[Edited Ver.]
Life after 6 years
Therbie's PoV :
Naglalaro lang ako ng rubix cube sa loob ng office ko. Mamaya pang lunch time ang meeting ko kaya wala akong magawa ngayon. Ayoko naman lumabas dahil nakakatamad. Isang buwan na mula noong magsama-sama kaming mga agents at sina Selene, Ambia, Renz at Xander sa araw ng kamtayan niya.
Kanya-kanyang buhay na naman kami. Ako na rin kasi ang namamahala ang kumpanya dahil nag-retiro na si Dad at siyempre kung nasaan naman si Dad, nandoon rin si Mom kaya parehas nalang silang nasa bahay. Minsan pumupunta sa bahay iyong pinsan kong si Tammy kasama ang anak niyang si Yannielle na apat na taong gulang palang, para na ring nanay niya, hyper masyado. Kabaliktaran sa asawa ni Tammy ang ugali ni kuya Ian na asawa niya kaya hanggang ngayon nagtataka ako kung paano natatagalan ni Kuya Ian ang pinsan ko.
Napatigil ako sa paglalaro noong nag-ring ang cellphone ko. Tiningnan ko ang caller at nakita kong si Knight ito kaya agad ko ring sinagot.
Therbie: "Oh, himala. Napatawag ka bigla?"
Knight: *Hindi ako busy sa work ko e."
Therbie: "Naks! Iba na talaga 'pag CEO. Yabang!"
Knight: *Gago, hindi nga ganoon iyon! Tsk. Nasa BDA ako, CEO ka rin naman 'di ba? Pumunta ka dito ngayon.*
Iyon lang ang sinabi pagkatapos ay binabaan ako ng tawag. Hindi naman ako makapaniwalang tumingin sa cellphone ko na parang si Knight iyon. Grabe ang lalaki iyon, pati iyong pagiging strikto niyang pamamahala sa kumpanya niya ginagamit niya sa amin. Pero ganoon pa rin naman siya ka-lambing pagdating kay Nicolet. Sabagay, couple e.
Nakakainggit, Tsk.
Ipinilig ko ang ulo na parang inaalis ko ang naiisip ko, at inihanda ko nalang ang sarili sa pag-alis. May less than 3 hours pa akong free of schedule kaya pupunta na nga lang muna ako sa ahensya. Ka-kamustahin ko rin pala ang mga sub-agents doon sa experiment department. Sa anim na taong lumipas, umuunlad na rin ang teknolohiya at nakikisabay rin ang mga imbensyong gadgets at weapons ng BDA sa panahon.
Paglabas ko ng office, nakasalubong ko pa ang secretary kong si Yasmine.
Yasmine: "Aalis po kayo, sir John? E may meeting po kayo mamayang lunch time."
Therbie: "May free time pa naman ako kaya aalis muna ako. Babalik rin ako mamaya, Yas. Darating ba si Ms. Anderson mamaya?"
Tumango ang secretary ko at may malapad na ngiti pa ito sa labi. Parang sina Selene at Ambia at kasing-edaran rin nila ito.
Yasmine: "Yes po, pero hindi si Ms. Anderson ang dadalo sa meeting, kundi ang representative niya raw po."
Therbie: "Her secretary?"
Umiling naman ito.
Yasmine: "No, sir. It's her daughter."
Napakunot ang noo ko noon. Naglakad na rin ako papunta sa elevator habang iniisip ko ang sinabi ng sekretarya ko. Anak ni Tita Annalise? Kilala ko siya dahil kaibigan siya ni Mom at Ninang siya ni Lawrence pero hindi raw nakapunta noon. Ang pagkakaalam ko, ayon kay Mom, walang anak si Tita Annalise. So, how come she has a daughter now?
Lumabas na ako ng elevator at pumunta sa parking space at kinuha ang sasakyan ko at dumiretso sa BDA. Katulad ng sinabi ni Knight, nasa ahensya nga siya at hindi lang siya kundi may dalawa pa siyang kasama.
Selene: "Hi, kuya Therbie! Hinay-hinay lang sa work, kuya. Sabi ni Renz hindi ka na raw ata kumakain nangangayayat ka kasi."
Ambia: "Kakarating lang ang dami mo nang sinabi. Megaphone talaga."
Selene: "Bansot!"
Ambia: "Cute naman! Hmp!"
Knight: "Oh, nag-aaway na ata kayo e."
Nilapitan ko si Knight at nag hi-five kami na madalas naming gawin kapag nagkikita.
