'Ειναι πολύ εύκολη η μελέτη απλά πρεπει να προσπαθήσεις.'είπα στην μικρή μου αδερφή καθώς της έγραφα για πεντηκοστή φορά,στο τετράδιο,τον ορισμό για τα ζώα.
'Μα ειναι δυσκολη.Δεν καταλαβαίνω τίποτα.'παραπονέθηκε οταν της έτεινα το στύλο για να συνεχίσει αυτη το γράψιμο.
'Πάρτο και γράψε.'την διέταξα και αμέσως το πήρε απο τα χέρια μου μουρμουρίζοντας κάτι μεσα απο τα δόντια της.
'Το άκουσα.'είπα ψέμματα καθώς σηκώθηκα απο την καρέκλα.Συνεχισε να γράφει χωρίς να πεί τίποτα και ετσι κατευθύνθηκα πρός την κουζίνα για να φτιάξω τίποτα να φάμε.
Εκεί που ημουν έτοιμη να βγάλω τα υλικά για να φτιάξω κανένα τόστ.Το κινητό μου δονήθηκε.Το πήρα στα χερια μου και μολις ειδα το όνομα του Μιχάλη συγκεκριμένα Τέντι μπόι για μένα,το σήκωσα.
'Τι θελεις;'απαντησα ξεφυσώντας μόλις το σήκωσα και έκατσα πάνω στο πάγκο τις κουζίνας.
'Αυριο θα βγούμε για ψώνια.'ακούστηκε απο την αλλη γραμμή κοφτά και αμέσως παραξενεύτηκα.
'Γιατί;'κατάφερα να ρωτήσω.
'Γιατι εχει γενέθλια η αδερφή μου και θα ερθεις και εσύ στο πάρτυ.'είπε απλά και αμέσως γούρλωσα τα ματια μου.
'ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ.'αναφωνησα νευρικά.
'Δεν θυμάμαι να σε ρώτησα.'τον ακουσα να λεει και ειμαι σιγουρη οτι το νικηφόρο χαμογελο ειχε καλύψει τα χείλη του.
'Μα εγ-'πήγα να πώ αλλα φυσικά και με διέκοψε.
'Αυριο στις εννιά,θα είμαι απο κάτω.'είπε γρήγορα και χαρακτηριστικός ήχος οτι μου το έκλεισε στα μούτρα,πήρε θέση στην φωνή του.
Μπουμπούνε.
° ° °
'Αυτό;'ρώτησα κοιτώντας το τζιν παντελόνι και μια απλή μπλουζα που κρατούσα στα χέρια μου.
'Τιγράκι γιατί ήρθαμε εδώ;'ρώτησε εκνευρισμένος και αμέσως δάγκωσα αγχωμένη το κάτω χείλος μου.
Εδώ και ώρα του δείχνω οτι υπάρχει σε σχέδιο απλής μπλούζας και τζίν.Κάθε φόρα με βλέπει με ενα θυμωμένο ύφος και απλά με προσπερνάει κοιτώντας απο εδώ και απο εκεί,σαν να με γράφει στα παλιά του,τα παπούτσια.
'Γ-για φόρεμα;'τραυλισα ελαφρά και ξεροκατάπια.
'Εεε τότε τι μου τα δείχνεις αυτά;'ρωτησε γεμάτος νεύρα.
'Είπα να βάλω κάτι πιο απλό.Δεν μου πάνε τα φορέματα.'δικαιολογήθηκα πιάνωντας με τα χέρια μου ενα μαύρο παντελόνι.
'Θα σου πάνε.Και φέρτα αυτά εδώ.'είπα ακάθεκτος και άρπαξε απο τα χέρια μου,οτι σείχα μαζέψει.
'Εδω είναι πολύ κοντά,δεν μου αρέσουν.'παραπονέθηκα και γύρισε να κοιτάξει το κόκκινο φόρεμα,που πλεον είχε πάρει θεση στα χέρια μου.
Κοίταξε μια γύρω του,και αφού παρατήρησε το χώρο,μουρμουρισε κάτι,και ξαναγύρισε προς το μέρος μου.
'Θα πάμε άλλου τότε.Δεν την γλιτώνεις.'είπε παιχνίδιαρικα κουνώντας το δίχτυ του επικριτικά προς το μέρος μου.
'Μην ξεχνάς,μου υπόσχεθηκες και ζαχαρωτά.'του είπα καθώς βγαίναμε απο το μαγαζί.
