His Queen 25
Our Singapore Vacation went well. We bought some souvenirs, and kumain. Then gala, pictures, and kain ulit. Ewan ko ba, bakit palaging gutom iyong si Hidalgo. Gusto pa nga sana niyang magtagal doon, lalo na doon sa Hotel, manyak kasi talaga. Siyempre ako, isang mapagbigay na girlfriend. Sa kanya lang naman ako mapagbigay, wag kayong ano dyan. Nagmamaktol pa siya ng tuluyan na kaming sumakay ng eroplano pabalik ng Pilipinas. Napaka arte.
"Tigilan mo iyang kakanguso mo Hidalgo. Baka tapyasin ko iyang labi mo." Lalo siyang ngumuso habang parang batang hatak hatak ang maleta niya.
"Kasi naman! Pwede namang mag extend ng one day pa! Bakit ayaw pa kasi." Nagngising aso ako sa kanya at pinagtaasan siya ng kilay. "Naman kasi!" Hindi na ako nagsalita pa at nauna ng naglakad patungo sa exit. Ilang segundo lang at sumunod na nga rin siya sa akin. At umakbay. Hindi rin talaga makatiis.
"Sinong susundo sa atin?" Napansin kong iginala-gala niya ang tingin ng makalabas na kami sa NAIA ng tuluyan.
"Trek." He looked at his wristwatch and then on his phone. "Sabi niya andito na daw siya."
"Si Trek?" Ginaya ko siya at hinanap narin ang malibog niyang kaibigan, nandito na? O baka naman nandito na nga, kaso naisipang magsegway na maghasik ng lagim sa kung saan-saan nalang dito? At hindi nga ako nagkamali! Kung ako napaikot ang eyeballs, si Hidalgo. Laglag ang panga, habang nakatingin sa talipandas niyang kaibigan na galing sa isang van. May nakasunod na ditong babae na panay ang ayos sa dress niya. Nagulo yata ng husto ni Hallister. Hindi ko mapigilang mapapalatak ng mapansin ko ang ayos at ngisi ng gago. Kamanyakan talaga.
"Yow! Love Birds? Na bored ako sa tagal niyo eh."
"Sa sobrang bored mo nga, pati zipper mo hindi mo na naisara eh." I rolled my eyes again at naglakad palayo sa kanila. I heard him cursed, and i heard Cali cursed too. Then followed by Trek's voice. Umaray ng malakas "Nasaan ang sasakyan mo?"
"There." Itinuro niya iyong itim na Montero Sport. Napangisi ulit ako. Mukhang doon sila nagkalat ng lagim sa rides noong higad na kalahi ni Morgianna. I doubt it, hindi kaya maamoy ng mga kasama ng gagang iyon ang resulta ng 'boredom' kuno nila. "Gara ng sasakyan ng Driver niyo no?" sarkastikong aniya sa amin.
"Aba?" Hidalgo gave him a mocking smile. "You can always say a fvcking NO, pero dahil may pabor kang hinihingi. Dude, you have to be my Driver for now."
"Oo na! Tangnang ito, segurista." Yamot na pinaandar ni Trek ang sasakyan. Ng bigla na namang mas lalong umasim ang gwapong mukha nito. "Wow! Talagang pinag mukhang Driver ako ng mga putang ina niyo!"
Umangat ang kilay ko hustong makaupo sa tabi ko si Cali. Hinablot ko ang empty bottle na naksuksok sa likod ng upuan nito at pinukol sa kanya. "Wag mo kong minumura, Hallister. Baka sipain kita palabas ng sasakyan mo."
"Si Pres, naman! Sabi ko, mga fruits ng ina niyo." Dinampot niya iyong bote at hinagis sa dashboard. "Fruits, Pres. Prutas ba sa tagalog. Ikaw ba mumurahin ko, takot ko lang sa iyo."
"Oo na! Daldal mo." Umirap akong muli.
"Opo, Kamahalan." Daldal na naman niya. "Sungit halikan kita dyan eh." I heard he murmured something, ngunit iyong 'sungit' lang ang naintindihan ko.
"Eh, yung kamao ko you want!?" Suddenly, Hidalgo bursts out. Kinuha din niya iyong isa pang empty bottle at binato kay Trek.
"Ay! Ang possessive lang Kuya? Nakakamatay yan uy!"
