Chapter 1
GYLLIA
"Are we ready to proceed on the next plan?" Lucila said to his people.
"Yes, Ma'am we are." Answered by her Chief Commander.
Lucial nodded, "then go... I'm excited to know who will gonna stay alive..."
From the moment we realized we weren't safe here, we don't know what shall we do. Hindi rin namin alam kung anong susunod naming gagawin dahil hindi rin kami mapakali sa nakita namin. They are alive, most of them are there wanting us to be with them.
"Anong gagawin natin? Kakausapin ba natin sila?" Kathaleen asked.
"No, we aren't sure if they were really our friends."
"Fuck Gyllia!" Oxene hissed. "Can't you see, they're waiting for us! Buhay na buhay sila and they need us to. We lost them once and we shouldn't let that happen again. I saw Kage and I would do anything just to save him."
"Oxene, sit down." Erense said to her, "we'll go to that issue, as of now we have to take this seriously. I don't know what they do to us, or if this was still part of their game. But we need to survive together." She is determined to escape from this place. As I am, I thought we'll go back to our own places. The life we used to but we're wrong, we've been played again.
Now with our freedom or lies but with the friends of us.
"Oxene! I know you're up there! Have us inside!"
Natigil naman kami ng may isang sumigaw mula sa labas.
Natulala naman si Oxene nang marinig niya ang boses na iyon, "It's Kage... I must save him—"
Bago pa man siya makalayo sa amin ay pinigilan na ito ni Marco.
"Don't be stupid, Oxene!" muntik pa siyang saktan ni Erense pero pinigilan ko rin siyang gawin iyon.
Hindi pwedeng magpadalos dalos na lang kami sa gagawing desisyon ngayon. Kung wala kaming susunding plano ay hindi namin alam kung anong sunod na mangyayari dahil malalagay sa peligro ang buhay namin kung gano'n.
Humagulgol sa pag-iyak si Oxene. Pinatahan muna ito ni Risel at dinala ito sa kanyang kwarto. Tumungo naman kaming tatlo nila Erense at Marco papunta sa basag na bintana kung saan naghagis sila ng bato. Paraan nila iyon para makuha ang atensyon namin.
Nagawa nga nila kaya ngayon lalo kaming hindi mapakali.
Nang silipin namin kung anong ginagawa nila sa labas ay hindi ko maipaliwanag ang pakiramdam ko dahil ang ilan sa kanila ay harap harapan kong nakitang namatay pero nandito sila ngayon at buhay na buhay. From all this time ba ay buhay sila at inaakala naming patay na sila?
Hanggang ngayon pa rin ba ay binabalot pa rin kami ng kasinungalingan?
"Ilan sila nandiyan?" tanong ni Erense.
Binilang ko naman silang nasa baba. Nandoon si Kage na mistulang tumatayong leader ng kanilang grupo, si Vinea, ang kambal na sina Stefen at Steph at si Ehrett. Tinanaw ko naman ang iba pang lima pero wala sila sa paligid kaya naman nagtaka ako kung bakit wala sila.
"Sa tingin mo nasaan ang anim pa sa kanila?" tanong ko naman.
"Hindi ko sigurado pero baka nag-iikot sila ngayon sa mansion." Ani Marco.
"We're not on the same mansion, are we?"
Tumango naman kaming dalawa ni Marco. "This is a new mansion, so they wouldn't think we'll trick them."
"And I didn't see the sea anymore, this is a new place, new trials they made for us." Aniko.
"We should be smarter this time." Ani Marco.
Lumapit naman sa amin si Risel, iniwan niya muna ang dalawa sa kwarto at pinapatahan naman ni Kathaleen si Oxene. Naaawa ako kay Oxene dahil nandoon na 'yong gustong gusto niyang tumulong sa kaibigan niya pero hindi gano'n kadali 'yon dahil sa pagkakataong ito ay iba na ang tumatakbo sa bawat paligid.
