Λοιπόν νομίζω πως αν θέλετε να νιώσετε το κεφάλαιο, απλά βάλτε την μουσική! Επιβάλλεται!!!
Εφυγαν από το εστιατόριο βιαστικά, μ'εκείνη να τον παρασέρνει σχεδόν τρέχοντας, μακριά από εκείνο το χιλιάδων τόνων μεγαθήριο όπου ο ίδιος είχε πολλές φορές δειπνήσει με γυναίκες κάθε είδους. Ομορφες, διάσημες, επιτυχημένες επαγγελματικά, πλούσιες ή ακόμα και εντελώς άσημες, που είχε γνωρίσει ελάχιστες μόνο μέρες στα συχνά υπερατλαντικά του ταξίδια...Αρκεί να ήταν του γούστου του, πρόθυμες να μοιραστούν το δικό του κρεβάτι με ελάχιστο κόπο....
Μα αυτή την αίσθηση της στέρησης, του ανικανοποίητου πόθου, της ηδονής που εξέπεμπε και υποσχόταν κάθε κίνηση της γυναίκας δίπλα του, δεν θυμόταν ποτέ να την είχε νιώσει....
Μπήκαν βουβοί και οι δυο μέσα στην λιμουζίνα, μ'εκείνη να κάθεται χιλιόμετρα μακριά του, πέρα στην άλλη άκρη, θαρρείς και προσπαθούσε να τον αποφύγει και εκείνος έγειρε ανακουφισμένος το κεφάλι του στο πλάι ξέροντας πως για λίγο τουλάχιστον, ο εδώ και ώρα βασανιστικός πόνος στην κάτω μεριά του κορμιού του ίσως γινόταν πιο υποφερτός... Μόνο όσο θα τον άφηνε εκείνη ήσυχο να καταλαγιάσει λίγο τις σκέψεις ....
Να πάρει! Ολα πάντοτε ήταν τόσο απλά, εύκολα, τελειωτικά! Αρκούσε να φλερτάρει λίγο με κάποια και εκείνη, απλά έπεφτε σαν ώριμο φρούτο στο κρεβάτι του... Μα με την Μπένεντικτ τίποτε δεν ήταν ποτέ βέβαιο!
Χα! Ακόμα και τώρα αμφέβαλλε αν θα κατάφερνε αδιαμαρτύρητα να την ρίξει! Ηταν ικανή να του αντιστέκεται έως την τελευταία στιγμή έτσι απρόβλεπτη, ορθολογίστρια και απόλυτα συντηρητική όπως ήταν!
Μα δεν θα την άφηνε αυτή τη φορά! Δεν θα υποχωρούσε τόσο εύκολα και θα έκανε τα πάντα ώστε η επίδρασή του πάνω της ν΄ανάψει φλόγες στο κορμί της. Τις ίδιες που έκαιγαν και το δικό του τόση ώρα και τον έκαναν ανήμπορο να συγκεντρωθεί... βλαστήμησε από μέσα του και η σκέψη του άθελά του έτρεξε και πάλι πίσω, στο εστιατόριο, όταν εντελώς απροσδόκητα εκείνη είχε γείρει μπροστά το σώμα της, αποκαλύπτοντας ένα μικρό, ελάχιστο μέρος του καλοσχηματισμένου της στήθους. Κόντεψε να τον στείλει από την έκπληξη τότε και είχε καταβάλλει προσπάθεια να μην προδοθεί, να μην δείξει πως εκείνο το μικρό κομμάτι σάρκας είχε ξεσηκώσει το κορμί του.
Και ακόμη δεν πίστευε πως του είχε συμβεί....Δεν θυμόταν να είχε νιώσει άλλοτε τέτοια ταραχή, τέτοια αναστάτωση και μόνο στην απλή αυτή θέα λίγης σάρκας... Διάολε! Πώς το κατάφερνε αυτό; Να τον κάνει να την θέλει τόσο ενώ ουσιαστικά και πρακτικά, εκείνη δεν έκανε τίποτα; σκέφτηκε εξοργισμένος, ενώ ένιωθε πως δεν μπορούσε άλλο να περιμένει, πως θα την έπαιρνε εδώ και τώρα, πάνω στο δερμάτινο σαλόνι της λιμουζίνας έτσι και έκανε έστω και την παραμικρή κίνηση να τον πλησιάσει.....
Να πάρει και να σηκώσει Κέιτ Μπένεντικτ! Εσύ και το ηλίθιο στοίχημα μ'έχετε τρελάνει! Γύρισε το κεφάλι του από την άλλη μεριά μην μπορώντας να την βλέπει τόσο κοντά του και προσπάθησε να ηρεμήσει παίρνοντας αργές, βαθιές ανάσες, χωρίς φυσικά να το καταλάβει εκείνη. Γιατί τότε, ο εξευτελισμός του θα ήταν τελειωτικός.....
