-
Halos maubos na ang pasensya samin ni Euphy habang nasa bahay kami nya.
Pero sa totoo lang nang magpaalam na kami sakanya para umalis na, ayaw naman na tuloy kaming paalisin ng babae.
"Sige na nga. Hindi ko na kayo pipigilan." Sabi nya.
"Haha, salamat Euphy sa oras." Sabi ko naman.
"Oo, grabe kayo, hindi pa nga kayo kasal sobra na kayo kung maglampungan paano pa kaya kung mag-asawa na kayo. Hay jusko nakakabaliw kayo."
Si Erik naman tahimik lang sa tabi ko.
"Euphy tama na, hindi na natutuwa si Erik oh." Sabi ko.
"Oops. Sorry po." Biro pa ni Euphy.
"No- no, ayos lang." Agad namang sagot ni Erik.
At pagkatapos tuluyan na kaming nagpaalam sakanya.
Habang nasa kotse si Erik naman naka ngisi parin.
"Nasiraan ka na ba ng ulo?"
At sa halip mas lalo pa tuloy siyang natuwa.
*sigh*
"Sarah next time please huwag mong gawin sakin yon. Specially in the presence of others." Bigla nyang sabi.
Oh, ang alin? Yung kanina?
"Bakit hindi?"
"W-well ayos lang naman sakin. B-ut— ahh god. I'm losing my good confident image infront of others. I think its not just right."
*laughs*
"Sarah huwag mo kong tawanan."
"Gosh Erik, nakakatawa ka kasi eh!"
Losing his good confident image? Pfft! Haha.
"Whatever." He just shrugged.
Oops. I don't mean to tease that much.
"Okey, you can count on me with that." Sabi ko.
Pero hindi parin ako pinansin ng mokong.
"Ahh geez Erik, seryoso ko. Sorry na."
Tapos tumingin lang siya sakin sandali.
Okey fine. I'll let you off with that.
Kaya nanahimik nalang din ako.
But then hindi nagtagal nagsalita na ulit siya.
"So, wala ka na bang ibang pupuntahan?" Tanong nya.
"Hmm."
Wait. Come to think of it, nasabi ko na sa matalik kong kaibigan ang tungkol sa engagement ko pero sa taong nag-alaga sakin noong bata pa ko hindi pa.
"Erik, bakit hindi tayo pumunta sa bahay ni Lola. Gusto kong makita si Aling Lorna." Sabi ko.
"Aling Lorna?"
"Oo, yung matagal nang namamahala sa bahay na yon simula bata pa ko. Para na rin siyang pangalawa kong ina." Masayang tugon ko sakanya.
"Kung ganon sige." Agad nya namang sagot.
Kaya doon nga muna kami pumunta ni Erik.
*phone rings*
Agad naman akong napatingin kay Erik.
His phone was ringing.
At agad naman nyang sinagot.
"Hello Chad, bakit?"
Oh si kuya Chad?
"Ano? Ngayon na talaga?"
Ano kayang problema?
"Sige." Sabi nya at ibinaba nya na ang cellphone.
"Sarah, I'm sorry ayos lang ba kung ihatid na muna kita sa bahay nyo dati? Kailangan ko lang kasing bumalik ng mansion ngayon." Sabi nya.
"B-bakit? May nangyari ba kay Dad?" Pag-aalala ko.
"Hindi, ayos lang si Dad. Si Tito Alfred matalik na kaibigan ni Dad naroon siya ngayon at mayroon daw kaming importanteng bagay na dapat pag-usapan. I think tungkol ito sa kumpanya. Kaya huwag kang mag-alala."
Ganon ba.
"Sige, ayos lang. Naiintindihan ko naman."
Kung importante nga, I think introducing Erik to Aling Lorna can wait.
"Thank you talaga Sarah." he sincerely said.
"Ano ka ba. Maliit na bagay."
And he just chuckled.
At nakarating na rin kami sa harap ng bahay namin dati.
"Dito na lang ako huwag mo nang ipasok ang sasakyan sa gates." Sabi ko.
Para madali nalang siyang maka-alis.
"Okay sige. Take care." He said.
Lalabas na sana ako ng bigla ny namang hinawakan ang isa kong kamay at hinalikan nya saglit.
"Sorry ulit kung hindi kita masasamahan. Susunduin nalang kita." Sabi nya.
"Sure. No problem. Ingat din Erik." Sabi ko at ngumiti ako sakanya.
And with that pumasok na ko sa gates and likewise his car left.
*sigh*
Though sayang at hindi ko masasabi kay Aling Lorna na engaged nako na kasama si Erik.
Habang sinamahan naman ako ng isang guard papunta sa entrance ng mansion dahil wala akong payong and he insisted on carrying one for me.
Napansin ko naman ang ilang mga sasakyan at mukhang may mga karagdagang bantay sa paligid.
"Manong may bisita po ba sa mansion ngayon?" Tanong ko.
"Naku Ma'am hindi ko po alam wala po kasi kong duty kahapon at kanina lang pong umaga ang shift ko." Sagot nya.
"Ah sige, ganon ba."
At nasa harap nako ngayong ng dalawang malaking pintuan ng mansion.
