-
It was early in the morning habang nag-aagahan kaming dalawa ni Erik when I told him na bibisita ko kay Dad ngayon.
"Sige, ikamusta mo ko sakanya and sabihin mo na din na wala siyang kailangang ipag-alala sa kumpanya." Sabi ni Erik.
"Yeah no problem, pero pupunta muna ko sa shop ni Ate Marj gusto ko kasing dalhan ng bulaklak ang bagong silid ni Dad and also fresh fruits."
"Oh ganon ba." Sabi nya at tumingin sandali sa relo nya.
"Pwede kitang samahan before you go to Dad. May time pa naman bago ang trabaho ko." Dagdag nya.
*smiles*
"Talaga? Sige." Buti naman.
"Well then halika na." He said.
And we left together.
We went first to ate Marj's flowershop.
"Welcome to-" bati ni Ate Marj samin ng matigilan siya ng makita nya ang kasama ko.
"Erik?" She asked.
Naghintay naman ako ng isasagot ni Erik.
"Hi, Marjorie." Bati nya sakanya sabay taas ng isang kamay.
Akala ko ka edad lang ni kuya Zachary si Ate Marjorie?
"My god Erik kahit kailan talaga. Hay nako. Sarah!" She said at agad na lumapit sakin at niyakap ako.
"Na miss kita girl." Masayang tugon nya.
"Haha ako din ate Marj." Sabi ko naman.
"Next time isama mo naman si Zachary dito ha? Hindi na kasi nagpapakita yung kalapati na yon eh." Dagdag nya.
"Kalapati?" I asked.
At natawa naman si Erik sa likod ko.
"Puting kalapati you mean Marj." Sabi ni Erik.
"Tsk. Ganon na nga." Sagot ni Ate Marj.
"Oh siya, anong maitutulong ko sainyo ngayon?" She said.
"Gusto ko sana ate Marj magpagawa ng isang basket of flowers para sa paggaling ni Dad and as display sa bagong room nya."
"Oh! Oo nga pala. Nabalitaan ko ang nangyari. I know its late but condolence Sarah and Erik sa pagkamatay ng Mommy nyo." Sabi ni ate Marj.
"Okay lang ate Marj, salamat."
"Thanks." Sabi naman ni Erik.
"Sige ako nang bahala ng gusto mo. Sandali lang ha at ako mismo ang mag-aayos." Sabi nya.
"Pwede bang balikan nalang namin Marj may bibilihin pa kasi kaming iba, kung ayos lang." Sabi naman ni Erik.
Oh yung prutas.
Naghintay naman ako ng isasagot ni ate Marj.
"Sure."
Kaya't nagpaalam na muna kami sakanya at nagtungo sa isang supermarket para bumili ng mga prutas.
Habang hawak ni Erik ang isang blue basket pumipili naman ako ng mga prutas.
"Hindi pa naman siguro makakain ni Dad ang mga ito." Sabi nya.
"I know."
And he tilted his head.
"Para rin to sa mga bibisita kay Dad. Mabuti nang may makain din sila while visiting him right?" Sabi ko.
At ngumiti naman siya.
"As always. Great thinking beautiful." He said bashfully.
Gosh.
"Which do you prefer the green apple or the red apple?" Tanong ko sakanya.
"Red." Sagot nya naman.
Okay. Gotta get 3 of them.
And then I also got other fresh fruits.
After paying bumalik na kami sa flower shop ni Ate Marj.
"Tamang-tama ang dating nyo eto na." Sabi nya at inabot na samin ang nagawa nya.
"Ang ganda ate Marj, thank you." Sabi ko.
"Haha well, charge to sayo Erik." Sabi naman ni Ate.
Natawa naman ako sa asal nya.
Ano bang kinaiinis nya kay Erik. Haha.
"Bring it on Marjorie." Sabi naman ni Erik sabay abot ng credit card nya kay Ate Marj.
"Tsk." Sagot ni Ate Marj at pinandilatan si Erik and she took the card.