Therbie: "Hindi nag-aaway iyan, P're. Normal na nilang gawain iyan, nag-uusap lang sila sa lagay na 'yan."
Nagtawanan kaming dalawa, at noong mapalingon kami sa gawi ng dalawa, nakatingin ng masama ang mga ito. Natigil lang ang tawanan namin noong may malakas na tumikhim mula sa likuran ko. Noong lumingon kami ay napamulagat ako.
Therbie: "Boss--Tito Dom?"
Boss: "Para namang nakakita kayo ng multo kung tingnan ako. Tss."
Brenda: "Mukha ka naman kasing multo, honey. Hi, boys!"
Knight: "Hello po, Tita Brends. Boss--Tito Dom."
Therbie: "Hi Tita Brenda. Napadalaw po kayo?"
Boss: "Pwede bang maupo muna kami? Kasi napagod ako."
Natawa naman si Tita Brenda sa sinabi ni Tito Dom/Boss kaya pinanlakihan niya ng mata ang asawa, pero hindi naman nakinig ito.
Brenda: "Nauna na pala sina Ambia at Selene dito. Pinapunta kasi namin sila dito dahil may sasabihin itong matanda dito--"
Boss/Dominic: "Ikaw rin naman."
Kung kanina ang bait tingnan ni Tita Brenda sa matamis niyang ngiti, ngayon, parang nag-360 degrees ito at nanlamig kami sa takot ng aurang pinakita nito.
Brenda: "Saying something, honey?"
Parang na-realise naman ni Boss ang sinabi niya at bigla siyang alanganing ngumiti at nilambing ang asawa niya.
Dominic: "So-sorry na po, honey. Hindi ko po sinasadyang sabihin iyon. Sorry po."
Brenda: "Ok, forgiven. Love you, honey."
Dominic: "Love you too, honey."
Napapangiti ako sa mag-asawa pero napalingon ako kay Knight noong nag-lean ito sa side ko.
Knight: (bulong) "Takusa."
Muntik na akong mapabunghalit sa tawa sa sinabi niya. Iyon rin kasi ang nasa isip ko na napansin rin pala nitong kolokoy.
Therbie: "Pero takot ka rin naman kay 'Momo' mo e."
Knight: "Oy hindi ah! Ako ang lalaki kaya ako ang dapat katakutan."
Napalingon kaming dalawa kay Selene at Ambia na kanina pang nagngingisihan na parang may nakakatuwa silang nasaksihan. Maya-maya ay humarap ito sa amin ni Knight at inilabas ang cellphone ni Selene na hawak nito.
Selene: "Narinig mo iyon, Nicolet?"
Ambia: "Ako ang lalaki kaya ako ang dapat katakutan~ Hihihihi."
Nanlalaki ang mga mata ni Knight at parang takot na takot ito ngayon at hindi alam ang gagawin. Mas lalong napatigil ito sa kinatatayuan noong marinig ang boses ni Nicolet sa kabilang linya na ini-loud speaker ni Selene.
Nicolet: *Katakutan pala ah..*
Knight: "M-momo! Joke lang iyon, siyempre ikaw pa rin ang boss ko. Ikaw ang masusunod, Momo ko!"
Nicolet: *Mag-isip ka na ngayon kung paano mo ako mapapasama sa vacation! Bye!*
Nawala na ang tawag, at parang nawala na rin ang kaluluwa ni Knight dahil na-estatwa nalang ito sa kinatatayuan at nakatulala. Inalalayan ko nalang ito at naupo sa sofa. Pero ano iyong sinasabi ni Nicolet na vacation?
Siguro sa kanilang dalawa lang.
Boss: "Oo nga pala, kaya ako pumunta dito ay para pag-usapan natin ang pina-plano kong vacation. Sa susunod na linggo kasi puro na kayo trabaho, especially as agents, marami na namang darating na assignments niyan sa inyo. Alam naman siguro ninyo iyon dahil sinabi ng Boss JT ninyo."
Tumango nalang ako. So they're planning a vacation. Sabagay, minsan nalang naman kaming magkakasama dahil may kanya-kanya na kaming buhay at trabaho e.
Boss: "Anyway, kaya nandito sina Selene at Ambia ay dahil kasama sila sa bakasyong ito, as requested by my wife, dahil alam niyo naman na medyo maselan ang lagay niya ngayong buntis siya 'di ba? So I agreed."
