After taking only coffee in the hospital cafeteria he hurridly go back to her room.
Naiisip niya na baka magising ang asawa na walang sinumang maabutan.
Habang pabalik siya ay may nakasalubong siya na lalaking inaalalayang maglakad ang isang babaeng buntis.
A couple. He assume.
Napahinto siya habang tinitignan pa din ang dalawa.
Alagang alaga ang lalaki ang asawa siya.
He smile bitterly.
If this are not as complicated as this. He also maybr taking care a pregnant woman in his arms now.
He shook his head to erase whatever feelings he felt and walk towards his wife's room.
Bumungad sa kanya si Rowena na nakatayo ay nakatingin sa asawa niya.
"Good, you are here." Bati niya.
"I come as soon as I heard what happened." He answered calmly.
Pero sandali lang ang pagkakalmado nito. At nagulat siya ng bigla aambaan ng bag si Sabina.
"Hoy! Anong gagawin mo sa asawa ko?" Gulat na awat nita dito.
Ibinaba naman nito ang hawak na bag. "Kung hindi ba naman siya siraulo at gaga, alam niyang allergy siya, kakainin pa din niya."
"Ako ang...." he paused for a second. "Ako ang nagbigay sa kanya noon."
Guilt is all over his face.
Napatawa ito ng maharan at muling ibinaling ang tingin kay Sabina.
"That's why.... Minsan talaga hindi nag iisip ang babaeng ito. Napaka indenial kasi."
Napakunot naman ang noo niya dahil wala siyang maintindihan sa mga sinasabi nito.
Umupo siya sa may sofa sa may tapat ng hospital bed nito.
Umupo na naman si Rowena sa upuan na iniwanan niya kanina sa tabi ni Sabina.
"Prince P." Maya maya'y tawag sa kanya ni Rowena.
Lumingon naman siya dito.
"Pwede ko bang ihampas tong upuan sa asawa mo?" Seryosong paalam nito sa kanya.
"Tama nga siya. Sira ulo ka talaga." Nakangiti niyang sagot at napapailing nalang.
Mas lalong sumeryoso ang mukha ni Rowena at mahinang nagsalita.
"She keeps mumbling his name... Nakakainis..."
He didn't answer.
Sumandal lang siya at tumingin sa kisame.
Yeah....
I know.
I heard it.
Nabasag ang katahimikan ng muling pumasok ang nurse para tignan ang dectrose na nakakabit kay Sabina.
Pinanood lang nila ang ginagawa ng nurse. And after few minutes ay tapos na ito at humarap sa kanila.
"She's okay now. Don't worry. Another shot lang ng antihistamine ang kinabit sa kanya." Paliwanag niyo at naglakad na palabas ng pintuan. "Ay.. Pakisabi na din pala sa asawa niya na mababaw lang ang sugat niya sa paa. At mukhang kanina pa din siya tinatawag ng pasyente. Di ba kanina andito lang siya?"
He stare at her blankly.
No emotion was written in his face.
Tila iniinis siya ng pagkakataon.
"Nurse." Tawag si Rowena. "Tapos ka na sa pasyente di ba?"
Tumango lang ang Nurse.
"Sorry kung magiging bastos ako. Pero kung wala ka nang gagawin pa sa kaibigan ko. Pwede ka nang umalis.. baka kasi mahampas kita ng inuupuan ko ngayon." Maldita nitong banta.
Umalis kaagad ang Nurse dahil natakot sinabi ni Rowena.
"Hindi nalang tumahimik." Histerya pa nito.
"Victor."
Kapwa sila napatingin kay Sabina.
Muli siyang napangiti.
"Namamaga lalamunan nito di ba? Bakit nakakapagsalita pa. Hay naku Sabina! Minsan talaga ang manhid manhid mo." Frustrated na sabi nito.
"Can I ask you a question?" He ask calmly.
He needs to.
Dahil nararamdaman din niya na parang may gusto humiyaw at kumawala sa loob niya.
"Shoot."
"Do you know the reason why he left her?.. I mean... Other than the work in Singapore."
"Alam mo bang kayo din ang may ari ng kumpanyang iyon?" Balik na tanong nito sa kanya.
Marahan siyang napatango. "I did my homework."
"Ok." Nilingon nito si Sabina. "I think.. Naging selfish lang si Victor. Akala niya he could return to her kahit ano pang gawin niya. Kahit pa iwanan siya nito. Selfish siya dahil sarili lang niya ang iniisip niya. Gusto niya yung para lang sa kanya. His love for Sabina is not enough for him to stay with her, or even marry her."