Then afterwards we headed to the hospital.
Habang nasa daan hindi ko maiwasang matawa sa kanilang dalawa ni Ate Marj.
"Anong tinatawatawa mo diyan?" Tanong nya without taking his eyes off the road.
"W-ala naman. Yung kanina lang. Haha."
And I saw him leak a smile.
Geez.
"Ganon talaga yon si Marj. Mainit ang dugo non sakin dahil ayoko siyang tinatawag na ate, dahil ang liit nya."
"What? Haha grabe ka naman, I find ate Marj cute! Her height suits her. " sobra to kaya naman pala ganon nalang si Ate Marjorie sayo.
At ngumisi naman si Erik.
"Well I don't. Isa pa ang tapang kaya ng babaeng yon. Tapos ang liit naman."
"Ang tapang ni Ate Marj sayo kasi bad ka sakanya duh."
"I don't mind. Nasanay nako sakanya, iniiwasan ko lang na pumunta sa shop nya ng mag-isa." Sabi nya.
"Bakit?"
At mukhang ayaw nya na sanang sabihin pa sakin sandali pero tinuloy nya na rin.
"There was a time na inutusan ako ni kuya Zach para kunin ang pinagawa nyang bulaklak at dahil Marjorie lang talaga ang tawag ko sakanya, –" he stopped for a moment.
"Then?"
"It was terrible." He said.
"Ano nga?" Huwag mo kong bitinin ano ba.
"Okay. Pinaghahampas nya ko ng bulaklak." He flatly said.
Huh? Bulaklak?
"Teka, anong masama don?"
And sandali tumingin siya sakin.
"Sarah, it was a bunch of freshly cut roses with thorns."
Crp.
"T-talaga-?" Sorry? Hindi ko alam.
"Yes."
"Gosh... Now that's terrible."
Iniisip ko palang. Masaya nga yon eh roses? Pero with thorns?
No thanks.
Then we arrived at the hospital.
"Pasensya na hindi na kita masasamahan papunta kay Dad." Paumanhin ni Erik.
"No its okay. Sige na salamat." Sabi ko at kinuha ko na ang mga dala ko.
"Take care. And send my regards to Dad." Sabi nya at hinalikan na ang noo ko bago ko lumabas ng sasakyan.
"Ingat ka din." Sabi ko at lumabas nako ng sasakyan at tumuloy na sa ospital.
Nang dumating ako sa room ni Dad sa una naging maayos ang usapan namin.
Hanggang sa dumating na sa punto with Mom at yung tungkol samin ni Erik.
I was really warmed deep inside ng marinig ko ang mga sinabi ni Dad. Parang nabawasan ang sakit na dala-dala ng puso ko sa sinabi nya.
Sana nga Dad.
Sana nga ganon kami ka bukal sa pusong matanggap ni Mommy.
Dahil mahal na mahal ko din po siya.
—
I know that I slipped out of my consciousness dahil sa sakit ng dibdib ko kanina.
Pero hindi ko inaasahang magising na sa couch.
And more importantly with a white coat covering me.
Tulog na si Dad kung kaya't hindi ko na siya ginising pa para magpaalam.
Inayos ko ulit ang sarili ko at kinuha ko na ang bag ko.
Dala ko naman ang white coat palabas ng kwarto ni Dad.
Alam ko na kung kanino ko ibabalik ang bagay na ito.
Wonder how?
There's a name embroidered at the breast pocket saying 'Dr. Z. Montemayor'.
Kaso, saan ko naman hahanapin si kuya Zachary.
*sigh*
Kaya naglakadlakad nalang ako hoping to find kuya Zach.
Hanggang sa may nakakuha ng atensyon ko sa may isang banda.
"Doc Zach! Ano ba yung sinasabi mo sakin kanina ha? Ano nagsasalita ka na ngayon sa likod ko ha?" Rinig kong sigaw sa hallway.
At nang lumapit ako nakita ko si kuya Zach kasama ang isang pang babaeng doctor.