Selene: "Wait, wait, teka, teka. You mean to say na ang ganap namin doon ay alalay? As in maid in the philippines?"
Ambia: "Tita Brenda! Bakit hindi mo nalang isama iyong maid ninyo? Kami talaga? Sa ganda kong ito, maid?"
Selene: "Hindi ka maganda, cute ka lang!"
Ambia: "Cheh!"
Brenda: "Of course hindi kayo magiging alalay ko for the whole duration of our vacation. Pero kayo ang makakasama ko kapag kailangan ko ng aalalay sa akin. You can still enjoy your vacation. And ate Fem said to bring you with us dahil masyado ka na raw nagiging workaholic, Ambia."
Hindi nalang kumibo si Ambia at parang naging seryoso ito dahil sa pananahimik. Hindi ko nahalata na sa masayahing mukha ni Ambia, ay sobra pala ito kung mag-trabaho pero bakit kaya? May kaya naman ang pamilya nila pero bakit masyado niyang isinusubsob ang sarili niya sa trabaho?
Halata rin kay Tita Brenda ang pag-aalala sa pamangkin niya sa pinsan, na ina naman ni Ambia na si Tita Fem. Napailing nalang ito na parang may alam sa iniisip ni Ambia at kalaunan ay humarap sa asawa niya at ngumiti ng alanganin.
Boss: (bulong) "Don't worry too much honey. Alam na ni Ambia ang ginagawa niya, she's already at the right age."
Brenda: "I know, just worried."
Nagkatinginan nalang kami ni Knight dahil pareho kaming clueless sa pinag-uusapan nila.
Boss: "Eherm. So that's the plan. I want you to clear all your schedule maybe three weeks or one month from now. Isang linggo ang pina-plano kong itatagal ng bakasyon pero mapag-uusapan pa naman ito kapag nandito na ang iba pang agents."
Tumango nalang kami sa sinabi ni Boss. Tiningnan ko ang orasan sa pulsuhan ko at noong makita kong may less than one hour nalang bago ang meeting nagpaalam na akong mauna at hindi ko pwedeng palampasin ang meeting na ito.
End of PoV
Bella's PoV :
Annalise: "Sigurado ka bang pupunta ka sa meeting? E kakarating lang natin kaninang madaling araw tapos halos tatlong oras ka lang ata natulog. Bella, you're making me worried."
Napangiti nalang ako sa pag-aalala ni Mommy. Gustong-gusto ko kapag nag-aalala siya sa akin dahil mas nararamdaman ko ang pagmamahal niya sa akin bilang anak niya. Nilapitan ko siya at niyakap mula sa likuran at ipinatong ko ang baba ko sa braso niya. I felt her warm hand touched my head.
Bella: "I will be alright, Mom. Basta pakibantayan nalang po si Saab at kapag pumunta po dito si Lloyd, pakisabi na hintayin na ako pag-uwi."
Annalise: "all right, sweety. Just beep me if something happens."
Bella: "I will. I'll go ahead now."
Annalise: "Ingat, Bella."
Tinanguan ko ang ina ko at nilagay na ang shades ko at pumunta sa kotse kong naghihintay. Naging maayos naman ang pag-d-drive ko hanggang sa makarating ako sa 'Romero's Group of companies' kung saan magaganap ang meeting na si Mommy sana ang pupunta pero nag-prisenta na ako dahil gusto ko siyang magpahinga nalang at may jetlagged pa siya mula sa flight namin.
Hindi ko na sinabi kay Mom na medyo masakit ang ulo ko dahil alam kong sobrang mag-aalala iyon at ayokong mangyari iyon. Ayokong pinag-aalala lahat ng mga mahahalagang tao sa buhay ko, especially her and Lloyd, my fiancee.
Bella: "Ahh--ah.."
Napahinto ako sa paglalakad dahil lumala na ang pananakit ng ulo ko at naupo muna ako sa nakita kong bench doon. May dumaan pa nga na lalaking nagmamadali pero hindi ko na pinag-abalahang tingnan at naglakad nalang ako pabalik sa kotse. I'll just text Mom that I couldn't go to the meeting. Sa Hospital ako nagpunta noong medyo nawala ang sakit ng ulo ko.
Para kasing familiar sa akin ang pangalan ng kumpanya na ito at noong ini-try kong alalahanin ay sumakit ang ulo ko at kapag hindi ako tumigil sa pag-iisip, baka mahimatay na naman ako.
End of PoV
#EditedVersion #Bella #VacationWithAgents #sixyearsgap