Richard's POV
Masarap pala yung feeling ng ganito. Dalawang babae ang nagmamahal sayo, pero take note. Hindi ko mahal si Lacey ah, gusto ko lang siya. Pero si Dawn, yan ang mahal ko. Kaso, ayoko na magbigay ng sobrang atensyon. Ang hirap hirap kaya. Pupunta muna ako sakanila to meet the wedding planner, surprise daw kung sino eh.
End Of POV
********
Dawn's POV
Tatawagan ko na pala si Lacey, psh. Kahit labag sa kalooban ko, kailangan kong gawin.
Calling......
Lacey: Hello? Sino to?
Ako: Oh. Si Dawn ito.
Lacey: *Halatang nagulat.* Oh Dawn? M-may kailangan ka?
Aba, parang nagiba ang ihip ng hangin at hindi nagtaray ang bruha.
Ako: Diba you studied abroad? And you have a good fashion sense.
Psh. Mas maganda parin ang fashion sense ko no. Kailangan lang puriin para alam niyo na.
Lacey: A-a-ah. O-Oo! Bakit naman?
Ako: Tutal, ikakasal na KAMI ni Richard, I want you to be our wedding planner. Kung okay lang.
Lacey: A-ano? T-tuloy ang kasal n-niyo?
See guys? Huh, halatang hindi siya aware. Aww, goodluck sayo Richard. Pasalamat ka na lang at di ko magawang magalit.
Ako: Yep. Ano? Payag ka ba? Kung ayaw mo okay lang.
Yung ngiti ko abot batok. Seryoso, natutuwa ako sa mga gagawin ko.
Lacey: Uhmm... Oo! Okay na okay! Kelan mo ba gustong magmeet tayo?
Actually, ayokong makipagkita. Baka makalbo lang kita mahirap na, hindi ako magaling gumupit ng buhok. Baka masugatan ka.
Ako: Mamaya? I want the wedding to be planned ASAP.
Lacey: Su-sure... Punta na lang ako diyan, ten minutes.
Ako: Good. See you later. *bumulong* Kerida.
Lacey: Huh? Ano yun?
Ako: Wala. Sabi ko, see you later. Bye!
Lacey: Ah, sige. Bye. *binaba*
Oh come on Lacey.
End Of POV
Dahil wala ang Mama ni Dawn, doon muna nagsestay ang mga kaibigan niya. Syempre ibabahagi niya yung gagawin mamaya.
Twinnie: Dawn, anong balak mo mamaya?
Dawn: So easy. Uso na ngayon ang salitang "parinig" wala lang. Gusto ko lang talagang mangaway ngayong araw na to. *Smiles sarcastically*
Krissy: Adik ka talaga.
Dawn: Di naman ano. Anyways, kukuha lang ako ng mangga. I wanna eat *smiled*
Twinnie: Bakit ba kain ka ng kain ngayon? Oy Dawn ha, kala ko ba diet ka?
Dawn: Ewan ko ba, basta gusto ko kumain.*pumunta sa kusina*
Krissy: *Tumingin kay Twinnie at Robby at bumulong* Di kaya buntis to?
Robby: *bumulong* Di naman siguro.
Twinnie: *bumulong din* Napansin ko din. Di kaya may nangyari sakanila ni Ri---
Dawn: Hoy. Anong pinaguusapan niyo at hindi ako updated? Kayooo haaaaaaa! *Sabay subo ng mangga* Yummy!
Twinnie: Ah wala yon, bakla ka.
Dawn: Okay.
DING DONG!
Robby: Ako na. *pumunta sa pinto at binuksan* Oh Chard. Nandun sila
Richard: Oh pare. *Pumunta sa kinaroroonan nila Dawn*
Dawn: Good thing andito ka na, papunta na yung wedding planner *smiles*
Richard: *Umupo* So, dito pala kayo natutulog? *Nakatingin kina Twinnie*
Twinnie: Oo, may out of town comittment si Tita. Hindi mo alam?
Richard: H-hindi. *tumingin kay Dawn*
Dawn: Di ko na pala nasabi, tsaka busy ka sa TRABAHO mo diba? *Smiled*
Richard: A-ah... Oo, yun nga.
DING DONG!
Dawn: Ako na. *Tumayo*
Pagkabalik ni Dawn, medyo nakatalikod si Richard kaya hindi niya napansin kung sino ang kasama.
Dawn: Guys, I'd like you to meet. Our wedding planner. Lacey.
Richard: *Napatingin sa gulat.* L-lacey?
Dawn: Oh yea, surprising huh? *Tumawa*
Lacey: *Pilit na ngumiti* H-hi.
Dawn: Dito na lang tayo sa living room. I want everyone to be a part of the planning *Smiled*
Richard: *Di makapaniwala* Uhmm... Start na tayo.
Twinnie: Psh, ang aga aga may ahas dito.
Dawn & Krissy: Twinnie!
Twinnie: What? Wala namang ahas pag umaga diba?
And that. Nahahalata ang GUILT, kina Lacey at Richard. Medyo tumataas ang tensyon sa pagitan ng dalawang babae. Makalipas ang isang oras ng paghahanda.
Lacey: Would you mind if I ask kung bakit kailangang madaliin ang wedding?