Siya ba yung sumigaw kanina? Kay kuya Zach?
"Wala ka bang hiya? Ano bang pinagsasabi mo? Baka nakakalimutan mo kung sinong kausap mo doctor Rita Colt." sabi ni kuya Zach don sa babae.
Pinagtinginan naman sila ng ilang naroroon.
"Tss. Stop bothering me." Sabi sakanya ulit ni kuya Zach at tinalikuran na ang doctor.
Hindi ko naman inaasahan na haharap siya sa kung saan ako ngayon naka tayo.
Natigilan naman siya sandali ng makita ko.
At lumapit siya sakin.
"Mabuti pa umuwi ka na." Sabi nya at kinuha na ang coat na hawak ko.
Somehow I got really agitated with his attitude.
Right now and lalo na sa nakita ko lang kanina.
I fee bad for that doctor kahit papano. Kuya Zach had embarrassed her.
Pero hindi ko naman alam ang dahilan kung bakit ba sila nagtataasan ng boses dito sa hallway ng ospital.
But I don't think its right either na patulan mo pa.
"Yeah, I guess you're right I should go home." Bago pa tuluyang masira ang mood ko.
Kaya aalis na rin ako pero hinawi nya ang isa kong kamay.
"I can tell. Huwag kang magpanggap." He said out of nowhere.
What are you talking about?
"Aalis na ko kaya pwede po ba—"
"You're sick." He cut me out with that.
I was stunned for a second sa sinabi ni kuya Zach, but I played it safe with him at ngumiti nalang ako sakanya at inalis ang pagkakahawak nya sakin.
"Nagkakamali ka kuya Zach. Thanks for your concern, but I'm perfectly fine." Sabi ko at tuluyan nakong umalis.
I was in a hurry to get out of the hospital after that.
Buti nalang pinasundo ako ni Erik sa isang driver namin dahil hindi ko rin naman dala yung sasakyan ko.
—
Hindi naman ako pinatahimik ng mga sinabi sakin ni kuya Zach.
Kaya nang maayos kaming makapag-usap ni Doc Hannah ng sumunod na araw agad akong nagtungo sakanya.
Nang dumating ako sa clinic ni Dr. Hannah halos tumalon na ang puso ko sa kaba.
"Sarah" tawag nya sakin.
And I immediately bowed lightly at her.
Just my usual form of greeting.
"Halika maupo ka na. Mabuti naman at na isipan mong puntahan ako. Akala ko may iba ka nang doctor." Biro nya at hinawakan ang kamay ko.
"Hindi naman po kasi ganon kadali nalang para sakin na magpalit ng ibang doctor. Lalo pat ikaw doc Hannah ang nakaka-alam ng lahat tungkol sa karamdaman ko. Isa pa ayokong may iba pang maka-alam gaya ng gusto ni Mommy." Sabi ko.
And she smiled warmly.
"Naiintindihan ko Sarah. Ikinalulungkot ko rin pala ang nangyari kay Marielle. Isa siyang mabuting kaibigan." Sabi nya.
"Thank you po."
And she heaved a sigh.
"Now let's go with what you are here for." Sabi nya.
And with a positive mindset we started our appointment.
—
It took some time bago ko makuha ang result ng mga test.
I was waiting infront of Doc Hannah's table para sa ibibigay nya sakin.
When I checked on my phone may mga misscalls naman ako mula kay Erik.
*sigh*
-/ "Sorry kung di ko na sagot ang mga tawag mo kanina. I was busy." /- I texted him.
Sana maayos lang ang lahat.
Para naman wala akong kailangang ipag-alala at ipaliwanag kay Erik..
Then dumating na ulit si Doc Hannah na may dalang isang envelope at inabot nya sakin.
"Ikaw na ang magbasa Sarah, at kung may mga katanungan ka feel free to ask." Sabi nya.
At kinuha ko na ang envelope at binasa ang laman nito.
...