Ipinikit ko nalang ang mata ko ng magsimula na silang magbangayan. Kung iyong iba, hindi makakatulog kapag maingay ang mga kasama mo sa sasakyan. Ako hindi, kapag wala namang kwenta iyong pinagtatalunan, mabuti pa itulog mo nalang. Na relax pa ang utak, nakapagpahinga pa ang mata mo. Pareho naman silang tanga kaya, bahala na sila sa buhay nila.
---------------------------
Naalimpungatan ako ng maramdaman kong may ibinalot na tela sa katawan ko. And when i opened my eyes, I saw Cali holding a blanket.
"Sorry, nagising kita." I smiled at him at iniling lang ang aking ulo, umayos na ako ng upo. Ng mapatanga ako sa sabog-sabog na gamit sa sahig ng sasakyan. What the fvck? Napansin niya marahil na nakatingin ako doon, kaya't napakamot siya ng ulo. " I couldn't find this blanket. Kaya binuksan ko lahat ng bag." Iyong maleta lang kasi namin ang inilagay niya sa compartment.
"Uso kasi magtanong." Ratsada na naman ni Trek. Mabuti nalang at pinandilatan lang siya ni Cali. Kundi matutulog na naman ako. "Well, anyway. Kain tayo, gutom na ako!"
"Drive Thru." Maiksing ani Cali habang pinupulot iyong mga damit na basta nalang niyang kinalat kanina, at basta nalang niya ulit sinasalaksak sa bag pabalk.
Wala talaga akong idea sa kung anong pabor ang hiningi ni Hallister kay Hidalgo, kaya kung sumunod siya rito ay daig pa ang isang well-trained na aso. If i know, kalokohan na naman sigurado ang bagay na iyon.
"Pengeng pera."Lumingon sa amin si Trek ng tumapat kami sa window ng Booth. Hindi tuminag ang katabi ko at sumenyas lang ng middle finger sa driver namin. "Ano?! Hanggang sa pagkain ako padin?"
"Wag kang kuripot gago." Balewalang ani Cali at prenteng sumandal sa upuan. "Order na Brad, nagugutom na 'tong Mahal na Reyna ko." Sabay sulyap sa akin. Daig ko pa ang nasuntok ng kindatan ako ng gago. Parang lumukso ang puso ko. Malanding puso! Kindat lang, nagwawala na! Kumalma ka, kalma!
"Tang ina this life!"
Kita niyo? Sabi ko sa inyo eh, mayroong kakaiba sa pabor na hinihingi daw ni Trek sa malanding katabi ko. Hindi yan papa-under si Hallister kung hindi ganon ka importante ang kapalit ng pang-aalipin sa kanya ni Cali. Matapos maka-order ay halos ihagis sa amin ni Trek ang mga inorder niya. Balak balak ko na nga sanang ibato pabalik sa kanya, kung hindi ako masisiyahan sa order niya. Kaso natuwa ako ng sobra ng pahiwalay niyang ibigay sa akin iyong Big Mac, large fries, black forest sundae, three pcs. Na pineapple pie, at coke float.
"Talaga ba Pre? Seryoso ka ito lang iyong akin?!"
Napalingon ako kay Cali na halos kagatin na sa inis si Trek. Using the rearview mirror, Trek gave him his middle finger. "You didn't tell me, what exactly you wanted to eat. Asshole. Buti nga naisipan ko pang ibili ka no. Choosy mong hinayupak ka."
"Common sense kaya diba?!" Padabog niyang binuksan iyong paper bag ulit. Bakit ano bang meron sa order ni—"Tang inang yan, sinong mabubusog sa isang regular burger, regular fries and drinks?"
Hindi ko pigilang matawa ng parang bata siyang kumagat at ngumuya. Tinawanan lang siya ni Trek na panay nguya naman sa Big Mac din niya. Bakit kasi kay lalaki ng bituka ng mga lalaki? Hindi sila mabusog sa kung anong pagkaing nasa harap nila. Umisod ako ng sa kanya.
"O" Iminuwestra ko ang dalawang pie sa mismong harap ng mukha niya. Nagtatakang nilingon naman niya ako, bago napailing at natawa.
"Eat it, Queen. Mabubusog na ako, makita lang kita kumakain." Tinulak niya sa akin pabalik iyong pie.
"Hindi ako mabubusog kung gutom ka naman. So wag ka ng maarte, at kunin mo na iyan. Baka mairita ako, ihagis ko iyang solo order mo sa bintana." Kumagat ako sa pagkain ko at inilagay ang pie sa kanyang kamay. At sa wakas din tinanggap na niya iy—"What the hell! Cali ano ba!?" Pilit akong lumayo sa kanya habang para siyang tarsier na biglang yumakap sa akin. Bumaling ako sa kanya at akmang itutulak ang pagmumukha niya palayo sa mukha ko, ng nakawan niya ako ng halik.
