8:00
"Αφροδίτη, σεε αγώνα ποδοσφαίρου πας,οχι στα καλλιστεία."της παραπονεθηκα καθώς την έβλεπα να βγάζει όλα τα ρούχα μου από την ντουλάπα μου,δοκιμάζοντας τα όλα ένα προς ένα.
"Πω,χρειάζεται ο κωλος σου να είναι τόσο μεγάλος;"είπε καθώς έβγαλε το τζιν μου αγανακτισμένη.
"Εγώ λέω κάτι για το στήθος σου;"την πειραξα.
"Ναι,κάθε μέρα."είπε και συνέχισε το ψάξιμο.
"Μπινγκο!"είπε όταν κοιταχτηκε στο καθρέφτη με το μπλε ψηλομεσο τζιν μου.
Εγώ ήμουν ήδη έτοιμη,εδώ και κάνα μισάωρο.Είχα βάλει το άσπρο τζιν μου με σκισιμο στα γόνατα και μια άσπρη μέχρι τον αφαλό μπλούζα.
Είχα πιάσει τα μαλλιά μου σε δύο γαλλικές πλεξουδες και φόρεσα το άσπρο καπέλο μου.
Η Αφροδίτη από την άλλη είχε βάλει το μπλε ψηλομεσο τζιν με μια κοντή μαύρη μπλούζα και είχε αφήσει τα μαλλιά της κάτω αφού ειχε κάνει μπούκλες.
"Έτοιμη."απάντησε ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα.
"Και νόμιζα θα ήσουν έτοιμη στην λήξη του αγώνα."στριφογύρισα τα μάτια μου.
"Θα είναι εκει και ο Jimin οπότε θέλω να τον εντυπωσιάσω." είπε φτιάχνοντας καλύτερα τα μαλλιά της.
"Μια στιγμή.Μετα απο..ολο αυτό;"ρώτησα διστακτικά.
"Το σεξ εννοείς;" ρώτησε εκείνη τελείως χαλαρή.
"Ναι." απάντησα τελικά."Είστε μαζί;"ρωτησα ελπίζοντας ότι η απάντηση θα ήταν 'ναι'.
Την ήξερα τόσα χρόνια γνώριζα ότι πάντα ήθελε μια σοβαρή σχέση. Αν και οι υπόλοιπες που είχε ήταν σκέτες αποτυχίες, ήξερα ότι αυτό δε θα τη σταματούσε από το να βρει αυτό που όντως ήθελε.
"Μαλλον."είπε πιάνοντας με από το χέρι και με τράβηξε έξω από το δωμάτιο πριν προλάβω να της απαντήσω κάτι.
"Έχουμε αρκετό περπάτημα φίλη μου."είπα ενώ έβαζα την ζακέτα μου.
Και το κακό ηταν ότι δεν περνούσαν ταξί από εδώ. Τυχαίνει σε σπάνιες περιπτώσεις, παντα πρωινές ώρες.
"Ίσως ο Tae θα μπορ-Α δεν θα μπορεί." είπε όταν θυμήθηκε ότι ο Taehyung ήταν απασχολημένος.
"Αχα,κάνουν ζέσταμα και δεν τους αφήνουν να φύγουν μέχρι να τελειώσει ο αγώνας."την ενημέρωσα και εκείνη έγνεψε καταφατικά.
"Υποθέτω θα πρέπει να κάνουμε και λίγο γυμναστική." είπε τελικά εκείνη προσπαθώντας να φανεί ενθουσιασμένη.
Ξεφυσηξα και άνοιξα την πόρτα.
Μετά από σχεδόν μια ώρα, φτάσαμε έξω από το γήπεδο.Ακούγαμε κραυγές και χειροκροτήματα οπότε υπέθεσα ότι είχαν ήδη βγει.
Αρχίσαμε να τρέχουμε,μη θέλοντας να χάσουμε άλλο χρόνο προς την είσοδο.
Μπήκαμε μέσα στο στάδιο και αργότερα κατευθυνθήκαμε προς τις κερκίδες.