Anak mo talaga ko Dad.
...
At sinarado ko na ulit ang envelope.
"Sarah you can still live with this, as long as alagaan mo ng mabuti ang sarili mo. And please iwasan mo ang mga bagay-bagay na nakakaapekto sayo emotionally." She said.
"O-po, susundin ko ang payo mo Doc." I barely answered back.
"You're a strong lady Sarah. I believe in you. And so does your late Dad. So I'm hoping that just like your late father, you make the most out of your life. Okey?" She added.
Ngumiti nalang ako sakanya.
"Maraming salamat Doc Hannnah. Alam kong hindi madali ang hihingiin kong pabor pero sana mapagbigyan nyo ko kahit ngayon lang. P-para sa ikatatahimik ng lahat. Alam kong masamang magsinungaling pero ayoko na sanang lumaki pa ang problema ko." Sabi ko.
And she looked troubled.
"Anong gusto mong gawin ko Sarah?"
I'm sorry to ask this selfishly Doc.
"Kailangan kong maipakita kay kuya Zachary na wala siyang dapat ipag-alala. Please Doc Hannah. Tulungan nyo ko. Pananagutan ko ang bagay na ito." Sabi ko.
At kahit bakas naman sa mukha ni Doc Hannah na hindi madali ang ipinagagawa ko sakanya, ay mukhang kahit papano ay naintindihan nya ang nararamdaman ko.
"Sige Sarah." She said.
"Maraming maraming salamat po talaga."
—
Alam kong hindi tama pero walang akong ibang magandang paraan para masigurado kay kuya Zach na ayos lang naman ang lahat.
Isa pa alam kong lilipas din ito.
It was already quite late in the evening ng dumating si kuya Zach.
Mukha ngang nagmamadali na siya papunta ng dining room eh.
Kaya lumapit nako sakanya at ipinakita ko ang result ng check up ko sakanya.
I know, he didn't ask for it but it's better to show him one.
At nang makita nya hindi na sya nagtanong pa sakin ulit tungkol dito.
—
The next morning maagang kong nagising, ewan ko ba.
Pagtingin ko sa may desk calendar sa ibabaw ng working table habang nagbibihis ako bukas na pala ang reunion namin.
Hindi ko man lang napansin.
*sigh*
After eating breakfast, I spend the rest of my time watching tv sa may living room.
Its better to listen to some news for a while.
But I wasn't expecting something worse to happen this day.
"The ArWeifs International Prime Holdings is now currently facing internal crisis for the sudden hospitalization of it's company President Vivien Arcilla who had been the pioneer of the internationally known holdings for many decades, according to a company representative, they are currently being pressured by the governing body & few shareholders of the company as the highest position cannot stay vacant for long, and it doesn't seem like the President would recover soon.
And in addition to inside reports, internal struggle for the president's position might not be preventable if the current President will not yet name a replacement. "
Napansin ko nalang naka tayo na pala ako sa harap ng tv.
Halos tumigil ang puso ko sa nalaman ko.
My god. Bakit kailangang malagay sa masamang kondisyon si Lola?
Pati ba naman ang lola ko.
Mom's gone. She's all that I have in my family.
Not to mention the fact na hindi ko malaman kung saan ba lumipat si Tita Rose.
I've been trying to keep in touch with her pero wala man lang akong balita sakanya.
Agad ko nang pinatay ang tv.
At naupo ulit sa couch.
Nang bigla akong may narinig na nagsalita.
"Oh kuya Zach, nasa garden ka kanina ah, nakita kita." pagtingin ko naman kung sino si Andrew pala.
Natigilan naman ako sandali nang makita ko si kuya Zach sa tabi.
"A-ndrew, kuya Zach, nandito pala kayo. Kanina pa ba kayo dyan?" Tanong ko.
"Kakapasok ko lang mula sa garden." Sagot ni kuya Zach.
Hindi nya ba narinig ang nasa tv? M-mabuti kung ganon.
