Είστε έτοιμες για βρισίδι;
Χρήστος POV
Ένας μήνας πέρασε και πλέον τα Χριστούγεννα ηταν κοντά.
Η χειρότερη μέρα της ζωής μου.
Η μέρα που το μόνο που σκέφτομαι ειναι τρόπους δολοφονίας.Και συγκεκριμένα αυτών που νομίζουν οτι υπάρχει αγάπη και σπαταλάμε τα χρήματα τους σε μαλακίες.
Ευτυχώς που δεν είμαι απο αυτούς.
Είχα ακουμπήσει την πλάτη μου στο κρύο ξύλο του κρεβατιού μου,χαλαρώνοντας το σώμα μου πάνω στο χαλαρωτικό στρώμα.Προσπάθησα να επικεντρωθώ στο ασπρο ταβάνι του δωματίου αλλα τα μάτια της δεν με άφηναν λεπτό.
Ναι καλά καταλάβατε.Τα μάτια της Φαίης εννοώ.Δεν έχω δεί πιο όμορφο μπλέ στην ζωή μου.Το σκούρο μπλέ χρώμα που περιέχουν απο έξω ανοίγει σιγά-σιγά καθώς πλησιαζει πρός τα μέσα.Απλά τόσο μεθυστικά.
Και εχω να τα δώ εδώ και μιάμιση εβδομάδα περίπου,κάτι που με τρελαίνε.
Πως κόλλησα ετσι μπορείτε να μου πείτε;
Την σκέφτομαι συνέχεια.Την βλέπω παντού.Και χρησιμοποιώ την εικόνα της κάθε φορά που βρίσκομαι με γκόμενα ή 'πειράζω' τον εαυτό μου.Αν καταλάβατε τη εννοώ;
Απλά δεν έχω τον έλεγχο πάνω μου πια.
Και δεν ξέρω καν αν αυτό σημαίνει οτι την θέλω.Το μόνο σίγουρο όμως είναι οτι μόλις την βλέπω θέλω να την ανοίξω στα δύο.Και τώρα ναι αυτό που καταλάβατε είναι.
Μήπως είμαι πολύ ανώμαλος;
Εννοώ εδώ μιλάμε για την Φαίη.Ενα κορίτσι που δεν δίνει αφορμή για τίποτα και δεν υπήρχε περίπτωση να την προσέξω αν δεν μου είχε εναντιωθεί την πρώτη μέρα που με συνάντησε.
Ναι απο την πρώτη κιόλας μέρα μου έδειξε την απάρνηση της.Αλλα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί;
Είμαι ένας απόλυτος μάναρος.Δεν ειμαι;
Και αν μου είχε φερθεί καλύτερα τότε δεν χρειαζόταν να φτάναμε τόσο μακριά το θέμα.Δεν θα την κορόιδευα.Και δεν θα έφτανα το Θέμα στο να της κάψω τα χέρια.
Εκείνη την μέρα με είχε φτάσει στα όρια μου!
Δεν καταλάβαινα τι ακριβώς έκανα,ούτε πόσο πολύ την πονούσα.Και το χειρότερο:ΔΕΝ ΕΝΙΩΘΑ ΚΑΝ ΤΥΨΕΙΣ.
Έφυγα απο το σπίτι της σαν κυνηγημένος.Μέχρι που με βρήκε ο Μιχάλης και πλακώθηκαμε έως συνήθως.ΟΥΤΕ ΤΌΤΕ ΕΝΙΩΣΑ ΚΑΤΙ.
Ημουν απλά κενός και ήταν σαν να μην μπορούσα να βάλω τα γεγονότα σε μια σειρά.
Μέχρι που ήρθε η Δευτέρα και την είδα.Τα χέρια της τυλιγμένα και τον Μιχάλη απο δίπλα της.Εκεί ήταν που ένιωσα να χάνω την Γή κάτω απο τα ίδια μου.ΕΚΕΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΙ ΕΊΧΑ ΚΑΝΕΙ.
Όταν την είδα ταλαιπωρημένη διπλα σε αυτόν είχα ήδη προβλέψει οτι την χάνω.Ήξερα ήδη ότι στο τέλος της υπόθεσης εκείνος θα πάρει την κοπέλα.Οπως και στο παρελθόν.