Όλο το σχολείο μας ήταν εκεί, υπολογίζοντας στα περίπου 600 άτομα. Αλλά τόσα με τους μαθητές της αντίπαλης ομάδας και συν οι γονείς και τα παιδιά, ο χώρος ήταν σχεδόν ασφυκτικός.
Όταν γύρισα το βλέμμα μου μπροστά δεν είδα την Αφροδίτη.Άρχισα να πανικοβάλλομαι αλλά όταν άκουσα την φωνή της ηρέμησα.
"Αναστασία,εδώ,έλα βρήκα θέσεις."φώναζε για να την ακούσω ενώ ταυτόχρονα κούναγε το χέρι της για να την δω.
Αμέσως την πλησίασα και κάτσαμε στις θέσεις που είχε βρει.Ευτυχώς κιόλας γιατί ένιωθα ότι τα πόδια μου δεν με κρατούσαν άλλο με τόσο περπάτημα.
Όλοι οι παίκτες και από τις δύο ομάδες στάθηκαν σε μια γραμμή για να χαιρετήσουν διαιτητές.
Παρατηρούσα τον Tae να κοιτάζει τις κερκίδες προσπαθώντας να με βρει.
Εκείνη την στιγμή σήκωσα ψηλά το χέρι μου για να με δει.
Όταν το είδε δεν διστασε και με χαιρέτησε χαμογελώντας χαρούμενα.
"Εμ,Αναστασία;"με σκουντηξε νευρικά η Αφροδίτη.
"Ναι;"ρώτησα περίεργη και γύρισα το βλέμμα μου σε αυτήν.
Εκείνη όμως το είχε κολλήσει στο γήπεδο.
"Είναι εδώ ο Jungkook."είπε και μου έκανε νόημα με το κεφάλι της.Αμέσως γύρισα το βλέμμα μου εκεί που κοιτούσε.Όντως ήταν εκεί.Είχε σταθεί στην μέση με τα χέρια του πίσω στην πλάτη του.
"Αφού είναι στην ομάδα." της θύμισα και κοίταξα στιγμιαία κάτω τα μπλεγμένα χέρια μου.
Άρχιζε να 'μελετει' το πλήθος με ένα μικρό χαμογελακι στα χείλη του.
"Θεέ μου,να μη με δει,να μη με δει.."ψιθυριζα στον εαυτό μου ενώ τα γουρλωμένα μάτια μου είχαν κολλήσει πάνω του.Έφτιαξα το καπέλο μου καλύπτοντας όσο μπορούσα τα χαρακτηριστικά του προσώπου μου και κοίταξα το πάτωμα.
Η μοίρα όμως αποφάσισε να παίξει μαζι μου.
Όταν ύψωσα το βλέμμα μου,εκείνος με κοιτούσε ήδη.
Είχε καρφώσει τα μάτια του πάνω μου και με παρατηρούσε από πάνω μέχρι κάτω.Το χαμόγελο που είχε πριν,μεγάλωσε και τα μάτια του έλαμψαν.
Τι έγινε; Γιατί χαμογελάει; Ποιος τον χτύπησε στο κεφάλι;
Ένιωσα τα μάγουλα μου να καίγονται και κατάλαβα ότι κοκκινησα.Ωστόσο, δεν τράβηξα το βλέμμα μου κάπου αλλού.
Σύντομα το μετάνιωσα.
Το χαμόγελο του έσβησε απότομα και κοίταξε κάτω.Μετά από λίγο με ξανά κοίταξε αλλά αυτή τη φορά χωρίς αυτό το πανέμορφο χαμόγελο ή αυτή τη λάμψη στα μάτια του.
Είχε πάρει ύφος ψυχρό.
Του χαμογέλασα μπας και αλλάξει τίποτα αλλά το μόνο που κατάφερα να κάνω είναι να τον κάνω να κοιτάξει αλλού, αγνοώντας με για την υπόλοιπη ώρα του παιχνιδιού.