"Ah Sarah pwede ba kitang maka-usap tungkol sa reunion natin bukas?" Sabi ni Andrew.
Ah..
"S-sige." I stammered.
Crap. What's happening to me.
"Okay ahm, ayos lang ba sayo na mag-usap kasama sila Jeff at Seb? They arranged a place where we can go, and kung maaari pwede nating isama si Euphy."dagdag pa ni Andrew.
"S-ure. Tawagan ko si Euphy. Sige kunin ko lang gamit ko sa kwarto." Paalam ko at agad nakong bumalik ng silid ko.
Before calling Euphy si Ate Megan muna ang tinawagan ko.
She wasn't even picking up the phone at first.
But then sumagot na rin siya.
"Hello? Ate Megan kamusta si Lola? Ano nang kalagayan nya?!" I panicked.
/"Sarah please calm down. I can't properly understand."/
Gosh.
"How's Lola? I've heard the news, how bad is it?!"
/"Madam is in a very bad condition right now. She was actually hospitalized two days ago but her condition seem to worsen. But I assure you that the doctors are doing everything they can for Madam."/
"Jusko naman. How did this happened? Wasn't she properly taken care of? What was Joven doing all the time that he wasn't able to check on Grandma like this!"
Hindi ko na napigilan ang sarili ko.
/"I gravely apologize Miss Sarah, I too shall be blamed for this since I am her secretary. Madam had overworked herself without my noticing and her illness striked. The doctors had advised her already to take up less work due to her age, but Madam as we know is persistent to do things perfectly."/
"But you should have watched her carefully. Gosh. Now this happened."
/"I am deeply sorry."/
"No, forget about that first. What about the company I heard that after her hospitalization they are already demanding an acting CEO?"
Hindi ba nila pwedeng hintayin na gumaling si Lola? Magdasal para sa ikagagaling nya? Tsk. Mga tao nga naman.
/"Yes. But to correct you Miss, it is not a temporary replacement they want, they are demanding to place a new permanent president. And Madam hasn't named one yet. Not to mention the board will only accept someone with power and influence. We are currently having a hard time."/
Hindi ko naman na alam kung ano pang sasabihin ko.
Masyado kong naguguluhan at kinakabahan sa mga nangyayari.
"Then who's taking up the office and preventing the board from deciding yet?"
/"I am Miss. But I'm barely holding on the office thanks to the support given by the Rosenthals. For now they are not able to push anyone to take the position."/
Sila Tito Carl?
...
"Is that so. T-then I'll call you back. Please send me details about Lola's condition. I will greatly appreciate it."
/"I will."/
At pagkatapos binaba ko na ang linya.
Anong bang ginagawa ko.
—
Hindi ko naman alam kung ilang minuto ba ang tinagal ko sa kwarto ko hanggang sa maalala ko yung sinabi ni Andrew sakin kanina.
Gosh Sarah!
Kaya matapos kong tawagan si Euphy agad na din akong bumaba.
"Andrew, pasensya na kung natagalan ako." Paumanhin ko sakanya.
Nadatnan ko na nga kasi siyang mag-isang naglalaro ng chess sa salas.
Geez.
"No ayos lang. Shall we?" Sabi nya at tumuloy na kami sa pupuntahan.
Nang makarating kami sa cafe na sinabi ni Andrew naalala ko naman ang lugar.
Dito ko dinala ni Andrew back when we were in high school.
Masaya naman ako kahit papano na narito parin ang cafe na ito at mukhang mas lumago pa nga.
Nang pinagbuksan ako ni Andrew ng glass door agad ko namang nakita sila Jeff at Euphy na kumaway sa isang table.
"Sorry na late kami." Sabi ni Andrew sakanila.
"Actually kakarating ko lang din ng matapos akong tawagan ni Sarah." Sabi naman ni Euphy.
"Haha ako lang mag-isa dito Drew." Biro naman ni Jeff.
"Pasensya na Jeff ako ang may kasalanan kung bakit na late kami sa usapan." Sabi ko.