"Ayan po, nagtukaan na sila ng nagtukuan. May malapit na Motel dito, ano ihuhulog ko na ba kayo doon?" Huminto pa ang gagong Trek.
"Inggit ka Pre?"
"Ulol. Asa ka naman."
----------------------------
"Susunduin kita bukas?"
Sinulyapan ko si Cali na nakasandal na sa upuan ang ulo. "It's okay, En. Go take some rest, 10 am pa ang klase mo bukas diba?" Naghihikab siyang tumango. At nilingon ako. He really looked so tired and worned out.
"But that's my job, Quinn Azula." Hindi ko mapigilang makaramdam ng habag sa kanya, pakiramdam ko nanlambot pa yata ako ng marinig ang sinabi niya. Siya lang talaga ang may kayang palambutin ako ng ganito. Halatang gustong gusto na niyang umuwi at humilata sa kama niya, but since hindi pa ako sumasang-ayon sa sinasabi niya, andito padin siya.Binuksan kong muli ang pinto ng kotse at tumabi sa kanya. "Queen?" bahagya siyang napabangon ng yumakap ako sa kanya at marahang hinaplos ang kanyang buhok. Agad niyang sinubsob ang mukha sa aking leeg at ikinawit ang kamay sa aking bewang.
"Kumain ka muna bago ka matulog okay? Wag mo na akong sunduin bukas, sabay nalang tayong mag lunch at umuwi." Bumuntong hininga lamang siya at tumango habang nakasubsob sa aking leeg.
"Oi! Lovebirds, tama na ang pagiging asukal niyo dyan. Baka maging arnibal nalang kayo dyan bigla. Sa sobrang kasweetan niyo. Nakakasuka na." sumingit na naman si Trek.
"Shut up, Trek!" we both shouted and glared at him. Tumaas ang kilay niya sa amin, bago napapailing na nagtaas ng kamay.
"Yeah, right. Shut up ka nalang talaga. Trek Isaac."
"Sige na." For the last time i gave him a hug, and kissed him on his cheeks. Hindi naman siya nagpatalo at dinampian ako ng halik sa labi. I let out a soft chuckle.
"That's the right way to kiss your Boyfriend a goodbye."
"Boyfriend my ass. Maghihiwalay din kayo, walang porever. Ungas." Epal na naman ni Trek. Bakit kaya napakabitter ng manyak na ito, ngayon.
"Whatever Hallister." I rolled my eyes, at tuluyan ng bumaba ng sasakyan. Hallister started the engine as soon as I'm out of his car. I waved them goodbye, and waited until their car is not on my sight anymore. Hindi pa man ako nakakapasok ng bahay ay tumunog na ang phone ko.
From: Handsome Boyfriend
I love you good night. See you tomorrow.
Pagkapasok ko ng bahay ay agad kong napansin ang mga maleta sa gilid ng sofa sa aming sala. Nakauwi na si Mama? And seriously? Ganyan karami ang inempake niya? I rolled my eyes and headed towards the kitchen. Iniwan ko lamang sa side ng kitchen entrance ang mga gamit ko. Umasim agad ang aking mukha, as soon as i saw my so reponsible Father. Note the sarcasm please. Tss...
"May bisita pala tayo." I opened the refrigirator and get a cold pitcher of water. Nagsalin ako sa baso at nilapag iyon sa mesa.
"Andyan kana pala anak?"
"Yes, Ma. Hindi ba obvious? I'm talking here and standing here infront of you." Uminom ulit ako. Gusto ko mang magmano sa kanya o humalik sa kanyang pisngi, hindi ko magawa. May katabi kasi siyang kalahi ni Hagorn. So wag nalang. "And hindi pa ba siya uuwi sa kanila?"
"Ahm...Hindi ba ako maaaring magpalipas ng gabi dito?" The old man smiled at me. Inirapan ko siya at binaba ang baso sa mesa. Wag mo akong ngitian at baka hindi kita matantiya, ibato ko nalang sa kanya bigla itong pitsel, kasama na iyong laman. Sama mo na pati baso.
"Hindi ito Hotel para palipasan mo ng gabi, Manong." Nagsalin ulit ako ng tubig sa baso. Inuuhaw ako sa matandang hukluban na ito.