Πώς διάολο τα κατάφερα, πώς επέτρεψα να βρεθώ σε τέτοια θέση! αγανάκτησε με τον εαυτό του και για λίγο αποφάσισε πως δεν θα την ξανασκεφτεί. Και ας ήταν δύσκολο αφού βρισκόταν τόσο κοντά του! Μα είχε μια ελπίδα πως εκείνη, περήφανη όπως ήταν θα τον άφηνε για λίγο μέχρι να μαζέψει τα δικά της κομμάτια....Ναι, ήταν σίγουρος, αυτό θα έκανε αφού την ήξερε πια αρκετά καλά....χαμογέλασε αχνά σ'αυτή τη σκέψη και γύρισε ασυναίσθητα το κεφάλι να την κοιτάξει.....
Μα δεν μπόρεσε για λίγα δευτερόλεπτα ν' απαγγιστρωθεί, αφού το βλέμμα της πλανιόταν τώρα στο φωταγωγημένο Παρίσι, αχόρταγο και πάλι όπως εκεί πάνω στον Πύργο του Αιφελ....Τότε που είχε βλαστημήσει την ώρα και την στιγμή που την είχε πάει εκεί γιατί κοιτούσε εκστατική τα πάντα τριγύρω...Τα πάντα εκτός από εκείνον! Εκνευρίστηκε για άλλη μια φορά και χτύπησε το τζάμι στον σωφέρ σε μια ένδειξη να κάνει πιο γρήγορα.
Ετσι όπως οδηγούσε, λίγο ακόμα και θα την έπαιρνε......ο ύπνος! φοβήθηκε και πάγωσε αμέσως σ'αυτή τη σκέψη...Εχει γούστο! μονολόγησε την ίδια στιγμή και γύρισε αργά και πάλι προς το μέρος της. Μα δυστυχώς για εκείνον, γύρισε και εκείνη και τώρα του χαμογελούσε....
Γλυκά, ζεστά.....αισθησιακά;;;; Ερωτικά;; Δεν μπορεί, ιδέα μου είναι έτσι; Εστίασε περισσότερο πάνω της με βλέμμα γεμάτο απορία, καθώς εκείνη δεν έλεγε τώρα να τραβήξει το δικό της από πάνω του, κοιτώντας τον με μάτια μισόκλειστα, κεφάλι ελαφρά γερμένο στο πλάι, βλέμμα γατίσιο και μια αυθάδικη γλώσσα που-να πάρει!- έτρεχε και πάλι αισθησιακά στα χείλη της γλύφωντας και δαγκώνοντάς τα, κάνοντας τα μηνίγγια του έτοιμα να εκραγούν! Α, δεν πάμε καλά δεσποινίς Μπένεντικτ! Μετά θα φταίω εγώ αν σε πάρω τώρα, εδώ, χωρίς δεύτερη σκέψη! μουρμούρισε άγρια από μέσα του μα έδειξε και πάλι αξιοζήλευτη αυτοσυγκράτηση. ....
Και επιτέλους εκείνη την στιγμή έφτασαν στην είσοδο του ξενοδοχείου! Και εκείνος ξεφύσηξε ανακουφισμένος που δεν θα υπέκυπτε να κάνει την σκέψη του πραγματικότητα γιατί αργότερα, ήξερε πως θα το μετάνιωνε φριχτά, να πάρει! Δεν ήταν εκείνη για μια ξεπέτα στα πίσω καθίσματα ενός αυτοκινήτου! Ηταν σίγουρος -αρκετά έμπειρος πια- πως δεν είχε κάνει ποτέ της one night stand, πως δεν ήξερε τί θα πει ξενύχτι και σεξ αχαλίνωτο μέχρι το πρωί....πως δεν ήξερε πώς να.....Ωωωω σταμάτα πια! πέταξε στον εαυτό του θυμίζοντάς του πως έχει ξεφύγει, πως έχει ξεπεράσει κάθε όριο που ήξερε πως έπρεπε να τηρήσει μ'εκείνη. Ωστόσο, φτάνει που καταπίεζε το σώμα του, δεν μπορούσε να κάνει το ίδιο και με το μυαλό του ταυτόχρονα! δικαιολογήθηκε την ίδια στιγμή και έκανε βιαστικά το γύρο του αυτοκινήτου ανοίγοντάς της την πόρτα. Και ευτυχώς, το κρύο αεράκι που χτύπησε απότομα το πρόσωπό του, τον έκανε λίγο να συνέλθει....
Η Κέιτ τον κοίταξε τώρα απροκάλυπτα, νιώθοντας τα μέλη της να έχουν "λυθεί" και μια περίεργη ανάλαφρη αίσθηση να την τυλίγει μαζί με μια τρελή επιθυμία να κολλήσει πάνω στο κορμί του!....ένιωσε να κοκκινίζει σαν μικρό κοριτσάκι σ'αυτή την σκέψη μα δεν βιάστηκε να την διώξει...Αντίθετα, ολοένα και πιο πολύ μια περίεργη έξαψη φούντωνε ανεξέλεγκτα μέσα της θαρρείς και της είχαν βάλει θερμοστάτη χαλασμένο!