"No ayos lang. Worth it naman hintayin ang mga katulad mo Sarah." Biro ni Jeff sabay kindat pa sakin.
"Nandito ako bro." Paalala naman ni Andrew at umupo sa tabi ni Jeff.
Loko talaga tong dalawang to.
Tumabi na rin ako kay Euphy.
"Teka nasaan si Sebastian?" Tanong ko.
"Picking up his girlfriend." sagot ni Jeff.
Sabay hampas naman sa braso ko si Euphy na mukhang kinikilig.
"Ano ba."
At tumawa lang ang bruha.
Di nagtagal dumating na din si Seb kasama ang girlfriend nya.
And they sat with us.
"Oh Sarah, Euphy, Andrew buti naman at nandito na kayo." bati ni Jeff.
Binati naman kami ng girlfriend nya.
"Pasensya na alam kong bukas ang surprise ko pero mas mabuti ata kung ngayon ko na sabihin." sabi ni Seb.
"Teka nga Sebby pakilala mo nga muna yang girlfriend mo kay Sarah hindi pa nya kilala eh." biglang sabat ni Euphy.
Kaloka talagang babaeng to.
"Oops. Oo nga pala. Sorry my bad. Okey. Sarah this is Kristha my long time girlfriend. And Kristha this is Sarah, Andrew's sister and a good friend of ours." Pakilala ni Seb.
At nagkamayan naman kami ni Kristha.
"Hello Sarah, its nice finally meeting you." Sabi nya.
Finally?
At ngumiti naman siya na parang alam nya ang iniisip ko.
"Palagi ka kasing nakikwento nila Sebastian, Jeff at Andrew. Kaso pagtinatanong ko sila noon kung nasaan ka sabi nila wala ka daw. Kaya masaya ko na nakilala na kita ngayon." Masayang tugon nya.
Oh ganon ba.
"Talaga. Ikinagagalak ko ring makilala ka."
Pagkatapos nagusap-usap na kami tungkol sa reunion namin bukas.
Jeff and Euphy knew the big details dahil kasama daw sila sa mga organizers ng batch.
Kaya naging maayos naman ang usapan.
And then we took Kristha with us in our girl talk. Nakakatuwa nga, she's a very jolly person. Not to mention she have a very good personality. Kahit ngayon palang kami nagkakakilala she's very open to me ng pasimple kong tinanong kung paano ba sila nagkakilala ni Seb.
Why did I ask that?
Wala lang gusto ko lang malaman.
And it was a very good one.
She's lucky to have a man like Seb. Which is a good friend of mine.
It was quite a long chat with Euphy and Kristha.
Dahil kahit papano gusto kong magbigyan ako ng pagkakataon na makapag-isip ng kalmado tungkol sa sitwasyon ni Lola matapos nito.
Then nagsalita na ulit si Jeff.
"So ano yung surprise mo Seb?"
Ngumiti naman si Seb samin.
At ipinakita naman samin ni Kristha ang isa nyang kamay.
Proudly showing something shining na agad naming napansin ni Euphy.
"Oh my god! Kristha!" Masayang reaksyon ni Euphy sabay takip ng bibig.
"Congratulations." Masaya kong tugon.
Habang ang dalawang lalake naman na nasa harap namin mukhang clueless parin sa tinutukoy na surprise ni Seb.
"Seb batukan mo na yang dalawang yan." Sabi ko.
"T-teka anong ibig sabihin nito bro?" Tanong ni Jeff.
"S-seryoso Seb? Iiwan mo na kami?" Sabi naman ni Andrew.
Hindi ko naman alam kung matatawa ba ko sakanilang dalawa ng niyakap sila ni Sebastian.
"Ano ba mga brad hindi ko naman kayo iiwan eh. Mag-aasawa lang ako." Biro ni Seb sa dalawa.
Sabay tingin naman ng dalawa kay Kristha na hinawakan na ni Seb sa balikat.
