3-Month Rule
Three months ago, a chapter in my life ended.
“Mas makakabuti siguro kung magbreak na lang muna tayo.”
“No. Wala nang muna. Pag break na, break na.”
My boyfriend for 2 years and I broke up. Reason? Actually, hanggang ngayon naguguluhan pa rin ako sa totoong dahilan ng break up namin. Ewan ko. Ang labo e. Tapos ang bilis lang din ng mga pangyayari. One moment halos langgamin na kami sa kasweetan, the next moment it was the end of us. Hindi naman kami nag-away. Wala namang nanggago; walang nanloko. Ewan ko nga din kung ano ba talaga ang naging problema namin e. Basta ang alam ko lang, tapos na kami.
Isang buwan. Isang buwan din akong hindi nagparamdam sakaniya. Coping mechanism lang kahit ok pa rin naman kami after the break up. Siyempre nasaktan pa rin naman ako ng bonggang bongga. Hello?! We were in love for freakin’ two years! And it actually didn’t matter whether it was two years or two months or even two days. Just for the fact that we were in love, malamang lamang masakit talaga pag nagtapos na.
After that first month, we started talking again. Pero hindi na katulad ng dati at kahit kelan hindi na magiging katulad ng dati. Medyo nakakalungkot lang.
And you know what?
Ngayong araw lang naman ang ika-91 na araw na ako ay officially single. Yes, friends. Today is the day when we are both free to open our hearts to love someone else. Ngayon yung araw na nagsasabing wala na talaga.
Today, the 3-month rule is over.
“Tyka, alam mo? Ang tamlay mo today.” Sabi ni Mich habang pinapanood niya kong mag-ayos ng gamit. Katatapos lang kasi ng last class namin.
“Stress lang yan. Kaloka kaya yung Org Chem.” Pinilit kong ngumiti. Pagod rin naman talaga ko.
“Hmm… So san tayo? Ayoko pang umuwi. Samahan mo muna ko.” Tinanguan ko lang siya sabay ngiti. Wala din ako sa mood magdaldal masyado ngayon e. And obviously, nasa mood itong kaibigan kong si Mich dahil dakdak siya ng dakdak habang naglalakad kami sa corridor papuntang main stairs.
“…and that’s like so… you know?” Napatigil ako sa paglalakad pagbungad ng hagdan. Pano…
“Wow a. Uso talaga bonggacious proposals dito sa school natin noh?” May trail lang naman ng roses dadaanan naming hagdan.
At sa dinadaanan naming main hallway.
At sa dinadaanan naming open space.
At sa dinadaanan naming side walk.
At…
“Oh. Nawala na yung trail ng roses.” E nag-enjoy din ako sa pagsunod e. Haha! Pero nagulat din ako kasi the moment na sabihin ko yun, bigla ba naman daw umulan ng roses. Tapos…
“Tyka!” Sabay turo ni Mich sa isang lalaking nakatayo approximately 20 steps away from us. May hawak siyang cardboard na may nakasulat na:
Hi, Miss! :”>
Tapos pinalitan niya ng isa pang cardboard na iba rin ang nakasulat.
Balita ko tapos na ang 3-month rule mo a?
At isa pang cardboard.
Pwede bang manligaw? <3
At isa na naman.
Ulit? :)