"Azula, that's enough. Umuwi kami agad, dahil wala naman kaming ipinunta sa doon kundi ang basbas ng mga magulang ng Daddy mo." My Mama spatted
I creased my forehead and glared at them. At my Mother. Basbas? Magulang? Bakit para saan? Bumuka ang aking bibig ngunit agad kong sinara. How could he? Ganun ganun lang? Naniningkit ang aking mga mata at hinablot ang baso, huli ng malaman kong malakas itong tumama sa pader na nasa likuran nila at nagkabasag-basag sa sahig. I looked at my horrified Mother. The old man looked so pale too.
"A—Azula..."
"Anong akala mo sa nanay ko, rest house? Na pwede mong balikan at iwanan kahit kailan mo gusto?" i said, almost gritting my own teeth. "Why don't you just fvcking leave us alone, again? But this time, make sure you're not coming back anymor—"
"Azula, tama na! Hindi kita pinalaking walang galang!"
Sarkastiko akong pumalatak at pinagtaasan ng kilay ang Mama ko. Hindi ko alam kung tanga ba siya o nagtatanga-tangahan lang? Sasamahan niya ulit ang matandang iyan? Iyang matandang iyan na may pamilya? Makakaya niyang sumira ng pamilya,para sa matandang iyan?! "Yeah right, Ma. You didn't raised me like this. I know how to respect Ma, pero alam mo ding nagkakaroon ako ng sungay, depende sa kausap ko. And it only happened. Na may tinatago ding sungay ang katabi mo na kinakaus—"
"Enough, Quinn Azula!" She threw me a sharp glare. "Umakyat kana, bago pa magdilim ang paningin ko at kung ano pang magawa ko sa iyo!"
Bahagya akong napaatras sa sinabi niya. Sasaktan niya ako para lang sa matandang iyon. Ikinuyom ko ang palad at pinigilang umiyak sa harap niya. Even your own Mother, can really turn her back on you. Lalo na at wala ka ng pakinabang sa kanya. Tapos na yata ang pagiging safety net ko para kay Mama. Kaya pwede na niya akong saktan. Oo, nga naman. Andiyan na iyang magaling at pinakamamahal niyang ulirang asawa 'daw'. She doesn't need me anymore. She's happy with him now. Hindi niya na kailangan ng taong pansamantalang magbibigay sa kanya ng kaligayahan. Dahil nandito na nga naman iyong main source ng happiness niya. Punyetang Happiness.
Tumalikod ako at hindi na ulit nagsalita pa. I heard she called me by my name ngunit hindi ako lumingon. Dire-diretso akong umakyat ng hagdan, habang hinahatak iyong maleta ko. Sinipa ko agad ang pinto ng kwarto ko as soon as i get there. Only to get surprised, ng makita kong may tao doon."Tanda..."
He smiled at me. "Ang tagal narin pala mula ng makapasok ako dito sa kwarto mo no?" he motioned his hand upang lumapit ako sa kanya. The he tapped his side. Tahimik akong naglakad at umupo din doon, but i decided to leave a space between us.
"Kailan ka pa nakauwi?"
"Kahapon lang, galing ako dito kahapon. But you guys aren't here." Pabagsak siyang humiga sa kama ko habang nakaunan sa kanyang dalawang kamay. His feet is slowly swinging on the air. "High School ka palang noong huli akong nakapasok at nakahiga dito. Nag break kayo ni Julian. Julian nga ba? O julius?"
"Ewan ko ba, hindi ko na maalala ang tunay na pangalan ng may sayad na iyon. I just called him Jules."
"Hindi ka man lang umiyak non." Mahina siyang natawa at bumangon. "Iniisip ko nga non, if you really did loved him. O baka napilitan ka lang sumagot ng Oo."
"I don't know, maybe it's just that. I didn't love nor care for him that much."
"But even though, you didn't cry on that day. You didn't talk anyone else naman. You locked yourself here. You didn't eat, tubig lang yata ang na i-take mo sa loob ng isang araw. And tha't is more scarier than crying your heart out."
Marahan akong napatango ng maalala ko iyon. That's when i decided to build a wall around myself. To prevent myself from getting attached to anyone. Including my Mother. Hinding hindi na ulit ako makakapayag na may makapasok ulit sa mundo ko, para lang sirain ako at iwan ng mag-isa. Iyon ang pinangako ko sa sarili ko.