Huminto ito sandali pero kitang kita pa din ang inis sa mukha. "He knows how she stand in long distance relationship. Very vocal si Sabina dahil ayaw niyang mangyari ang nangyari sa mga magulang niya. But still. Victor left her. And that was his big mistake."
Malalim siyang nag isip.
"I don't know kung nagkausap na silang dalawa ng masinsinan at pinag usapan ang nakaraan. But I know for sure... He's trying to get her back."
He remain silent.
"I know how much he loved Sabina. Sorry to say this but... I witness their love story."
Huminto ito saglit at hinihintay kung papatigilan niya ito. Nang wala siyang violent reaction, muli itong nagpatuloy.
"Victor pursue her for almost a year and a half. Ganoon niya pinaghirapang makuha si Sabina. Nakita ko kung paanong iwasan at binalewala siya si Sabina noon. Kasi natatakot si Sabina na mapalapit sa kahit na sino. She has trust issues dahil sa nangyari sa mga magulang niya. But.. He didn't give up. He showed her that not all the love stories have the same ending. I witness everything." She smile bitterly. "He provide everything he could for her. He sacrifice a lot for her. I know he love her. So damn much.... So I was also surprise when he did that. When he left her."
Maybe he love her enough to sacrifice his happiness for her. He thought.
"Bakit nga ba iniwan ni Victor si Sabina gayong mahal na mahal naman niya ito?" She asked out loud. "I wonder why it should be in there wedding day. Why not before. Why not after."
She tilt her head and look at him. "Don't you think its a bit.. tragic."
Maraming naglalaro sa kanyang isipan.
Kung marami itong tanong, mas maraming tanong ang naglalaro sa kanyang isipan.
Mas maraming gumugulo.
Mga tanong na walang kasagutan.
Why someone leave the one he love?
Why it has to be that painful?
Why it has to be melodramatic?
Why it has to be like hell?
"Paul." Tawag sa kanya ni Rowena na nakapagbalik ng isip niya sa kasalukuyan. " Pwede ba kong humiling para kay Sabina? Pwede bang.....? Pwede bang stay with her kahit anong mangyari. Kahit hanggang sa malaman mo lang ang sagot kung bakit ka nagpakasal sa kanya."
He sighed. "I already promise to stay with her until everything is ok. So I guess, I had no choice." He added with a boyish smile on his lips.
Lumipas ang oras ng mabilis ang hinihintay na magising ang asawa niya.
Nagpaalam na din si Rowena dahil may trabaho pa daw ito.
Halos mapatalon siya sa kinauupuan ng biglang magmulat ng mata si Sabina.
"Babe. Are you ok? Anong masakit sayo?" Puno ng pag alala niyang tanong.
Agad niya itong binigyan ng baso ng tubig.
Pagkatapos nitong makainom ay tinulunhan niya itong makaupo sa kama.
"Ok na ba yan?" Paninigurado niyang komportable ito.
"O-Oo. Sa-sala-mat" pautal utal na sagot nito.
Kinuha niya ng cellphone sa bulsa para mag order ng pagkain para sa asawa niya.
He's responsible for what happen to her.
Not just today. He thinks to himself. He's responsible for her since he said 'I do'.
Naibaba niya ang cellphone ng hawakan siya sa pisngi ng asawa.
"Sor-ry." Nahihirapan nitong sabi na halos nalang ang marinig niya. "I.... Made you wo-rried."
Ang init ng kamay nito ay tila ba tumununaw sa malamig na bumabalot sa puso niya.
Sa buong sistema niya.
"So-rry. H-Hindi ko, sinabi sayo na m-may allergy a-ko sa Jalapeño. W-when I saw.. that.. it w-was f-from you. I, I f-feel the urge to e-eat it immediately. W-without che-cking w-what's in it." Malungkot n paliwanag ni Sabina.
"H-Hindi ko na u-uulitin Paul. J-just dont l-look at me as i-if.. as if, I'm going t-to lost you." Dagdag pa nito.
She smile with tears in her eyes.
"P-Please d-don't look at me l-like that again."
He hug her so she would stop. He cannot find a word to say to her.
Its his only way to make her stop.
Cause suddenly, everything is broken. Everything faded. Everything is unsure.
Give up.
That's what his mind shouting in his head.
"Hush, Babe." Alo niya dito. "I should be the one telling you that. I should ask you before giving you something to eat. I risk your life." He kiss her head. "Please forgive me, wife."