"Maiwan ko na po kayo Ma'am" paalam ni Manong guard at nginitian ko nalang din siya.
Something's not right.
*sigh*
At pumasok nako.
Kagaya nga nang naisip ko mukhang may panauhin ngayon dito.
Pansin ko ang mga abalang kasambahay dito ngayon.
Natigilan naman ang ilan ng makita ko.
At umalis pa agad yung isa.
Saan ba yon pupunta, mukha ba kong nakakatakot?
*sigh*
At di nagtagal bumalik siya kasama na si Aling Lorna.
"Aling Lorna!" agad kong bati at niyakap ko agad ang matanda ng makalapit ako sakanya.
"Sarah buti naman at na dalaw ka muli dito. Miss na miss na kita ija." Sabi nya.
Napangiti nalang ako sakanya.
"Ako rin naman po Aling Lorna. Miss ko na din po kayo. Kamusta na?"
"Hay nako masayang-masaya nakong nakita ulit kita." Masayang tugon nya.
Si Aling Lorna talaga.
"Oh siya siya. Ganon rin naman po ako. Mukhang hindi nyo nga inaasahan ang pagbisita ko." Biro ko.
"Bakit hindi? Pumarito ka dahil sakanya hindi ba? Dahil alam mo nang narito na siya." Sagot ni Aling Lorna.
Natigilan naman ako sandali sa narinig ko.
Narito?
"Sinong tinutukoy mo Aling Lorna?"
"Hay juskong bata ka alam ko alam mo na. Malamang nagpasabi na sayo na darating siya dito. Halika at dadalhin kita sakanya. Nasa guest room siya ngayon." sabi ni Aling Lorna agad na naglakad.
God. Tama ba ang hinala ko?
Could it be–
"Sarah ija? Halika na." tawag ulit ni Aling Lorna.
"O-opo." sagot ko at agad narin akong sumunod sakanya.
Habang papalapit kami sa silid na pupuntahan namin, ramdam ko naman ang kaba na namumuo sa dibdib ko ngayon.
Kumatok saglit si Aling Lorna.
At saka nya binuksan ang pinto.
Teka wala naman akong narinig na sagot mula sa loob ah.
"Tuloy Sarah." sabi ni Aling Lorna.
Kaya't pumasok na rin ako.
*heavy sigh*
Sinasabi ko na nga ba.
"Maiwan ko na muna kayo. Magdadala ko ng makakain at maiinom nyo." paalam ni Aling Lorna.
Nang tuluyan ng naka-alis si Aling Lorna saka lang ako lumapit sa naka-upo sa isang malaking wooden carved chair.
Kita ko na agad ang kumikinang nya pang buhok.
Wala na talaga siyang planong baguhin pa ang kulay na yan?
Nang makalapit nako sakanya, kaya pala wala man lang ka malay-malay tong tao na to na may kumatok na at pumasok sa silid ay dahil sa tulog siya at may nakalagay pang earphones sa magkabilang tenga nya.
Gosh.
"Sinong mag-aakala na sa muli nating pagkikita ay tulog ka pa talaga?"
Si Senri nga naman.
But honestly nawala na ang kabang nararamdaman ko kanina, habang pinagmamasdan ko na ngayon si Senri.
I can't deny the fact that I'm also glad to see this boy again.
Geez you sleepy nut.
*pokes*
Gising na hoy.
And I gently poked him again.
"Goodness gracious open your eyes." Sabi ko.
Pero wala paring reaksyon mula sakanya.
Kaya't tinanggal ko na ang nakasabit sa tenga nya.
"Hello?"
At mukhang narinig nya narin ako.
Tanga mo naman kasi Sarah dapat kanina ko pa pala tinanggal yon.
At unti-unti nya nang minulat ang mga mata nya.
Woah...
Inilapit ko naman ang mukha ko sakanya.
"Senri." Sabi ko habang nakatingin lang ako sa mga mata nya.
So pretty.
...
And suddenly my dear old friend smack me in the head.
Yup.
Head to head.
"Ouch! Damn it Senri!" I screamed.
Ganoon mo ba ko batiin?!
Oh my god.
Unbelievable!
And he just yawned at me.
"Insolent wretch!" sabi ko at akmang babatukan ko siya hinila nya nalang ako bigla papunta sakanya.
"Now now, shut up Sarah. It's irritating you know?" Sabi nya at humikab ba naman ulit habang hinahagod ang likod ko na mukhang pinapatahan ako.
*pissed off*
"Senri!"
Pero bago pa man ako makapagsalita ulit dumating na ulit si Aling Lorna na may dalang tray ng pagkain.
Kaya't natigilan ako.
"Mukhang na miss nyo rin ang isa't-isa ah. Haha nakakatuwa kayong pagmasdang dalawa." Masayang tugon ni Aling Lorna at inilagay na sa ibabaw ng mesa ang dala nya.
At humiwalay naman nako kay Senri.
Gosh! Sinabi ko na sainyo. Senri can be oh-so-caring to me pero kapag personal mong kasama to ganito yan sakin.
*sigh*
"Thank you for the food again, Ms Lorna." Sabi ni Senri.
Geez.