Hindi ko sigurado kung kakampi pa rin ang turing nila sa amin o bumabalik sila para kalabanin kami.
"Gyllia! Marco! Don't be scared of us! As far as we know, we're alliances right?!" sigaw ni Kage.
"We will Kage but not now." Sigaw ko naman sa kanila.
"If that's the case, we'll do our own way!" anito, "C'mon guys, we need to prepare!" tawag nito sa mga kasama nito sa baba. Naglakad naman palayo si Kage na sinundan ng apat. Mas lalo naman kaming nagtaka sa inasta nila.
Kaya habang wala sila ay siya namang pagplano namin sa gagawin namin. Kung tama ang naiisip namin na sapilitan ang gagawin nilang pagpasok dito sa mansion ay kailangan namin maging handa. Iyon ay kailangan namin makalabas bago man sila makapasok dito.
Iyon lang ang naiisip naming paraan dahil kung mananatili lang kami dito sa mansion ay malaki pa ang posibilidad na hindi maganda ang mangyayari.
Inabala ko muna ang sarili ko sa paghahanda ng aming makakain. Nakakagulat lang dahil ang daming stocks ng pagdain dito. Sariwa ang mga karne, kahit ang mga gulay. Iniisip siguro nilang magtagagal kami sa lugar na ito kaya ang daming supplies. Naniniwala akong ito na ang huli naming pananatili dito.
Tinawag ko naman ang mga kasama ko para kumain. Sama sama naman kaming nagsalo salo. Ngayon ay unti unti na ring gumagaan ang pakiramdam ko sa kanila pero nandoon pa rin 'yong doubt ko. Hindi maaalis iyon sa akin habang nandito pa rin kami at pinaglalaruan.
"Nahanda niyo na ba ang mga gamit niyo?" tanong ni Marco sa mga kasama namin.
"Oo, nasa sala na ang mga bag namin." Sagot naman ni Kathaleen.
"Nasaan na si Kage?" tanong naman ni Oxene.
"Not now, Oxene." Iritado pang sagot sa kanya ni Erense. "Stop thinking about him, care about yourself. You live, Oxene. Kage died and so be it."
Tumigil din si Erense dahil mukhang hahagulgol na naman si Oxene. She's not a weak person pero sa kalagayang ito ay nilalamon siya ng kahinaan niya. Hindi porque nakikita niyang buhay ang kanyang kaibigan ay dapat na niya itong iligtas. Sa katunayan, walang karapat dapat sa kanila ang mailigtas pa.
We survived; they died saving their own lives. I may be selfish but it is the fact we could give in.
"Guys, quiet. Heard that?" ani Risel.
"No." usal ni Kathaleen.
"Just listen." Ani Risel.
Kinabahan naman kaagad ako sa sinabi ni Risel. Nanatili kaming tahimik habang pinapakinggan namin ang paligid namin and we heard some footsteps on the outside and they're trying to get in.
"Fire!"
"Kage!" usal ni Oxene.
And from that moment, may binato muli sila sa bintana at kinagulat na lang namin ang mabilis na pagsiklab ng apoy sa loob ng bahay. Nataranta ang mga kasama ko pero agad kaming tumungo sa sala kung nasaan ang mga bag namin. Mula sa plano ay pinagtulungan naman nina Risel at Marco ang pagbubukas sa pinto pero hindi nila magawang buksan iyon.
"Dalian niyo!" sigaw ko.
"We're trying, Gyl!" usal ni Marco.
"It's too hard and tight!" Risel hissed.
Mabilis na kumalat ang apoy sa buong paligid ng mansion at tinutupok na nito ang second floor. Natataranta kami dahil malapit na kaming lamunin ng apoy at hindi na rin maganda ang hangin dahil nababalot na rin ito ng usok.
"We're not dying here."
"Fuck you!" Marco said when they finally force to open the door. "Go! Go!"
We try to run fast as we can but it's too late when the explosion comes after us. I was thrown and fall into the ground and everything went black.