Ε, δεν πας καλά κορίτσι μου! Τί είναι αυτά που σκέφτεσαι λογική, χειραφετημένη γυναίκα! άρχισε να επιπλήττει τον εαυτό της μα μονάχα μέχρι να κοιτάξει και πάλι μες το γαλάζιο των ματιών του καθώς την βοηθούσε να βγει και έκλεινε πίσω της την πόρτα. Και τότε, παραπάτησε άθελά της ελαφρά κάνοντας το κορμί του να κολλήσει δυνατά στο δικό της στην προσπάθειά του να την συγκρατήσει. Και ένιωσε χιλιάδες μικρές βελόνες να καρφώνονται πάνω της θαρρείς και την διαπερνούσε ηλεκτρικό ρεύμα....
Ναι! Ετσι πρέπει να ήταν ο έρωτας, το πάθος, η ηδονή που νιώθει κάποιος πριν την ερωτική επαφή! Μόνο που....εκείνη δεν το ήξερε αυτό, δεν το είχε νιώσει ποτέ, αφού την πρώτη φορά που είχε αποφασίσει να δοθεί σ'έναν άντρα, ήταν και η φορά που διαπίστωνε πως ο αγαπημένος της την απατούσε και μάλιστα με την κολλητή της! Εκλεισε τα μάτια της τώρα σφιχτά, θέλοντας να διώξει μακριά κάθε σκοτεινή σκέψη, καθετί που της είχε στερήσει την ελευθερία στον έρωτα και το πάθος θυμίζοντας στον εαυτό της πως ήταν πια αρκετά μεγάλη για να διαχειριστεί οποιαδήποτε κατάσταση. Πως δεν μπορούσε να προστατεύει άλλο τον εαυτό της, επειδή ένας τυχάρπαστος, ανεγκέφαλος, αναίσθητος κυριολεκτικά άντρας που είχε γεμάτη αφέλεια αφήσει να μπει στη ζωή της στα εφηβικά της χρόνια, την είχε τόσο φριχτά απατήσει.....Επειδή εκείνη που νόμιζε σαν κολλητή της, καλύτερη και αγαπημένη φίλη, είχε αδίστακτα κάνει σχέση πίσω από την πλάτη της και μάλιστα για αρκετό καιρό με τον δικό της πρώτο μεγάλο έρωτα της ζωής της!
Γύρισε και κοίταξε τώρα δειλά τον Τζέικ που στεκόταν δίπλα της με βλέμμα θολό, συννεφιασμένο, περιμένοντάς την ν'ανέβει τα μεγάλα γρανιτένια σκαλιά συνοδεύοντάς την διακριτικά και ένιωσε και πάλι μια γλυκιά, ερωτική ανατριχίλα να κυριεύει το κορμί της. Ναι, το ήξερε πια πως ήταν έτοιμη ν'αφήσει πίσω της το παρελθόν, να σταματήσει να είναι μονάχα επαγγελματίας, να ξεχάσει και να κάνει μια καινούρια αρχή στο κομμάτι αυτό της ζωής που λέγεται πάθος, ηδονή, έρωτας και γιατί όχι, σεξουαλική ικανοποίηση! Αλλωστε, μετά από τόσο καιρό το δικαιούταν να πάρει! Πιο πολύ ίσως από την κάθεμία! αποφάσισε και άρχισε ν'ανεβαίνει πια με βήματα σίγουρα, γοργά προς το μέρος που θα γίνονταν όλα! Αν και ο ίδιος το ήθελε, αν η φλόγα που έβλεπε να τρεμοσβήνει στο βάθος των ματιών του ήταν για εκείνη, αν μπορούσε στ'αλήθεια να τον επηρεάσει όπως σήμερα, σ'εκείνον τον πύργο που δεν θα ξεχνούσε ποτέ της.....
Και εκείνος, θαρρείς και κατάλαβε τις μύχιες σκέψεις της, έσκυψε τόσο κοντά της ψιθυρίζοντας τα πιο όμορφα λόγια που είχε ακούσει έως σήμερα ....
"Σε θέλω Κέιτ Μπένεντικτ....Τόσο που...." διέκοψε τη φράση του και με βλέμμα απίστευτα έντονο έγειρε, τύλιξε τα χέρια του γύρω από το πρόσωπό της και την φίλησε εκεί, μπροστά στην είσοδο και τα έκπληκτα μάτια όλων, σ'ένα φιλί που απλά της έκοψε κάθε ανάσα!
Ω, αποκαλύψεις! Τί συμβαίνει με την Κέιτ μας; Μόνη τόσο καιρό, επιτέλους ανάσταση;;;Μα και ο Τζέικ, πως κάνει έτσι; Μεγάλο παιδί, με κατακτήσεις δεκάδες, λες και δεν έχει ξαναδεί γυναίκα! Εε, δεν πάμε καλά λέμε! Οσο για εσάς, περιμένω τα σχόλια και τα αστεράκια σας με ανυπομονησία! Φιλιά σε όλους!