"Haha sinabi ko na sayo Sir Senri, Lorna nalang po ang itawag ninyo sakin." Sabi ni Aling Lorna na halatang tuwang-tuwa naman sa narinig nya.
"Aling Lorna, huwag po kayong magpadala sa mga pinagsasabi ni Senri." Sabi ko.
"You know I'm not like that." Sabi naman ni Senri.
Natawa nalang saming dalawa si Aling Lorna.
"Huwag na kayong magtalo pa. Mabuti pa ay mag-usap nalang kayo ng maayos dahil matagal din kayong hindi nagkita. Kaya maiwan ko na ulit kayo–" but I cut her out.
"Sandali Aling Lorna, dito na po muna kayo. Gusto ko pong narito kayo para sa ibabalita ko." Sabi ko.
Si Senri naman agad na napatingin sakin.
"Ibabalita?" Tanong ni Aling Lorna.
At pinaupo ko na muna si Aling Lorna sa tabi ko sa couch.
Habang si Senri naman naupo ulit sa lugar nya kanina.
"Kalma lang po Aling Lorna ha? Huwag po kayong mabibigla." Mahinahong sabi ko.
"Ano ba yan Sarah pinapakaba mo ko." Sagot niya.
Habang si Senri naman seryosong nakatingin lang sakin.
Pagkatapos ngumiti ako kay Aling Lorna, sabay hawak ko sa mga kamay nya.
"Engaged na po ako Aling Lorna." Sabi ko.
At nanlaki naman ang mga mata ng matanda.
"T-tama ba ang narinig ko Sarah? Engaged na ang nag-iisang alaga ko?" masayang tugon ni Aling Lorna.
At dinala ko ang mga kamay naming dalawa na magkahawak sa harap nya.
"Opo Aling Lorna. At masaya kong ibalita po sainyo." sabi ko.
At nakita na nya ang singsing sa isa kong kamay.
Naluha naman si Aling Lorna ng makita nya ito at agad na yumakap sakin.
"Jusko, hindi ko akalain na darating ang araw na ganito para sakin. Napakasaya ko para sayo Sarah. Napakaswerte naman ng lalaking nakahingi ng kamay mo ija. Sino ba siya?" tanong ni Aling Lorna.
I would had been proud to introduce him to you with me Aling Lorna pero hindi ko siya kasama ngayon.
"Erik Montemayor" sagot ni Senri out of nowhere.
"Montemayor ba kamo?" Tanong ni Aling Lorna sabay balik ng tingin sakin.
"Sarah, ibig sabihin isa sa mga–"
"Opo Aling Lorna. Isa po sa mga anak ni Daddy Francis. Si kuya Erik po." Sagot ko.
Bigla namang natigilan si Aling Lorna.
"T-talaga? Hindi ko ito inaasahan ija. Na isa pala sa kanila ang kasintahan mo." Sabi ni Aling Lorna.
"Hindi po ba pabor sainyo Aling Lorna?" Tanong ko sakanya.
Nangangamba naman ako sa sunod nyang isasagot.
Pero ngumiti nalang sakin si Aling Lorna at hinawakan ang isa kong pisnge.
"At ano naman ang karapatan ko para tumutol sa kasiyahan ng alaga ko ha?" masayang tugon nya.
Hindi ko naman mapigilan ang sarili ko at niyakap ko nalang din si Aling Lorna.
"Salamat. Salamat po talaga." Sabi ko.
"Basta Sarah, sana makilala ko man lang kahit isang beses ang nobyo mo ha?" Sabi nya.
"Oo naman po." Masayang tugon ko.
At pinahid na ni Aling Lorna ang mga luha nya.
"Oh siya, kayo namang dalawa muna ni Sir Senri ang mag-usap. Maiwan ko na muna kayo Sarah." Paalam ni Aling Lorna.
"Sige po Salamat." Sabi ko naman.
"Walang anuman para sa nag-iisa kong alaga." Sabi nya at hinalikan nya ang ulo ko bago umalis.
Nang tuluyan ng naka-alis si Aling Lorna, ng tumingin ako kay Senri, tahimik lang siyang umiinom ng tsaa sa cup.
"Senri" tawag ko.
Pagkatapos ibinaba nya na ang hawak nya.
"Bakit." Sagot nya.
Anong bakit ka dyan.
"Wala ka man lang bang gustong sabihin sakin?"
"What should I say then?" Sagot nya.
Senri naman.
"Mukhang hindi ka masaya." Sabi ko.
And he heaved a sigh.
"I'm honestly 50% happy for you and 50% worried for us." Sabi nya.
I see.
"I'm sorry." Sabi ko.
"What's there for you to be sorry about? I was the one who told you to follow your heart. This is now my problem." Sabi nya.
"Senri, ano bang pwede nating gawin?"
"I'll be the one to turn down this marriage between us. I'll tell Dad about it." Sagot nya.
Natigilan naman ako sa sinabi nya.
"Seryoso ka ba?"
Kilala ko na rin si Sir Carl. At alam kong kapag ginawa yon ni Senri tiyak akong may mangyayaring hindi maganda.
"Can you just honestly tell me Sarah, kung anong gusto mong mangyari?" He sounded a bit agitated.