'Αυτά θα τα πάρουμε,αφου πάρεις το φόρεμα.'είπε απλά και άρχισε να κοιτάει τις βιτρίνες των μαγαζιών.
'Μα εγώ θέλω να φάω τώρα.'μουρμουρισα μουτρωμένη καθως μέτραγα τα βήματα που περπατούσα.
'Α-α-α!Ετσι ήταν η συμφωνία τιγράκι.'είπε και αγνοώντας με,μπήκε στο επόμενο μαγαζί.
'Σε μισώ.'είπα ψυθιριστα καθώς τον ακολουθούσα αλλα προφανώς με άκουσε καθως γυρισε να με κοιτάξει.
'Δεν σου εχουν μάθει στο νηπιαγωγείο να μην λές ψέματα τιγράκι;'ρώτησε με ενα γελάκι και τσίμπησε το μάγουλό μου.
'Μιχάλη,πάμε να τελειώνουμε.Γιατι θέλω ζελεδάκια.'είπα απλά,χτυπώντας το χέρι του απο πάνω μου.
'Λοιπόν!Θα χωριστούμε και σε μισή ώρα θα έρθουμε εδώ με ότι εχουμε βρεί.'είπε απλά και μου γύρισε την πλάτη πρίν καν απαντήσω.
Πάντα ευγενικός,το πουλάκι μου!
Ελπίζω να πιάσατε την ειρωνία.
Αφου ο Μιχάλης ξεκίνησε απο την αντίθετη κατεύθυνση,εγω ακολούθησα την δεξιά πτέρυγα.Ξεκίνησα να περπατάω απο εκείνη την πλευρά απλά χαζεύοντας της κρεμάστρες του μαγαζιού.Αφου πήρα μια βαθιά ανασα τις πλησίασα,περνώντας απόφαση οτι πρέπει να φάω τα ζελεδάκια,που μου υποσχέθηκε.
Τα χέρια μου άρχισαν να ψαλλιζουν σιγα-σιγα κάθε κρεμάστρα αναδεικνύοντας κάθε φόρεμα που υπήρχε πάνω τους.Όλα ήταν αρκετά όμορφα αλλα το ένα ή θα αναδύκνειε πολύ έντονα το πάνω μέρος ή πολύ ψηλά το κάτω μέρος.
'Μήπως θέλετε βοήθεια;'άκουσα μια- άγνωστη- γυναικεία φωνή για μένα.
'Εμμ οχι ευχαριστώ!'είπα άβολα καθώς γύρισα να κοιτάξω την μάλλον πωλήτρια του μαγαζιού.
Ήταν μια κυρία γύρω στα σαράντα.Με κάστανα περιποιημένα μαλλιά και πρασινα εντονα μάτια.Φορούσε ενα αξιοπρεπέστατο μπεζ φόρεμα και το μαύρο σακάκι που διαπερνούσε τους ώμους της,το είχε ταιριάξει με τις μαύρες γόβες απο κάτω.Απλά υπέροχος συνδυασμός.
'Πιστεύω οτι θα σας πήγαιναν όλα.'είπε αγνοώντας την απάντηση μου και αμεσως δάγκωσα το κάτω χείλος μου απο ντροπή.
'Δεν το νομίζω.'απαντησα απλά και άφησα την κρεμάστρα που κρατούσα.
'Φυσικά και θα σας πήγαιναν.Και πιστεύω περισσότερο,εκείνα με τις αποχρώσεις του κόκκινου.'είπε με ενα χαμόγελο δείχνωντας στο πίσω μέρος των φορεμάτων.
'Απαπα αυτά είναι πολύ ανοιχτά,δεν μου αρέσουν.'είπα γρήγορα καθως προσπάθησα να την ξεφορτωθώ αλλα απο οτι φαίνεται δεν τα κατάφερα καθώς άρχισε να πλησιάζει πρός το μέρος μου.
'Μα γιατί;'ρώτησε και τράβηξε μια κρεμάστρα με ενα απο τα κόκκινα φορέματα.Αυτό το συγκεκριμένο δεν ήταν ακριβώς φόρεμα,ήταν ένας συνδυασμός κοντής μπλούζας με μια μακριά φούστα,διακοσμημένη με δαντέλα στο περικυκλωμα.
Το φόρεμα ήταν πραγματικά όμορφο.Αλλα σίγουρα όχι για κάποια σαν και εμένα.