"But look at you now." Napalingon ako sa kanya agad-agad. Look at me now? "I know i'm against with you and Cali. But after seeing you like this? Hearing something about you like those things?" Zayn patted my head. "Ang laki ng pinagbago mo dahil sa kanya. Seriously, I'm quite worried for that. At the same time, I'm happy. Dahil bumalik doon sa mga panahong kung anong nararamdaman mo, sinasabi mo. You're not hiding it to yourself anymore. You're associating yourself to everyone again, You're aware on what's happening on your surroundings again. Nakikinig kana din sa opinion ng iba. Most of all, you are smiling much often now..." Malungkot siyang ngumiti sa akin. "Kahit pa isinantabi mo ako ng dumating si Cali sa buhay mo, I'm so happy, seeing how happy and alive you are now."
Ngumuso ako at tinampal ang kamay niya, although, i feel gulity about what he said. "Alive, alive. Bakit mukha ba akong patay noon?"
He smiled at me again. But this time a single tear escaped on his eyes. Nanlaki ang mga mata ko dahil doon. "I'm so proud of you now. Kahit pa nakalimutan mo na ako. Kahit pa nakalimutan mo na ako yung unang lalaki sa buhay mo." He pouted.
Mahina akong natawa at sinapok siya sa ulo. I wiped his tear using my fingers at ginulo ang buhok niya. "Huwag kang umiyak diyan Tanda. Pwede ba, hindi kita kinalimutan. Nilayasan mo nga ako eh. Hindi kita kinalimutan Tanda. You were always be my so-called Father, my so-called Brother. My only Best friend. My friend. My teacher, my mentor, you're a part of my life. Na hindi mabubura ng kung sino man."
"Kahit si Cali?" Parang batang sinilip niya pa ang mukha ko. "He can't erased me in your life?"
Umirap ako at sinimangutan siya. "Magkaiba kayo ni Hidalgo, Tanda. Ikaw." Humarap ako sa kanya at tinuro ang noo niya. "Ikaw, you're on of my closest friend. You're almost a Brother to me. Almost a Father. Halos lahat tinayuan mo na, except for being a boy friend of course. Becaus—"
"—Because that's for Hidalgo." Bigla na lamang siya tumayo at parang batang nginitian ako. He suddendly, became so uneasy. "Ofcourse, he is."
"When he came into my life, para siyang liwanag na bigla nalang sumilaw sa akin. He' s like a breath of fresh air for me. Whenever he's around. I don't need to act tough. I don't need to act cold. Whenever he's around. Hindi ko kailangang umiwas. And when he promised me that he won't leave me ever, pakiramdam ko... Nabigyan ako ng panibagong buhay, pakiramdam ko nagkaroon ulit ng pagkakataon na magtiwala sa ibang tao." Hindi ko mapigilang mapangiti ng maalala ko iyong mga kakornihan niya. "And you...You're the first person who isn't related on me, yet you stood by my side and never leave me. Kayong dalawa ang pinaka-importanteng lalaki sa buhay ko."
His lips curved into amusing smile. "May Ama, kapa Azula."
"Don't say bad words." Umirap ako sa kanya. "Lumayas ka na nga! Magbibihis muna ako. Layas na!" Biglang pumito si gago at malakas na tumawa na iki nagulat ko.
"Namiss kong palayasin mo, Mahal na Reyna! Waka kasing nagpapalayas sa akin, iyong iba inaakit pa ako para lang mag stay ako. Samantalang ikaw, talagang pinapalayas mo ko ng wagas, ha?!"
"Gago!" Ibinato ko ang sapatos ko sa kanya ngunit mabilis siyang nakatakbo sa pinto at nakabig na iyon pasara. At malakas siyang nagtatatawa sa labas. "Tss...Letse." Hinubad ko ulit ang sapatos ko ng bigla na naman siyang sumungaw sa pinto. Akala ko umalis na. Andito padin pala.
"Azula."
"What?!" I snapped at him.
"Piece of advice."
"Lamunin mo yang peace of advice mo, lumayas ka na nga." Nginisihan lang niya ako. "Layas na!"
"It's good seeing you being so true to yourself again, but never...Ever...dare, try to change yourself, for the person you love. Hindi dahil may kasabihan na " you need to became a better person or you'll have to become a better person, when you learn how to love...Literal kang magbabago para sa kanya. Azula. You don't need to change, if the change he's asking is just good for the sake of him. Always put yourself first. Love yourself first more than anything in this world. Kaya kapag narinig ko sa bibig mo na iyong gasgas na linya na "i love him more than anything in this world." Sasabunin ko yang bibig mo."
And he shut off the door.
Bastos yon ah. Hindi man lang ako pinagsalita. Bunganga niya kaya ang sabunin mo.