Pero hindi ako nagpadala sakanya.
"I'm sorry Senri I didn't mean to put you in a situation like this. But I just want you to know that you're not alone. I have something to do in my part too. And right now will you tell me the reason why you're here?" Sabi ko.
At ngayon siya naman ang natigilan.
"To take you back. As they ordered." Sagot nya.
"So anong gagawin mo?" Tanong ko ulit sakanya.
"I'm going back without you." Diretsong sagot nya.
"Senri please, huwag mong sarilihin ang problemang ito." Sabi ko at lumapit ako sakanya.
"What on earth are you trying to say Sarah?!"
There we go.
He finally burst it out.
Alam kong nahihirapan din si Senri ngayon.
Kaya ayoko na harapin nyang mag-isa ang bagay na dapat kaming dalawa mismo ang umayos.
"We'll fix this together. I won't let you deal with this alone. Let me do my part."
He looked at me with convinced eyes pero hindi yon nagtagal.
"And you really think that you can go against them. Especially to Oma? Please, Sarah going back there would mean surrender. You can't possibly leave Erik either." Sabi nya.
No Senri. Paano natin malalaman na wala na tayong magagawa kung hindi natin susubukan.
"No. You deal with Sir Carl and I'll deal with my grandmother. That's the right thing to do." Sabi ko.
And he heaved a frustrated sigh.
"And Erik?" He added.
"Hindi bat sinabi mo palang kanina. That I can't possibly leave Erik?"
"Yeah, I did."
"Then that's it. He can't possibly leave me alone either."
And he just rolled back his eyes.
–
After that discussion with Senri, nakiusap siya sakin na bigyan muna siya ng tahimik na oras dahil gusto nya daw magpahinga.
Maybe dahil bagot parin siya sa biyahe nya kahapon, kaya't hinayaan ko nalang din siya.
Pero sa kalooban ko alam kong iniisip ni Senri ng malalim ang sitwasyon namin ngayon.
Pinapangako ko Senri, paninindigan ko ang sinabi ko sayo. Hindi ka mag-iisa sa bagay na ito.
I stayed at my room habang hawak ko lang ang cellphone ko waiting for Erik's call or text.
Kaso sa hindi ko naman inaasahan bigla nalang nanikip ang dibdib ko.
*pants*
B-bakit ngayon pa.
Agad kong binuksan ang mga drawer sa tabi ng lamp table ko sa kama at hinanap ang gamot ko.
"I-ts here somewhere. Nasaan na ba..." I desperately said to myself.
Alam kong meron akong iniwan dito.
At buti nalang nakita ko na sa pangalawang drawer.
*pants*
Ganito nalang ba talaga ako?
Kahit anong tibay ng pagkatao ko ang ipinapakita ko sa labas sa ibang tao, palagi parin akong sinasampal ng katotohanang mahina naman talaga ako.
Nahiga nalang ako sa kama ko ng unti-unti nang mawala ang sakit ng dibdib ko.
*sigh*
—
It was already late in the afternoon ng magising ako.
Hindi ko man lang namalayan na nakatulog na pala ko.
Pagtingin ko sa cellphone ko 15 missed calls from Erik.
Gosh!
Agad akong nag-ayos ng sarili ko at lumabas ng kwarto ko while I dial his number.
Pero nagulat nalang ako ng pagbaba ko sa hagdanan nakita ko sa may receiving area si Erik, kasama si Senri at si Aling Lorna na masayang nag-uusap.
Gosh. I think I was totally left out now.
Kaya't agad naman akong nagtungo sakanila.
"Sarah ija nakatulog ka ba sa silid mo?" agad na tanong sakin ni Aling Lorna ng makita ko.
"Ah- pasensya na po." I awkwardly answered back.
"Mukhang nagkakilala na kayo Aling Lorna ni Erik, siguro hindi ko na siya kailangang ipakilala ulit hindi po ba?" Biro ko.
"Haha, Oo na Sarah. Hindi na kailangan. Kanina pa dumating si Erik dito para sunduin ka kaso hindi ka daw sumasagot sa mga tawag nya. Ang sabi ko naman ay baka naka tulog ka na naman sa silid mo dahil alam kong kapag naroon ka hinding-hindi mo maiiwasang maidlip, tama ba ako Sarah?" Masayang tugon ni Aling Lorna.
*sigh*
Opo. Kilalang-kilala nyo po talaga ang alaga nyo.
Napatingin naman ako sakanila Erik at Senri na magkaharap sa couch.
"K-kamusta? Nagkakilala na pala kayo." Sabi ko sakanila.
Somehow the air is so tense.
Or it's just my imagination.
Geez.
Ngumiti lang sakin si Senri bilang sagot.
"So, hindi pa ba tayo aalis?" Tanong ni Erik.
Oh that.
"Nagmamadali ba kayong dalawa? Bakit hindi na kayo dito magpalipas ng oras para makaabot na kayo sa hapunan." Sabi ni Aling Lorna.
Agad naman akong tumingin kay Erik.
"That would be great. Ayos lang ba sayo?" Tanong ko sakanya.
And he just nodded in return.
"Sure." He shortly answered back.