Do you think she will choose you this time?
Hinigpitan niya ang yakap niya dito. "From now on, sabihin mo sakin lahat ng kailangan kong malaman para hindi na kita masaktan."
"Sorry." Iyak ni Sabina sa kanya.
Sorry will not change what already happened.
"From now on, sabihin mo sakin kung may pagkukulang ako.... Sabihin mo sakin kung nahihirapan ka na. Sabihin mo, ok?" Saglit niya itong inilayo at tinignan sa mata. "Ok, Sabina?"
Do you think by doing that.. It will change her heart?
Marahan itong tumango at ngumiti sa kanya.
You are making fool of yourself.
Nginitian na din niya ito.
Maya maya'y dumating na ang in-order niyang foridge at fresh orange juice.
"Hindi ka naman allergy dito di ba?" Inilayo niya ng hawak na bowl.
Natawa si Sabina. "Hindi." Bulong na sagot nito.
"Sure?"
Hinampas siya nito sa braso.
"Tsk! Sabi ko nga wala.Nananakit na eh." Biro niya.
He insisted na subuan ang asawa kahit pa tumangi ito.
The feeling is fulfilling, he thought.
You can't cover up with your good deeds what's meant to happen.
By doing so, do you think she will love instead of him?
Do you think she will stay with you?
Do you think you're enough?
-------
Hindi muna pumasok si Sabina ng ilang araw.
Utos ni Paul, dahil daw pag nakita siya nito sa opisina ay bubuhatin daw siya nito at ibabalik sa bahay nila saka ikukulong duon ng ilang araw.
She's is the hospital right now para ipa-check muli ang dugo niya.
To check if there's no infection anymore.
Bumalik na din ang boses niya after three days.
The nurse said she needs to wait for few moments dahil pre occupied pa ang attendinh doctor niya.
After she used the rest room ay bumalik na din siya sa waiting area.
Dahil busy sa cellphone niya ay hindi namalayan ang isang babae na paparating at nagkabanggaan sila.
Her things were scattered on the floor.
Tumulong naman sa kanya ang naka banggaan niya.
"Sorry, Miss." Hinging paumanhin ng nakabangga sa kanya.
"Naku sorry din, hindi kasi ako nakatingin sa dinadaan ko."
"I think I know you." Amaze na sabi nito.
Napaangat naman siya ng tingin dito.
"Yeah!" Savi nito sabay napapitik sa ere. "You're the girl I bumped in my condo."
Tinitigan niyang mabuti ang babae.
"Nagkapakit pa tayo ng keys, di ba?" Pag papaalala nito sa kanya.
She then smile when she remeber her. "Yes. You're the clumsy girl."
"I know." Inabot nito sa kanya ang ibang mga gamit niya na pinulot nito.
After putting it back to her bag ay naupo silang dalawa sa waiting area.
"Sorry ulit, huh?" Sabi niya.
"I guess we're even now." Tumawa pa ito. "Check up?" Pagkuway tanong nito.
Tumango siya sabay taas ng kamay. "Allergy."
"It's hard, right? May allergy din ako mabuti nalang may lagi akong savior. So, I avoid for so many years." She said sweetly.
She's really nice and bubly.
May lumapit na Nurse sa kanya at sinabing available ang doctor niya.
Kinuha na niya ang bag niya at nagpaalam na sa babae.
After her check up ay dumiretso nalang siya sa mall at doon nagpalipas ng oras.
She dine on a restaurant and stayed there for some time.
Iniisip niya ang mga nangyari.
Ang kagagahan siya sa pagkain ng Jalapeño.
It dangered her life. Nasanay siya na kumakain nalang siya dahil Victor made sure that she won't eat it.
Things changed.
Marami na talagang nagbago.
Hindi din niya malaman kung bakit kinain niya kaagad kinain iyon ng malaman niyang galing iyon sa asawa niya.
She knows she still love Victor, but.......
Napahawak siya sa puso niya.
Hindi niya alam at maexplain kung ano ang nararamdaman niya para kay Paul.
Nakaramdam siya ng takot ng makita niya kung paano ito tumingin sa kanya nung nasa hospital pa siya.
It was something like...
Giving up..
Letting go..
And she can't just accept that.
She can't.
She don't want to.
Nagpalipas pa siya ng oras. When it's 4 pm she calls teh waiter to bill out.
She reach for her bag when the waiter give the bill.
Napakunot ang noo niya dahil hindi niya makita ang wallet niya.
