa wakas, makakapag-focus na ako sa Bakery ko. I'd been slacking."
Titus chuckled. "You'd been slacking?" He snorted, "really now?"
"Yes. And Nick had been nagging me every time he calls me."
"That douchebag just missed you." Aniya na ang tinutukoy ay si Nick, "ilang buwan na ba kayong hindi nagkikita?"
"I'd been hiding from him actually."
Mahina siyang natawa at hindi makapaniwalang napailing, "nakakapagtago ka sa kaniya?"
"Nope. He hacked my freaking computer."
Malakas siyang natawa, "and i bet he called you after."
"Yep. Wala na daw siyang kinakain at mamamatay ma daw siya sa gutom." Napailing ito aaka tumingin sa kaniya ang kaibigan, "i'm back to being just a normal citizen again."
Puno ng sarkasmo siyang natawa. "Normal? Bud, you are far from being normal. Baka nakakalimutan mo na may iba ka pang trabaho maliban sa pagiging baker at cake decorator mo?"
Nate rolled his eyes. "I haven't forgotten my other job, but as of now, i'm on vacation from being a courier."
Napailing si Titus, "buti hindi ka pa nahuhuli."
Nate smirked, "i'm good at what i do, Morgan. At saka, paano ako mahuhuli e hindi naman nila ako kilala."
"Then you should be taking off your face cover everytime you work as the courier, para naman makilala ka nila." He tsked. "But anyways, you should be careful. Alam mo namang buhay pa si Kortez, hindi 'yon titigil hanggat hindi nahahanap si courier. I heard he is really making an effort to catch you."
Tumawa si Nate saka sumimsim ng kape, "i wish him a good luck."
Titus chuckled. "I even gave him a tip of your whereabouts."
Nanlaki ang mga mata ni Nate. "What the heck?!" Sumama ang tingin nito sa kaniya, "do you want me behind bars you moron?"
Malakas siyang natawa saka inilapag ang hawak na kape saka tiningnan ang kaibigan sa mga mata. "By the way, thank you for helping me out." Aniya sa seryusong boses, "alam ko naman na may rason ka kung bakit tinulungan mo ako pero nagpapasalamat pa rin ako."
Tumango lang si Nate saka huminga ng malalim, "nagpapasalamat ako na tapos na itong problema natin kay Rinaldi. Sa wakas, makakahinga na tayong lahat ng maluwang ngayong wala na siya. These past few days i'd been thinking if it was really necessary to kill your half brother, Emmanuel, then i came to realize, yes, it is. Dahil kung buhay siya, lilikha na naman 'yon ng problema, hindi niya tayo patatahimikin. At ilang tao na rin ang pinatay niya, ilang babae ang ginahasa niya kaya mas mabuti talagang tinapos na siya."
Tumango siya saka nagsalubong ang kilay ng may pumasok na isip niya, "ang mga tauhan pala ni Emmanuel? Sina Escarial? Nasaan sila?"
Nate drank his coffee before answering, "i already dispose some of them but Escarial is in hiding right now. Don't worry, i'll dispose him as soon as i can."
Tumango-tango siya saka inubos ang kapeng iniinom. "Thanks, i owe you a lot."
Nate smirked at him, "who says its for free?"
Tinawanan niya lang ang kaibigan. "Name your price then."
"Friendship." Ani Nate na nag-iwas ng tingin sa kaniya, "i don't have a lot of friends because of what i do."
That made him smile. "Friendship is your price?" He tsked. "I thought we're friends already."
Ibinalik ni Nate ang tingin sa kaniya. "Yeah?"
"Yeah, so pick another payment, moron."
Nate gave out a small laugh. "Wala akong maisip e, puwede bang pag-isipan ko muna?"
Mahina siyang natawa. "Sure."
Nate chuckled then finished his coffee. "Anyway, kailan ang balik natin sa Pilipinas? Marami pa akong gagawin do'n. I have so many cakes to bake."
That made him laugh. "Sinong mag-aakala na ang baker na si Nathaniel Moretti ay isa ring--"
"Don't even say it."
