ΤΙΜΗΜΑ.....(TYS17)

Νιώθω τόσα.....

Λοιπόν νομίζω πως αν θέλετε να νιώσετε το κεφάλαιο, απλά βάλτε την μουσική! Επιβάλλεται!!!

Εφυγαν από το εστιατόριο βιαστικά, μ'εκείνη να τον παρασέρνει σχεδόν τρέχοντας, μακριά από εκείνο το χιλιάδων τόνων μεγαθήριο όπου ο ίδιος είχε πολλές φορές δειπνήσει με γυναίκες κάθε είδους. Ομορφες, διάσημες, επιτυχημένες επαγγελματικά, πλούσιες ή ακόμα και εντελώς άσημες, που είχε γνωρίσει ελάχιστες μόνο μέρες στα συχνά υπερατλαντικά του ταξίδια...Αρκεί να ήταν του γούστου του, πρόθυμες να μοιραστούν το δικό του κρεβάτι με ελάχιστο κόπο....

Μα αυτή την αίσθηση της στέρησης, του ανικανοποίητου πόθου, της ηδονής που εξέπεμπε και υποσχόταν κάθε κίνηση της γυναίκας δίπλα του, δεν θυμόταν ποτέ να την είχε νιώσει....

Μπήκαν βουβοί και οι δυο μέσα στην λιμουζίνα, μ'εκείνη να κάθεται χιλιόμετρα μακριά του, πέρα στην άλλη άκρη, θαρρείς και προσπαθούσε να τον αποφύγει και εκείνος έγειρε ανακουφισμένος το κεφάλι του στο πλάι ξέροντας πως για λίγο τουλάχιστον, ο εδώ και ώρα βασανιστικός πόνος στην κάτω μεριά του κορμιού του ίσως γινόταν πιο υποφερτός... Μόνο όσο θα τον άφηνε εκείνη ήσυχο να καταλαγιάσει λίγο τις σκέψεις ....

Να πάρει! Ολα πάντοτε ήταν τόσο απλά, εύκολα, τελειωτικά! Αρκούσε να φλερτάρει λίγο με κάποια και εκείνη, απλά έπεφτε σαν ώριμο φρούτο στο κρεβάτι του... Μα με την Μπένεντικτ τίποτε δεν ήταν ποτέ βέβαιο!

Χα! Ακόμα και τώρα αμφέβαλλε αν θα κατάφερνε αδιαμαρτύρητα να την ρίξει! Ηταν ικανή να του αντιστέκεται έως την τελευταία στιγμή έτσι απρόβλεπτη, ορθολογίστρια και απόλυτα συντηρητική όπως ήταν!

Μα δεν θα την άφηνε αυτή τη φορά! Δεν θα υποχωρούσε τόσο εύκολα και θα έκανε τα πάντα ώστε η επίδρασή του πάνω της ν΄ανάψει φλόγες στο κορμί της. Τις ίδιες που έκαιγαν και το δικό του τόση ώρα και τον έκαναν ανήμπορο να συγκεντρωθεί... βλαστήμησε από μέσα του και η σκέψη του άθελά του έτρεξε και πάλι πίσω, στο εστιατόριο, όταν εντελώς απροσδόκητα εκείνη είχε γείρει μπροστά το σώμα της, αποκαλύπτοντας ένα μικρό, ελάχιστο μέρος του καλοσχηματισμένου της στήθους. Κόντεψε να τον στείλει από την έκπληξη τότε και είχε καταβάλλει προσπάθεια να μην προδοθεί, να μην δείξει πως εκείνο το μικρό κομμάτι σάρκας είχε ξεσηκώσει το κορμί του.

Και ακόμη δεν πίστευε πως του είχε συμβεί....Δεν θυμόταν να είχε νιώσει άλλοτε τέτοια ταραχή, τέτοια αναστάτωση και μόνο στην απλή αυτή θέα λίγης σάρκας... Διάολε! Πώς το κατάφερνε αυτό; Να τον κάνει να την θέλει τόσο ενώ ουσιαστικά και πρακτικά, εκείνη δεν έκανε τίποτα; σκέφτηκε εξοργισμένος, ενώ ένιωθε πως δεν μπορούσε άλλο να περιμένει, πως θα την έπαιρνε εδώ και τώρα, πάνω στο δερμάτινο σαλόνι της λιμουζίνας έτσι και έκανε έστω και την παραμικρή κίνηση να τον πλησιάσει.....