"Seb, ayaw mo na talagang pakawalan pa si Kristha noh?." Ani Jeff.
"Hindi ba pwedeng maging masaya nalang kayo para sa kanila?" Sabi ni Euphy.
"Sinong nagsabi na hindi ako masaya ha? Nag uumapaw nga tong kasiyahan ko sa puso Euphy!" Sagot ni Jeff sabay yakap ulit kay Seb.
Tumawa naman si Kristha.
"Congratz bro. Masaya ko para sa inyo."
Ewan ko ba at mukhang naiiyak si Jeff.
Si Andrew naman nakipagkamayan kay Seb.
"Bro, hindi mo alam kung gaano ko kasaya para sainyong dalawa." Seryosong sabi nya.
"Drew bakit ganyan ka kaseryoso haha. Pero salamat bro." sabi ni Seb.
"Oo nga Drew talo mo pa ata yung Daddy ni Seb sa reaksyon mo. Haha." biro ni Jeff.
"Kasi, kahit hindi ako swerte pagdating sa bagay na yan, masaya ko na hindi ka tulad ko."
Natahimik naman kaming lahat kay Andrew.
Teka hindi swerte sa pag-ibig?
"Nagbibiro ka ba Andrew? Ikaw pa talaga ang hindi swerte sa pag-ibig. Haha." ani Euphy.
"Oo nga naman Drew, wala ka naman atang nakikwento samin." dagdag pa ni Jeff.
Then ngumisi si Andrew.
"Nagbibiro lang naman ako sineryoso nyo na. Let's just celebrate Seb and Kristha's engagement. Shall we?" masayang tugon nya.
And likewise we celebrated our friend's engagement.
Minsan talaga hindi mo rin talaga malaman kung anong takbo ng isip ni Andrew.
Nagbibiro lang pala ang loko.
—
Di nagtagal matapos ang ilang oras naming magkakasama nagpaalam na din kami sa isat-isa.
Dahil may mga lakad at trabaho pa ang ilan samin.
"Euphy send my regards to your daughters ok? Galing yan sa pinakamaganda nilang Tita." biro ko.
"Haha Oo naman no problem. And kung may time ka, bumisita ka nalang samin ha? You're always welcome bes." she said.
"Oo ba."
At umalis na nga rin kami ni Andrew.
Habang nasa sasakyan hindi ko na naman maiwasang isipin ang kalagayan ni Lola.
"Sarah?"
Kung maaari lang sana gusto ko—
"Sarah ayos ka lang?" natigilan naman ako ng biglang humawak sa isang balikat ko si Andrew.
"O-h b-bakit?"
"Kanina pa kita tinatawag, pero hindi mo ko naririnig dahil mukhang malalim ang iniisip mo. May problema ba Sarah?" tanong nya.
"W-wala. Sorry." sabi ko.
Ngumiti nalang sakin si Andrew.
"Okey sige, gusto mo ba nang maganda?" bigla nyang tanong sakin.
"Maganda?"
"Oo, tapos makulay." he said with a smirk on his face.
"Ano ba yan Andrew may sorpresa ka ba sakin?" biro ko sakanya.
"Ah- ganon na nga." he said.
"So ano, gusto mo?" tanong nya ulit.
Hay nako Andrew hindi ko alam kung ano ba tong pakulo mo na ito pero sige na.
Hindi ko pwedeng idamay si Andrew sa nararamdaman kong problema ngayon, napaka-selfish ko naman.
"Sige na." sagot ko sakanya.
And he happily continued driving.
Dumating naman kami sa isang lugar na matagal ko nang gustong balikan.
Hindi ako makapagsalita habang pinagmamasdan ko ng maigi ang lugar.
At tumingin ako kay Andrew na kanina pa rin pala naka titig sakin.
"Andrew.. Natutuwa akong nandito parin ang lugar na ito." Sabi ko.
"This foodcourt would last until there's the school I think. Haha."