Χωρίς να περιμένει την απάντηση μου,με πλησιασε και άγγιξε τον ώμο μου.
'Με αυτό θα τον τρελάνεις.'ψυθίρισε δίπλα μου και αμέσως παραξενεύτηκα.
'Τι εννοείτε;'έθεσα μπερδεμένη την ερώτηση μου και με κοίταξε χαμογελώντας.
'Το αγόρι σου.'είπε ευδιάθετη,δείχνωντας με το κεφάλι της πισω απο εμένα.
Αμεσως γύρισα και είδα τον Μιχάλη με τρείς κρεμάστρες στα χέρια του να ψάχνει στα βρακιά που υπήρχαν πάνω στο ταμείο.Ντροπιασμένη γύρισα πάλι προς το μέρος της πωλήτριας.
'Δεν είναι το αγόρι μου,είναι ενας απλός φίλος.Και τώρα πραγματικα πρέπει να πάω να τον μαζέψω.'είπα νευρικά σκεπτόμενη τα σχέδια των βραδιών που θα διάλεγε.
Τον έχω ικανό να με γεμίσει με δαντελωτά βρακιά.
'Οτι και είναι,εσύ πάρτο το φόρεμα.'είπε χαμογελαστή και πήγε να μου δώσει το κόκκινο φόρεμα αλλα σχετικά γρήγορα την σταμάτησα.
'Δεν μου πάνε τέτοια φορέματα.Σας ευχαριστώ πάντως.'της είπα ευγενικά και απομακρύνθηκα γρήγορα απο κοντά της,πλησιάζοντας τον Τέντι Μπόι.
'Εγώ πάντως θα στο κρατήσω.'φώναξε απο πίσω μου αλλα δεν έδωσα καθολου σημασία καθώς δεν υπήρχε περίπτωση να πάρω ενα τέτοιο φόρεμα.
'Τι ακριβώς υποτίθεται οτι κάνεις;'ρώτησα τρίζοντας και αμέσως τρανταχτήκε προς τα πισω,μάλλον απο το ξάφνιασμό.
'Είπα να σου πάρω και βρακιά.Με τα σκυλάκια θα κυκλοφορείς.'είπε γελώντας,μετά απο λίγο αφου με κοιτάξε δυο φορές απο πάνω έως κάτω.
'Πρώτον τα σκυλάκια ειναι βολικά.Και δεύτερον μπαίνουν στην γυναικεία κατηγορία.'είπα ντροπιασμένη και άρπαξα τα-ο θεός να τα κάνει-βρακιά που είχε διαλέξει.
'Οτι πείς.Δεν σε βλέπω να κρατάς τίποτα ομως.Έψαξες;'ρώτησε κοιτώντας τα άδεια χέρια μου.
'Προσπάθησα αλλα δεν βρήκα τιποτα.'είπα ψέματα αποφευγωντας να του πώ για την συζήτηση που είχα προ ολίγου με την πωλήτρια του καταστήματος.
'Καλύτερα.'μουρμουρισε ικανοποιημένος και άρχισε να περπατάει μπροστά.
'Ει το άκουσα αυτό.'παραπονέθηκα καθώς τον ακολουθούσα απο πίσω.
'Ελα τώρα τιγράκι.Και οι δύο ξέρουμε οτι αν σε άφηνα να διαλέξεις εσύ,ακομα και με μπούρκα θα μου ερχόσουν.'είπε κοροϊδευτικά καθως φτάσαμε μπροστά απο το δοκιμαστήριο.
'Ναι αλλ-'προσπάθησα να του πώ αλλα με είχε χώσει ήδη στο δοκιμαστήριο με τα φορέματα.
'Κάνε γρήγορα γιατι δεν φάω ολη την μέρα εδώ.'φωναξε απο εξώ αγνοώντας αυτό που πηγα να του πώ πριν απο λίγο.
Ξεφυσηξα δυνατα για να το ακούσει και έβγαλα γρήγορα τα ρούχα μου για να δοκιμασω το πρώτο φόρεμα.
Αφού το είδα αμέσως βεβαιώθηκα οτι ο μιχαλης δεν ξέρει απο φορέματα.Και αυτό το λέω απο το ποσο ανοιχτά και αποκαλυπτικά ήταν.Τουλαχιστον στο πάνω μέρος.
'Το πρώτο απορρίπτετε.'φώναξα μέσα απο την κουρτίνα και ξεκίνησα να το βγάζω.