Ang all the things in her bag doesn't belong to her.
Napahawak siya sa noo niya when she realize something.
"Argh! Not again."
Sumandal siya at kinapa ang bulsa kung may cash na naligaw doon.
Napakagat labi siya ng wala siyang makapa sa bulsa niya.
"Shocks! Paano 'to?"
Mabuti nalang at hawak niya ang cellphone niya kaya nasa kanya pa din iyon.
She dialled a number.
Ayaw man niyang mang istorbo ay wala siyang choice.
"Hello." Bati niya ng sagutin nito ang linya.
"Can you come? Wala akong.... pambayad.." nahihiya niyang sabi dito.
Tawa ng tawa ang tao sa kabilang linya.
Sinabi niya dito kung nasan siya.
Nangako naman ito na pupuntahan siya.
After ilang minuto ay lumapit sa kanya ang waiter para kuhanin ang bayad niya.
Alanganin siyang ngumiti dito. "Uhm. Wait lang huh. May hininhitay lang ako."
Bago ito umalis ay nag order siya ng Lemonade Ice Tea.
Katahati na ang iniinom niya ng dumating ang inaasahan niya.
Nakangisi ito habang nagpamulsa ang kamay sa bulsa ng pants nito.
Prente itong umupo sa tabi niya saka siya inakbayan.
Piniligilan nito ang pagtawa.
"Itawa mo na yan. Baka sa iba sa lumabas yan. Kadiri pa." Sinubukan niyang itago ang hiya dito.
Masunurin naman ito at tumawa ng malakas.
Nagtinginan ang mga tao sa loob ng restaurant sa kanila.
Kinurot niya ang tagiliran nito para patahimikin ito.
"Bakit umaalis ka ng wala kang pera?" Natatawang tanong nito at kinuha ang Ice Tea niya at ininom iyon.
"Hmmm. Kasing tamis ng mga labi mo, my wife." Dinilaan pa nito ang ibabang labi.
Akma itong hahalik sa kanya pero iniharang niya baso sa mga labi nito.
"Damot mo naman." Nakangusong sabi nito.
Sinundot niyang muli ang tagiliran nito dahilan para mapaigtad ito.
"Bayaran mo na Paul. Nakakahiya kanina pa ako nandito. Buti nga hindi nila ko pinapaalis." Mahinang sabi niya.
He pinch her nose. "They will not do that, silly. Ipapasara ko tong restaurant pag ginawa nila yun."
Napangiti siya sa sinabi nito.
Sweet.
He put two thousand on the table and grab her hand and lead her to the entrance.
Habang naglalakad sila ay saka niya pinaliwag na nagkapalit sila ng bag nung babae sa hospital.
"Next time, bring may credit card with you, ok?" Sabi nito saka siya hiniwala papalapit sa katawan nito dahil nahuhuli siya sa paglakad.
He intertwined their hands.
"I max out ko yang credit card mo e." Bulong niya.
"I don't mind." He replied.
She give her a did-you-hear-that-look.
"Ang lakas kaya ng boses mo." Nakangiting sagot nito. "And my dear wife." Hinila nito ang kamay niyang hawak hawak pa din nito saka hinalikan iyon. "Hindi mo basta basta mauubos ang limit ng card ko."
Inirapan niya ito.
"Mayaman ang parents ko eh." Sabi nito saka tumawa ng malakas. "Rich kid."
Natawa nalang din siya.
"Magpapalibre sana ako, kaso wala ka naman pambayad. Dahil sa asawa ko nag under time ako. Ang dami dami kong paperworks na iniwanan para lang sunduin at bayaran ang kinain ng asawa ko." Pangongonsensya nito.
"Mayaman ang asawa ko, hindi mo ba alam? Siya ang may ari ang Elite Corp. He can do whatever he want." Mayabang niyang sagot. "At hindi ko basta basta ma-ma-max out ang credit card niya." Dagdag pa niya.
Natawa ito. "Clever."
Namasyal pa silang dalawa dahil nandun na din daw sila sabi ni Paul.
Naglaro din sila sa arcade at kung ano ano pang pwede ng gawin sa mall.
Huminto siya, at dahil magkahawak pa din sila ng kamay ay huminto din ito at tinignan sya. "Nagugutom na ko." Reklamo niya.
Lumabi ito. "Gutom na gutom ka na ba? Gusto ko sana ipagluto mo ko." Paglalambing nito.
Dahil minsan lang itong humiling na magluto siya para dito ay tiniis niya muna ang gutom niya.