Εκεί λοιπόν ήταν και το πρώτο συγνώμη που είπα σε κάποιον.Και αυτό ήταν σε αυτήν και φυσικα δεν μετανιώνω στιγμή που το είπα.Θα το ξανα ελεγα συνέχεια για μπορέσει να με συγχωρέσει.
Απλά όσο μελό και αν ακούγεται η Φαίη δεν είναι σαν τις άλλες.Δεν έχει καμία σχέση με ολα τα τσουλάκια που κυκλοφορούν και εγώ όσο πάει και τα χάνω περισσοτερο μαζί της.
Δεν ξέρω την θέλω;
Ή απλά θέλω να την πηδήξω;
Και το σημαντικότερο:ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΕΙΜΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΜΑΖΙ ΤΗΣ,ή απλά είναι ενα καπρίτσιο που θα περάσει.
Το μόνο σίγουρο είναι οτι νοιάζομαι για εκείνη.Και ναι οσο και να μην μπορείτε να το πιστέψετε νοιάζομαι για εκείνη για αυτό προσπαθώ κιόλας δίπλα της.
Σηκώθηκα με φόρα απο το κρεβάτι και φόρεσα γρήγορα μια πρόχειρη μπλούζα.Το είχα πάρει απόφαση έπρεπε να πάω να την δώ!
Πήρα κλειδιά και κινητό και βγήκα γρήγορα απο το διαμερισμά μου.Ανέβηκα στο αυτοκίνητο μου και έβαλα μπρός.
Ώρα να την κάνω να με θελήσει.Δεν νομίζετε;
•••
Σε δέκα λεπτά βρισκόμουν έξω απο το διώροφο σπίτι της.Τα φώτα ήταν ανοιχτά και ήμουν σίγουρος οτι προετοιμάζονταν λογικά για να γιορτάσουν.
Δεν με ένοιαζε όμως.Ηθελα να την δώ!
'Είναι η εδώ η Φαίη;'ρώτησα ήρεμα την μικρή και με κοίταξε με μισό μάτι.
'Και ποιός είσαι εσύ;'μου αντίγυρισε με θράσος και ξεροκατάπια.
'Ο Χρήστος.Ενας φίλος της.'είπα γρήγορα και με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια.
'Ααα ο πανούκλος δηλαδή.'μουρμούρισε με ενα γελάκι αλλα δεν πολυκατάλαβα.
'Μπορώ να περάσω;'είπα ανυπόμονος για μια ακόμη φορά και ξίνισε ολόκληρη.
'Θα σου έλεγα όχι αλλα θα με σκότωνε η Φαίη.'είπε και άνοιξε περισσοτερο την πόρτα ετσι ωστε να διαβώ.
•••
Ενα ουρλιαχτό βγήκε απο τα χείλη της και η πετσέτα έφυγε απο το σώμα της,αφήνωντας μπροστά μου ενα πανέμορφο θέαμα.
Ένα θέαμα που με έκανε να διεργηθώ αμέσως.
Ο χρόνος φαίνεται να σταμάτησε και για τους δύο καθώς με κοίταζε με γουρλωμένα μάτια,ενω εγώ απο την αλλη σαν πεινασμένο λύκο.
Φαινόταν σαν να μην μπορούσε να ανασάνει απο το τράκ κατι που εκανε το καλοσχηματισμένα στήθος της να πηγαίνει πάνω κάτω με δυσκολία.
'Είσαι τρελός παιδάκι μου.Πως μπαίνεις έτσι.Και μην κοιτάς.'τσίριξε αφηνιασμένη καθώς το σώμα της γύρισε σύντομα απο την άλλη πλευρά.
Αμέσως ο τεράστιος Χρήστος παραπονέθηκε.Ένιωσα λες και ηθελα να την πάρω πάνω στην συρτάριερα.Τόσο υπέροχη.
Με διστάκτικα βήματα άρχισα να πλησιάζω το σώμα μου στο δικό της κάτι που ειμαι σίγουρος οτι την έκανε περισσότερο κατακόκκινη απο ντροπή.
Αμέσως ενα πονηρό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου κάτι που ήξερα οτι θα την φοβίσει.