'Εγώ δεν θα το δώ;'ρώτησε παραπονιαρικα.
'Οχι γιατι είναι απέσιο.'είπα καθως προσπαθησα να φορα φορέσω το δεύτερο που είχε διαλέξει.
Το δεύτερο ήταν ακόμη πιο ανοιχτό απο το πρώτο.Και είχε ηδη αποφασίσει οτι δεν θα δοκίμαζα το τρίτο.
'Μιχάλη κατι σε πιο κλειστό δεν μπορούσες να διαλέξεις;'ρώτησα παραπονιαρικα και προσπαθησα να τραβήξω το φόρεμα λίγο πιο κάτω.
'Τσού.Και τώρα βγεις να δώ το δεύτερο.'είπε απλά και παίρνοντας μια βαθιά ανασα βγήκα εξω.
'Εμένα μου αρέσει.'είπε με δυσκολία καθώς τα μάτια του είχαν καρφωθει στο σώμα μου.
'Εμένα ομως όχι.Και δεν προκειτε να δοκιμασω το τρίτο.Αυτο ειναι χειροτερο και απο τα τρία.'είπα κάθετη και κουνήθηκα άβολα για να επικεντρωθεί επιτελους σε αυτό που του είπα.
'Σου πάει.'είπε για ακόμη μια φορά κοιτώντας με στα μάτια πλέον.
'Είναι πολύ αποκαλυπτικό.Απορώ γιατί δεν ξέρεις να διαλέγεις φορέματα.'είπα όλο νόημα και προσπάθησα να ισιωσω το σώμα μου.
'Τι εννοείς;'ρώτησε μπερδεμένος.
'Εννοω με τόσες κοπέλες έβγαινες,και δεν έχεις διαλέξει ποτέ φορεμα για αυτές.'είπα απλά το αυτονόητο.
'Ποτέ μου δεν έβγαινα μαζι τους για να ψώνια ή για να τους ψωνίσω κάτι.'απάντησε χαλαρά και αμέσως προσπαθησα να μην γουρλωσω τα μάτια μου απο την έκπληξη.
'Βγάλτο τώρα,και θα σε βρώ έξω.'είπε κοφτά και άρχισαν φεύγει απο το μέρος μου.
'Που πάς;'ρώτησα αλλα φυσικά και δεν πήρα απάντηση καθώς είχε γίνει καπνός μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.
Κουνώντας το κεφάλι μου απογοητευμένη μπήκα πάλι μεσα στο δοκιμαστήριο και άλλαξα.Μετά απο πέντε λεπτά βγήκα εξώ με τα φορεμένα φορέματα στο χέρι,προσπαθησα να τα αφήσω κάπου αλλα δεν ήξερα που ακριβώς.Μετά απο λίγο εντόπισα με το μάτι μου την κυρία που είχα μιλήσει πρίν,και αμέσως την πλησίασα.
'Δεν θα τα πάρω αυτά.'είπα ευγενικά και αμέσως τα άρπαξε με χαμογελο απο τα χέρια μου.
'Ωραία θα σου κρατήσω το άλλο.'είπε χαμογελαστή και εκεί που πήγα να δηλώσω την άρνηση μου,εφυγε γρήγορα απο κοντά μου.
Ξεφύσηξα και άρχισα να περπατάω προς την έξοδο για να βρώ τον Μιχάλη.Πρέπει να περπατούσα μόνο για λίγα δευτερόλεπτα αφού μετά απο λίγο τον εντόπισα μπροστά απο ενα μαγαζί με ζαχαρωτά.
'ΧΑ.Δεν το έκανες.'είπα θυμωμένη την βλακία μου καθώς τον είδα να κρατάει την σακούλα που ΜΟΥ ανήκει στα χέρια του.
'Κι όμως.'είπε με ενα ειρωνικό χαμόγελο και έβαλε ένα στο στόμα του.
'Μιχάληηηη αυτά μου ανήκουν.'είπα μουτρωμενη καθώς συνέχιζε να μασουλάει ακάθεκτος.
'Δεν τήρησες την συμφωνία.'είπα απλά καθως έγλυψε την ζάχαρη απο τα σαρκώδη χείλη του.
'Μα ήταν ολα χάλια.'παραπονέθηκα και τότε με προσπέρασε χτυπώντας παιχνιδιάρικα τον ώμο μου.
