Η μέρα έχει μόνο 24 ώρες.
Μέσα σε δέκα 24ωρα ποιά θα είναι η τελική απόφαση του Keld;
Αυτές είναι οι δέκα σημαντικότερες και πιο κρίσιμες μέρες για τον Keld. Τα μυστικά δεν θα παραμείνουν για πολύ μυστικά. Ο χρόνος μετράει αντίστροφα,μέσα σε αυτές τις μέρες θα ζήσει εμπειρίες και στιγμές που θα τον ωθήσουν και άλλες που θα τον απωθήσουν.
Όταν η ζωή είναι φυλακή δεν ακούς, δεν αισθάνεσαι τον φόβο για τον θάνατο.
Παρόλο που έχεις μια φωνή μέσα σου που σου φωνάζει να το κάνεις, λίγες είναι οι φορές που της δίνεις μια δεύτερη ευκαιρία.
"ΌΧΙ μην το κάνεις· δεν θα κερδίσεις τίποτα,αντιθέτως θα χάσεις!"
"ΝΑΙ κάν'το,θα ελευθερωθείς!"
Ποια θα είναι η απόφαση του;
[...]
-Κυριακή 22:34-
"Σκάσε μπασταρδο!" φωνάζει με όλο του το μίσος. Η ανάσα του μυρίζει όπως πάντα αλκοόλ και τσιγάρο. Τίποτα δεν έχει αλλάξει, ούτε μια μερα. "Θ-θείε α-άσε με..." λέω με όση δύναμη μου εχει απομείνει προσπαθώντας να τον κάνω να σταματήσει να με πιέζει στον λαιμό. Δυσκολεύομαι να πάρω ανάσα· είμαι έτοιμος να λιποθυμήσω!
Ξαφνικά με αφήνει να πέσω στο πάτωμα τρίβωντας τον λαιμό μου στο σημείο όπου με πίεζε, προσπαθώντας να πάρω κανονική αναπνοή. "Είσαι ένα λάθος! Με άκουσες μικρέ;" λέει πιέζοντας με το πόδι του αυτή την φορά το σχεδόν λιπόθυμο σώμα μου. "Δεν θα έπρεπε να υπάρχεις καν." λέει δίνοντας μου μια δυνατή κλωτσιά στο αριστερό πλευρό.
Περισσότερα δάκρυα πόνου ελευθερώνονται κάνοντας την αναπνοή μου ακόμα πιο δύσκολη. Είμαι ξαπλωμένος στο πάτωμα περιμένοντας να καταφέρω να πάρω κανονική ανάσα. Ξαφνικά με αρπάζει με τα μαλλιά και με σηκώνει. "Μμμ μην κλαις, αφού έτσι και αλλιώς δεν είσαι τίποτα και βάλε το καλά στο μυαλό σου." λεει κοιτώντας με,με μίσος.
Αυτή την φορά το έβαλα καλά στο μυαλό μου. Δεν αξίζω και αν πεθάνω δεν θα το παρατηρήσει κανένας. Άλλωστε, δεν αντέχω αυτή την κατάσταση, έχω κουραστεί να ζω κάθε μέρα τον ίδιο εφιάλτη. Ο μόνος λόγος που πηγαίνω σπίτι είναι για να είμαι μόνος μου,αλλά δυστυχώς όταν βρίσκεται μαζί μου επικρατεί μια τέτοια ατμόσφαιρα. Δεν αντέχω άλλο,πρέπει να γλιτώσω από αυτο το βασανιστήριο!
Ομως...θέλω να ζήσω ελεύθερος. Δεν θέλω να πεθάνω...
Σε 10 μέρες.
Δεν μπορώ να περιμένω άλλο. Σε 10 μέρες αν συνεχιστεί η ίδια τραγική κατάσταση τότε θα φύγω.
[***]
Η πόρτα ανοίγει και μερικές ψιχάλες βροχής βρέχουν το εσωτερικό πάτωμα. Η ψηλή φιγούρα μπαίνει στο σπίτι καταμουσκεμένη από την δυνατή βροχή και προχωράει ευθεία στο μικρό διάδρομο γεμάτο οικογενειακές φωτογραφίες. Ξαφνικά σταματάει η αντρική φιγούρα έξω από μια μικρή άσπρη πόρτα. "Μια μέρα..." λέει με την βραχνή φωνή του ακουμπώντας την παλάμη του στην παλιά ξύλινη πόρτα. "Όσο πιο σύντομα..."