'Μην έρχεσαι.Σε Νοιώθω.'είπε και την είδα να καλύπτει με τα χέρια της τα δύο επίμαχα σημεία της.
'Μηπώς θές να με νιώσεις περισσότερο;'πρόφερα σιγανά και εκανα ακόμα δυο βήματα φτάνοντας το σώμα της.
'Χρήστο βγεις έξω.'παρακάλεσε κλαψουρίζοντας και μου ξέφυγε ενα γελάκι.
Αγνοώντας την έβαλα απαλά τα δαχτυλά μου πάνω στο ώμο και απομάκρυνα της τούφες των μαλλιών της.Χωρίς να χάνω χρόνο έβαλα το κεφάλι μου στο λαιμό της.Κάτι που την έκανε να ανατριχιάσει ολόκληρη.
'Φαίη δεν ξέρεις πόσα εχω φανταστεί μέχρι τώρα.'είπα αισθησιακα και ενιωσα μια βαριά ανάσα να βγαίνει απο το στόμα της.'Αλλά θα κρατηθώ.'συνεχισα χαμηλώνοντας το σώμα μου με αποτέλεσμα να αρπάξω την πετσέτα στα πόδια της.
Την έσυρα σιγά-σιγά πάνω στο καμπυλωτό σώμα της και αυτή αμέσως το άρπαξε σφιγωντάς το γύρω της.Ενα παραπονιαρικο γιατί δημιουργήθηκε μέσα μου αλλα συντομα το έδιωξα για να μην φτάναμε πουθενά αλλού το θέμα.
'Πήγαινε ντύσου.'της επέβαλα και γύρισα την πλάτη μου για να ηρεμίσω τον τεράστιο.
Γρήγορα άκουσα την πόρτα της τουαλέτας να κλείνει και άφησα μια βαθιά ανάσα.
Απορώ πως κρατήθηκα και δεν την έσκισα στα πατώματα;
Απλά πρέέι να συγκρατιέμαι όταν είμαι δίπλα της.
'Έτοιμη.'ακουσα την απαλή φωνή της απο πίσω μου και γύρισα ήρεμος πλεόν να την αντικρίσω.Μόλις το έκανα ομως άρχισα να γελάω.
'Αλήθεια Φαίη;Πιτζάμες με τον Μίκυ;'είπα γελώντας και μου έριξε ενα μαξιλάρι στα μούτρα.
'Μην γελάς,είναι άνετες.Και ειναι η Μίνι οχι ο Μίκυ.'δήλωσε μουτρωμενη και ξεφύσιξε.
'Τι έγινε;'ρώτησα κοιτώντας το μουτρωμενο προσωπάκι της.
'Δεν φτάνει που είχα τα δικά μου σήμερα.Με είδες και γυμνή.'είπε με κατακκοκινα μάγουλα και γέλασα.
'Σχεδόν γυμνή.'την διόρθωσα και με κοίταξε μπερδεμένη.'Γύρισες κατευθείαν απο την αλλη,μόνο τον κώλο απόλαυσα.'είπα και αμέσως γουρλωσε τα μάτια της.
'Χρήστο.'τσιρίξε και αμέσως γέλασα.
'Τι εννοείς 'με τα δικά σου'όμως;'ρώτησα ανήσυχος και βούλιαξε σιωπηλή στο κρεβάτι.
'Δεν θα σου πώ Χρήστο.'απάντησε γρήγορα και αμέσως ένιωσα ενα σφίξιμο στην καρδιά μου.
Γιατί δεν μου λέει γαμώτο;
Τόσο αντιπαθητικός της είμαι πια;
'Δεν θα το πώ σε κανέναν.Τι έχει γίνει;'την ρώτησα σιγανά και πήγα να κάτσω δίπλα της αλλά αμέσως σηκώθηκε απότομα απο το κρεβάτι.
'Γιατί ήρθες Χρήστο;'ο τόνος της κοφτός και το βλέμμα της βλοσυρό πάνω μου.
Θα ήθελα να δω όταν θα σου κάνω όλα αυτά που σκέφτομαι τι βλέμμα θα έχεις.
'Για να σε δώ.Εκλείσε και το σχολείο και ειχα μια εβδομάδα να σε δώ.'παραδεχτηκα γρήγορα και έκατσα χαλαρά στο κρεβάτι της.