"Mabuti naman kung ganon. Magpapahanda ako ng masarap na hapunan para sainyong tatlo ngayong gabi. Maiwan ko na muna kayo dyan." Paalam ni Aling Lorna.
Kaya't naiwan naman kaming tatlo.
"So–" I was about to speak pero tumayo naman na si Senri mula sa pagkaka-upo nya.
"It's nice to meet you again Erik. I think I should excuse myself for now and give the two of you some private time." sabi nya.
"Teka lang!"
I could use this opportunity to tell Erik everything that Senri and I had talked about earlier.
And I need Senri's presence for that.
"Sandali lang. Bakit hindi muna tayo mag-usap na tatlo. May mga bagay na sa tingin ko ay makakabuti kung pag-uusapan na natin ngayon." Sabi ko.
Naramdaman ko naman na humawak sa likod ko si Erik.
"Its okay. Hindi mo na kailangang ulitin pa." Sabi nya.
Ano?
And Senri heaved a sigh.
"He knew it already." Sabi ni Senri.
"Ano? I– mean yung pinag-usapan natin kanina." Sabi ko naman.
"Yeah. I told him everything already. And explained all the important details." Sagot ni Senri sakin.
So that's why Erik had this stern face until now.
Nang tumingin ako kay Erik, he just held one of my hand with assurance.
"Sorry for putting you in this situation with me Erik." Sabi ko.
"Hindi ka pa rin talaga nakakaintindi noh Sarah?" Sabi nya sabay hawak sa isang pisnge ko.
"We're in this together. Tandaan mo yan." Dagdag nya.
Erik.
Thank you.
"This is why I want to excuse myself already. Now may I?" Sabi naman ni Senri.
I just smiled at him gratefully.
At umalis na si Senri.
"Sarah." Tawag ni Erik.
"Hm?"
"Siya pala ang nakasama mo sa loob ng pitong taon. Hindi ka man lang ba nagkagusto sakanya?" He asked me out of nowhere.
"Wh-at? Seryosong tanong ba yan?"
"I'm just wondering."
Wondering ka dyan.
Kung alam mo lang.
"That was impossible. Senri was my good friend at para narin kaming magkapatid." Sabi ko.
And he smirked.
"Don't be so sure. Hindi bat nahulog ka nga sakin?" He joked.
*blush*
"Che! Ibang usapan naman na yon." Sabi ko.
Halos ma-speechless ako dun ah.
And he chuckled.
"Sinasabi ko lang, kasi hindi bat stepbrother mo nga ako dapat pero heto na tayo ngayon. You'll be my wife soon."
My wife soon.
Gosh this man!
Paano mo ko napapakilig ng ganito!?
"So-soon? I mean, kailan ba yan?" I joked.
Matanong nga.
"Kung ako ang masusunod I'll marry you off right now Sarah. But since marami pa tayong kailangang ayusin I'll just wait for your word."
Is that so.
"Bakit ako ang magdedecide?" tanong ko.
Can't it be the two of us.
"So gusto mo na bang ikasal tayo bukas?" diretsong tanong nya.
Hah?! B-bukas?
"Nagpapatawa ka ba?"
"If you just say so Sarah. Even if its tomorrow I can give you the wedding you deserve."
Natigilan naman ako sandali sa sinabi nya.
I mean that's impossible.
Kung ako ang tatanungin mo I think if we'll follow a wedding plan that I'll suggest it will take like months to prepare.
But anyways that was just a plan in my head.
Ang importante lang naman sakin ay basta ang lalaking makakaisang-dibdib ko ay si Erik lang.
Napangiti nalang ako sakanya.
"Alam mo, kahit kailan hindi ko talaga malaman minsan kung ano bang tumatakbo sa isipan mo." sabi ko.
I'm always taken by surprise.
"You just need to look at yourself in a mirror and you'll know what's always in my head." he said.
Geez.
"Gosh Mr.Montemayor you're so old fashioned in making your girl fall for you." biro ko.
"I am old."
"Nope. Just quite. You're young at the heart."
And then he proves it right infront of me as he smiled bashfully.
Okey I take it back. He's not just young in the inside but honestly, my man is so youthful.
Chiseled face with beautiful eyebrows and kissable lips. He doesn't look like someone in his early 30's already.
"We'll just stay for dinner then uwi na tayo pagkatapos ok?" Sabi nya.
"Yes."
I stayed with Erik hanggang sa dumating na din ang oras para sa hapunan.
Bago pa man kami tawagin ni Aling Lorna sa living room, kasama na ulit namin si Senri.
And we had a quiet dinner together.
Hindi na rin kami nagtagal pa ni Erik at nagpaalam na kami kay Aling Lorna at Senri.
Nauna nang lumabas si Erik sa bahay para kunin ang sasakyan, at bago pa man din ako sumunod sakanya tinawag ako ni Senri.
"Sarah, I'm glad to see you doing well with him. I just really hope that everything would work out when we return."
Lumapit naman ako sakanya at hinawakan ko ang isa nyang kamay.
"Yon rin ang gusto kong mangyari Senri. Ipagdadasal ko. Magtiwala nalang tayo." I assured him.
Ngumiti nalang din siya sakin.