Ο αγώνας έφτανε στο τέλος του..Η ομάδα του σχολείου μας ήταν μπροστά με 2-1.
Είχαν μείνει αλλά 3 λεπτά και απ' ότι ήξερα η ομάδα μας έπρεπε να βαλει τουλάχιστον 2 γκολ για να περάσουν στην επόμενη φάση οπότε και έβαζαν τα δυνατά τους.
"Πάμε Taehyung!"φώναζα τόσο δυνατά που ισως με ακουσαν μέχρι τα αποδυτήρια.
Ο Tae είχε την μπάλα και αφού πέρασε τους δύο αντιπάλους παίκτες με μια τριπλά, έτρεξε προς το τέρμα για να βάλει γκολ οταν ξαφνικά ο Jungkook του την έκλεψε και άρχισε ο ίδιος να τρέχει τόσο γρήγορα, σα να είχαν πάρει φωτιά τα πόδια του.
"Μα καλά,αυτοί δεν ειναι στην ίδια ομάδα;"με ρώτησε μπερδεμένη η Αφροδίτη.
"Ναι,ειναι."της απάντησα χωρίς να πάρω το βλέμμα μου από τον Jungkook ο οποίος πέρασε όλη την άμυνα και σκόραρε.
Όλοι στις κερκίδες άρχιζαν να πανηγυρίζουν και να φωνάζουν το όνομα του. Άλλοι έμειναν να τον κοιτάζουν σοκαρισμένοι και μπερδεμένοι συνάμα, η ερώτηση της Αφροδίτης απασχολούσε κι αυτούς.
Όλοι οι συμπαίκτες του έτρεξαν προς το μέρος του και τον αγκαλιαζαν.Εκείνος όμως είχε κολλήσει το βλέμμα του σε εμένα η οποία έμεινα άναυδη και τον χειροκροτούσα.
Βέβαια ένιωσα άσχημα για τον Taehyung ο οποίος ήταν έτοιμος να βάλει το γκολ αλλά τον πρόλαβε ο Jungkook στερώντας έτσι την ευκαιρία του.
Εκεί που δεν το περίμενα,ύψωσε τον δείκτη του χεριού του προς το μέρος μου, με τα χείλη του να σχηματίζουν ένα στραβό χαμόγελο.
"Ο Χριστός και η Μάνα του,σου αφιέρωσε το γκολ."τσιριξε η Αφροδίτη και με ταρακούνησε 'ξυπνωντας' με από τις σκέψεις μου.
Γύρισα το βλέμμα μου προς τα πίσω μου για να δω αν τυχών βρισκόταν κάποια άλλη κοπέλα από πίσω μου και το αφιέρωνε σε αυτήν αλλά τίποτα.Μόνο κάτι μεσήλικες, γονείς των παικτών.
Όταν γύρισα ξανά το βλέμμα μου σε αυτόν τον είδα να με κοιτάζει ακόμα με το σπαστικό χαμόγελο στα χείλη του και αργότερα να αγκαλιάζει και εκείνος τους συμπαίκτες του.
"Έλα πάμε."με τράβηξε η Αφροδίτη από το χέρι.
"Που;"ρώτησα σοκαρισμένη.
"Στα παιδιά,στο γήπεδο."απάντησε χαρωπά.
"Τι;Και αν δεν κάνει;"ρώτησα ξανά ανήσυχη.
"Δεν με νοιάζει."είπε απλά.
Όταν είμασταν πλέον στο γήπεδο,η φιγούρα της Αφροδίτης εξαφανίστηκε και βρέθηκε στην αγκαλιά ενός κατα-ιδρωμενου Jimin.
Χωρίς να θέλω να φανώ σαν παγωμένο αγγουρι με κεφάλι, πλησίασα τον Taehyung και έκανα κίνηση να τον αγκαλιάσω όταν ξαφνικά με σταμάτησε.
"Είμαι πολύ ιδρωμένος."είπε και γέλασε αμήχανα.
"Αν είναι αυτό δικαιολογία για να μην σε αγκαλιάσω,τοτε εντάξει."είπα δήθεν πληγωμένη.