Tumawa siya. "Okay. Okay." Aniya saka tumayo, "lets go, kailangan ko pang balikan 'yong mga papeles na kailangan para mailipat ang mga labi ng mga magulang ni Mace."
Huminga ng malalim si Nate saka tumayo na rin at namulsa, "lets go."
Tumango siya at sabay silang naglakad palabas ni Nate, nang makasakay sila sa kotse at binuhay niya ang makina no'n, napabaling siya sa kaibigan na nakakunot ang nuo habang may binabasa sa cellphone nito.
"What is it?" He asked, genuinely curious.
Napailing si Nate saka malakas na bumuntong-hininga, "people now a days, pa-wierd ng pa-wierd ang gusto nilang mga bagay na kunin ko para sa kanila." Nate tsked. "But its money, so, i think i'll say yes."
Natawa siya saka pinausad ang sasakyan. "Mahal ba ang bayad?"
"Kinda." Kapagkuwan ay kunot nuo itong bumaling sa kaniya, "is one hundred thousand high?"
Napailing siya. "Mukhang pera ka talaga."
"Don't judge. I want to buy a huge house so i'm saving up."
"Mukhang pera ka pa rin."
Tinawanan lang siya ni Nate habang nagmamameho. Siya naman ay napailing-iling at patuloy na minananeho ang kotse patungo sa bahay ni Atty. Esposito.
"TE AMO, abuela." Nakangiting sabi ni Ace kay Mama Ria na kaagad na lumambot ang mukha at niyakap ang anak niya.
Hindi mawala ang ngiti sa mga labi ni Mace habang nakatingin sa anak niya at sa ina ni Titus. Halata ang kasiyahan sa mukha ng dalawa, halatang sabik sa lola ang anak niya at sabik sa apo si Mama Ria. Natutuwa siyang makitang masaya ang mga taong nakapalibot sa kanila.
"Mommy," kapapasok lang ni Titus sa sala ng mansiyon at may dala itong papel na binigay nito sa ina, "inayos ko na ang lahat. This is your papers. You can get out of this country now."
Nanubig ang mga mata ni Mama Ria at masaya nitong niyakap si Titus. "Salamat, anak."
"Ma," hinagod ni Titus ang likod ni Mama Ria, "i want you to be happy, okay? Kaya kahit ayoko, kasama nating aalis si Mauricio."
Mama Ria grinned happily. "Salamat, anak. Maraming-maraming salamat."
Tumango si Titus saka nginitian ang ina, "i'm glad i made you happy, Mom."
Nanatili ang bakas ng kasiyahan sa mukha ni Mama Ria pero may kaguluhan do'n. "Ahm, paano ang mansiyon na 'to?"
"Ipapa-demolish ko para gawing Hospital." Ani Titus saka bumaling sa kaniya, "that's my fiance's request."
Napangiti siya at pasimpleng hinaplos ang singsing na nasa daliri niya. Kahapon lang nag-propose sa kaniya si Titus at hindi pa rin mawala ang kasiyahan sa puso niya.
Kinagat niya ang pang-ibabang labi ng bumaba ang tingin ni Mama Ria sa kamay niya at masuyo itong napangiti. "Aw... I'm glad you two end up together."
Titus smiled, "well, what can i say, we're meant to be."
Mahina siyang natawa saka nilapitan ang fiance at yumakap sa beywang nito at hinalikan ito sa mga labi. "Kailan ang alis natin?" Tanong niya, "ayokong manatili sa lugar na 'to ng matagal."
Hinaplos nito ang buhok niya saka hinalikan siya sa nuo, "just give me a couple of days. Inaasikaso ko pa ang mga papel para ma-transfer na ang labi ng mga magulang mo sa Pilipinas."
Kunot ang nuong kumawala siya sa pagkakayakap kay Titus saka tumingin dito, "what do you mean?"
"Well, i want your parents to go home with us." Hinaplos nito ang pisngi niya, "gusto ko na bigyan sila ng tamang pagpapalibing, padasal at puwedeng kada linggo ay mabisita mo sila."
Nanubig ang mata niya, "why are you always so sweet?"