At may narinig na kaming busina ng sasakyan sa labas.
"Well kailangan na naming umalis. Salamat ulit Senri." Sabi ko at niyakap ko siya sandali.
"Take care." Sabi nya.
At tuluyan na kaming umalis.
—
Pagdating namin sa bahay, hindi naman namin inaasahan na gising pa at nasa living room si Dad habang may binabasa na magazine.
"Dad bakit nandito pa kayo, dapat nagpapahinga na kayo sa kwarto nyo." Sabi ni Erik at agad na lumapit kay Dad.
"Pati ba naman ikaw Erik gumagaya pa sa kuya Zachary mo sa pagiging strikto sakin?"
And then Dad heaved a sigh.
Lumapit na din ako kay Dad.
"Sarah ija, huwag mong sabihing ikaw rin?" Dagdag pa ni Dad.
Napangisi nalang ako ng sabihin yon ni Dad.
"Dad as long as hindi makakasama sainyo hindi ko po kayo pipigilan. Pagpasensyahan nyo nalang po sila kuya Zachary at Erik kung strikto po sila ngayon, para lang din naman po yon sa kalusugan nyo at nag-aalala lang din po kami para sayo." Sabi ko.
"Mabuti talaga at dumating ka samin Sarah. Ito ang isa sa mga dahilan kung bakit nalulungkot ako kung bakit hindi ako biniyayaan ng anak na babae na alam kong lagi saking kakampi." Biro ni Dad.
I can't help myself but feel warm inside.
Daddy Francis, ikaw ang pangalawang ama ko sa buhay kong ito kaya't higit pa sa lahat ang pasasalamat ko sainyo hindi lang sa pagmamahal kay Mommy, kundi maging sa pagtanggap sakin at pagpaparamdam sakin na hanggang ngayon may ama parin ako.
"Huwag mo naman Dad ipamukhang hindi ka parin masaya saming lima." Sabi ni Erik.
Geez Erik huwag mo nang patulan ang biro ni Dad.
"Talagang hindi, lalo pat hanggang ngayon ikaw palang ang mag-aasawa sa inyong lima. Sa tingin mo ba natutuwa ako na sa ganda ng pagpapalaki ko sainyo eh ang hina nyo pagdating sa paghahanap ng kapareha nyo. Jusko, mga anak ko ba talaga kayo?" Dad jokingly said.
Natawa nalang ako sa reaction ng mukha ni Erik which was pure shock.
At bigla namang dumating si kuya Zachary.
Nakauwi na pala siya kanina pa.
Saan ba sya galing dito sa bahay.
At base naman sa ekpresyon ng mukha nya mukhang narinig nya ang sinabi ni Dad.
"Ihahatid na kita sa kwarto mo Dad. Enough for today kailangan mo nang magpahinga." He flatly said at lumapit na sa wheelchair ni Dad.
"Goodnight Dad." Sabi ko.
And Dad smiled at the both of us warmly.
"Sige. Goodnight na rin sainyong dalawa." Sabi ni Dad.
"And Erik, anak don't worry napabilib mo ko." Dagdag pa ni Dad.
Ngumiti naman si Erik na parang nakuha nya ang ibig sabihin ni Dad.
"Magpahinga na din kayong dalawa." sabi ni kuya Zach at umalis na sila ni Dad.
Natigilan naman ako sandali ng marinig ko yong sabihin ni kuya Zachary.
"Sarah let's go?" yaya ni Erik kaya't umakyat na rin kaming dalawa patungo sa mga silid namin.
"Sleepwell tonight Sarah. Huwag mo na munang isipin ang ibang mga bagay. May tamang panahon tayo para dyan. Maliwang ba?" Sabi nya ng makapasok na kami ng kwarto ko.
"Oo naman. Huwag kang mag-alala. At salamat rin Erik sa pag-intindi mo kay Senri, at sa sitwasyon namin." Sabi ko.
"Mabuting tao naman kasi siya Sarah. I can tell. Kaya't walang dahilan para hindi ko sya pakitungohan ng maayos. Maswerte ka at mayroon kang kaibigan na katulad nya." Sabi nya.
Nakakatuwa lang marinig ang mga bagay na ito mula sayo Erik.
"Thank you."
At hinalikan nya na ang noo ko.
"Sige na magpahinga ka na. Goodnigt." sabi nya.
Geez.
"Goodnight din." Mahal ko.
At tuluyan na siyang nagpaalam at lumabas na ng silid ko.
Though I'm sorry, I don't think I could sleep for tonight.
Matapos kong magpalit ng damit at maghilamos, naupo nako sa harap ng working table ko.
I opened my computer and started working.
*sigh*
I run the company now in reality. Just behind the scenes right after Lola got hospitalized.
Binigay sakin ni Ate Megan sa totoo ang pagpapalakad ng kumpanya sa ilalim lamang ng pangalan nya para pangalagaan ako habang hindi pa opisyal na pinapangalanan ni Lola ang hahalili sakanya sa posisyon.
Dahil hindi madaling malagay sa sitwasyon kung saan ang pag-uusapan na ay ang posisyon sa isang napakaling kumpanya.
Maraming bagay ang pwede mangyari kung hindi kami mag-iingat.