Mabuti nalang at may grocery sa ground floor ng mall.
Habang tumitingin siya sa meat section ng pwedeng iluto para kay Paul, nagulat siya ng bigla siyang subuan ng crackers ni Paul.
"Hindi ka naman diet di ba?" Wala sa loob ng tanong nito habang panay subo ng crackers.
Muli siya nitong sinubuan na tinanggap naman niya.
Pumili siya ng legs and thighs.
Maya maya'y tumingin siya kay Paul a masarap pa din ang kain sa crackers na hawak nito, napahawak siya sa dibdib niya at tumaas baba ang dibdib.
Nagbago ang ekspresyon ni Paul habang nakatingin kay Sabina.
"Wife, what's going on? Anong nangyayari sa'yo?" Lumapit ito at hinawakan ang kanyang magkabilang pisngi.
"Sh*t! Babe! Don't do this to me." He panic.
Napayuko na siya at kinagat ang mga labi.
"Help! I need help here." Sigaw nito at tuluyan na ngang nag panic.
Hindi siya nito mahawakan dahil natatakot ito na baka mas lalo siyang hindi makahinga.
Napakunot ang noo ni Paul ng mapansing nakayuko pa din si Sabina.
Hiniwakan nito ang baba niya at pinilit na iniharap ang mukha niya.
Wala na din siyang nawaga dahil sa lakas nito kaya napatingin siya dito habang pinipigil ang tawa.
Nanlaki ang mga mata nito ng ma realize ang ginawa niya.
"You didn't....."
Mas lalong lumawak ang pagkakangiti niya saka ito dilinaan.
"Nakita mo sana itsura mo." Natatawang sabi niya.
Then she stop in an instance when he kiss her on her lips.
It was only a smack but millions of electricity fill her body.
"Di tumahimik ka." He smirk.
Pumili na siya ng legs at thighs sa meat counter.
After niyang abutin iyon at ilagay sa basket, napasigaw siya sa gulat ng bigla siyang buhatin ni Paul na tila bagong kasal sila.
Kumapit siya sa leeg nito. "Paul, ibaba mo nga ako. Nakakahiya." Histerical niya.
Pero mas lalo lang himigpit ang pagkakahawak nito sa kanya. "This is your punishment for making fun of me."
"Sorry na. Ibaba mo ba ko. Ipagluluto naman na kita ah."
"No." Masungit na sagot nito sabay lumakad na para bumuli pa ng ilang sangkap sa lulutuin niya. "Ibang case yun."
Nanahimik nalang siya at nag isip kung anong gagawin para maibaba siya ng asawa.
Wala na siyang maisip kaya naiisip niyang gawin ang ginagawa nito kanina.
"Ano pang kailangan natin mahal na prinsesa?" Tanong ni Paul sabay lingon sa kanya.
She cup his face and lean forward.
She pull him closer and tilt her head to make a way and kiss his lips gently.
Her eyes were shut.
This is far different from what she did back then.
When she first kissed him while medicating her bruises.
Nang maramdamang lumuwag ang hawak nito sa kanya ay sinamantala niya ito para makababa at makawala dito.
She smile.
"You were saying?" She ask with a playful smile in her lips.
Sandaling napatulala ito sa kanya. Then, a smile form in his lips.
After buying all the ingredients, dahil nga wala siyang dalang pera ay si Paul pa din ang nagbayad.
"We should do this often." Biglang sabi ni Paul habang naglalakad sila papuntang sasakyan nito sa parking area.
Hawak nito sa kanan ang grocery bag at nakaakbay naman sa kanya ang kaliwa nitong kamay.
"Huh."
"Like this." Inangat nito ang hawag na grocery. "Grocery. Me buying all the things for you. Felling ko I'm a perfect husband." Kinindatan pa siya nito.
You are. Sabi ng isang bahagi ng isip niya.
"Wait." Pigil nito sa kanya ng akma niyang bubuksan ang pintuna ng passenger seat ng sasakyan.
Pinagbuksan siya nito ng pinto at inalalayan siya papasok ng kotse.
"Para kompleto." Pilyo nitong sabi.
After few minutes ng biyahe ay nakarating na sila sa condo.
He also open the door for her.
Nagpa cute pa ito sa kanya. Sinuntok niya ang tiyan nito ng mahina dahil naisip niyang kung ano ano ang ginagawa nito.
She change her clothes and tie her hair up. Then she start preparing.