"Τι;Ο-οχι δεν εννοούσα αυτό.Να, αν θες αγκάλιασε με."τραυλιζε χαριτωμένα νιώθοντας ενοχή.
Γέλασα με την έκφραση του και τον αγκάλιασα.
"Πλάκα σου έκανα,χαλάρωσε."είπα γλυκά και τον αγκάλιασα πιο σφιχτά.
Τότε ακούσαμε έναν ξερό βήχα από πίσω μας.
Γύρισα και είδα τον Jungkook να μας κοιτά και τους δύο προσεχτικά.
"Συγγνώμη,δεν ήθελα να σας διακόψω."
Κι όμως ήθελε.
"Παρεμπιπτόντως,συγγνώμη Taehyung που σου πήρα έτσι την μπάλα,απλά ήθελα να αποδείξω σε κάποια ότι δεν ήσουν ο μόνος που έπαιζε εκεί μέσα."είπε κοιτώντας αυτή την φορά εμένα.
Του χάρισα ένα δολοφονικό μου βλέμμα ως απάντηση,καθώς δεν ήθελα να δημιουργήσω καυγάδες μεταξύ μας.
Όλοι άρχιζαν να πηγαίνουν προς τα αποδυτήρια και κοίταξα τον Taehyung μπερδεμένη.
"Έλα,μας θέλει ο coach!"
Είπε και με τράβηξε από τον καρπό προς τα .
Είχαμε καθίσει ολοι και ακούγαμε τον προπονητή τους να τους επαινεί και να τους λέει πόσο χαρούμενος είναι και μπλα μπλα, ξέρετε, ποδοσφαιρικά θέματα που δε με ενθουσίασαν ποτέ.
Αφού τελείωσε να τους ευχαριστεί,βγήκε έξω όπως και όλοι οι παικτες.Πήγα να βγω μαζί τους όταν παρατήρησα ότι η Αφροδίτη λείπει.Όπως και ο Jimin.
"Τι έπαθες;"με ρώτησε ο Taehyung.
"Τίποτα.Αν είναι πήγαινε,θα κάτσω να περιμένω την Αφροδίτη."του είπα καθησυχαστικά.
Με κοίταξε με ένα κατανοητό βλέμμα και με αγκάλιασε.Με ένα 'καληνυχτα' βγήκε από τα αποδυτήρια.
Άρχισα να ψάχνω την Αφροδίτη μέσα στα σκοτεινά δωμάτια των αποδυτηρίων.
"Αφροδίτη;Jimin;"φώναζα αλλά καμιά απάντηση.
Ένα τρέμουλο κατέκλυσε όλο μου το σώμα στην απόλυτη ησυχία. Μου θύμιζε τρομακτικά πολύ τις σκηνές από τα θρίλερ που συνήθιζα να βλέπω με τις αδελφές μου. Τα αποδυτήρια ήταν το ίδιο βρωμερά και ανατριχιαστικά το βράδυ, πράγμα που πρόσθετε στη λίστα μου κι άλλους λόγους που θα έπρεπε να φοβάμαι να κυκλοφορώ μόνη σε τέτοια μέρη.
Πήγα να φύγω με ταχύτητα φωτός από το σκοτεινό μέρος, οταν δυο δυνατά χέρια με τράβηξαν από τους ώμους και κόλλησαν με δύναμη την πλάτη μου στα ντουλαπάκια.
"Νομίζεις είναι ωραίο όταν επικεντρώνεσαι μόνο στον Taehyung και εμάς μας γράφεις στα αρχιδια σου;"
Ο Jungkook.
"Νομίζεις πως νιώθω ωραία όταν ξέρω πως έρχεστε μόνο για τον αγαπημένο σας Taehyung;"είπε και με έσφιξε πιο δυνατά.
"Έρχεσαι τα γαμας ολα και μετά απλά φεύγεις ε;"
____________________
Whoaaa Jungkook,take it easy man. XD
Vooote&Commeeent opinions bishes:$
Y'all better not kill me:(