The businesses world in reality is truly a gruesome place to be. Since everyone would strive for the highest position and power.
And only the strong and the intelligent ones can survive for long. Hindi rin naman maganda kung basta-basta ka nalang din magtitiwala. Isang bagay na itinanim sa isipan ko ni Lola tungkol sa mundong ginagalawan namin. Dahil hindi maiiwasang mayroong mga tao na maghahangad ng meron kang wala sakanila.
At sa pamilyang pinanggalingan ko hindi basta-basta ang trabaho na matagal na pinaghirapan ng mga magulang ng Daddy ko.
Kaya't batid ko rin ang trabaho ni Erik. And I admire him so much for how capable he is.
Maswerte si Daddy Francis kay Erik. At gaya nya, gusto ko ring gawin ang lahat para sa pamilya ko.
—
The next morning I was surprised to see Erik infront of my door ng pagbukas ko nito.
"Morning, ang aga mo naman." Sabi ko.
And he pulled me by my waist and he kissed my forehead.
"I wanted to see you before I left for work."
And my daily vitamin got ahead of my first meal again.
"Ganon ba. Busy ka na naman masyado. Dahil ba ito sa pinag-usapan nyo kahapon kasama ang Tito Alfred mo?" Tanong ko.
"It's nothing crucial. Pero may kailangan lang akong mga dapat ayusin."
"Naiintindihan ko. Walang problema. I hope magawa mo nga."
"I believe so. Since my lady is quite a formidable businesswoman." Sabi nya.
A-ano?
Bakit mo naman na sabi yan.
Nahalata naman ni Erik ang bigla kong pagkatahimik.
"Akala mo hindi ko alam?" He said.
Don't tell me—
"It was you. Ikaw ang may hawak ng ArWeif's ngayon hindi ba?"
Nanlaki naman ang mga mata ko sa sinabi nya.
"P-paano mo nalaman?"
Sinabi ba ni Senri?
Pero imposible. Dahil maging si Senri hindi nya alam ang tungkol sa bagay na ito.
"It was just a guess in reality Sarah. Pero inamin mo na rin sakin ngayon din, kaya mukhang tama talaga ang hinala ko." Sabi nya.
"Anong ibig mong sabihin. Paano ko naman nasabi yon?" Sumasakit lang ang ulo ko sa kakaisip kung paano ba yon naisip ni Erik.
"Dahil nag-iba ang paraan ng pagpapatakbo at mga desisyon ngayon ng ArWeif's. Alam ko kung paano nagbabago ang takbo ng isang kumpanya, at isang malaking dahilan na rito ay ang kung sino ang nagpapatakbo at gumagawa ng mga desisyon para dito. At iba ang pamamalakad mo kumpara sa Lola mo na matagal nang may hawak nito."
"You've been observing ArWeif's is that so?" Tanong ko.
Kamangha-mangha ka talaga.
At napangisi naman siya sandali.
May sinabi ba kong nakakatawa?
"Sarah don't worry I'm not stalking ArWeif. Base lang yon sa mga obserbasyon ko. Isa pa hindi ko na kailangan pang maghanap ng impormasyon tungkol sa kumpanya nyo. Its a prominent corporation globally, na palaging may balita tungkol ditong pinag-uusapan."
*sigh*
"Ganon pala ko kahalata." Kung nasabi nga yon ni Erik, paano nalang sa ibang tao na iterasado sa bagay na ito.
"No no. Huwag mong isipin yon. I think ako lang din naman ang makakapagsabi tungkol don." Sabi nya.
"At bakit mo naman yan nasabi?"
"Dahil ako lang naman ang nakakakilala sayo dito." Sabi nya sabay turo sa may puso ko.
Hindi ko alam kung anong koneksyon sa sinabi ni Erik sa tanong ko sakanya pero mukhang tama naman siya.
Marahil nakilala ni Erik kung paano ko palakarin ang kumpanya sa kung paano ako magdesisyon at mag-isip na mula sa puso.
Ngumiti nalang ako sakanya.
"Ewan ko sayo. Parang halos wala nakong matago sayo eh." Biro ko.
"Hindi mo sakin kailangang sabihin lahat lalo na kapag hindi kapa handa or komportable sa kung ano man yon. Nirirespeto ko ang desisyon mo. Kaya huwag kang mag-alala."
Kaya ang swerte ko sayo. Dahil ganito nalang kalaki ang konsiderasyon mo para sakin Erik.
"Salamat." I sincerely said.
"You're always welcome Sarah."
And with that sabay na kaming bumaba ni Erik at nag-paalam na din siya at umalis na para sa trabaho.
Nang dumating naman ako sa dining room nakita ko sila kuya Lance at kuya Chad.
"Good morning Sarah, sumabay ka na samin." Bati ni kuya Lance.
"Princess mukhang ang ganda ng gising mo ngayon ah." Puna naman ni kuya Chad.
Ngumiti nalang ako sakanilang dalawa at sinabayan ko na sila sa agahan.
"Walang dahilan upang hindi ako maging masaya lalo pat kasama ko kayo ngayon." Biro ko naman.
"Haha, at talagang mukhang may pinanghuhugutan ka ngayon princess." Masayang tugon ni kuya Chad.
