Chapter 23
Anyare?
Levy's POV
Hi! Do you still remember me? I'm Samantha's cousin. Baka kasi nakalimutan niyo na. Alam niyo na, di ako pinagtutuunan ng pansin ni Ms. Author -___-
[A/N Grabe ka naman Levy! Pektusan kita eh! Tanggalin kaya kita dito sa kwento? >__<]
Uy. Ano ka ba Ms. Author? Alam mo namang naging mapagbiro ako nitong nakaraang araw diba?
Kasi ganito yun, magkaibigan na kami ni Gajeel. Yung lalaking nagbigay sakin nung flower sa parj dati?
So yun na nga, lagi kaming magkasama. Eh ang seryoso niya palagi. Parang si Andrei lang. Nakwento siya sakin ni Samantha dati na ang sungit daw nito.
Back sa story, so dahil lagi siyang seryoso, i decided na patawanin siya. Kaya nag joke ako lagi. Di siya tumatawa pero ngumingiti siya. ;) Ang gwapo nga eh. Hihi. So back to topic. Napapadalas ang pagbiro ko dahil madalas din siyang seryoso. Parang nang aasar lang eh.
*Tok tok tok*
Napatigil ako sa pagmumuni muni nang may kumatok.
"Pasok" sigaw ko. Pambihira. Nagkwekwento pa ako eh.
"Oh samantha ikaw pa--Eh? " di ko natapos ang pagbati sa kanya dahil sa itsura niya.
Gulo gulo ang buhok. Gusot na pananamit. Namamagang mata. Malaking eyebags. My God! Anyare sa kanya?
"Samantha. Anyare sa 'yo?" nag aalala kong tanong pero niyakap niya lang ako at umiyak sa balikat ko. Hinayaan ko na lang siya.
"A-ang sakit... Ang s-sakit" ayan lang ang mga sinasabi niya. Anyare ba sa kanya?
Mariel's POV
Tsk. Ito ba ang first kong POV? -___-
So bakit nga ba ako may POV? Ah oo nga pala, dahil kay Samantha.
Napapansin ko kasi these past few days, ang tamlay niya at ang lungkot. Tulad na lang ngayon.
Pumasok siya sa room. Di man lang nag abalang tignan kami, ngitian o batiin. Talagang nagbago na siya. May problema ba siya? Bat di niya sinasabi?
Alam kong di kami masyadong close. Sila Rian lang talaga, pero magkaibigan pa rin naman kami ah? Bakit ayaw niya magkwento? Aish.
Samantha, di ka ba nagtitiwala samin? Anyare sayo?
Andrei's POV
Di ako tanga para di mapansin na ang tamlay ni Samantha. Anyare sa kanya?
Dahil ba yun sa nangyari last week? Pero siya ang may gusto nun diba?
Samantha, ano ba talaga ang gusto mong mangyari? Di na kita maintindihan.
Pumasok na ang proffesor at nagsimula nang mag discuss.
"Good morning class. So our lesson for today is *blah blah blah*"di ko na maintindihan ang sinabi niya dahil di rin naman ako interesado.
Pinagmamasdan ko lang si Samantha na kasalukuyang tulala. Parang ang lalim ng iniisip niya.
Ano kayang problema niya? Halatang di siya nakatulog kasi may eyebags siya. Napabuntong hininga na lang ako.
"Ms. Cortez. Are you listening?" tanong ni mam kay samantha pero parang di siya nito narinig.
Sinubukan siya kalabitin ni Ian pero wala pa rin.
"Ms. Cortez?! " patay. Naiinis na si mam. Pero dedma pa rin. Ano ba ang iniisip niya at di niya pinapansin ang nasa paligid niya?
"MS. CORTEZ!! " sigaw ni mam na tuluyan nang nakakuha ng atensyon nito.
"M-mam? " takang tanong ni Sam.
"Ms. Cortez, get out of y class. Now" nanggigigil na sabi ni mam. Walang nagawa si sam kundi sumunod.
Malungkot siyang lumabas ng room. Sinundan ko na lang siya ng tingin hanggang sa mawala siya.
Napayuko na lang ako at lihim na pinunasan ang luha ko na nagbabadyang tumulo.
Samantha, bakit ka ba nagkakaganyan? Anyare sa 'yo?