Tonight she will cook chicken Afritada. She starts chopping the carrots and potatoes.
"Am I already in heaven?"
Napahinto siya sa ginagawa dahil sa sinabi ng asawa kaya naman patingin siya dito.
"Cause I am seeing an angel in front of me." He said sweetly.
Napailing nalang siya sa sinabi nito at tumalikod.
Trying hard to hide her smile.
"Pwede kiligin mahal kong asawa. Pinapaalala ko sa'yo." Dagdag pa niyo.
Tumulong na din si Paul sa kanya.
Naggigisa na siya ng bawang at sibuyas. Sinunod na din niya ang manok.
Hinihintay niyang magkulay brown ito ng biglang sumigaw si Paul sa likod niya.
Nilingon niya ito. "Anong nangyari sa'yo?"
"I think I'm loosing my senses now." He whisper with heavy breath.
Again.... She lost in his stare.
But now she knows... losing is home.
"Forgive me, mia moglie" it was the last words she heard from him before pulling her close and press his lips against her.
She allow the electricity to consume herself.
Every move of his lips, made her senses go wild.
He grab her hair and side her head so he can gain more access to her lips.
Her arms wrap around his nape cause any minute she knows her knees will melt in front of him.
Running out of air, she grasp and move her head up but Paul took that advantage to slid his tounge inside her mouth that made her moan by the sensation he's giving her.
Like a baby craving for a milk and like a dessert man thirsty for a water.
That's how they both felt.
It added sensation to Sabina when Paul hold her back tight and feel her skin thats starting to heat up.
The fire starting to grow between them is consuming her little by little.
She's closing her eyes but her mind is wide awake. She never thought she could be longing for someone as much as he needed her husband now.
He chuckled when she unconsciously bite his lower lip. "Easy, Babe."
She grab his head again, and mentally cursed herself why she's acting like this. Why she's being aggressive.
Paul carry her and let her sit on the kitchen counter without breaking their kiss.
Kitchen utensils echoed when it hit the floor.
He planted small kisses in her neck that makes her moaned louder and greeted her teeth.
He then kiss her lips again. Exploring each corner.
Willingly and responsibly to every touch, Sabina groan in his lips as she wanted for more. And more. And more.
"You're making me so damn crazy, my wife." He uttered between his kisses.
She respond. "As you are to me, my husband."
She bended her back as he touch her bare back. She didn't notice that her shirt is already curled up.
Consume by the heat, Sabina hold the hem of his shirt and started to roll it up. She tempted to touch his abs.
She heard him groan when she caress his toaned stomach.
"Your lips are my drugs. Once I tasted.. i
I can't quit." He confess.
When she finally took off his shirt, she stare at his eyes.
No doubt, his eyes are full of desire and longingness.
But both of them stop as they turn their head in the stove.
A burnt chicken in a caserol is filling the whole kitchen and a dark smoke is coming from it.
She push him a little and go down the kitchen counter and check it.
"Argh!" She scream in disappointment.
And she don't know from what exactly.
Pinatay na niya ang stove at napatingin kay Paul na nakatayo pa din sa likod niya.
Shirtless.
Napalulon nalang siya sa nakikita.
"Let's just order pizza." Sabi nito na tila modelo habang nakasandal sa kitchen counter at nakahalukipkip ang mga braso.
"Nabusog naman na ko sa mga labi mo." Dagdag nito.
Namula siya kaya tinalikuran niya ulit ito at inilagay na lang ang nasunog na chicken sa lababo.
Naramdaman niyang kumilos ito at naglakad papalayo kaya agad siyang napatingin dito na papasok naman sa kwarto nito.
"Hindi mo ko tutulungan dito Paul?" Tanong niya.
Hindi ito lumingon sa kanya at itinaas lang ang kamay. "Kaya mo na yan. Tsk!" Tumingala ito at huminga ng malalim. "Binitin mo ko."
Tuluyan na itong pumasok sa kwarto nito.
Pinagbuntuan nalang niya ang nasunog na chicken habang nakatapat ito sa gripo.
Tinusok tusok niya ito gamit ang tinidor. "Kasalanan mo 'to! Nakakainis ka."
"Tsk!"
-----------
K/N:
Hello readers!!!
Please don't forget to vote and leave your comment..
Thank you. 😗
#66.
I am changing my minds while doing this chapter. Hindi ko alam kung bakit.
Victor or Paul.
Past or Present.
Parang mas gusto kong dugtungan nalang silang dalawa.
Just my thoughts.
Cioa!!!! 21022016