Geez, kuya huwag mo ngang bigyan ng malisya.
Maging si kuya Lance tuwang-tuwa na rin.
Nasaan kaya si Andrew.
Sabi nila magkasabay daw sila kuya Zachary, Erik at si Andrew na nag-agahan kanina.
Kaya matapos naming kumain nagpaalam muna ko sakanila kuya Lance at Chad na pupuntahan ko lang si Andrew.
I headed to his room.
At ng kumatok ako, agad nya rin akong pinagbuksan.
"Sarah."
"Hi. Busy ka ba?" Tanong ko.
"Ah– hindi naman. Tuloy ka." He offered.
At pumasok na rin ako ng silid nya.
Nakita ko naman sa ibabaw ng kama nya ang maletang inaayusan nya ng mga laman.
Oo nga pala. Aalis na ulit si Andrew.
"Nag-aayos lang ako ng mga dadalhin ko." Sabi nya.
"Pasensya na Andrew kung naka-abala pa ako." Paumanhin ko.
"Hindi naman, ayos lang. Bakit Sarah may kailangan ka ba?" Tanong nya.
Ah. Wala naman. Gusto lang kitang makita.
And I just gently shaked my head in reply.
Nalulungkot lang ako ng onti dahil hindi na naman tayo magkikita Andrew.
Lumapit naman siya sakin ng hindi ko namalayan.
"May problema ba Sarah?" Seryosong tanong nya.
Crp. Anong klaseng mukha ba ang ginagawa ko ngayon at napag-alala ko pa si Andrew sakin.
"W-wala! Ha-ha pasensya na. S-sige maiwan na ulit kita Andrew nang mapagpatuloy mo nalang ang pag-aayos ng mga gamit mo." Sabi ko at akmang aalis nako ng pinigilan nya ang isang kamay ko.
Natigilan naman ako sa ginawa nya at agad na napatingin sakanya.
Andrew?
At nakatingin lang din siya sakin ng seryoso.
"A-ndrew?"
And he pulled me into a hug.
Ramdam ko naman ang biglang pagbilis ng tibok ng puso ko.
Ano bang nangyayari sakin.
"Andrew, ayos ka lang ba?" Tanong ko habang kinakalma ko ang sarili ko. Hindi naman ako maaring atakihin sa mga oras na ito ah. Hindi maaari.
Unti-unti ko namang nararamdaman ang init ng yakap ni Andrew.
*breathe*
Hinga lang Sarah. I think dahil ito sa aalis na ulit si Andrew kaya siya ganito.
I placed a hand on his broad back.
"Ayos lang yan Andrew. Magkikita naman ulit tayo. Kaya mag-iingat ka palagi doon ha? Huwag mong pababayaan ang sarili mo." Sabi ko.
And I felt him tightened his hug.
Pero hinayaan ko lang siya.
"Huwag mong kakalimutan na tumawag samin palagi. Para walang magkalimutan dito." I reminded him.
Pero hindi parin siya kumikibo.
Sige lang. I know its hard to leave again. Pero lagi mong tatandaan na narito lang kami para sayo.
And I patted his back, pagkatapos bumitaw nadin siya sa pagkakayap sakin.
Nabigla naman ako ng makita ko ang mga mata nyang nagpipigil ng luha.
"Andrew?!" Sabi ko at agad kong hinawakan ang isang pisnge nya.
"Bakit ka–" but he cut me out.
"Sarah." He almost said that with a broken tone.
At parang mayroon namang kumirot sa dibdib ko sandali.
"Mahal kita." Sabi nya at kaakibat non ang pagtulo ng luha nya.
It was terrible.
Parang binagsakan ng mabigat na bagay ang pakiramdam ng dibdib ko ngayon.
"Andrew naman. Kung anu-ano nalang ang pinagsasabi mo pinakaba mo naman ako e." sabi ko habang pinipigilan ko ring maiyak sa oras na ito.
I mustered my courage for him.
He looked pained and I know exactly why.
"Mahal din kita ha? Ikaw ang pinakamamahal kong kapatid tandaan mo yan." Sabi ko sakanya at hindi ko narin napigilan ang luha ko.
He just smiled and suppressed his tears.
"Iba ka talaga. Makakaasa ka Sarah, hindi ko yan makakalimutan. S-salamat." He said with a genuine smile.
"Tsk, halika nga." Sabi ko at niyakap ko nalang ulit siya.
Oh God, why would this happen.
I'm sorry.
I'm so sorry Andrew kung kailangan ko tong gawin sayo.
I don't deserve this!
At higit sa lahat, Andrew you don't deserve this either.
How could this happen. Napakabuti mong tao.
But really, thank you for understanding despite of what I did.
Hindi mo man na inulit, pero alam ko.
Alam kong totoo ang laman ng sinabi mo.
Dahil naramdaman ko ng sobra at nakita ko sa mga mata mo.
Salamat Andrew, dahil kahit ganito ang ginawa ko, mas pinili mo paring manatili bilang kapatid ko.
Ngayon ko lang napagtanto.
Napakalaki pala ng kasalanan ko sayo.
Patawarin mo ko Andrew.