Oo, dinala ko ni Andrew sa lugar na kung saan yung maraming food stalls na pinuntahan namin na magkasama nila Jeff, Seb at Euphy noong high school pa kami. Yung parang market.
"Halika na. Alam kong magugustuhan mo ang pupuntahan natin." Sabi nya at hinawakan nya ang isa kong kamay.
Sumunod nalang din ako sakanya.
Habang naglalakad kami halos maikot na ng tingin ko ang bawat dinaraanan namin.
Hindi lang kasi ko makapaniwala na sa ganito pang pagkakataon ako makakabalik dito.
Napatingin naman ako kay Andrew na naglalakad sa harap ko habang hawak ang isa kong kamay.
Thank you Andrew.
Masyado ko ng iniisip ang mga nalaman ko kanina lang, na pakiramdam ko kung mas lalo ko pang iisipin lalo ay baka makasama na naman sakin.
Pero itong pagdala mo sakin dito ngayon, gumaan ang loob ko.
Natigilan naman ako ng makita ko kung saan kami tumigil.
"Ngayon pwede mo nang kunin ang ilang mga kulay na hindi mo nakain noon." Biro nya.
"N-na-alala mo pa ito?" Tanong ko sakanya.
Nasa may cotton candy stand kami na mismong pinuntahan namin noong high school.
Yung pinigilan ako ni Andrew na bumili ng napakaraming cotton candy dahil pwede naman daw naming balikan.
Pero ngayon lang kami nakabalik. Makalipas ang ilang taon.
Akala ko nga ako nalang ang nakaka-alala.
"Oh bakit ganyan ang mukha mo. Hindi mo ba nagustuhan? Ayaw mo na ba ng—"
Niyakap ko nalang si Andrew.
"S-salamat." Mahinang sabi ko.
Hindi naman siya gumalaw sandali.
"Hindi ko nakalimutan yung sinabi ko sayo noon kung yun ang iniisip mo." Sabi nya.
Tumingin naman ako sakanya.
"Sorry, akala ko lang talaga kasi nakalimutan mo na."
Since nagalit ka sakin for what I did.
Ginulo nya naman ang buhok ko.
Hays.
"Sige na. Pumili ka na ulit dyan. Sagot ko na." Sabi nya.
*smiles*
"Okey sabi mo eh." Kaya lumapit nako sa may stand.
Ha, libre nya daw.
Nang ibigay na sakin ni Manong ang mga supot matapos magbayad ni Andrew napatawa naman siya ng makita ang mga bitbit ko.
"Hindi ka talaga nagdalawang-isip na kunin na lahat ng gusto mo noh?" Sabi nya.
"Oh bakit sabi mo libre mo eh." Sabay kain ko na ng orange colored cotton candy.
And he just heaved a sigh.
Wahh. Mas lalo lang itong sumarap ah.
"Gosh I really love this!" Sabi ko.
Habang masaya ko pang tinitingnan ang iba pang kulay na meron ako.
"I love it too." Rinig kong sabi naman ni Andrew.
"I know right? Haha ang ganda kasi." Sabi ko.
"Maganda nga."
"And its deliciously sweet." I added.
"H-uh?"
Napatinigin naman ako kay Andrew.
"Itong cotton candy, I said its sweet." Sabi ko.
And he looked at me as if I was saying something absolutely unbelievable and out of topic.
Then he chuckled.
"Ahh, yun pala. Haha. Sige sige." He said astonishingly happy.
May sinabi ba kong nakakatawa?
Loko talaga tong si Andrew.
*chuckles*
Pero ito ang nakakatuwa kay Andrew, he's funny for no reason.
"Andrew yan ang gusto ko sayo, kung ano-ano nalang ang sinasabi mo pero nakakatuwa. Haha, halika na nga." Sabi ko at naglakad nako.
And I heard him chuckled again at my back.
"I love you too.... Sis."
"Sus, love din kita, ang swerte ko kayang may kapatid na katulad mo."
And Andrew just shrugged with a smile.
Then we walked thru the place together before leaving.