'Δεν με νοιάζει.'είπε απόλυτος αλλα ημουν σίγουρη οτι το χαμογελό του είχε φτάσει στα ύψη.
'Που τα βρήκες;'ρώτησα σιγανά δίπλα απο τον ώμο του καθώς τον ακολουθούσα.
'Τα έκλεψα.'είπε απλά και αμεσως γούρλωσα τα μάτια μου.Το γέλιο του ομως με επανέφερε πάλι στο κανονικό χρώμα μου.
'Πλάκα κάνω τιγράκι ηρέμισε.'είπε γελώντας και αμέσως το χέρι μου προσγειώθηκε στο μπράτσο του.
'Που τα βρήκες;'ρώτησα για ακόμη μια φορά.
'Η πωλήτρια στο ζαχαροπλαστείο ήταν περισσοτερο απο εύθυμη να μου τα δώσει με ανταλλαγή το νουμερό μου.'είπε σαρκαστικά και έφαγε αλλο ενα απο τα ζελεδάκια.
'Της έδωσες το νουμερό σου;'ρώτησα μπερδεμένη.
'Οχι.Αλλα της έδωσα το δικό σου.'είπε απλά και αμέσως τον κοίταξα απογοητευμένη.
'Αυτό δεν ηταν καθόλου καλό.'αναφωνησα καθώς έπαιξα με το μάλλι μου.'Μόνο και μόνο που θα ανεχτώ τα τηλεφώνημα της,αξίζω λίγα απο τα ζελεδάκια.'συνεχισα μουτρωμένη.
Γέλασε πονηρά και βάζοντας αλλο ενα στο στόμα του,γύρισε πρός το μέρος μου.Σταμάτησε και σταματησα και εγώ.Τα μάτια του,συνάντησαν με τα δικά μου κανοντας με να νιώσω ελάχιστα άβολα.
'Λοίπον θα μου δω-'προσπάθησα να πώ αλλα μια ανεξέλεγκτη δύναμη με σταμάτησε.
Συγκεκριμένα τα ζεστά χείλη του,με έκοψαν.
Ενα κύμα επιθυμίας με διαπέρασε καθώς τα χείλη του συνετρίβη με τα δικά του.Τράβηξε τους γοφούς μου εναντίον του,κάτι που με έκανε να τσιρίξω ελαφρά.Τα χείλη του άρχισαν να κουνιούνται αργά πάνω στα δικά μου,στελνοντάς μου την γεύση της λιωμένης ζάχαρης μέσα στο στόμα μου.Τώρα καταλαβαίνω γιατί ολες θέλουν να τον φιλάνε.
Ένιωσα τα χείλη του να δαγκώνουν το κάτω χείλος μου και εκεί ήταν που έκλεισα τα μάτια μου που τόση ώρα ήταν ανοιχτά.
Μπορούσα να νιώσω το μειδιασμά του πάνω στα χείλη μου καθώς έσπρωχνε με την γλώσσα του το ζελέδακι στο δικό μου στόμα.Έκλεισα πιο σφικτά τα μάτια μου και άφησα την γλώσσα του να σπρώξει το ζελέδακι στην δικιά μου,όσο το στόμα του συνέχιζε να φιλάει με τον δικό του τρόπο.Αφού κατάφερε να την αφήσει,τοποθέτησε τα χέρια του λίγο πιο πάνω στην μέση μου σφιγωντάς με πάνω του.
Ξαφνικά και γρήγορα ομως,απομάκρυνε το κεφάλι του απο το δικό μου.Τα μάτια μου άνοιξαν και το στόμα μου έμεινε μισο ανοιχτό απο την έκπληξη.Τα γκρί μάτια του με κοίταγαν παιχνιδιάρικα και τα ζεστά χείλη του έγλειψαν για ακόμη μια φορά το κάτω χείλος μου.
'Ορίστε το ζελεδάκια σου παραπονιάρα.'είπε με ένα μειδιασμα αλλα το στόμα μου δεν μπορούσε να βγάλει λέξη απο την έκπληξη.
'Κλείσε το στόμα τιγράκι.Δεν θές να σου πάρω το ζελέδακι,ετσι δεν είναι;'είπε με ενα πονηρό χαμόγελο και μου έκλεισε το μάτι.
Αμέσως έκλεισα το στόμα μου και άρχισα να μασάω γρήγορα.
Τι έγινε μόλις τώρα;
° ° °