'Ναι αλλα σήμερα είναι Χριστούγεννα,δεν θα έπρεπε να ήσουν με την οικογένεια σου;'ρωτησε σιγανά και έκατσε δίπλα μου με αρκετή απόσταση.
Αμέσως ένιωσα ευάλωτος.Το σαγόνι μου σφίχτηκε και το βλέμμα μου πρέπει να μαύρισε ολόκληρο καθώς η Φαίη απομακρύνθηκε ελάχιστα τρομαγμένη.
'Είσαι καλά;'ρώτησε καθώς αρχισε ξανά να πλησιαζει κάτι που με χαροποίησε.
'Δεν έχω οικόγενεια.'είπα σκληρά και ξεφύσηξε μπερδεμένη λογικά.
'Χρήστο μπορείς να μου πείς.'είπε για ακόμη μια φορά και ένιωσα το χέρι στον ώμο μου
Ήθελα να της πω τα πάντα.
Ηθελα τόσο γαμημένα πολύ να της ανοιχτό.
Απλά δεν μπορούσα.
Δεν έπρεπε να μάθει τίποτα για την ζωή μου.Το τι πέρασα.Το τι περάσαμε γενικά.Δεν ήθελα να με λυπηθεί.Δεν ήθελα να τρομάξει.
Και επισης γιατί είμαι σίγουρος ότι με αυτό που έκανα θα με μισούσε για πάντα.Οπως με μίσησαν και εκείνοι.
Και σιγουρα ο Μιχάλης θα εξοργίζοταν.Και που κολλάει ο Μιχάλης;
Μαντέψτε!Δεν θα μάθετε.
'Φαίη;'ρωτησα απλά και πλησίασα ελάχιστα κοντά της για να μην την τρομάξω.
'Ν-Ναι;'ρώτησε συγκρατώντας την φωνή της όσο μπορούσε.
'Μπορώ να σε αγκαλιάσω;Απλά χρειάζομαι μια αγκαλιά.'παραδεχτηκα και με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια,αλλα κατευθείαν έγνεψε καταφατικά.
Αμέσως έπεσε πάνω μου και την έσφιξα χωρίς δισταγμούς.
Το αρωμά της τρύπησε την μύτη μου και αμέσως άρχισα να το μυρίζω σαν τρελός.Ήταν το προσωπικό της άρωμα.Το άρωμα του κορμιού της.
'Χρήστο γιατί δεν αφήνεις και άλλους να δούν την καλή πλευρά σου;'ρώτησε μέσα απο το λαιμό μου και εκεί ήταν που μπήκα ολόκληρος πάνω της.
'Γιατί Φαίη όταν οι άλλοι βλέπουν καλόσυνη,περιμένουν κιόλας καλοσύνη.Κάτι που δυστυχώς μόνο με εσένα μου βγαίνει.'είπα σαν υπνωτισμένος.
'Μην προσποιήσε Χρήστο.'είπε απόλυτη και απομακρύνθηκε απο πάνω μου.Αμέσως ένιωσα σαν να άδειασα ολόκληρος.
'Τι προσποιούμαι;'ρώτησα απογοητευμένος απο την άδεια αγκαλιά μου.
'Προσποιείσαι οτι δεν σε πληγώνει τίποτα.Αλλα αυτό δεν είναι αληθεια.'δήλωσε με ύφος και αμέσως ενα ειρωνικό γελάκι βγήκε απο τα χείλη μου.
'Προφανώς και με πληγώνει κάτι.'είπα πρόθυμος και με κοίταξε με ενδιαφέρον.'Με πληγώνεις εσύ.Κάθε φορά η απάρνηση σου και το μίσος σου.Απλά δεν το αντέχω.'είπα σφιγωντάς το σαγόνι μου και τα μάτια της γουρλωσαν για μια ακόμη φορά.
'Χρήστο δεν σε μισώ.'είπε κάθετη αλλά το ξέρω οτι δεν το ενοούσε.
'Μην το παλεύεις Φαίη.Δεν πειράζει,ξέρω πόσο μαλάκας μπορώ να γίνω μέσα σε μια στιγμή.'είπα την αλήθεια και γέλασε ελάχιστα.