Dawn: Mahirap na kasi ngayon, alam mo na. Mabilis maagawan ang mga tao, lalo na kung mabilis madala. Ewan ko ba, para kasing naisipan ko lang na madaliin. Yung tipong kahit ngayon na ngayon na, gusto ko na magpakasal. Kahit nga sa judge lang eh, sabihan na ako ng desperada. Aba, kesa naman maagawan ako diba?
Lacey: Bakit sino namang aagaw kay Richard?
Dawn: Ewan ko. Ikaw, kilala mo ba kung sino? Kasi kung oo, pwede kong kunstabahin ang gagawa ng pagkain sa kasal.
Lacey: H-hindi. Para saan?
Dawn: Tutal uso naman ang food poisoning ngayon, bakit hindi ko lagyan ng lason yung kakainin ng babae? Diba? Nang sa ganon. Baka tigilan niya ang kalandian sa magiging asawa ko.
Richard: Dawn, ano ba yang pinagsasasabi mo?!
Lacey: *napalunok* Uhmm... Wala naman siguro.
Dawn: Hmm... Sana nga wala, ayokong mabahiran ng dugo ang mga kamay ko dahil nakapatay ako no. Sa ganda kong to, hindi ako nababagay sa mga mamamatay tao.
Richard: *tumunog ang cellphone* I have to take this call. Excuse me.
Twinnie: Oooooooh buurn. *Tumawa*
Krissy: I know right. *Tumawa at nakipag apir kay Twinnie*
Lacey: Eh pano kung meron ngang babae si Richard?
Twinnie & Krissy: *Natahimik*
Dawn: Baka mabaliw ako. Eh diba ang mga baliw minsan out of control? Malay natin mapatay ko silang dalawa. Or kung hindi man ako mabaliw, edi magsama sila. Gusto nila ihatid ko pa sila sa impyerno eh.
Twinnie: Magkano ba entrance diyan?
(AN: LOL! SORRY POOO! Hahahaha! Di ako makamove on wait lang.)
Lacey: Naku, sa mga balak mo. Magiingat ka, malay mo gumanti yung babae kung meron man. *Ngumiti*
Dawn: Sus, bakit pa ako magiingat. Malay mo naman yung babae pinulot lang kung saan, at isang tulak ko lang tumba na. Para lang sabihin ko sakanya, sa yaman kong to. Kaya kong gawin lahat ng gusto ko.
Lacey: *Halatang kabado at naiinis* Hmm... Malay mo wala namang babae. Anyways, bukas yung sa cake. Ikaw na ba ang mamimili nun?
Dawn: Uhmm... Yea. Basta by the end of the month ang wedding.
Richard: *Kakapasok lang* Huh? End of the month?
Dawn: Bakit? Ayaw mo? *Nakangiti*
Richard: Ah, Oo. By the end of the month.
Lacey: So we have two weeks to prepare.
Dawn: Exactly, sobrang dali lang nan. Ayoko ng bongga.
Lacey: Okay.
Dawn: So, that's it. See you tomorrow?
Lacey: Yep. Sige una na ako. *Sabay tingin kay Richard* Bye. *Lumabas*
Dawn: Ikaw loves, di ka ba matutulog dito?
Richard: Sige na nga. Dito na ako matutulog *Smiles*
************
Lacey's POV
Papayag akong maging planner ng kasal dahil gagawin kong palpak para tuluyan nang iwan ni Richard si Dawn. Alam ko namang hanggang salita lang siya.
End Of POV
--------
Dawn's POV
Alam kong may balak si Lacey kaya yan pumayag sa maging wedding planner namin eh. Kung masama ang intensyon niya, pwes humanda siya. Mas masama ang intensyon ko bukod pa sa inaakala niya. Dito nga muna ako sa swing.
Ako: *Nakaupo sa swing habang nakanta*
Wherever you go just always remember,
That you got a home from now and forever,
And when you get low just call me whatever,
this is my oath to youuuuuuu.
Richard: *Tumabi* Bakit parang ang lungkot mo?
Ako: *Naluluha na* Hindi ko rin alam. Pasensya na sa mga nasabi ko kanina ha.
Siguro nga nasasaktan na talaga ako, hindi ko alam. Grabe pala yun, kinaya kong tumagal sa harap ng babae niya pero pagtapos pala nun mas masakit pa sa sinaksak ang kalalabasan.
Richard: Okay lang yun. Pero, bakit ka nga naiyak? *Pinunasan ang luha ni Dawn*
Ako: Wala. Siguro naiinsecure lang ako gawa nga kung may babae ka.
Richard: Ikaw lang ang mahal ko Dawn. Tandaan mo yan, ikaw lang. *Niyakap si Richard*
Yan ang dinarasal ko. Sana hindi mo ako ipagpalit, sana yung nangyari kahapon hindi totoo, sana yung mga sinasabi ni Lacey hindi totoo. Angdami kong gustong sabihin na sana hindi totoo. Pero sana ako lang ang mahal mo. Sana nga, pero sana masabi mo rin sakin ang totoo. Minahal mo nga ba talaga ako? Sana Richard.... Sana talaga..... Ayokong umasa kasi mahirap masaktan.
End of Chappy
---------
Okay ayan, iyak ako ng iyak habang nagtatype. Hirap maging author prends! Hahahahaha.