"Only to you, cara mia." He kissed her on the lips, "only to you, cara."
Napangiti siya saka mahigpit na niyakap si Titus, "i love you, caro."
Humigpit ang yakap sa kaniya ni Titus, "i love you too, cara." Hinagod nito ang likod niya, "kaya kong gawin lahat para sa'yo at para sa anak natin."
Tumango siya saka ihinilig ang pisngi sa dibdib ni Titus, "ayoko ng bumalik sa bahay na 'to."
Hinalikan nito ang ulo niya bago pabulong na sumagot, "i know, and i agree with you. Ayoko na ring bumalik sa bahay na 'to kaya nga pinapaayos ko na kay Attorney ang lahat. I need to find a charity or an orphanage for Rinaldi's money."
Mabilis siyang nagtaas ng tingin sa fiance. "What? After everything that you have done to get his wealth, ipapamigay mo nalang 'yon ng basta-basta?"
Tumango si Titus saka ngumiti. "Ayokong gamitin ang pera niya para bumuo ng isang pamilya. Galing ang pera niya sa ilegal, ayokong gamitin 'yon para pakainin ang pamilya ko. I can provide for my family on my own. I don't need his wealth. Mas may nangangailangan no'n keysa sakin."
Puno ng paghangang tinitigan niya ang fiance. "I think i fell in love with you again."
Titus chuckled sexily. "Really now?"
"Hmm-mm." Tumango siya habang nakangiti, "i keep falling for you, caro."
Nagliwanag ang buong mukha ni Titus, habang ang ngiti nito ay hindi mawala. "You, cara mia, is making my heart beat like crazy."
Mahina siyang natawa saka naglalambinh na iniyakap ang mga braso sa leeg ng fiance, "te amo, caro."
Titus sucked a breath before answering, "i love you too, cara mia."
Akmang magtatagpo ang mga labi nila ng may yumakap sa paa nilang dalawa. Nang bumaba ang tingin niya, kaagad niyang nginitian ang anak na nakatingala sa kanila.
Kaagad namang binuhat ni Titus ang anak nila saka hinalikan sa pisngi. "How are you, kiddo? Happy?"
Kaagad na tumango si Ace. "Yes, Papa. Very happy. I get to meet my Abuela."
Ginulo niya ang buhok ng anak, "we are happy that you're happy, baby."
Ace just grinned and went back to his abuela. Pareho silang napatitig ni Titus sa anak nilang nilalambing si Mama Ria kapagkuwan ay nagkatitigan silang dalawa.
"Kaya mo pa ba kahit mga ilang araw pa tayong mananatili rito?" Kapagkuwan ay tanong sa kaniya ni Titus habang hinahaplos ang pisngi niya, "gusto mo bang mauna na kayo nila Mama at Ace pag-uwi--"
"No. We'll go home together." Putol niya sa iba pa nitong sasabihin, "hindi kita iiwan dito, natatakot ako sa puwedeng mangyari habang wala ako sa tabi mo."
Kumawala ang ngiti sa mga labi ni Titus saka masuyo siyang niyakap ng mahigpit at hinalikan siya sa nuo. Kaagad naman siyang yumakap sa fiance at ihinilig ang ulo sa matitipuno nitong dibdib.
"I love you, cara mia."
Her heart instantly melted. "I love you too, caro."
Salamat sa diyos, lumipas din ang nakakakabang mga araw na nanganganib pareho ang buhay nila ni Titus. Masaya siya na buhay sila ni Titus, masaya siya na makakasama pa nila ang anak nila at ma-i-enjoy pa nila ang mga araw na dadaan hanggang sa tumanda silang dalawa.
At dahil sa mga pinagdaanan nila, madami siyang natutunan. Life is short, no one should live it in fear, because if someone fear life, then how could that someone enjoy it? Isn't it the essence of life? Enjoyment, happiness and love.
You only live once, ika nga. At sa mga pinagdaanan niya, hindi niya na hahayaang takot ang magpatakbo sa buhay niya. She only live once and she will make sure that she enjoys every second of it, starting at this very moment.
CECELIB | C.C.