'Οχι.'με διέκοψε και ηρθε ακόμα πιο κοντά μου.'Όσο και να προσπάθησα να σε μισήσω,δεν μου βγήκε.'είπε δαγκώνοντας το κάτω χείλος της.
Και πόσο θα ήθελα να δαγκώσω αυτά τα χείλη.
'Με συμπαθείς δηλαδή;'ρώτησα με ένα χαμόγελο και την πλησίασα ελάχιστα.
'Τόσο δα.'είπε με παιχνιδιάρικο ύφος και έδειξε με τα δαχτυλά της μια μικρή ποσότητα.
'Ειμαστε καλά λοιπόν.'το ύψος δήθεν αδιάφορο και το σώμα μου απομακρύνθηκε απο το δικό της πέφτοντας με την πλάτη στο διπλό κρεβάτι της.Σύντομα ακουλούθησε την κίνησης μου και ξάπλωσε και αυτή δίπλα μου.
'Χρήστο γιατί ο Μιχάλης δεν μου λεεί τίποτα για την ζωή του;'ρώτησε ξαφνικά και μαγκώθηκα στην θέση μου.
'Φαίη δεν ξέρω τίποτα για τον Μιχάλη.'δηλωσα κάθετος και την ενιωσα να γυρνάει πρός το μέρος μου.
'Έμαθα κάτι πράγματα.Αλλα όχι το παρελθόν του.Και επίσης ξέρω οτι εχετε μια σχέση την οποία δεν μου λέτε.'είπε μουτρωμένη και αμέσως γύρισα και εγώ πρός την πλευρά της.
'Φαίη μην παιδεύεις το μυαλό σου,εντάξει;'είπα αποφεύγοντας την και μουτρωσε αλλα ευτυχώς έγνεψε.
'Να σε ρωτήσω τότε κάτι αλλο;'ρωτησε με ναζιαρική φωνή και γέλασα.
'Ρίχτο.'απάντησα απλά και χαμογέλασε.
'Έχεις ερωτευθεί ποτέ σου;'ο τόνος της υπερβολικά σιγανος κατι που με δυσκολία με έκανε να ακούσω.
Αμέσως ήρθε στο μυαλό μου εκείνη η μοναδική περίπτωση.Μια περίπτωση που μετανιώνω ολη μου την ζωή και δεν θα με συγχωρέσω ποτέ μου.Αλλα και πάλι δεν ημουν ερωτευμένος με εκείνη την περίπτωση,απλά ήταν ενα στοίχημα οτι θα την πάρω απο εκείνον.
Και την πήρα.Για πάντα.
Και μετα κοίταξα την Φαίη.Είδα τα μάτια της να λάμπουν περιμένοντας την απάντηση μου.Και τότε κατάλαβα ότι είμαι σίγουρα τσιμπημένος μαζί της.
Ακόμα και ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΟ απο εκείνη την περίπτωση που σας είπα.
'Μια φορά.'είπα γρήγορα αποφεύγοντας το βλέμμα της.
'Ωραία.'απάντησε κατσουφιασμένη και αμέσως παραξενεύτηκα.
'Ζηλεύεις;'ρώτησα πονηρά και γυρισε και με κοίταξε με ειρωνικό υφος.
'Θα ήθελες.'απαντησε με θράσος και της ξεφυσηξα ενα γελάκι.
'Πολύ.'απαντησα με ενα δήθεν χυδαίο τρόπο και στριφογύρισε τα μάτια της.
'Αν είσαι πάντα τόσο καλός,και δεν βρίζεις τον Μιχάλη,σε συμπαθώ πιο πολυ.'παραδέχτηκε ντροπαλά και αμέσως κόκκινησε.
Ακόμα και όταν κοκκινίζει με ανάβει.
'Αν ήμουν πιο ήρεμος,θα σου άρεσα;'ο τόνος αρκετα χαμηλός και το προσωπο της παραξενεμενο.
'Μπορεί.'είπε με ενα χαμογελο και αρχισε να με πλησιάζει.
Την ώρα που έφτασε αρκετά κοντά η πόρτα άνοιξε και η Φαίη τινάχτηκε φοβισμένη πάνω.
'Φαίη;'ρώτησε έντρομος κοιτώντας μας.
Καλώς τον Μιχάλη.
•••••